สวัสดีครับ ใครเข้ามาอ่านกระทู้นี้เพราะหวังจะได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ แนะนำให้ปิดไปได้เลยครับเพราะสิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวความรักของผมกับอดีตแฟนของผม กระทู้นี้ผมเขียนขึ้นมาครั้งแรกโดยมีจุดประสงค์ที่จะเป็นกรณีศึกษาอีกเคสให้คู่รักที่อาจจะกำลังเป็นเหมือนผมอยู่ และอีกข้อคืออยากจะขอคำแนะนำหรือความเห็นจากเพื่อนๆหลายๆแง่มุมครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ความรักของผมกับ(อดีต)แฟนคนนี้เกิดขึ้นสมัยผมอยู่ ม.5 และเธออ่อนกว่าผมหนึ่งปี (ผมขอใช้ชื่อสมมุติว่าน้องตัวเล็ก) ผมกับน้องตัวเล็กต่างคนต่างชอบกันจึงไม่เป็นเรื่องยากในการจีบเธอ ผมจีบเธออยู่สักพักเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน หลังจากนั้นเราคบกันมาเรื่อยๆ ความรักของเราทั้งคู่ดีมาตลอดจนกระทั่งตอนที่ผมขึ้นมหาลัยปี1 ครั้งที่2 (ผมซิ่วไป 1 ปี) ผมได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งด้วยความที่ใกล้ชิดกันบวกเราผมยิ่งห่างกับน้องตัวเล็กมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมหวั่นไหวและขอเลิกกัน้องตัวเล็กเพื่อที่ไปคบกับเพื่อนร่วมห้องคนนี้ แต่ผมก็คบกับเธอได้ไม่นานอาจเป็นเพราะผมแต่หลงเธอเพียงชั่ววูบ ผมตัดสินใจกลับไปขอน้องตัวเล็กคืนดี เธอดีใจและให้อภัยผม เรากลับมาคบกันอีกครั้งแต่ผมก็ยังไม่เลิกนิสัยเจ้าชู้ ยังมีคุยกับคนอื่นอยู่บ้างทั้งที่น้องตัวเล็กจับได้และจับไม่ได้แต่ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครเลยนอกจากน้องตัวเล็ก แต่พอถัดมาอีก 2 ปี เธอเริ่มมีกิจกรรมในมหาลัยมากขึ้นเรียนหนักมากขึ้นเธอเป็นคนที่ค่อนข้างขยันเรียนเลยทีเดียว จึงทำให้ผมกับน้องตัวเล็กเริ่มมีระยะห่างกันมากขึ้นอีกครั้งตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าเราทั้งสองเริ่มไม่เหมือนเดิม ใส่ใจกันน้อยลงหรืออาจจะเป็นผมฝ่ายเดียวที่เป็นอย่างนั้นมากกว่า ผมจึงบอกเลิกเธออีกครั้งโดยคิดว่าผมคงจะไม่กลับไปคบกับเธออีกแล้วเพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นของตาย แต่ผมก็กลืนน้ำลายตัวเองอีกครั้งเมื่อผมไม่ลงรอยกับแฟนใหม่ที่คบหลังจากเลิกกับน้องตัวเล็กได้ไม่นาน และนั้นก็เป็นอีกครั้งที่ผมกลับไปขอน้องตัวเล็กคบอีกที และก็เป็นอีกครั้งที่เธอให้อภัยผม ผมดีใจมากและสัญญากับเธอและตัวเองว่าผมจะเลิกเจ้าชู้และจะไม่โลเลไม่ว่าด้วยเหตุผลก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมไม่มีความคิดที่จะเลิกกับเธออยู่ในสมองอีกเลย
ผมคบกับน้องตัวเล็กมาอีกเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าครั้งนี้ความรักของเรามันลงตัวกว่าครั้งก่อนๆมาก เธอมักจะมาช่วยงานกิจการของบ้านผมในวันที่เธอว่าง แม่ผมยอมรับเธอและชอบเธอ เราเคยวางอนาคตชีวิตคู่ไว้ด้วยกันถึงจะไม่จริงจังมากก็เถอะ แต่ผมมั่นใจว่าเราไม่ได้พูดกันแค่เล่นๆแน่ๆ ความรักของเราราบรื่นมาตลอดจนกระทั่งเมื่อ 3-4 เดือนก่อน เราเริ่มคุยกันน้อยลงเนื่องจากต่างคนต่างทำงาน ผมทำกิจการของที่บ้าน ส่วนเธอทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ส่วนผมมีวันหยุดเพียงเดือนละ 2 ครั้ง (กิจการขายเสื้อผ้าซึ่งราคาค่าเช่าพื้นที่สูงมากทำให้ไม่สามารถปิดร้านได้บ่อยๆ) และเนื่องจากเหตุผลภายในบางประการที่ทำให้ผมไม่สามารถใช้วันหยุดเพียงเดือนละ 2 ครั้งให้ตรงกับวันหยุดของเธอได้ (เสาร์อาทิตย์ลูกค้าเยอะ) แต่ผมแก้ปัญหาโดยการที่ให้เธอมาช่วยผมในวันเสาร์อาทิตย์ ทุกสัปดาห์ถ้าเธอไม่ติดธุระอะไรเพื่อผมจะได้อยู่กับเธอ โดยที่ผมไม่เคยซีเรียสว่าน้องจะเหนื่อยจากงานมั้ย? อยากพักมั้ย? แต่เธอก็ยอมมาช่วยผมตลอด..... เหตุการณ์ของเราเป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ ซึ่งผมเข้าใจว่าเราทั้งคู่โตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเข้าใจเรื่องงานของกันและกัน และประกอบกับน้องตัวเล็กเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่งี่เง่า ไม่ตาม ไม่จิก พูดทีเดียวรู้เรื่อง ยิ่งทำให้ผมคิดว่า จึงทำให้ผมไม่เคยเอะใจในสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้น จนกระทั่งเดือนที่แล้วผมเริ่มรู้สึกว่าเราคุยกันน้อยลงไปอีก สนใจกันน้อยลงไปอีก วันนึงคุยไลน์กัน 2-3 ประโยค หรือบางวันไม่คุยเลยก็มี ทั้งๆที่เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลย ผมจึงตัดสินใจบอกที่บ้านว่าจะออกมาหางานทำเพื่อที่จะได้มีวันหยุดตรงกับเธอโดยให้เหตุผลกับทางบ้านว่าอยากจะใช้ความรู้ที่เรียนมา (ผมจบป.ตรีมาได้ 1 ปีแล้วครับ) ระหว่างช่วงที่ผมตระเวนหางานอยู่ความสัมพันธ์เรายังไม่ดีขึ้นเพราะผมยังไม่ได้ให้เวลากับเธอมากกว่าแต่ก่อน(ติดเพื่อน) วันหนึ่งผมโทรหาน้องตัวเล็กแล้วถามกับเธอตรงๆว่าเป็นอะไรหรือป่าว? รู้สึกว่าเราสนใจกันน้อยลง เธอตอบผมว่าไม่มีอะไร... ผมเริ่มสงสัยหนักขึ้นไปอีกจึงถามว่าเธอมีคนอื่นหรือป่าว เธอปฏิเสธผมในครั้งแรก แต่ด้วยเซ้นต์ของผมและเหตุผลหลายๆอย่างรู้สึกได้ว่าเธอกำลังโกหกผมอยู่ ผมจึงเค้นคำตอบจากเธอ ..... ผมบอกกับเธอว่า "เราคบกันมาขนาดนี้ตัวเองคิดว่าเค้าดูตัวเองไม่ออกหรอ? เค้าให้เธอตอบครั้งสุดท้ายถ้าเธอยังยืนยันคำตอบเดิมเค้าจะถือว่าเค้าคิดไปเอง" เธอเงียบไปสักพักก่อนที่จะสารภาพว่า "ใช่...เค้ามีคนอื่น" ความรู้สึกที่บอกว่า "หน้าชา" เป็นยังไงผู้รับรู้ได้ทันที เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยนอกใจผมเลยสักครั้งเดียว
ผมตั้งสติและถามรายละเอียดกับเธอ
ผม : ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
เธอ : ไม่นานมานี้
ผม : เจอกันได้ยังไง
เธอ : ..........
