เหนื่อยเหลือเกิน

อกหักมาจะเดือนนึงแล้ว ยังลืมเค้าไม่ได้เรย ยังทำใจไม่ได้เรย อันที่จริงสมควรจะลืมได้แล้ว แต่พอมาอยู่ในที่ที่เราเคยอยู่กลับยิ่งทำให้คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ มากขึ้น ทำไงก็ลืมได้สักที บางทีก็เหมือนตัวเองโง่ บ้า งี่เง่า ไม่รู้จะจำไปทำไมทั้งๆ ที่อีกคนเค้าก้อคิดจะมีใหม่อยู่แล้ว พยายามเกลียดเค้านะ แต่พอได้เห็นหน้าเค้าก็รู้สึกหวั่นๆ ทุกที ทั้งๆ ที่เราเองควรจะจบได้แล้ว ทำไมเวลาคนที่เค้าคิดจะจริงใจกะใครสักคน ทำไมสุดท้ายเค้าต้องมานั่งเสียใจทุกที ทำไมคนดีๆ ไม่สมหวังบ้างล่ะ หรือสมัยนี้คนส่วนมากเค้าชอบคนเลวๆ ชอบคนที่ทำให้เสียใจ เราว่าเราก็ทุ่มเทให้ทุกอย่างแล้วนะ ดีทุกอย่างไม่เคยดีกับใครแบบนี้ กว่าจะตัดใจจากคนเก่าได้เพื่อมายอมรับและกล้าที่จะคบกับคนนี้มันยากนะ คิดว่าเค้าจะจริงใจกับเรา คิดว่าเค้าจะไม่ปล่อยมือเรา แต่แล้วก็ต้องเลิกกันจนได้ เหนื่อยเหลือเกิน เหมือนเอาตัวเองเข้าไปหาความทุกข์ ทั้งๆ ที่ครอบครัวเราก้อให้ความสุขมาตลอด เราเลือกที่จะเข้าไปหาความทุกข์เอง

ป.ล แค่อยากระบายเฉยๆ