โดนแฟนทิ้งวันครบรอบ

สวัสดีค่ะ เรามือใหม่ นี่เป็นกระทู้แรกๆแล้วก็อดไม่ไหวที่จะระบายความรู้สึกตอนนี้ มันแย่มากๆ

เรากับแฟนคนกันมา หนึ่งปีหกเดือน
ทะเลาะกัน ง้อแง้ง งอแง ตามภาษาคนเป็นแฟนกัน หึงกัน น้อยใจกันเรื่องปรกติ
เรารักเค้าแบบมากๆ มากๆจริงๆ รักแบบที่เราเห็นอนาคตเรากับเค้าอยู่ด้วยกัน รักมากจนเราไม่รู้ว่าตกลงเรารักเค้ามากเกินไป หรือเค้ารักเราน้อยเกินไปค่ะ

เรามาเรียนต่ออเมริกาค่ะ คือตอนนี้อะอยู่อเมริกา ก่อนมานะแฟนเค้าก็พูดซะดิบดี ว่าจะรอ ทะเลาะกันนิดๆหน่อยๆจะทนจะได้อยู่ด้วยกันนานๆ คือก่อนเราไปเค้าขอแม่เรามานอนค้างบ้านเรา เค้านอนที่โซฟาส่วนเราก็เข้าไปนอนในห้องนอนกับแม่ เค้านอนร้องไห้ กอดตุ๊กตาที่เป็นตัวแทนของเราสองคน ตอนเช้าก่อนจะจากลงกันเค้าเอาตุ๊กตาวางไว้บนหมอกแล้วก็เอาอีกตัว(ที่เราให้เค้าเป็นของขวัญวันเกิด)วางไว้ข้างๆกัน แล้วเค้าก็ยืนมองน้ำตาซึม

แต่ถึงจะอย่างนั้น ก่อนหน้านี้เค้าก็ไม่ได้ใส่ใจเราเท่าไหร่ เค้าหงุดหงิดเราทุกครั้งที่เราถามว่าวันนี้ต้องกลับบ้านกี่โมง เหนื่อยมั้ย กินอะไรรึยัง แล้วแบบส่วนตัวเราไม่ชอบคนกินเหล้าสูบบุหรี่ คือเค้าเคยสูบบุหรี่ แต่แบบกินเหล้ามันก็มีบ้างเวลาไปเฮฮากับเพื่อน แต่ตอนตกลงคบกันเค้าบอกกับเราเลย ว่าเค้าไม่ไปเพราะรู้ว่าเราไม่ชอบ เราก็ดันไปเชื่อคำพูดพล่อยๆของผู้ชาย เค้าก็คงพูดไปงั้น พอมาเรื่อยๆ เค้าก็เอาแต่พูดว่าเค้าไม่มีอิสระๆ ทั้งๆที่เราตกลงกันเองทั้งคู่ว่ามันจะไม่มีการกินเหล้าทั้งสองฝ่ายถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายนึงอยู่ด้วย เวลาเพื่อนเราชวนไปนั่งชิล เค้าขอไปด้วยทุกครั้งเพราะเค้าก็ห่วงเรา เราเองไม่ได้รู้สึกต่างกับเค้าหรอก ว่าเราก็ยังไปนั่งอยู่กับเค้าเหมือนกัน ไม่ได้ตั้งใจจะไปจำกัดอิสระภาพเค้า แต่ในเมื่อเค้ามาจีบเรา(จีบตั้งนาน 6 เดือน) แล้วการมีใครซักคนมาอยู่ในชีวิตมันคือการปรับตัวเข้าหากัน

เวลาดีๆที่มีให้กันมันเยอะมาก มันเยอะแต่ในทุกๆครั้งมันก็มีความหมาย และเราไม่เคยลืมเลย ว่าเค้าให้ดอกไม้กี่ช่อ แอบเซอไพรส์เมื่อไหร่ ของขวัญครบรอบเดือนแรกคืออะไร เค้าชอบกินอะไร ชอบทำอะไร นอนกี่ชั่วโมง สำหรับเราอะ เค้าเป็นส่วนนึงในชีวิตเราไปแล้ว ในทุกชั่วขณะที่เรากำลังกิน หรือทำอะไรก็ตาม จะคิดเผื่อเค้าตลอดว่า เห้ย อยากให้มากินที่นี่จัง ต้องชอบแน่ๆ หนังเรื่องนี้สนุกมาก จะต้องหาโอกาศไปดูกับเค้าให้ได้ ที่นี่สวยจัง มันคงจะดีถ้าเราได้ไปด้วยกัน จะให้ไม่คิดยังไงเค้าก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอด เป็นห่วงทุกนาที คิดถึงตลอดเวลา

