สวัสดีค่ะ เรื่องที่เล่าต้องไปนี้ แค่อยากระบายออกมาบ้าง จะให้นั่งร้องไห้ทุกคืนๆก็คงไม่ไหว
ใครจะอ่าน ใครจะแสดงความคิดเห็นตามสบายเลยค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะ ก็ประมานครึ่งปี
เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราจะเล่าต้องไปนี้ มันเกิดจากการที่เราคิดมากไปเอง หรือว่า มันเป็นเรื่องจริง
ที่เราคิดว่า เราเป็นแฟนเค้า แต่เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชิวิตเค้าเลย
ขอตั้งสติในการพิมพ์แปปนึงค่ะ น้ำตาคลอ.. .
ที่เราคิดว่า เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าเลย สาเหตุมันก็มีหลายอย่าง
ทุกวันนี้เราสองคนแทบไม่ได้เจอกันเลย เจอกันอาทิตย์ละครั้ง คือ วันศุกร์ตอนเย็นหลังเลิกกัน กินข้าวกันแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เวลาคุยกันน้อยมาก เค้าทำงาน เราก็ทำงาน
แต่.. .ในทุกๆเช้า ทุกวันๆ เราจะไปคนทักเค้าไปทางไลน์ตลอดว่า ถึง มอ หรือยัง (เค้าเป็นอาจารย์มหาลัยค่ะ) กินข้าวหรือยัง
บางครั้งเค้าอ่านแล้วก็ตอบ บ้างครั้งก้ไม่ตอบ เที่ยงเราก็ทักไป ตอนเย็นเราก็โทรบอกว่า เลิกงานกลับถึงบ้านแล้วนะ
แต่สำหรับเค้า ไม่เคยมีทักมาก่อน ไม่เคยถามว่า ถึงที่ทำงานหรือยัง กินข้าวหรือยัง ทำงานเหนื่อยไหม ซึ่งคำถามพวกนี้เราถามเค้าทุกวัน
**บางครั้งที่เราเหนื่อยๆจากการทำงาน เราก็แค่อยากได้ยินเสียงใครสักคน ถามเราว่าเราเหนื่อยไหม แค่แสดงถึงความเป็นห่วงกันบ้าง ก็ยังดี
เวลาคุยโทรศัพท์ เค้าก้โทรมาหาเรานะ โทรมาบอกว่าจะไปไหนกับเพื่อน ไปนั่นไปนี่ เพราะเราเคยขอว่า ถ้าจะไปไหน ไปเที่ยวไม่เคยว่า
ขอแค่บอกกัน เป็นห่วง และก่อนนอนเราก็มักก้โทรไปหาเค้า เค้าก็มักจะบอกว่า เดี๋ยวถ้าเค้าจะนอน เดี๋ยวโทรกลับไปเอง
ส่วนเราก็นั่งรอ บางคืนก้โทรมา บางคืนก้ไม่โทรมา เราก็ได้แค่คอย (ซึ่งไม่โทรมามากกว่า)
เวลาออกไปเที่ยวข้างนอก ไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปซื้อของ ก็ไม่ค่อยได้เดินจับมือกันเท่าไร
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ทำให้เรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ไปหาอะไรกินกันที่ห้าง เราเดินใกล้เค้า แต่จับมือ
เค้าพูดว่า อย่ามาเดินใกล้ได้ไหม ไม่ต้องจับมือก็ได้ เดี๋ยวคนอื่นเห็น เรานิ่ง และอึ้งไปเลยกับคำพูดของเค้า น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
คนปกติเป็นแฟนกัน ไม่มีคู่รักคนไหนไม่อยากถ่ายรูปเก็บความทรงจำ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันหรอก
ซึ่งเค้าไม่เคยถ่ายรูปคู่กับเราเลย เราเคยขอเค้านะ เค้าบอกว่า เค้าไม่ชอบถ่ายรูป
เรื่องเฟสบุคก็เหมือนกัน เวลาเราไปไหนกับเค้า เราเช็คอินคนเดียวตลอด บางครั้งก็ไม่เชคอินเลย ไม่ติดแท็กหาเค้าสักครั้ง
เค้าบอกว่า ทำไมต้องเช็คอิน เพื่ออะไร? แต่เวลาเค้าไปไหนกับเพื่อน ไปกินเหล้าก็เช็คตลอด ถ่ายรูปลง
เราพูดตรงๆนะว่า เราน้อยใจมาก ทุกๆวันนี้ เราเหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ในชีวิตเค้า
ที่วันนึงเค้าอยากจะโทรหา ก้โทร ไม่อยากโทรก้ไม่โทร เหมือนต่างกันต่างใช้ชีวิต
เรามีเค้าเป็นแฟน แต่เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก ในบางวันที่เราเหนื่อยจากการทำงาน เราก็แค่อยากจะพูดคุยกับใครสักคน
ซึ่งเวลาเค้าเหนื่อย เค้าอยากบ่น เราฟังเค้าตลอด มีปัญหาอะไรเราฟัง ถึงเราช่วยไม่ได้ เราก็ยังอยู่ข้างๆ
ฉันคิดมากไป หรือมันคือเรื่องจริง (ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต)
ใครจะอ่าน ใครจะแสดงความคิดเห็นตามสบายเลยค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะ ก็ประมานครึ่งปี
เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราจะเล่าต้องไปนี้ มันเกิดจากการที่เราคิดมากไปเอง หรือว่า มันเป็นเรื่องจริง
ที่เราคิดว่า เราเป็นแฟนเค้า แต่เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชิวิตเค้าเลย
ขอตั้งสติในการพิมพ์แปปนึงค่ะ น้ำตาคลอ.. .