ผมพยายามเค้นรายละเอียดกับเธอแต่เธอไม่ยอมบอกอะไรเลยเธอบอกแต่ว่าแอดมาทางไลน์เพื่อนโดยผ่านเพื่อนที่ทำงานของเธอ ตอนนั้นผมโมโหมากที่เธอทำอย่างนี้ผมจึงถามเธอว่า "เลิกกันไหม ?" โดยอารมณ์ล้วนๆ ซึ่งตอนนั้นผมมั่นใจมากว่าเธอเลือกที่จะไม่เลิกแน่นอน ใช่ครับผมต้องการให้เธอง้อผม แต่คำตอบของเธอมันทำให้ผม "หน้าชา" เข้าไปอีกเมื่อคำตอบของเธอคือ "เลิก" ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกกับผมที่คบกันมานานมาก กับคนใหม่ที่เข้ามาไม่นาน เธอกับเลือกที่จะเลิก !! ผมตั้งสติและถามถึงสาเหตุ เธอบอกว่าเธอรู้สึกอยู่คนเดียว เธอรู้สึกว่าผมหายไปจากชีวิตเธอมาก ขนาดที่ว่าไม่มีผมเธอก็อยู่ได้ เท่านั้นแหละครับผมปล่อยโฮออกมาคาสายโทรศัพท์ ผมพยายามรั้งเธอ อ้อนวอนเธอ แต่เธอยืนยันที่จะเลิก.... ผมไม่รู้จะทำยังไงร้องไห้จนเหนื่อยจึงหลับไปด้วยความเพลีย วันต่อมาผมโทรไปง้อเธออีกแต่ก็เหมือนเดิมครับ แต่ผลก็เหมือนเดิมเธอยืนยันว่ากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้ เธอไม่แน่ใจว่ายังรักผมอยู่หรือป่าว **(อาจจะมีคำถามว่าทำไมไม่ไปง้อที่บ้าน คำตอบคือทางบ้านน้องเค้ารู้แต่แม่เค้าค่อนข้างหัวโบราณผมจึงไม่เคยเข้าบ้านเธอครับ อีกอย่างเธอไม่เคยพาผมไปแนะนำอย่างเป็นทางการเพียงแต่เล่าให้ทางบ้านเธอรับรู้แค่นั้น)
ผมยอมแพ้ลบเฟสลบไลน์รวมถึงลบเฟสเพื่อนเธอทุกคนเพราะผมอยากลืมเธอ แต่ถึงผมจะอยากลืมเธอเท่าไหร่ผมก็แอบไปส่องเฟสบุ๊คเธออยู่บ่อยๆ ส่องทั้งๆที่เธอปิดเป็นไพรเวทเฉพาะเพื่อนนั่นแหละ T^T ผมเศร้ามากทำอะไรไม่ถูกไม่กล้าบอกกับที่บ้าน เพราะครอบครัวผมค่อนข้างซีเรียสกับงานมากๆจึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ตอนนั้นชีวิตผมเป๋ไปเลย กินเหล้าจนเงินเก็บหมดไม่กลับบ้านหลายวัน นอนบ้านเพื่อนคนนั้นทีคนนีที จนกระทั่งผมได้งานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง จึงทำให้ผมมีเวลาว่างน้อยลงแต่ทุกวันผมก็ยังคิดถึงเธอตลอด อยากคุยกับเธอ อยากรู้ความเป็นอยู่ของเธอ เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนผมดีขึ้น เพ้อน้อยลง แต่ยังคงคิดถึงเธออยู่เหมือนเดิม จนกระทั่งวันหนึ่งผมมีนัดไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนโดยผมนัดกับเพื่อนไว้ตอน 21.00 ผมเลิกงานหกโมงเย็นจึงเหลือเวลาว่างเยอะไม่อยากนั่งเหงาเลยออกมาแทงสนุ๊กรอกับเพื่อนอีกคนนึง สักพักก็เลิกแต่ยังไม่ถึงเวลาบวกกับฝนตกผมจึงไปขอเล่นคอมที่บ้านเพื่อนรอเวลา ผมจิบเบียร์พลางเปิดหาอะไรดูเรื่อยเปื่อย มีแจ้งเตือนในเฟสบุ๊คขึ้นมา...... น้องตัวเล็กมากดไลค์สเตตัสที่ผมเคยแท็กชื่อเธอเมื่อ 2 เดือนก่อนตอนไปกินข้าวด้วยกันซึ่งสเตตัสนั้นผมใช้คำว่า "แม่ของลูก(ในอนาคต)" แทนชื่อของเธอ ผมจึงสงสัยเลยทักแชทไปว่าเกิดอะไรขึ้นหรือป่าว และเป็นไปอย่างที่ผมคิดครับ เธอโดนแฟนใหม่ของเธอบอกเลิกมาทั้งๆที่เพิ่งคบได้ไม่ถึงเดือน เธอเลิกกันได้สักพักแล้วโดยเหตุผลที่เลิกเพราะไอ
