ก่อนอื่น ต้องบอกว่าเป็นครั้งแรกของผมที่ได้มาสมัครเป็นสมาชิก และนึกอยากจะลองเขียนรีวิวให้เพื่อนๆ ชาวพันทิปได้ลองอ่านดูบ้าง ตามแบบฉบับมือใหม่หัดเขียน และมือใหม่หัดเที่ยว (ฉบับแบ็คแพ็คเกอร์) หลังจากที่ได้อ่านมานานๆๆ และหาข้อมูลเที่ยวญี่ปุ่น หลังจากที่ตัดสินใจได้ในชั่วข้ามคืนว่าจะไปเที่ยว และได้มานั่งคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง จึงตกลงปลงใจที่จะไปประเทศ ญี่ปุ่น และแล้ว ญี่ปุ่น และยี่ปุ่ง ก็เริ่มเข้ามาในหัว
ภารกิจแรก วางแผนเที่ยว เมื่อคุยกันแล้ว ก็หาวันเที่ยว เผอิญเพื่อนคนนี้ ทำงานทำการที่ไม่ค่อยจะมีเวลาเหมือนคนอื่นสักเท่าไหร่(เหมือนอย่างผม) ครั้นจะไปไกลถึงญี่ปุ่น แต่เที่ยว 2-3 วัน ก็จะกระไรอยู่ แต่ได้โอกาสอันดี เธอได้หยุดครับ เป็น vacation ตั้ง 15 วัน เอาละแหล่ะ ภาระหนักตกอยู่ที่ผม จะต้องหาวันให้ได้ โดยมีโจทก์ให้ผมคือ วันเวลาไหนก็ได้ ครึ่งเดือนหลังของเดือนกันยายน 2557 ไปต้นไป กี่วันก็ได้ ตามใจผม แหม่ ช่างน่ารักจริงๆ ผมจึงต้องให้ตั๋วเครื่องบินมาเป็นตัวแปรหนึ่ง เพื่อจะได้ลาพักผ่อนไปเพื่อการนี้ หลังจากนั้นก็เริ่มค้นหาตั๋วเครื่องบิน ค้นๆๆๆๆ ตอนแรกก็คิดว่าเอาถูกที่สุด นั่งแปบเดียวเอง (บางคนคิด 5-6 ช.ม.แนะ แปบบตรงไหนว่ะ) แต่ผมว่าไม่นาน แต่พอค้นดู ถึงสุด ตอนนั้น (ประมาณช่วง เดือนกรกฎาคม 2557) จำได้แม่น ว่าAir Macau ถูกที่สุด 13,XXX บาท ก็คิดว่าจะเอาอันนี้ แต่พอมานั่งดู โอ้ว จอร์จ! เปลี่ยนเครื่องที่มาเก๊า นานมาก รวมๆ ใช้เวลา 23 ชั่วโมง กว่าจะถึงญี่ปุ่น ไม่ไหวๆๆ มานั่งคุยกันใหม่ว่าจะบินตรงดีกว่า ถูกที่สุด ตอนนั้น DELTA AIRLINE หมื่นหกกว่าๆ ก็โอเค จะจองละ แต่ประเด็น การจองสายนี้ จะต้องใช้เลขที่พาสปอร์ต พอดียังหาไม่เจอ ก็ผลัดๆๆๆๆเรื่อยมา จนแอร์เอเชีย เอ็กซ์ ประกาศลดราคา จึงได้ราคามา ราวๆ หนึ่งหมื่นถ้วน แถมบินตรงอีกต่างหาก เลยได้มาละ ก็กำหนดวันบิน 17-27 กันยายน 2557 ได้หนดแผนการเดินทาง โตเกียว เกียวโต โอซาก้า ฮิโรชิม่า ครับ
ร่ายมายาวเข้าเรื่องเลยดีกว่า หลังจากบินลัดฟ้าสู่ทาอากาศยานนานาชาติ นาริตะ ก็นั่งรถไฟเข้าเมือง เข้าสู่ที่พักย่าน อาซากุซะ โผล่ขึ้นมาจาก Subway ,Kuramae station (สาย Oedo line) ก็จะไปเข้าที่พัก แว๊บแรก เจอตู้น้ำขวดกด หยอดเหรียญเหรียญ ชอบอยู่ละ หุ่นยนต์น้ำกระป๋อง ลองหยอดดู ไอน้ำแปลกๆ ที่บ้านเราไม่มี ก็ลองมากดดู ราคาส่วนมากอยู่ที่ราว ๆ 100 - 240 เยน ครับ จะเอาเย็นก็มี ร้อนก็มี ตามใจเลยครับ แต่ว่าตู้ก็มีหลายยี่ห้อนะครับที่เป็นเจ้าของ ราคาน้ำดื่มบางอย่าง แม้จะเป็นของชนิดเดียวกัน ยี่ห้อเดียวกันแต่ราคาอาจไม่เท่ากันก็ได้ครับ และราคาในตู้น้ำดื่มจะถูกกว่าซื้อในร้านนะครับ (ส่วนมากนะครับ เท่าที่สังเกต) เพราะอาจจะบวก TAX ไปด้วยแล้ว เลยทำให้ราคาสูงกว่า แต่บางร้านก็เท่ากันครับ และไอตู้เจ้าหุ่นยนต์นี่รับได้ถึงแบงค์หมื่นเยนเลยนะครับ แล้วทอนเงินได้แม่นมาก ไม่มีโกงเราแน่นอน
หลังจากที่ตะลุยหอบหิ้วสัมภารก เอ๊ย สัมภาระเข้าที่พัก ภารกิจแรก คือการหาที่พัก ที่เราได้จองไว้กับ booking ดอทคอม เค้าบอกว่า 5 นาทีจากสถานี kuramae แต่เราดันขึ้นจาก kesei line ที่มาจากนาริตะ ที่สถานี asakusa ขึ้นมาทีนี้ละครับ งงกัน 2 คนครับ ชื่อถนน ป้ายบอกทางแถวนี้ เป็นภาษาญี่ปุ่นหมดเลย ทำไงละทีนี้ เราเลยคิดดูละว่า จะทดลองเดินดูก็ไม่ไหว กะเป๋าไรอีก เหนื่อย ละตอนนี้เวลาก็เกือบ 11 โมงเช้าละ (เครื่องลงที่นาริตะ ตอน 9.30 น. นั่ง kesei excess express ลง สถานี asakusa ใช้เวลา 1 โมงกว่าๆ มาโผล่ที่นี่) จะถามใครละทีนี้ ยาก แต่ละคนจ้ำๆๆๆ เดินลิ่วๆๆ เกรงว่าเค้าจะแอบด่าเอา ฟังไม่รู้เรื่องซะด้วย 555 เลยตัดสินใจ ถามป้า น่าจะเป็น ญ สาวออฟฟิตคนหนึ่ง จูงจักรยานคู่ใจ พร้อมสัมภาระหน้าหลังมา เราก็ทักทายเลยครับ Excuse me ...บราๆๆ เธอก็หยุดเลยทันที เอี๊ยดดด ละก็หันมาพูดกับเรา 2 คน ยาวๆๆๆมาก แต่ครับ เป็นภาษาญี่ปุ่น งงเลย (((ผมชอบอยู่อย่างหนึ่งที่นี่ แม้เค้าจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่เค้าก็พยายามที่จะช่วยเหลือเรา หรือนักท่องเที่ยว อย่างเต็มใจ และจะพูดด้วยภาษาเค้าอย่างไม่เขินอาย)) ผมประทับใจข้อนี้มาก แต่ถ้าบ้านเราเจอต่างชาติ เราจะเดินหนีเลย ผู้อ่านว่า ผู้พูดถูกไหม
เข้าเรื่องเลยดีกว่า เราก็คุยกันไม่รู้เรื่องละ ทำไงอ่า ก็ควักใบจองโรงแรมครับที่พิมพ์มาด้วยให้เธอดู เธอก็อ่านนะครับ มีภาษาญี่ปุ่นๆ ในนั้น แต่อย่างว่าครับ แม้เป็นคนญี่ปุ่น ก็ใช่ว่าเธอจะรู้ที่ทางไปหมดทุกที่ เธอเห็นเบอร์โทรฯในนั้นครับ ควักมือถือออกมากด แล้วโทรไปหา โรงแรมจนเข้าใจ แล้วให้พนักงานของโรงแรมอธิบายทางให้เรา แล้วเธอก็ยังย้ำเส้นทางไป (คงกลัวพวกเราหลง) ด้วยภาษาญี่ปุ่นและภาษาท่าทาง และรอยยิ้มอันเป็นมิตร แล้วเราก็ขอบคุณด้วยความยินดี อาริงาโต โกไซมัตชิตะ (ไม่รู้ผมพูดถูกไหมนะ เพราะไม่มีความรู้เลย ) แล้วนี่ความประทับใจเริ่มแรกหลังจากที่ได้เหยียบแผ่นดินญี่ปุ่น ถิ่นดอกซากุระ) แห่งนี้ แล้วเราก็ถึงที่พักของเราจริง ๆ แต่ไม่ได้ 5 นาทีจริงๆนี่สิ ประเด็น ทางไปที่พักเราเป็นสะพานสีเขียว ผมจำชื่อได้ไม่แม่น..