เค้าอะ หน้าตาแบบพูดเลยว่าครั้งแรกที่เห็นเค้าอะ เราพูดกับตัวเองว่าอีนี่หน้าเหี้_มาก(ขอโทษที่ใช้วาจาไม่ค่อยสุภาพ แต่คำๆนี้มันผุดขึ้นมาเป็นคำแรกจริง)  แล้วก็คิดต่อว่า ถ้าอีนี่มาจีบ เราไม่มีทางคบกับมันแน่นอน คนเราเกลียดอะไรมักจะได้อย่างงั้น  แล้วเค้าก็มาจีบเราจริงๆ เพื่อนทุกคนนี่แบบ อะไรว้ะแก คือแบบตรงๆปะแกหาได้ดีกว่านี้เยอะ แค่เอาหน้าแกไปเทียบกับหน้ามันก็ไม่เข้ากันแล้ว เพื่อนเตือนไม่ฟังหรอก(ดื้อ) เราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ เค้าแอบซื้อน้ำมาวางไว้ให้เราทุกวัน แล้วก็ส่งข้อความมาบอกว่า อย่าลืมกินน้ำที่วางอยู่หน้าห้องนะ เค้าเป็นคนคุยสนุก ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเค้าจีบ จนมีวันนี้เราใช้เล่ห์กลของการเป็นผู้หญิงพูดล่อจนเค้าคายออกมา ว่าเค้าชอบเรา แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คบกัน เค้าก็คุยกับเราไปเรื่อยๆ เริ่มส่งเพลงมา แล้วก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้มาเจอเรา เค้าเคยลงสอบ TOEFL ซึ่งแบบค่าสอบทีนึงก็ไม่ใช่เล่นๆอะ แต่แบบเค้าลงสอบเพราะว่าสอบเสร็จ เค้าจะได้มาหาเรา เค้าถามเราแบบเหมือนคนถามทั่วไปว่า เสาร์นี้ไปไหนเรียนพิเศษป่าว เราก็แบบมีสอบ TOEFL อะ แล้วเค้าเลือกลงวันสอบวันเดียวกับเรา แล้วก็แบบทำเป็นพูดว่า เห้ย สอบวันเดียวกันเลยที่ไหนๆ เค้าทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะมาเจอเราให้ได้ ในใจตอนนั้นมันก็เริ่มไม่รู้ใจตัวเองว่า เราชอบคนๆนี้รึเปล่า แต่จะยังไงก็เถอะ ยิ่งพูดถึงเรื่องดีๆแล้วน้ำตามันไหลเยอะขึ้น ขอตัดไปเป็นตอนที่ความรักเริ่มเปราะบาง

เรามาอเมริกา คนเดียว เหงาๆ แล้วคิดสภาพว่า เราไม่รู้ว่าเราจะต้องเจออะไร มหาลัยตึกไหนไปทางไหน จะมีเพื่อนมั้ย จะเรียนไหวรึเปล่า นอกจากครอบครัวเรา ก็มีแค่เค้าที่เราอยากคุยด้วยทุกวัน เราตกลกันว่าอย่างน้อยต้องให้อีกฝ่ายรู้ว่าวันนี้ทำอะไรมา ถ้าเหนื่อยจะได้แยกย้ายไปพัก ถ้าคิดถึงก็โทรหากัน แต่พอเริ่มนานๆเข้า ไม่ว่าเราจะพูดอะไร เค้าก็หงุดหงิดใส่ คือแบบ ทำอะไรก็ผิดว่างั้นเหอะ แล้วจนมีวันนึงคืนวันที่ 11 กรกฎาคม ตอนกลางคืนที่อเมริกา ตอนเช้าที่ไทย เราก็ทักไลน์ไปว่า "ไอ้ตูด เค้าตื่นแล้ว" เค้าก็หายไปเฉยๆ...เค้าไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ตัดสายทิ้ง แล้วแบบเราไลน์และโทรเป็นร้อยๆข้อความอยู่สามวัน จนเค้ารับ เราบอกว่า เราขอโทษในทุกอย่าง ถ้าเกิดเราเป็นแฟนที่ไม่ดี ถ้าเราไม่ให้อิสระแก ขอโอกาศให้เราได้แก้ตัว ขอโอกาศให้เราได้ทำให้เราเข้ากันได้(คือที่ผ่านมาที่จริงเค้าไม่พร้อมที่จะมีแฟน เพราะฉะนั้นคนที่พยายามให้เราสองคนไปกันได้และอยู่กันได้คือเรา แต่เค้าก็ได้แต่เห็นเราว่าน่ารำคาญ เอาแต่ทำอะไรไม่รู้ไร้สาระ) เราก็บอกต่อว่า ให้โอกาศเราได้แก้ไขในสิ่งที่ผิด สามวันที่ผ่านมาที่ไม่ได้คุยกับตัวเอง มันทำให้เห็นว่ามันไม่จำเป็นต้องคุยกันทุกวันหรือโทรหากันตลอดก็ได้ เราขอโอกาศ แฟน(เก่า)เค้าก็เงียบไปซักพักแล้วก็บอกว่า เราผิดเอง เราขอโทษ ขอเวลาเราคืนเหอะ แล้วก็ตัดสายไปเลย คือแบบช๊อคมาก