ผู้ชายคนนั้นหลอกน้องตัวเล็ก(ผมขอไม่บอกรายละเอียดตรงนี้ด้วยเหตุผลบางประการ) ผมพร้อมที่จะให้อภัยเธอและพร้อมที่จะรอเธอกลับมา หลายๆคนที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะคิดว่าเรื่องคงจะจบโดยแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ไม่ครับ มันยิ่งแย่ลงกว่านั้น ....... เธอบอกว่าเธอขอเวลาทำใจสักพัก ผมก็โอเคครับเข้าใจอยู่และในใจผมคิดว่ายังไงเธอต้องกลับมาอยู่แล้ว เหมือนทุกครั้งที่เราเลิกกันเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมได้ผมจึงรอเธอ พยายามทำดีกับเธอให้มากที่สุดเพื่อทดแทนสิ่งที่ผมทำไม่ดีกับเธอ วันเสาร์ที่ผ่านมาผมโกหกที่บ้านว่ามีธุระวันเสาร์เพื่อนัดไปวัดกับน้องตัวเล็ก ผมพยายามขุดเรื่องเก่าๆมาพูด พยายามทำในสิ่งที่เราสองคนเคยทำด้วยกัน แต่ผมรู้สึกว่าเธอค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะเธอนิ่งกับการกระทำของผม แต่ก็มีบางทีที่เธอหวั่นไหวบ้าง ช่วงเวลานี้แหละครับที่ทำให้ผมคิดว่าผมกับน้องตัวเล็กเราเหมือนสลับร่างกัน.....
แต่ก่อน.....เวลาไปเที่ยวจะเป็นเธอที่เจ๊าะแจ๊ะผม ชวนผมคุยกลัวผมจะเบื่อ.... วันไหนผมอารมณ์ไม่ดีผมก็จะออกอาการหงุดหงิดเล็กน้อย
ตอนนี้.......กลับกลายเป็นผมที่เจ๊าะแจ๊ะเธอชวนเธอคุยหามุขหรืออะไรตลกๆมาเล่นเพื่อให้เธอไม่เบื่อ แต่เธอค่อนข้างที่จะนิ่ง
แต่ก่อน....เวลาเราคุยกันในไลน์ ถ้าผมทำอะไรอยู่จะตอบเธอช้ามาก แต่เธอจะตอบกลับเร็วมากเหมือนกับรอผมตอบอยู่ตลอด
ตอนนี้......ผมไม่รู้ว่าเธอไม่ว่างหรืออะไร มีบ้างที่เราคุยกันแล้วตอบกันเร็ว แต่ส่วนมากผมจะเป็นฝ่ายรอเธอตอบ
แต่ก่อน....เธอจะสนใจผมทุกอย่างไม่ว่าผมจะทำอะไร เวลาผมบีบไหล่เพราะปวดเมื่อยเธอจะถามตลอดว่าเป็นอะไร นอนตกหมอนหรอ
ตอนนี้......ผมเป็นคนสังเกตเธอทุกอย่าง คอยดูว่าเบื่อมั้ย ไม่สบายหรือป่าว
แต่ก่อน....เธออยากให้ผมร้องเพลงให้เธอฟัง แต่ส่วนมากผมจะขี้เกียจ
ตอนนี้......ผมร้องเพลงต่อหน้ารูปของเธอทุกวัน
ทุกๆอย่างมันสลับกันแต่ก่อนเธอเหมือนวิ่งตามผม ผมก็สนใจบ้างไม่สนใจบ้างแต่ตอนนี้มันกลายเป็นว่าผมเป็นฝ่ายวิ่งตามเธอบ้างแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงความรู้สึกที่ผมมีต่อเธอมันไม่เคยเปลี่ยน ไม่สิ....ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่เคยรู้ตัวเลยว่ารักเธอมากขนาดนี้ แต่ถึงแม้จะมากมายยังไงผมก็อยากจะรักเธอให้มากกว่านี้มากจนเธอจะไม่หนีผมไปไหนอีก .....