บาชิ สักอย่าง แต่มองเห็นตึกอาซาฮี (ตึกฟองเบียร์ด้วย) แล้วก็พักที่ Mystay Asakusa ซึ่งก็ใช้ได้นะครับ ราคาก็ได้อยู่ ที่พักก็โอเคเลยครับ แต่ในที่นี่ผมจะไม่รีวิวเจาะจงที่พักนะครับ เขียนเล่าเรื่องเป็นประสบการณ์ฉบับแบ็คแพ็ค และไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ทำด้วยไฟลนตูด และไปตายเอาดาบหน้า กับสถานที่ที่เราจะเที่ยว แต่โดยใช้การจองโรงแรมเป็นตัวตั้ง และเดินทางหลายเมือง เพราะเพื่อนรู้ใจของผมคนนี้ มีเวลาน้อยมากที่จะได้หยุดยาวอย่างนี้ วันๆ เอาแต่ขึ้นเวร ลงเวร ตรวจไข้ ผ่าตัด ไม่มีเวลาเลย เลยถือโอกาสนี้สักหน่อย (ผมเดินทางหลายเมือง โดยเดินทางลงใต้ โดยจุดหมายอยู่ที่ฮโรชิม่า ละจะย้อนกลับมาแวะพักที่ ฮาโกเน่ ละมาจบสุดท้ายที่โตเกียว ละก็เดินทางกลับครับ โปรแกรมคร่าวๆ วางไว้อย่างนี้ เลยทำให้ต้องเปลี่ยน โรงแรมถึง 5 แห่ง โดยวันที่กลับมาโตเกียวกลับมาพักที่เดิมครับ (และซื้อ JR PASS ไว้ ทำให้นั่งชินคันเซนได้ การเดินทางไม่เป็นอุปสรรคสักเท่าไหร่) แล้วผมก็จะเล่าการเดินทางไปเรื่อย ๆ และที่สำคัญ ตู้น้ำกดแต่ละเมือง และอาหารแต่ละที่ ที่ผมจะเล่าเป็นไปตามเหตุการณ์จริง ที่ผมยังระลึกและประทับใจได้ แน่ละซิ ไปกับคนนี้ นานๆ ทีจะมีโอกาสได้เที่ยวกัน นี่ยิ่งต่างประเทศด้วย ลำบากมาก ขอบอก
เผื่อว่าบันทึกการเดินทางของผม เผื่อจะมีเพื่อนๆ ผู้เดินทาง อยากจะเดินตามรอยก็จะดียิ่ง ผมว่าการเดินทางของผมก็ไม่เลวนะ ไปหลายที่ และกินทุกอย่าง ทั้งไปตามรีวิวในพันทิปนี้บ้าง พอเจอเข้าจริง ๆ ต่อแถวไม่ไหว ความอดทนไม่พอ เวลาก็น้อย เลยตัดสินใจเลือกร้านข้างเคียงทำนองนี้ ผมว่าที่ร้านคนท้องถิ่นเข้า รสชาติก็ใช้ได้นะครับ แต่ส่วนมากร้านที่รีวิวก็จะคลาคลั่งด้วยนักท่องเที่ยว หลายๆ ชาติ โดยเฉพาะคนจีน แล้วก็คนไทย ฝรั่งบ้าง เลยคิดว่าแต่ละชาติก็น่าจะแนะนำเหมือน ๆ กัน ไอเราก็เลยเลือกร้านที่พอจะไปวัดไปวาได้ ก็ไม่ผิดหวังนะครับ ใช้ได้เลยทีเดียว
ถ้าหากรีวิวครั้งแรกของผมจะมีผู้ติดตามอ่านบ้าง ผมก็จะได้เล่าเรื่องบันทึกการเดินทางของผมเป็นวัน ๆ ไปนะครับ จนจบทริปการเดินทางที่แสนหฤโหดและน่าประทับใจ ก็จะได้มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังต่อนะครับ ตอนนี้ขอเวลาไปทำงานต่อก่อนนะครับ แอบเจ้านายเล่น ถ้าเห็นว่ามันมีเวลาขนาดมารีวิว แต่งานไม่เสร็จสักที ผมว่า...นะ มีหวังตาย 555+ แล้วผมจะมาเล่าต่อนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ
[CR] บันทึกการเดินทางญี่ปุ่น (ฉบับ Backpacker) หัดเที่ยว//ตู้กดน้ำดื่มและร้านอาหาร
ภารกิจแรก วางแผนเที่ยว เมื่อคุยกันแล้ว ก็หาวันเที่ยว เผอิญเพื่อนคนนี้ ทำงานทำการที่ไม่ค่อยจะมีเวลาเหมือนคนอื่นสักเท่าไหร่(เหมือนอย่างผม) ครั้นจะไปไกลถึงญี่ปุ่น แต่เที่ยว 2-3 วัน ก็จะกระไรอยู่ แต่ได้โอกาสอันดี เธอได้หยุดครับ เป็น vacation ตั้ง 15 วัน เอาละแหล่ะ ภาระหนักตกอยู่ที่ผม จะต้องหาวันให้ได้ โดยมีโจทก์ให้ผมคือ วันเวลาไหนก็ได้ ครึ่งเดือนหลังของเดือนกันยายน 2557 ไปต้นไป กี่วันก็ได้ ตามใจผม แหม่ ช่างน่ารักจริงๆ ผมจึงต้องให้ตั๋วเครื่องบินมาเป็นตัวแปรหนึ่ง เพื่อจะได้ลาพักผ่อนไปเพื่อการนี้ หลังจากนั้นก็เริ่มค้นหาตั๋วเครื่องบิน ค้นๆๆๆๆ ตอนแรกก็คิดว่าเอาถูกที่สุด นั่งแปบเดียวเอง (บางคนคิด 5-6 ช.ม.แนะ แปบบตรงไหนว่ะ) แต่ผมว่าไม่นาน แต่พอค้นดู ถึงสุด ตอนนั้น (ประมาณช่วง เดือนกรกฎาคม 2557) จำได้แม่น ว่าAir Macau ถูกที่สุด 13,XXX บาท ก็คิดว่าจะเอาอันนี้ แต่พอมานั่งดู โอ้ว จอร์จ! เปลี่ยนเครื่องที่มาเก๊า นานมาก รวมๆ ใช้เวลา 23 ชั่วโมง กว่าจะถึงญี่ปุ่น ไม่ไหวๆๆ มานั่งคุยกันใหม่ว่าจะบินตรงดีกว่า ถูกที่สุด ตอนนั้น DELTA AIRLINE หมื่นหกกว่าๆ ก็โอเค จะจองละ แต่ประเด็น การจองสายนี้ จะต้องใช้เลขที่พาสปอร์ต พอดียังหาไม่เจอ ก็ผลัดๆๆๆๆเรื่อยมา จนแอร์เอเชีย เอ็กซ์ ประกาศลดราคา จึงได้ราคามา ราวๆ หนึ่งหมื่นถ้วน แถมบินตรงอีกต่างหาก เลยได้มาละ ก็กำหนดวันบิน 17-27 กันยายน 2557 ได้หนดแผนการเดินทาง โตเกียว เกียวโต โอซาก้า ฮิโรชิม่า ครับ
ร่ายมายาวเข้าเรื่องเลยดีกว่า หลังจากบินลัดฟ้าสู่ทาอากาศยานนานาชาติ นาริตะ ก็นั่งรถไฟเข้าเมือง เข้าสู่ที่พักย่าน อาซากุซะ โผล่ขึ้นมาจาก Subway ,Kuramae station (สาย Oedo line) ก็จะไปเข้าที่พัก แว๊บแรก เจอตู้น้ำขวดกด หยอดเหรียญเหรียญ ชอบอยู่ละ หุ่นยนต์น้ำกระป๋อง ลองหยอดดู ไอน้ำแปลกๆ ที่บ้านเราไม่มี ก็ลองมากดดู ราคาส่วนมากอยู่ที่ราว ๆ 100 - 240 เยน ครับ จะเอาเย็นก็มี ร้อนก็มี ตามใจเลยครับ แต่ว่าตู้ก็มีหลายยี่ห้อนะครับที่เป็นเจ้าของ ราคาน้ำดื่มบางอย่าง แม้จะเป็นของชนิดเดียวกัน ยี่ห้อเดียวกันแต่ราคาอาจไม่เท่ากันก็ได้ครับ และราคาในตู้น้ำดื่มจะถูกกว่าซื้อในร้านนะครับ (ส่วนมากนะครับ เท่าที่สังเกต) เพราะอาจจะบวก TAX ไปด้วยแล้ว เลยทำให้ราคาสูงกว่า แต่บางร้านก็เท่ากันครับ และไอตู้เจ้าหุ่นยนต์นี่รับได้ถึงแบงค์หมื่นเยนเลยนะครับ แล้วทอนเงินได้แม่นมาก ไม่มีโกงเราแน่นอน