เราแบบ...ทำไมอะไรยังไง แกขอโอกาศชั้นมาเป็นสิบๆรอบ ชั้นให้ตลอด นี่เป็นครั้งแรก ที่ชั้นขอโอกาศแกแล้วนี่มันอะไร ทั้งโกรธทั้งเสียใจ มิหนำซ้ำเค้าบล๊อคทุกอย่าง ที่สามารถเป็นช่องทางการติดต่อเค้า แล้วคิดสภาพ เรามาอยู่เมืองนอก เหงามาก เพื่อนที่ให้ระบายได้ทุกอย่างก็ไม่มี แม่ก็อยู่ไทยกลับไปกอดไม่ได้ แล้วแบบ ความรู้สึกมันคือเราหล่นเหวอะ มันเคว้งมาก เคว้งจนไม่อยากอยู่ รู้สึกแบบจะอยู่ไปทำไม เรียนก็เทียบพี่สาวไม่ได้ เราเป็นคนขี้เกียจเกรดที่นี่มันก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่(ข้อเสียนี้แย่มากแต่ตอนนี้ปรับปรุงแล้วเพราะเนื่องจากต้องทำตัวเองให้ดีขึ้น ไม่อยากจมปลักกับความรู้สึกแย่ๆ)

เราไม่รู้หรอกว่าเค้ามีคนใหม่รึเปล่า เคยไปสอดส่องมามันก็มีรูปแบบไปกินข้าวแล้วtagผู้หญิงคนนี้ เราโกรธมากและเสียใจมาก แต่ยิ่งดูมันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ลง  คนจะไปมันทำอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่แย่คือเค้าทิ้งให้คนตรงนี้จมอยู่กับความเศร้า ความสงสัยว่าทำไมไม่ให้โอกาศ ทำไมตัดขาดกันง่ายขนาดนี้ ถ้าไม่รักแล้ว ทำไมจะต้องมาสัญญาอะไรบ้าบอ ทำไมต้องมาให้ความหวังเรา

หนึ่งอย่างที่อยากพูดกับผู้หญิงทุกๆคนที่มีแฟนคือ อย่า งี่เง่า ให้มันมาก ยิ่งงี่เง่าแฟนเค้ายิ่งรักเราน้อยลง ยิ่งไปเยอะกับเค้า เค้าก็ยิ่งรักเราน้องลง ให้อิสระเค้าและที่สำคัญ ต้องไว้ใจเค้า เพราะความงี่เง่าหึงหวงบางทีเกินจากความไม่ไว้ใจ

ส่วนผู้ชาย เราขอเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่จะพูดว่า ถ้าคุยจีบเค้า คุณได้เค้ามาเป็นของคุณ ขอร้องว่าอย่าทิ้งๆคว้างๆ อย่าทำเหมือนเค้าไม่มีค่า จีบเค้ามายังไงทำให้ได้แบบนั้นตลอด เพราะผู้หญิงเค้ารักคุณที่คุณทำแบบนั้นให้เค้า แล้วผู้หญิง(ส่วนใหญ่) รักแล้วมีแต่รักเพิ่มขึ้นไม่เคยน้อยลง

สำหรับผู้หญิงแบบเรา เราคิดว่า พอเข้ากันไม่ได้ก็เลิกเป็นความคิดที่เหมือนปาของทิ้งไป คนทั้งโลกไม่มีใครเหมือนกันหรอก ทุกคนต้องปรับตัว ขนาดพ่อแม่เรา เรายังมีขัดคอเรายังไม่เข้าใจเค้าเลย แล้วอยู่ดีๆจะให้คนที่มาจากอีกครอบครัวเค้าจะมาเข้ากับคุณได้100%หรอ ไม่มีทาง

วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปี 7 เดือนของเรากับเค้าถ้ายังคบกันอยู่ แต่มันก็เป็น 1 เดือนที่เค้าจากเราไปแล้วเหมือนกัน

พูดไปก็มีแต่คนบอกให้ลืมเดี๋ยวก็ผ่านไปเอง แต่ไม่เจอกับตัวเองก็ไม่รู้ ว่ารักใครมันเจ็บแบบนี้นี่เอง


ถ้าพิซซ่าอ่านกระทู้นี้ พิซซ่าอย่าเพิ่งปิดมันนะ เค้าอยากจะบอกอะไรหน่อย
ครบรอบ 1 เดือนของการจากลานะตัวเล็ก เค้ายังคิดถึงตัวเองเสมอ เค้านอนกอดตุ๊กตามาเมโกมะหางกระรอกที่ตัวเองให้เค้าทุกวัน หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเค้าฝันถึงตัวเองอยู่ตลอด บางทีฝันว่าเรายังคบอยู่อยู่ในฝันมีความสุขมาก ไม่อยากตื่นเลย ถ้าจะมีโอกาศเค้าขอให้เราได้เจอกันอีกซักครั้งนะ  เค้ายังอยากไปญี่ปุ่นกับตัวเองอยู่ ไปกินเนื้อย่างกับเค้านะเหมียวน้อย เค้าคิดถึงเสมอและยังรักเหมือนเดิม :3