ตอนนี้เธอคุยกับผมในฐานะเพื่อนสนิทคนนึง ผมยังคงได้แต่รอเธอต่อไป เพราะใจเธอยังติดอยู่กับผู้ชายคนนั้นอยู่ ผมอยากให้เรื่องราวของผมเตือนใจคู่รักทุกคู่ไม่ว่าจะเพิ่งคบหรือคบนานแล้ว ถ้าคุณแน่ใจแล้วว่านี่คือรักสุดท้ายของคุณจงดูแลให้ดีพูดคุยกันต้องการอะไรไม่ชอบอะไร ... ส่วนผมตอนนี้ได้แต่คิดว่าถ้าเราเกิดมาคู่จริงๆกันเราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง ...... ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
เมื่อผมกับ(อดีต)แฟนเหมือนจะสลับร่างกัน !!!
เรื่องมีอยู่ว่า ความรักของผมกับ(อดีต)แฟนคนนี้เกิดขึ้นสมัยผมอยู่ ม.5 และเธออ่อนกว่าผมหนึ่งปี (ผมขอใช้ชื่อสมมุติว่าน้องตัวเล็ก) ผมกับน้องตัวเล็กต่างคนต่างชอบกันจึงไม่เป็นเรื่องยากในการจีบเธอ ผมจีบเธออยู่สักพักเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน หลังจากนั้นเราคบกันมาเรื่อยๆ ความรักของเราทั้งคู่ดีมาตลอดจนกระทั่งตอนที่ผมขึ้นมหาลัยปี1 ครั้งที่2 (ผมซิ่วไป 1 ปี) ผมได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งด้วยความที่ใกล้ชิดกันบวกเราผมยิ่งห่างกับน้องตัวเล็กมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมหวั่นไหวและขอเลิกกัน้องตัวเล็กเพื่อที่ไปคบกับเพื่อนร่วมห้องคนนี้ แต่ผมก็คบกับเธอได้ไม่นานอาจเป็นเพราะผมแต่หลงเธอเพียงชั่ววูบ ผมตัดสินใจกลับไปขอน้องตัวเล็กคืนดี เธอดีใจและให้อภัยผม เรากลับมาคบกันอีกครั้งแต่ผมก็ยังไม่เลิกนิสัยเจ้าชู้ ยังมีคุยกับคนอื่นอยู่บ้างทั้งที่น้องตัวเล็กจับได้และจับไม่ได้แต่ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครเลยนอกจากน้องตัวเล็ก แต่พอถัดมาอีก 2 ปี เธอเริ่มมีกิจกรรมในมหาลัยมากขึ้นเรียนหนักมากขึ้นเธอเป็นคนที่ค่อนข้างขยันเรียนเลยทีเดียว จึงทำให้ผมกับน้องตัวเล็กเริ่มมีระยะห่างกันมากขึ้นอีกครั้งตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าเราทั้งสองเริ่มไม่เหมือนเดิม ใส่ใจกันน้อยลงหรืออาจจะเป็นผมฝ่ายเดียวที่เป็นอย่างนั้นมากกว่า ผมจึงบอกเลิกเธออีกครั้งโดยคิดว่าผมคงจะไม่กลับไปคบกับเธออีกแล้วเพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นของตาย แต่ผมก็กลืนน้ำลายตัวเองอีกครั้งเมื่อผมไม่ลงรอยกับแฟนใหม่ที่คบหลังจากเลิกกับน้องตัวเล็กได้ไม่นาน และนั้นก็เป็นอีกครั้งที่ผมกลับไปขอน้องตัวเล็กคบอีกที และก็เป็นอีกครั้งที่เธอให้อภัยผม ผมดีใจมากและสัญญากับเธอและตัวเองว่าผมจะเลิกเจ้าชู้และจะไม่โลเลไม่ว่าด้วยเหตุผลก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมไม่มีความคิดที่จะเลิกกับเธออยู่ในสมองอีกเลย
