เรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบผู้หญิงอยู่คนนึง เธอคนนี้เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าผมครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อประมาน 2 ปีก่อนครับ
ตอนนั้นผมมีแฟน แล้วแฟนผมอะ ให้ผมไปรับเธอกลับบ้าน และวันนั้นแหละ ที่ผมได้เจอเธอเป็นครั้งแรก
วันนั้นผมบอกแฟนผมว่า ให้ลงมาคนเดียวนะ (เนื่องจากผมเป็นคนขี้อายครับ ถ้าเจอเพื่อนแฟนผมจะทำตัวไม่ถูก)
แต่ประเด็นคือ แฟนผมไม่ได้ลงมาคนเดียวนี่สิ แฟนผมกับหนีบเพื่อนน่ารักๆมาด้วยสองคน
และนั่นแหละ หนึ่งในสองคนนี้ คือคนที่ผมแอบชอบอยู่ ณ ปัจจุบัน ผมชอบเขาตั้งแต่วันนั้นที่เจอกันครั้งแรก
แต่ด้วยความที่ว่า แฟนผมก็ยืนอยู่ด้วยตรงนั้น ผมเลยทำได้แค่ยิ้มทักทายเพื่อนของแฟนผมทั้งสองคน
แล้วหลังจากวันนั้น แฟนผมก็ให้ผมไปหาที่ รร (ผมกับแฟนอยู่กันคนละ รร ครับ) ผมก็ไป แล้วแฟนผมเดินมารับผมหน้า รร
แล้วแฟนผมก็พาผมเดินไปที่โรงอาหาร ณ ตอนนั้นผมก็ลุ้นนะ ว่าผมจะได้เจอคนที่ผมแอบชอบมั้ย
แต่พอไปถึง โอ้โห เพื่อนของแฟนผมนี่นั่งกันอยู่เกือบทั้งห้องเลยมั้ง ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย
ได้แต่นั่งตัวแข็งทือเลย ในขณะที่ผมนั่งอยู่ ผมก็มองหาเธอคนนั้นนะ แต่ไม่เจอ
สักพักเธอคนนั้นเดินมากับเพื่อนอีกคน ผมนี่นั่งอมยิ้มเลย ได้เจอแล้วเว้ย มาไม่เสียเที่ยว
แต่ก่อนที่ผมจะกลับ ผมเห็นเธอคนนั้น ดูเศร้าๆอะ เพื่อนเขาก็อยู่ข้างๆเขาเต็มเลย
ผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นไร จนแฟนผมบอกว่า เขาทะเลาะกับแฟน ผมเลยบางอ้อ
ในใจผมนี่ อยากเข้าไปปลอบเหลือเกิ๊น แต่ทำไม่ได้ แฟนตัวเองยังอยู่นี่เลย 555555
เล่ามาถึงตรงนี้ ก็ เท่ากับ ผมเจอเธอสองครั้งแล้ว
ต่อ ตอนประมานเดือนมีนา ต้นๆเดือน แฟนผมเขาโทรมาหาผม แฟนผมบอกผมเปลี่ยนไป ไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไร
ผมดูไม่เหมือนเดิม ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเลยครับ ด้วยเหตุผลที่ว่า
เพราะผมชอบเพื่อนของเธอ (แต่แฟนผมไม่รู้นะว่าเพราะอะไรผมถึงเลิก)
แล้วช่วงผลแอดมิสชั่นออก เธอคนนั้นแอดติด มหาลัยชื่อดังที่นึง แต่ต้องไปเรียนที่เพรชบุรี
ส่วนตัวผมสอบติดอีกมหาลัยนึงใน กทม. ตอนนั้นก็ หนึ่งปีเต็มๆที่ไม่ได้เจอเธอคนนั้นเลย