ที่เราคิดว่า เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าเลย สาเหตุมันก็มีหลายอย่าง
ทุกวันนี้เราสองคนแทบไม่ได้เจอกันเลย เจอกันอาทิตย์ละครั้ง คือ วันศุกร์ตอนเย็นหลังเลิกกัน กินข้าวกันแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เวลาคุยกันน้อยมาก เค้าทำงาน เราก็ทำงาน
แต่.. .ในทุกๆเช้า ทุกวันๆ เราจะไปคนทักเค้าไปทางไลน์ตลอดว่า ถึง มอ หรือยัง (เค้าเป็นอาจารย์มหาลัยค่ะ) กินข้าวหรือยัง
บางครั้งเค้าอ่านแล้วก็ตอบ บ้างครั้งก้ไม่ตอบ เที่ยงเราก็ทักไป ตอนเย็นเราก็โทรบอกว่า เลิกงานกลับถึงบ้านแล้วนะ
แต่สำหรับเค้า ไม่เคยมีทักมาก่อน ไม่เคยถามว่า ถึงที่ทำงานหรือยัง กินข้าวหรือยัง ทำงานเหนื่อยไหม ซึ่งคำถามพวกนี้เราถามเค้าทุกวัน
**บางครั้งที่เราเหนื่อยๆจากการทำงาน เราก็แค่อยากได้ยินเสียงใครสักคน ถามเราว่าเราเหนื่อยไหม แค่แสดงถึงความเป็นห่วงกันบ้าง ก็ยังดี
เวลาคุยโทรศัพท์ เค้าก้โทรมาหาเรานะ โทรมาบอกว่าจะไปไหนกับเพื่อน ไปนั่นไปนี่ เพราะเราเคยขอว่า ถ้าจะไปไหน ไปเที่ยวไม่เคยว่า
ขอแค่บอกกัน เป็นห่วง และก่อนนอนเราก็มักก้โทรไปหาเค้า เค้าก็มักจะบอกว่า เดี๋ยวถ้าเค้าจะนอน เดี๋ยวโทรกลับไปเอง
ส่วนเราก็นั่งรอ บางคืนก้โทรมา บางคืนก้ไม่โทรมา เราก็ได้แค่คอย (ซึ่งไม่โทรมามากกว่า)
เวลาออกไปเที่ยวข้างนอก ไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปซื้อของ ก็ไม่ค่อยได้เดินจับมือกันเท่าไร
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ทำให้เรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ไปหาอะไรกินกันที่ห้าง เราเดินใกล้เค้า แต่จับมือ
เค้าพูดว่า อย่ามาเดินใกล้ได้ไหม ไม่ต้องจับมือก็ได้ เดี๋ยวคนอื่นเห็น เรานิ่ง และอึ้งไปเลยกับคำพูดของเค้า น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
คนปกติเป็นแฟนกัน ไม่มีคู่รักคนไหนไม่อยากถ่ายรูปเก็บความทรงจำ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันหรอก
ซึ่งเค้าไม่เคยถ่ายรูปคู่กับเราเลย เราเคยขอเค้านะ เค้าบอกว่า เค้าไม่ชอบถ่ายรูป
เรื่องเฟสบุคก็เหมือนกัน เวลาเราไปไหนกับเค้า เราเช็คอินคนเดียวตลอด บางครั้งก็ไม่เชคอินเลย ไม่ติดแท็กหาเค้าสักครั้ง
เค้าบอกว่า ทำไมต้องเช็คอิน เพื่ออะไร? แต่เวลาเค้าไปไหนกับเพื่อน ไปกินเหล้าก็เช็คตลอด ถ่ายรูปลง
เราพูดตรงๆนะว่า เราน้อยใจมาก ทุกๆวันนี้ เราเหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ในชีวิตเค้า
ที่วันนึงเค้าอยากจะโทรหา ก้โทร ไม่อยากโทรก้ไม่โทร เหมือนต่างกันต่างใช้ชีวิต
เรามีเค้าเป็นแฟน แต่เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก ในบางวันที่เราเหนื่อยจากการทำงาน เราก็แค่อยากจะพูดคุยกับใครสักคน
ซึ่งเวลาเค้าเหนื่อย เค้าอยากบ่น เราฟังเค้าตลอด มีปัญหาอะไรเราฟัง ถึงเราช่วยไม่ได้ เราก็ยังอยู่ข้างๆ