ผมคบกับน้องตัวเล็กมาอีกเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าครั้งนี้ความรักของเรามันลงตัวกว่าครั้งก่อนๆมาก เธอมักจะมาช่วยงานกิจการของบ้านผมในวันที่เธอว่าง แม่ผมยอมรับเธอและชอบเธอ เราเคยวางอนาคตชีวิตคู่ไว้ด้วยกันถึงจะไม่จริงจังมากก็เถอะ แต่ผมมั่นใจว่าเราไม่ได้พูดกันแค่เล่นๆแน่ๆ ความรักของเราราบรื่นมาตลอดจนกระทั่งเมื่อ 3-4 เดือนก่อน เราเริ่มคุยกันน้อยลงเนื่องจากต่างคนต่างทำงาน ผมทำกิจการของที่บ้าน ส่วนเธอทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ส่วนผมมีวันหยุดเพียงเดือนละ 2 ครั้ง (กิจการขายเสื้อผ้าซึ่งราคาค่าเช่าพื้นที่สูงมากทำให้ไม่สามารถปิดร้านได้บ่อยๆ) และเนื่องจากเหตุผลภายในบางประการที่ทำให้ผมไม่สามารถใช้วันหยุดเพียงเดือนละ 2 ครั้งให้ตรงกับวันหยุดของเธอได้ (เสาร์อาทิตย์ลูกค้าเยอะ) แต่ผมแก้ปัญหาโดยการที่ให้เธอมาช่วยผมในวันเสาร์อาทิตย์ ทุกสัปดาห์ถ้าเธอไม่ติดธุระอะไรเพื่อผมจะได้อยู่กับเธอ โดยที่ผมไม่เคยซีเรียสว่าน้องจะเหนื่อยจากงานมั้ย? อยากพักมั้ย? แต่เธอก็ยอมมาช่วยผมตลอด..... เหตุการณ์ของเราเป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ ซึ่งผมเข้าใจว่าเราทั้งคู่โตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเข้าใจเรื่องงานของกันและกัน และประกอบกับน้องตัวเล็กเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่งี่เง่า ไม่ตาม ไม่จิก พูดทีเดียวรู้เรื่อง ยิ่งทำให้ผมคิดว่า จึงทำให้ผมไม่เคยเอะใจในสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้น จนกระทั่งเดือนที่แล้วผมเริ่มรู้สึกว่าเราคุยกันน้อยลงไปอีก สนใจกันน้อยลงไปอีก วันนึงคุยไลน์กัน 2-3 ประโยค หรือบางวันไม่คุยเลยก็มี ทั้งๆที่เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลย ผมจึงตัดสินใจบอกที่บ้านว่าจะออกมาหางานทำเพื่อที่จะได้มีวันหยุดตรงกับเธอโดยให้เหตุผลกับทางบ้านว่าอยากจะใช้ความรู้ที่เรียนมา (ผมจบป.ตรีมาได้ 1 ปีแล้วครับ) ระหว่างช่วงที่ผมตระเวนหางานอยู่ความสัมพันธ์เรายังไม่ดีขึ้นเพราะผมยังไม่ได้ให้เวลากับเธอมากกว่าแต่ก่อน(ติดเพื่อน) วันหนึ่งผมโทรหาน้องตัวเล็กแล้วถามกับเธอตรงๆว่าเป็นอะไรหรือป่าว? รู้สึกว่าเราสนใจกันน้อยลง เธอตอบผมว่าไม่มีอะไร... ผมเริ่มสงสัยหนักขึ้นไปอีกจึงถามว่าเธอมีคนอื่นหรือป่าว เธอปฏิเสธผมในครั้งแรก แต่ด้วยเซ้นต์ของผมและเหตุผลหลายๆอย่างรู้สึกได้ว่าเธอกำลังโกหกผมอยู่ ผมจึงเค้นคำตอบจากเธอ ..... ผมบอกกับเธอว่า "เราคบกันมาขนาดนี้ตัวเองคิดว่าเค้าดูตัวเองไม่ออกหรอ? เค้าให้เธอตอบครั้งสุดท้ายถ้าเธอยังยืนยันคำตอบเดิมเค้าจะถือว่าเค้าคิดไปเอง" เธอเงียบไปสักพักก่อนที่จะสารภาพว่า "ใช่...เค้ามีคนอื่น" ความรู้สึกที่บอกว่า "หน้าชา" เป็นยังไงผู้รับรู้ได้ทันที เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยนอกใจผมเลยสักครั้งเดียว
ผมตั้งสติและถามรายละเอียดกับเธอ
ผม : ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
เธอ : ไม่นานมานี้
ผม : เจอกันได้ยังไง
เธอ : ..........