พอเข้าสู่ช่วงที่ผมขึ้นมหาลัยปีสอง ผมมารู้ว่า เธอคนนั้นซิ่วจากมหาลัยนั้นมามหาลัยใกล้ๆบ้านผม
ผมนี่ดีใจใหญ่เลย มีโอกาสจะได้เจอสูงมาก แล้วช่วงนั้นมหาลัยผมกำลังปรับเข้าอาเซียน
ผมเลยปิดเทอมไป 5-6 เดือน แต่มหาลัยของเธอยังไม่เข้าอาเซียนนะครับ พอมหาลัยเธอเปิดเทอม
ตอนเย็นๆนี่ ผมไปเดินตลาดหน้ามอเธอทุกวันเลยครับ หวังจะได้เจอเข้าสักวัน ผมพยายามไปอยู่แบบนั้น
ประมาน เดือนกว่าๆได้ แต่ไม่เจอเลย ผมเลยคิดที่จะตัดใจ เออจะเลิกชอบแล้วนะ
วันสุดท้ายก่อนที่ผมจะเปิดเทอม ผมไปหาของกินกับเพื่อนที่หน้ามอเธอคนนั้น แล้วฟลุ๊ค เจอเธอคนนั้นโดยบังเอิญ
ซึ่ง เธอคนนั้นอะยืนซื้อของกับเพื่อนเขาอยู่ข้างบน ส่วนผมอะ กำลังเดินอยู่ข้างล่าง แล้วตาผมอะ ดันไปเห็นเธอพอดี
ปากผมก็อัตโนมัติดีเหลือเกิน ดันไปเรียกชื่อเธอ เธอดันได้ยิน (ผมว่าผมพูดเบานะ) เธอก็หันมาหาผม
เอาสิครับ งานนี้ ผมก็ไปไม่เป็นเลย จากที่จะเลิกชอบ กลายเป็นว่า พอเจอเธอครั้งนี้ ใจเต้นรัวเลย ตัวสั่น ทำไรไม่ถูกเลย
หลังจากเธอซื้อของเสร็จ เธอก็เดินไปเรื่อยๆ ผมก็ทำไรไม่ถูก เลยเดินตามเธอไป เธอเลี้ยวเข้าร้านขายยา ผมก็คิด
เอาล่ะสิ เขาเข้าร้านขายยา แล้วเราล่ะจะทำไง แล้วเพื่อนผมก็พูดขึ้นมาพอดี กูอยากกินชาไข่มุก ผมเลยได้โอกาส
เลยเดินไปซื้อชาไข่มุกกับเพื่อน ระหว่างที่รอชา เธอคนนั้นก็ออกมาจากร้านขายยาพอดี ชาไข่มุกก็ได้พอดี
ตอนแรกผมตัดสินใจว่าจะเดินเข้าไปบอกชอบเธอตรงๆเลย แต่สถานการณ์พลิกผัน เพื่อนเธอมาจากไหนไม่รู้อีกคนนึง
ความป๊อดผมบังเกิด ผมเลยกลับบ้านเลย
พอใกล้วันวาเลนไทน์ ผมก็มีความคิดว่า จะปลูกกุหลาบ พอมีดอกแล้วก็จะตัดเอามาทำเป็นช่อดอกไม้
แล้วเอาไปให้เธอ ผมก็ไปซื้อกุหลาบ เลือกที่มันทนๆหน่อย เราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องต้นไม้อะไรเท่าไร
ก็ถามแม่ค้าเอาว่าต้องรดน้ำบ่อยมั้ย ดูแลยังไง แม่ค้าเขาก็บอกวิธีมานะ แล้วดอกกุหลาบต้นนี้
ผมว่า ดอกมันสวยนะ ตรงโคนๆของใบอะเป็นสีขาวแล้วไล่ๆขึ้นมาจนปลายก็เป็นสีชมพู
ในความคิดผมตอนนั้น เออต้นนี้แหละ สองความหมายในต้นเดียว ผมก็ซื้อต้นกุหลาบพร้อมอุปกรณ์การเกษตรมา
ผมก็มาปลูกและดูแลอย่างดี รดน้ำทุกวัน แล้วผมอะกลัวว่าดอกมันจะออกมาไม่ทันวันวาเลนไทน์