หลังจากที่ตะลุยหอบหิ้วสัมภารก เอ๊ย สัมภาระเข้าที่พัก ภารกิจแรก คือการหาที่พัก ที่เราได้จองไว้กับ booking ดอทคอม เค้าบอกว่า 5 นาทีจากสถานี kuramae แต่เราดันขึ้นจาก kesei line ที่มาจากนาริตะ ที่สถานี asakusa ขึ้นมาทีนี้ละครับ งงกัน 2 คนครับ ชื่อถนน ป้ายบอกทางแถวนี้ เป็นภาษาญี่ปุ่นหมดเลย ทำไงละทีนี้ เราเลยคิดดูละว่า จะทดลองเดินดูก็ไม่ไหว กะเป๋าไรอีก เหนื่อย ละตอนนี้เวลาก็เกือบ 11 โมงเช้าละ (เครื่องลงที่นาริตะ ตอน 9.30 น. นั่ง kesei excess express ลง สถานี asakusa ใช้เวลา 1 โมงกว่าๆ มาโผล่ที่นี่) จะถามใครละทีนี้ ยาก แต่ละคนจ้ำๆๆๆ เดินลิ่วๆๆ เกรงว่าเค้าจะแอบด่าเอา ฟังไม่รู้เรื่องซะด้วย 555 เลยตัดสินใจ ถามป้า น่าจะเป็น ญ สาวออฟฟิตคนหนึ่ง จูงจักรยานคู่ใจ พร้อมสัมภาระหน้าหลังมา เราก็ทักทายเลยครับ Excuse me ...บราๆๆ เธอก็หยุดเลยทันที เอี๊ยดดด ละก็หันมาพูดกับเรา 2 คน ยาวๆๆๆมาก แต่ครับ เป็นภาษาญี่ปุ่น งงเลย (((ผมชอบอยู่อย่างหนึ่งที่นี่ แม้เค้าจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่เค้าก็พยายามที่จะช่วยเหลือเรา หรือนักท่องเที่ยว อย่างเต็มใจ และจะพูดด้วยภาษาเค้าอย่างไม่เขินอาย)) ผมประทับใจข้อนี้มาก แต่ถ้าบ้านเราเจอต่างชาติ เราจะเดินหนีเลย ผู้อ่านว่า ผู้พูดถูกไหม
เข้าเรื่องเลยดีกว่า เราก็คุยกันไม่รู้เรื่องละ ทำไงอ่า ก็ควักใบจองโรงแรมครับที่พิมพ์มาด้วยให้เธอดู เธอก็อ่านนะครับ มีภาษาญี่ปุ่นๆ ในนั้น แต่อย่างว่าครับ แม้เป็นคนญี่ปุ่น ก็ใช่ว่าเธอจะรู้ที่ทางไปหมดทุกที่ เธอเห็นเบอร์โทรฯในนั้นครับ ควักมือถือออกมากด แล้วโทรไปหา โรงแรมจนเข้าใจ แล้วให้พนักงานของโรงแรมอธิบายทางให้เรา แล้วเธอก็ยังย้ำเส้นทางไป (คงกลัวพวกเราหลง) ด้วยภาษาญี่ปุ่นและภาษาท่าทาง และรอยยิ้มอันเป็นมิตร แล้วเราก็ขอบคุณด้วยความยินดี อาริงาโต โกไซมัตชิตะ (ไม่รู้ผมพูดถูกไหมนะ เพราะไม่มีความรู้เลย ) แล้วนี่ความประทับใจเริ่มแรกหลังจากที่ได้เหยียบแผ่นดินญี่ปุ่น ถิ่นดอกซากุระ) แห่งนี้ แล้วเราก็ถึงที่พักของเราจริง ๆ แต่ไม่ได้ 5 นาทีจริงๆนี่สิ ประเด็น ทางไปที่พักเราเป็นสะพานสีเขียว ผมจำชื่อได้ไม่แม่น..