ผมพยายามเค้นรายละเอียดกับเธอแต่เธอไม่ยอมบอกอะไรเลยเธอบอกแต่ว่าแอดมาทางไลน์เพื่อนโดยผ่านเพื่อนที่ทำงานของเธอ ตอนนั้นผมโมโหมากที่เธอทำอย่างนี้ผมจึงถามเธอว่า "เลิกกันไหม ?" โดยอารมณ์ล้วนๆ ซึ่งตอนนั้นผมมั่นใจมากว่าเธอเลือกที่จะไม่เลิกแน่นอน ใช่ครับผมต้องการให้เธอง้อผม แต่คำตอบของเธอมันทำให้ผม "หน้าชา" เข้าไปอีกเมื่อคำตอบของเธอคือ "เลิก" ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกกับผมที่คบกันมานานมาก กับคนใหม่ที่เข้ามาไม่นาน เธอกับเลือกที่จะเลิก !! ผมตั้งสติและถามถึงสาเหตุ เธอบอกว่าเธอรู้สึกอยู่คนเดียว เธอรู้สึกว่าผมหายไปจากชีวิตเธอมาก ขนาดที่ว่าไม่มีผมเธอก็อยู่ได้ เท่านั้นแหละครับผมปล่อยโฮออกมาคาสายโทรศัพท์ ผมพยายามรั้งเธอ อ้อนวอนเธอ แต่เธอยืนยันที่จะเลิก.... ผมไม่รู้จะทำยังไงร้องไห้จนเหนื่อยจึงหลับไปด้วยความเพลีย วันต่อมาผมโทรไปง้อเธออีกแต่ก็เหมือนเดิมครับ แต่ผลก็เหมือนเดิมเธอยืนยันว่ากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้ เธอไม่แน่ใจว่ายังรักผมอยู่หรือป่าว **(อาจจะมีคำถามว่าทำไมไม่ไปง้อที่บ้าน คำตอบคือทางบ้านน้องเค้ารู้แต่แม่เค้าค่อนข้างหัวโบราณผมจึงไม่เคยเข้าบ้านเธอครับ อีกอย่างเธอไม่เคยพาผมไปแนะนำอย่างเป็นทางการเพียงแต่เล่าให้ทางบ้านเธอรับรู้แค่นั้น)
ผมยอมแพ้ลบเฟสลบไลน์รวมถึงลบเฟสเพื่อนเธอทุกคนเพราะผมอยากลืมเธอ แต่ถึงผมจะอยากลืมเธอเท่าไหร่ผมก็แอบไปส่องเฟสบุ๊คเธออยู่บ่อยๆ ส่องทั้งๆที่เธอปิดเป็นไพรเวทเฉพาะเพื่อนนั่นแหละ T^T ผมเศร้ามากทำอะไรไม่ถูกไม่กล้าบอกกับที่บ้าน เพราะครอบครัวผมค่อนข้างซีเรียสกับงานมากๆจึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ตอนนั้นชีวิตผมเป๋ไปเลย กินเหล้าจนเงินเก็บหมดไม่กลับบ้านหลายวัน นอนบ้านเพื่อนคนนั้นทีคนนีที จนกระทั่งผมได้งานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง จึงทำให้ผมมีเวลาว่างน้อยลงแต่ทุกวันผมก็ยังคิดถึงเธอตลอด อยากคุยกับเธอ อยากรู้ความเป็นอยู่ของเธอ เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนผมดีขึ้น เพ้อน้อยลง แต่ยังคงคิดถึงเธออยู่เหมือนเดิม จนกระทั่งวันหนึ่งผมมีนัดไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนโดยผมนัดกับเพื่อนไว้ตอน 21.00 ผมเลิกงานหกโมงเย็นจึงเหลือเวลาว่างเยอะไม่อยากนั่งเหงาเลยออกมาแทงสนุ๊กรอกับเพื่อนอีกคนนึง