ผมเลยไปซื้อปุ๋ยมา ปุ๋ยแบบเป็นเมล็ดๆสีฟ้าๆอะ ผมก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าปุ๋ยอะ
พอกลับบ้านมา ก็เหมือนเดิมครับ รดน้ำ พรวดดินอย่างดี และด้วยความที่ผมไม่รู้เรื่องการเกษตร
ผมก็ขุดดินขึ้นมา แล้วก็เอาปุ๋ยที่พึ่งซื้อมาอะ โรยไปรอบๆต้นไม้ แล้วก็เอาดินมากลบ พอกลบเสร็จ
ผมก็กลัวว่าดอกไม้จะโตไม่ทัน ผมก็โรยปุ๋ยไว้หน้าดินตรงที่ใกล้ๆต้นอีก จากนั้นก็รดน้ำ ดูแลอะไรอย่างดี
เช้าอีกวันผมตื่นมาดู อ้าว ไอเ...ย ไมกุหลาบกูถึงแห้งเหยี่ยวแบบนี้ แม่ทำอะไรรึป่าว
พอไปถามแม่ แม่บอกต้นไม้ตายแล้ว แกให้ปุ๋ยเยอะเกินไป ผมงี้เซงเลย จากที่คิดไว้อย่างดี
สุดท้ายก็เหลว ไม่ได้ทำอะไรให้เธอสักอย่าง เฮ้อ
หลังจากวันนั้น
ผมก็ยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะบอกให้เธอรู้ว่าผมชอบเธอนะ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่บอกเธอในเฟส หรือ ในไลน์
ไม่มีเฟสเขาหรอหรืออะไร คือผมน่ะ มีเฟสเขาครับ แต่ผมอยากจะบอกต่อหน้ามากกว่า เพราะผมกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อผม
ว่าผมชอบเขาจริง
และเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ผมก็โดนเธอลบเฟส โดยไม่รู้สาเหตุ ผมก็คิดในแง่ดี เออเขาคงเคลียร์เฟสมั้ง
แต่เมื่อโดนเขาลบเฟสแล้ว ผมก็....ไม่กล้าแอดเฟรนไปครับ เหตุผลเพราะว่า กลัวเธอไม่รับแอด ง่ายๆก็ ผมป๊อดนั่นแหละ
พอเปิดเทอมใหม่ เพื่อนผมชวนไปวิ่ง ในมหาลัยของเธอคนนั้น (เพราะมันใกล้บ้านดี เพื่อนผมเลยชอบชวนไป) มีหรอที่ผมจะปฏิเสธ
ผมก็ไป วิ่งไปมองหาไป เดินเข้ามอเดินออกมอผมก็มอง ก่อนกลับบ้านแวะตลาดหน้ามอผมก็ยังไม่เลิกมองหา
และเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง จนวันนึง เพื่อนผมแวะซื้อดอกไม้ ส่วนผมก็ยืนรอเพื่อน ในขณะที่ยืนรอ ผมก็ก้มอ่านวิธีใช้ยาที่พึ่งซื้อมาอยู่
แล้วผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนมองผมอะ ผมเลยเงยหน้าขึ้นมา ผมงี้อึ้งเลย เธอคนนั้นมากับแฟนครับ เดินจับมือกันด้วย
ในใจผมก็อยากยิ้มให้นะ แต่แฟนเขาอยู่ข้างๆอะ ผมก็เกรงใจ ผมเลยทำได้แค่ มองหน้าเธอนิ่งๆ
เธอคนนั้นก็มองผม (เธอจำผมได้ครับ แต่ไม่ได้ทักหรือคุยกัน) ผมทำไรไม่ถูกอีกตามเคย ได้แต่ยืนอึ้ง สรุปวันนั้นก็ไม่มีไรเกิดขึ้น
