คือเราเป็นเด็กต่างหวังหวัดค่ะ เข้ามาทำงานกรุงเทพสักพัก ก็สนิทกับกับเพื่อนที่ทำงานคนหนึ่งเพราะเข้าทำงานพร้อม ๆ กันขอเรียกว่าพี่เอนะคะ พี่เอนี่เป็นผู้ชายนิสัยดีค่ะตลก ๆ กวน ๆ เวลาไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันก็จะจ่ายค่าข้าวให้เราเสมอ แล้วพี่เอก็มีเพื่อนที่ทำงานที่นี่ก่อนแล้วคนหนึ่ง เรียกว่าพี่บีนะคะ พี่บีจะเป็นคนพูดน้อยหน้าตาดี แล้วก็เป็นธรรมดา ของบริษัทื่มีอัตราผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย 3:1 พี่เอกับพี่บีกลายเป็นหนุ่มฮอตเบา ๆ หลัง ๆ เราเลยไม่ค่อยจะไปกินข้าวด้วยเท่าไหร่เพราะไม่อยากถูกหมั่นใส้ อีกอย่างเราพักอยู่ไกลจากที่ทำงานมาก ต้องตื่นแต่เช้ามาเพื่อมาทำงานให้ทันก่อนที่รถจะติด จึงอาศัยงีบหลับช่วงพักกลางวัน พี่เอก็จะซื้อขนมมาฝากเราตลอดๆ เวลาเลิกงานหรือวันหยุดก็จะพาเรากับเพื่อนอีกคนไปเปิดหูเปิดตาเที่ยวรอบ ๆ กรุงเทพ พี่บีก็จะไปด้วย แต่เราก็รู้สึกว่าช่วงหลังพี่บีเหมือนไม่ค่อยชอบหน้าเราเท่าไหร่ชอบมองแปลก ๆ ตาแข็งๆ แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไร จนทำงานได้หกเดือนเราก็ลาออกจากงานค่ะ เพราะได้งานใหม่ที่ใกล้ที่พักกว่าและเป็นงานที่ชอบแต่ก็ไม่ได้บอกใคร จนวันที่ไปทำงานวันสุดท้าย เราก็เลยไปกินข้าวกลางวันกับพี่เอ พี่บี ตอนอยู่ในลิฟเราก็พูดขึ้นว่า
"หนูจะทำงานที่นี่วันสุดท้ายแล้วนะ หนูได้งานใหม่เริ่มงานต้นเดือนนี้"
พี่เอก็ดูตกใจถามว่าออกทำไมอะไร ยังไง แต่พี่บีไม่พูดอะไร จนลิฟเปิดพี่เอเดินออกก่อน พี่บีก็พูดพอแค่ให้เราได้ยินว่า
"ผู้ชายที่นี่ไม่มีใครดีสักคนหรือไง ถึงได้ลาออก"
เราอึ้งมากพูดไม่ออก เพิ่งเคยถูกผู้ชายพูดใส่หน้าเหมือนมาทำงานเพื่อจับผูาย แสดงว่าเค้าเกลียดเรามานานแล้วใช่ไหมคะถึงพูดแบบนั้น
ผู้ชายพูดแบบนี้แสดงว่าเกค้าเกลียดเรามานานใช่ไหมคะ
"หนูจะทำงานที่นี่วันสุดท้ายแล้วนะ หนูได้งานใหม่เริ่มงานต้นเดือนนี้"
พี่เอก็ดูตกใจถามว่าออกทำไมอะไร ยังไง แต่พี่บีไม่พูดอะไร จนลิฟเปิดพี่เอเดินออกก่อน พี่บีก็พูดพอแค่ให้เราได้ยินว่า
"ผู้ชายที่นี่ไม่มีใครดีสักคนหรือไง ถึงได้ลาออก"
เราอึ้งมากพูดไม่ออก เพิ่งเคยถูกผู้ชายพูดใส่หน้าเหมือนมาทำงานเพื่อจับผูาย แสดงว่าเค้าเกลียดเรามานานแล้วใช่ไหมคะถึงพูดแบบนั้น