สักพักก็เลิกแต่ยังไม่ถึงเวลาบวกกับฝนตกผมจึงไปขอเล่นคอมที่บ้านเพื่อนรอเวลา ผมจิบเบียร์พลางเปิดหาอะไรดูเรื่อยเปื่อย มีแจ้งเตือนในเฟสบุ๊คขึ้นมา...... น้องตัวเล็กมากดไลค์สเตตัสที่ผมเคยแท็กชื่อเธอเมื่อ 2 เดือนก่อนตอนไปกินข้าวด้วยกันซึ่งสเตตัสนั้นผมใช้คำว่า "แม่ของลูก(ในอนาคต)" แทนชื่อของเธอ ผมจึงสงสัยเลยทักแชทไปว่าเกิดอะไรขึ้นหรือป่าว และเป็นไปอย่างที่ผมคิดครับ เธอโดนแฟนใหม่ของเธอบอกเลิกมาทั้งๆที่เพิ่งคบได้ไม่ถึงเดือน เธอเลิกกันได้สักพักแล้วโดยเหตุผลที่เลิกเพราะไอ
แต่ก่อน.....เวลาไปเที่ยวจะเป็นเธอที่เจ๊าะแจ๊ะผม ชวนผมคุยกลัวผมจะเบื่อ.... วันไหนผมอารมณ์ไม่ดีผมก็จะออกอาการหงุดหงิดเล็กน้อย
ตอนนี้.......กลับกลายเป็นผมที่เจ๊าะแจ๊ะเธอชวนเธอคุยหามุขหรืออะไรตลกๆมาเล่นเพื่อให้เธอไม่เบื่อ แต่เธอค่อนข้างที่จะนิ่ง
แต่ก่อน....เวลาเราคุยกันในไลน์ ถ้าผมทำอะไรอยู่จะตอบเธอช้ามาก แต่เธอจะตอบกลับเร็วมากเหมือนกับรอผมตอบอยู่ตลอด
ตอนนี้......ผมไม่รู้ว่าเธอไม่ว่างหรืออะไร มีบ้างที่เราคุยกันแล้วตอบกันเร็ว แต่ส่วนมากผมจะเป็นฝ่ายรอเธอตอบ
แต่ก่อน....เธอจะสนใจผมทุกอย่างไม่ว่าผมจะทำอะไร เวลาผมบีบไหล่เพราะปวดเมื่อยเธอจะถามตลอดว่าเป็นอะไร นอนตกหมอนหรอ
ตอนนี้......ผมเป็นคนสังเกตเธอทุกอย่าง คอยดูว่าเบื่อมั้ย ไม่สบายหรือป่าว
แต่ก่อน....เธออยากให้ผมร้องเพลงให้เธอฟัง แต่ส่วนมากผมจะขี้เกียจ
ตอนนี้......ผมร้องเพลงต่อหน้ารูปของเธอทุกวัน
ทุกๆอย่างมันสลับกันแต่ก่อนเธอเหมือนวิ่งตามผม ผมก็สนใจบ้างไม่สนใจบ้างแต่ตอนนี้มันกลายเป็นว่าผมเป็นฝ่ายวิ่งตามเธอบ้างแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงความรู้สึกที่ผมมีต่อเธอมันไม่เคยเปลี่ยน ไม่สิ....ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่เคยรู้ตัวเลยว่ารักเธอมากขนาดนี้ แต่ถึงแม้จะมากมายยังไงผมก็อยากจะรักเธอให้มากกว่านี้มากจนเธอจะไม่หนีผมไปไหนอีก .....
ตอนนี้เธอคุยกับผมในฐานะเพื่อนสนิทคนนึง ผมยังคงได้แต่รอเธอต่อไป เพราะใจเธอยังติดอยู่กับผู้ชายคนนั้นอยู่ ผมอยากให้เรื่องราวของผมเตือนใจคู่รักทุกคู่ไม่ว่าจะเพิ่งคบหรือคบนานแล้ว ถ้าคุณแน่ใจแล้วว่านี่คือรักสุดท้ายของคุณจงดูแลให้ดีพูดคุยกันต้องการอะไรไม่ชอบอะไร ... ส่วนผมตอนนี้ได้แต่คิดว่าถ้าเราเกิดมาคู่จริงๆกันเราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง ...... ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