จนมาวันนึง วันนั้นวันเสาร์ ผมต้องไปมอ ผมนั่งอยู่บนรถ รถเมล์ก็ต้องแวะจอดตามป้ายปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ผมไม่คิดว่าผมจะเจอเธอคนนั้น
คือวันนั้น เธอสวยมาก สวยมากๆ เธอใส่ชุดสีดำ รองเท้าส้นสูง แต่งหน้าทำผมเป๊ะ เธอยืนอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์ ผมก็ทำได้แค่นั่งมอง
และนั่นก็คือครั้งสุดท้าย ที่ผมได้เจอเธอ
สรุปก็ เวลาผ่านไปสองปีกว่าๆ ผมเจอเธอแค่ ห้า ครั้ง
ผมเจอเธอน้อยมาก แต่ก็ชอบเธอมากเหมือนกัน หลายคนคงคิดในใจ แล้วนอกจากคนนี้ผมไม่ชอบคนอื่นเลยหรอ
ผมตอบเลยว่า ก็มีบ้างครับ ที่ผมชอบคนอื่น แต่คนอื่นอะ ผมชอบแล้วก็เลิกชอบ แต่เธอคนนี้อะ ทำยังไงผมก็ไม่เลิกชอบสักที
สองปีกว่าๆที่ผ่านมา ผมก็ไม่ได้คบใครเลย มัวแต่จะรอบอกชอบเธออย่างเดียว พอมีโอกาส ผมก็ดันป๊อด ไม่กล้าบอกไม่กล้าพูด
แถมยังรู้สึกผิดเรื่องของเพื่อนเธอด้วย ที่ผมคบกะเพื่อนเธออยู่แล้วผมแอบชอบเธอไปด้วยอะ มันเหมือนมีความผิดติดตัวอะ
คือตอนนี้ผมอยากเลิกชอบเธอคนนั้นอะครับ ใครมีวิธี ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน
ปล. ผมต้องขอโทษด้วยถ้ากระทู้นี้ทำให้แฟนของเธอคนนั้นลำบากใจหรือเธอคนนั้นต้องลำบากใจ
เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ทำไมเลิกชอบไม่ได้สักที ??
ตอนนั้นผมมีแฟน แล้วแฟนผมอะ ให้ผมไปรับเธอกลับบ้าน และวันนั้นแหละ ที่ผมได้เจอเธอเป็นครั้งแรก
วันนั้นผมบอกแฟนผมว่า ให้ลงมาคนเดียวนะ (เนื่องจากผมเป็นคนขี้อายครับ ถ้าเจอเพื่อนแฟนผมจะทำตัวไม่ถูก)
แต่ประเด็นคือ แฟนผมไม่ได้ลงมาคนเดียวนี่สิ แฟนผมกับหนีบเพื่อนน่ารักๆมาด้วยสองคน
และนั่นแหละ หนึ่งในสองคนนี้ คือคนที่ผมแอบชอบอยู่ ณ ปัจจุบัน ผมชอบเขาตั้งแต่วันนั้นที่เจอกันครั้งแรก
แต่ด้วยความที่ว่า แฟนผมก็ยืนอยู่ด้วยตรงนั้น ผมเลยทำได้แค่ยิ้มทักทายเพื่อนของแฟนผมทั้งสองคน
แล้วหลังจากวันนั้น แฟนผมก็ให้ผมไปหาที่ รร (ผมกับแฟนอยู่กันคนละ รร ครับ) ผมก็ไป แล้วแฟนผมเดินมารับผมหน้า รร
แล้วแฟนผมก็พาผมเดินไปที่โรงอาหาร ณ ตอนนั้นผมก็ลุ้นนะ ว่าผมจะได้เจอคนที่ผมแอบชอบมั้ย
แต่พอไปถึง โอ้โห เพื่อนของแฟนผมนี่นั่งกันอยู่เกือบทั้งห้องเลยมั้ง ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย
ได้แต่นั่งตัวแข็งทือเลย ในขณะที่ผมนั่งอยู่ ผมก็มองหาเธอคนนั้นนะ แต่ไม่เจอ
สักพักเธอคนนั้นเดินมากับเพื่อนอีกคน ผมนี่นั่งอมยิ้มเลย ได้เจอแล้วเว้ย มาไม่เสียเที่ยว
แต่ก่อนที่ผมจะกลับ ผมเห็นเธอคนนั้น ดูเศร้าๆอะ เพื่อนเขาก็อยู่ข้างๆเขาเต็มเลย
ผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นไร จนแฟนผมบอกว่า เขาทะเลาะกับแฟน ผมเลยบางอ้อ
ในใจผมนี่ อยากเข้าไปปลอบเหลือเกิ๊น แต่ทำไม่ได้ แฟนตัวเองยังอยู่นี่เลย 555555
เล่ามาถึงตรงนี้ ก็ เท่ากับ ผมเจอเธอสองครั้งแล้ว
ต่อ ตอนประมานเดือนมีนา ต้นๆเดือน แฟนผมเขาโทรมาหาผม แฟนผมบอกผมเปลี่ยนไป ไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไร
ผมดูไม่เหมือนเดิม ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเลยครับ ด้วยเหตุผลที่ว่า
เพราะผมชอบเพื่อนของเธอ (แต่แฟนผมไม่รู้นะว่าเพราะอะไรผมถึงเลิก)
แล้วช่วงผลแอดมิสชั่นออก เธอคนนั้นแอดติด มหาลัยชื่อดังที่นึง แต่ต้องไปเรียนที่เพรชบุรี
ส่วนตัวผมสอบติดอีกมหาลัยนึงใน กทม. ตอนนั้นก็ หนึ่งปีเต็มๆที่ไม่ได้เจอเธอคนนั้นเลย
พอเข้าสู่ช่วงที่ผมขึ้นมหาลัยปีสอง ผมมารู้ว่า เธอคนนั้นซิ่วจากมหาลัยนั้นมามหาลัยใกล้ๆบ้านผม
ผมนี่ดีใจใหญ่เลย มีโอกาสจะได้เจอสูงมาก แล้วช่วงนั้นมหาลัยผมกำลังปรับเข้าอาเซียน
ผมเลยปิดเทอมไป 5-6 เดือน แต่มหาลัยของเธอยังไม่เข้าอาเซียนนะครับ พอมหาลัยเธอเปิดเทอม
ตอนเย็นๆนี่ ผมไปเดินตลาดหน้ามอเธอทุกวันเลยครับ หวังจะได้เจอเข้าสักวัน ผมพยายามไปอยู่แบบนั้น
ประมาน เดือนกว่าๆได้ แต่ไม่เจอเลย ผมเลยคิดที่จะตัดใจ เออจะเลิกชอบแล้วนะ
วันสุดท้ายก่อนที่ผมจะเปิดเทอม ผมไปหาของกินกับเพื่อนที่หน้ามอเธอคนนั้น แล้วฟลุ๊ค เจอเธอคนนั้นโดยบังเอิญ
ซึ่ง เธอคนนั้นอะยืนซื้อของกับเพื่อนเขาอยู่ข้างบน ส่วนผมอะ กำลังเดินอยู่ข้างล่าง แล้วตาผมอะ ดันไปเห็นเธอพอดี
ปากผมก็อัตโนมัติดีเหลือเกิน ดันไปเรียกชื่อเธอ เธอดันได้ยิน (ผมว่าผมพูดเบานะ) เธอก็หันมาหาผม
เอาสิครับ งานนี้ ผมก็ไปไม่เป็นเลย จากที่จะเลิกชอบ กลายเป็นว่า พอเจอเธอครั้งนี้ ใจเต้นรัวเลย ตัวสั่น ทำไรไม่ถูกเลย
หลังจากเธอซื้อของเสร็จ เธอก็เดินไปเรื่อยๆ ผมก็ทำไรไม่ถูก เลยเดินตามเธอไป เธอเลี้ยวเข้าร้านขายยา ผมก็คิด