บาชิ สักอย่าง แต่มองเห็นตึกอาซาฮี (ตึกฟองเบียร์ด้วย) แล้วก็พักที่ Mystay Asakusa ซึ่งก็ใช้ได้นะครับ ราคาก็ได้อยู่ ที่พักก็โอเคเลยครับ แต่ในที่นี่ผมจะไม่รีวิวเจาะจงที่พักนะครับ เขียนเล่าเรื่องเป็นประสบการณ์ฉบับแบ็คแพ็ค และไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ทำด้วยไฟลนตูด และไปตายเอาดาบหน้า กับสถานที่ที่เราจะเที่ยว แต่โดยใช้การจองโรงแรมเป็นตัวตั้ง และเดินทางหลายเมือง เพราะเพื่อนรู้ใจของผมคนนี้ มีเวลาน้อยมากที่จะได้หยุดยาวอย่างนี้ วันๆ เอาแต่ขึ้นเวร ลงเวร ตรวจไข้ ผ่าตัด ไม่มีเวลาเลย เลยถือโอกาสนี้สักหน่อย (ผมเดินทางหลายเมือง โดยเดินทางลงใต้ โดยจุดหมายอยู่ที่ฮโรชิม่า ละจะย้อนกลับมาแวะพักที่ ฮาโกเน่ ละมาจบสุดท้ายที่โตเกียว ละก็เดินทางกลับครับ โปรแกรมคร่าวๆ วางไว้อย่างนี้ เลยทำให้ต้องเปลี่ยน โรงแรมถึง 5 แห่ง โดยวันที่กลับมาโตเกียวกลับมาพักที่เดิมครับ (และซื้อ JR PASS ไว้ ทำให้นั่งชินคันเซนได้ การเดินทางไม่เป็นอุปสรรคสักเท่าไหร่) แล้วผมก็จะเล่าการเดินทางไปเรื่อย ๆ และที่สำคัญ ตู้น้ำกดแต่ละเมือง และอาหารแต่ละที่ ที่ผมจะเล่าเป็นไปตามเหตุการณ์จริง ที่ผมยังระลึกและประทับใจได้ แน่ละซิ ไปกับคนนี้ นานๆ ทีจะมีโอกาสได้เที่ยวกัน นี่ยิ่งต่างประเทศด้วย ลำบากมาก ขอบอก
เผื่อว่าบันทึกการเดินทางของผม เผื่อจะมีเพื่อนๆ ผู้เดินทาง อยากจะเดินตามรอยก็จะดียิ่ง ผมว่าการเดินทางของผมก็ไม่เลวนะ ไปหลายที่ และกินทุกอย่าง ทั้งไปตามรีวิวในพันทิปนี้บ้าง พอเจอเข้าจริง ๆ ต่อแถวไม่ไหว ความอดทนไม่พอ เวลาก็น้อย เลยตัดสินใจเลือกร้านข้างเคียงทำนองนี้ ผมว่าที่ร้านคนท้องถิ่นเข้า รสชาติก็ใช้ได้นะครับ แต่ส่วนมากร้านที่รีวิวก็จะคลาคลั่งด้วยนักท่องเที่ยว หลายๆ ชาติ โดยเฉพาะคนจีน แล้วก็คนไทย ฝรั่งบ้าง เลยคิดว่าแต่ละชาติก็น่าจะแนะนำเหมือน ๆ กัน ไอเราก็เลยเลือกร้านที่พอจะไปวัดไปวาได้ ก็ไม่ผิดหวังนะครับ ใช้ได้เลยทีเดียว
ถ้าหากรีวิวครั้งแรกของผมจะมีผู้ติดตามอ่านบ้าง ผมก็จะได้เล่าเรื่องบันทึกการเดินทางของผมเป็นวัน ๆ ไปนะครับ จนจบทริปการเดินทางที่แสนหฤโหดและน่าประทับใจ ก็จะได้มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังต่อนะครับ ตอนนี้ขอเวลาไปทำงานต่อก่อนนะครับ แอบเจ้านายเล่น ถ้าเห็นว่ามันมีเวลาขนาดมารีวิว แต่งานไม่เสร็จสักที ผมว่า...นะ มีหวังตาย 555+ แล้วผมจะมาเล่าต่อนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