เอาล่ะสิ เขาเข้าร้านขายยา แล้วเราล่ะจะทำไง แล้วเพื่อนผมก็พูดขึ้นมาพอดี กูอยากกินชาไข่มุก ผมเลยได้โอกาส
เลยเดินไปซื้อชาไข่มุกกับเพื่อน ระหว่างที่รอชา เธอคนนั้นก็ออกมาจากร้านขายยาพอดี ชาไข่มุกก็ได้พอดี
ตอนแรกผมตัดสินใจว่าจะเดินเข้าไปบอกชอบเธอตรงๆเลย แต่สถานการณ์พลิกผัน เพื่อนเธอมาจากไหนไม่รู้อีกคนนึง
ความป๊อดผมบังเกิด ผมเลยกลับบ้านเลย
พอใกล้วันวาเลนไทน์ ผมก็มีความคิดว่า จะปลูกกุหลาบ พอมีดอกแล้วก็จะตัดเอามาทำเป็นช่อดอกไม้
แล้วเอาไปให้เธอ ผมก็ไปซื้อกุหลาบ เลือกที่มันทนๆหน่อย เราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องต้นไม้อะไรเท่าไร
ก็ถามแม่ค้าเอาว่าต้องรดน้ำบ่อยมั้ย ดูแลยังไง แม่ค้าเขาก็บอกวิธีมานะ แล้วดอกกุหลาบต้นนี้
ผมว่า ดอกมันสวยนะ ตรงโคนๆของใบอะเป็นสีขาวแล้วไล่ๆขึ้นมาจนปลายก็เป็นสีชมพู
ในความคิดผมตอนนั้น เออต้นนี้แหละ สองความหมายในต้นเดียว ผมก็ซื้อต้นกุหลาบพร้อมอุปกรณ์การเกษตรมา
ผมก็มาปลูกและดูแลอย่างดี รดน้ำทุกวัน แล้วผมอะกลัวว่าดอกมันจะออกมาไม่ทันวันวาเลนไทน์
ผมเลยไปซื้อปุ๋ยมา ปุ๋ยแบบเป็นเมล็ดๆสีฟ้าๆอะ ผมก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าปุ๋ยอะ
พอกลับบ้านมา ก็เหมือนเดิมครับ รดน้ำ พรวดดินอย่างดี และด้วยความที่ผมไม่รู้เรื่องการเกษตร
ผมก็ขุดดินขึ้นมา แล้วก็เอาปุ๋ยที่พึ่งซื้อมาอะ โรยไปรอบๆต้นไม้ แล้วก็เอาดินมากลบ พอกลบเสร็จ
ผมก็กลัวว่าดอกไม้จะโตไม่ทัน ผมก็โรยปุ๋ยไว้หน้าดินตรงที่ใกล้ๆต้นอีก จากนั้นก็รดน้ำ ดูแลอะไรอย่างดี
เช้าอีกวันผมตื่นมาดู อ้าว ไอเ...ย ไมกุหลาบกูถึงแห้งเหยี่ยวแบบนี้ แม่ทำอะไรรึป่าว
พอไปถามแม่ แม่บอกต้นไม้ตายแล้ว แกให้ปุ๋ยเยอะเกินไป ผมงี้เซงเลย จากที่คิดไว้อย่างดี
สุดท้ายก็เหลว ไม่ได้ทำอะไรให้เธอสักอย่าง เฮ้อ
หลังจากวันนั้น
ผมก็ยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะบอกให้เธอรู้ว่าผมชอบเธอนะ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่บอกเธอในเฟส หรือ ในไลน์
ไม่มีเฟสเขาหรอหรืออะไร คือผมน่ะ มีเฟสเขาครับ แต่ผมอยากจะบอกต่อหน้ามากกว่า เพราะผมกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อผม
ว่าผมชอบเขาจริง
และเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ผมก็โดนเธอลบเฟส โดยไม่รู้สาเหตุ ผมก็คิดในแง่ดี เออเขาคงเคลียร์เฟสมั้ง
แต่เมื่อโดนเขาลบเฟสแล้ว ผมก็....ไม่กล้าแอดเฟรนไปครับ เหตุผลเพราะว่า กลัวเธอไม่รับแอด ง่ายๆก็ ผมป๊อดนั่นแหละ
พอเปิดเทอมใหม่ เพื่อนผมชวนไปวิ่ง ในมหาลัยของเธอคนนั้น (เพราะมันใกล้บ้านดี เพื่อนผมเลยชอบชวนไป) มีหรอที่ผมจะปฏิเสธ
ผมก็ไป วิ่งไปมองหาไป เดินเข้ามอเดินออกมอผมก็มอง ก่อนกลับบ้านแวะตลาดหน้ามอผมก็ยังไม่เลิกมองหา
และเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง จนวันนึง เพื่อนผมแวะซื้อดอกไม้ ส่วนผมก็ยืนรอเพื่อน ในขณะที่ยืนรอ ผมก็ก้มอ่านวิธีใช้ยาที่พึ่งซื้อมาอยู่
แล้วผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนมองผมอะ ผมเลยเงยหน้าขึ้นมา ผมงี้อึ้งเลย เธอคนนั้นมากับแฟนครับ เดินจับมือกันด้วย
ในใจผมก็อยากยิ้มให้นะ แต่แฟนเขาอยู่ข้างๆอะ ผมก็เกรงใจ ผมเลยทำได้แค่ มองหน้าเธอนิ่งๆ
เธอคนนั้นก็มองผม (เธอจำผมได้ครับ แต่ไม่ได้ทักหรือคุยกัน) ผมทำไรไม่ถูกอีกตามเคย ได้แต่ยืนอึ้ง สรุปวันนั้นก็ไม่มีไรเกิดขึ้น
จนมาวันนึง วันนั้นวันเสาร์ ผมต้องไปมอ ผมนั่งอยู่บนรถ รถเมล์ก็ต้องแวะจอดตามป้ายปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ผมไม่คิดว่าผมจะเจอเธอคนนั้น
คือวันนั้น เธอสวยมาก สวยมากๆ เธอใส่ชุดสีดำ รองเท้าส้นสูง แต่งหน้าทำผมเป๊ะ เธอยืนอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์ ผมก็ทำได้แค่นั่งมอง
และนั่นก็คือครั้งสุดท้าย ที่ผมได้เจอเธอ
สรุปก็ เวลาผ่านไปสองปีกว่าๆ ผมเจอเธอแค่ ห้า ครั้ง
ผมเจอเธอน้อยมาก แต่ก็ชอบเธอมากเหมือนกัน หลายคนคงคิดในใจ แล้วนอกจากคนนี้ผมไม่ชอบคนอื่นเลยหรอ
ผมตอบเลยว่า ก็มีบ้างครับ ที่ผมชอบคนอื่น แต่คนอื่นอะ ผมชอบแล้วก็เลิกชอบ แต่เธอคนนี้อะ ทำยังไงผมก็ไม่เลิกชอบสักที
สองปีกว่าๆที่ผ่านมา ผมก็ไม่ได้คบใครเลย มัวแต่จะรอบอกชอบเธออย่างเดียว พอมีโอกาส ผมก็ดันป๊อด ไม่กล้าบอกไม่กล้าพูด
แถมยังรู้สึกผิดเรื่องของเพื่อนเธอด้วย ที่ผมคบกะเพื่อนเธออยู่แล้วผมแอบชอบเธอไปด้วยอะ มันเหมือนมีความผิดติดตัวอะ
คือตอนนี้ผมอยากเลิกชอบเธอคนนั้นอะครับ ใครมีวิธี ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน
ปล. ผมต้องขอโทษด้วยถ้ากระทู้นี้ทำให้แฟนของเธอคนนั้นลำบากใจหรือเธอคนนั้นต้องลำบากใจ