เเอบชอบคน 1 คน มา 7 ปี เเบบ Puppy Love (ระบายอารมณ์)

อ่าาาา กระทู้นี้เป็นหระทู้เเรกของผม ถ้าผมพิมพ์ผิคหรือตกไปก็ขออภัยนะครับผม
     เริ่มจากเมื่อประมาณ 7 ปีก่อนเลยนะครับ เมื่อประมาณ ผมเรียนอยู่ชั้น ป.2 หละมั้งนะครับ ผมเป็นคนที่ขี้อายทำตัวไม่ถูกอะไรมากมายเวลาอยู่กับคนอื่น จะทำอะไรผิดๆถูกๆหลายรอบ
     เเล้วตอนที่ผมชอบคนๆนั้นครั้งเเรกก็ตอนที่ผมได้เรียนตอนปิดเทอม เธอนั่งอยู่ข้างผม เธอน่ารักนะครับ ขี้เล่น เป็นเรื่องปกติที่ผมจะอาย   หละมั้งนะ ตลอดเวลาผมเเกล้งเธอคนนั้นบ่อยเหมือนกัน ก็ ผมทำตัวไม่ค่อยถูกอ่ะนะ ฮ่าๆๆ เเต่พอจนการเรียนตอนปิดเทอมนั้นผมก็ไม่ได้ คุยกับเธอเลย ตลอดมา ทุกครั้งที่เธอเดินผ่านผมคิดในใจว่า ทักดีป่าววะ ไม่ทักดีกว่าเธออาจจะยุ่ง ทุกครั้งๆๆๆ จนต่อมา ป.3 4 5 6 ก็ไม่ได้คุยกับเธอเลย เเต่ทุกครั้งที่ผมคิดถึงเธอมันปวดอกทุกๆที เธอคงลืมผมไปเเล้วมั้งเนี่ย(ฮา) อ่าชั่งเหอะยังไงก็ไม่ได้อะไรอยู่เเล้วผมคิดว่าหยั่งงั้น เเต่พอมา ม.1 ย้ายไปคนละ โรงเรียนเเล้ว ผมไม่ได้คิดอะไรเเล้ว ผมเเอดเพื่อนเธอในเฟสบุค เเล้ว เธอก็ทักมา ''นี่เอ็มใช่ป่าว" ผมก็ดีใจในความตกใจเหมือนกัน ผมจึงถามไปว่า "เห้ย นี่จำกูได้ด้วยเรอะ" เเล้วเธอก็ตอบมาว่า "ไอ้สัส เเกล้งกูซะขนาดนั้นจำไม่ได้ก็ เ-ี้ยหละ" มันไม่รู้สินะ เเต่ว่าผมก็ดีใจอ่ะนะ ผมก็เลยตอบไปว่า "อ่าๆ" เเล้วก็เงียบไป ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเเล้วนี่หน่า ไม่รู้นิสัย ไม่รู้ความชอบ ไม่รู้ความคิด เเล้วจะเอาไรไปคุยกันหละเนี่ย อ่านั่นสิ ผมก็เลยลองชวนคุยไปนิดๆหน่อยๆ "อึ่ก" จู่ๆผมเจ็บหน้าอกเหะหายใจไม่ออกตอนที่คิดถึงเธอคนนั้น อ่านั้นสิ ผมก็พยายามปรึกษาหลายๆเรื่อง(ชวนคุยนั่นหละครับ) กับเธออะไรในเเชทนั่นหละ เเละเเล้ววันหนึ่ง ตอนผม อยู่ ม.2 ผมเห็นเธอโพสอะไรบนเฟสนั่นหละ เกี่ยวกับเเฟนเก่า ผมก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะ เเต่ว่าผมก็ลองถามๆดูด้วยความรู้สึกห่วงอ่ะนะ ว่า "นี่เลิกกับเเฟนอีกเเล้วหรอ" เธอตอบมาว่า"อืม"ไม่มีใรมากผมจะไม่พูดอะไรต่อเเล้วต่อจากนั้นผมก็เห็นเธอเม้นในโพสที่เธอโพสต่างๆนาๆว่าทำไมทำหยั่งนี้ทำไมทำหยั่งนู้น เเต่ที่ผมรู้สึกฝ่ายที่บอกเลิกจะเป็นเธอมากกว่า ผมก็เลยไปถามว่าทำไมงั้นเรอะ เธอตอบมาว่า"อย่ายุ่ง" อันนี้ผมรู้ดีว่าผมยุ่งไม่เข้าเรื่อง ผมจึงขอโทษเเล้วเงียบไป ต่อจากนั้น 2 วัน เธอก็ตอบมาอีกทีว่า "คนไม่เคยมีเเฟนไม่รู้หรอก" ..... ผมคิดในใจ "อิสัส จะบอกกูหยั่งงี้ด่ากูเลยดีกว่า เเล้วมาตอบทำ อะไร 2 วันให้หลังวะเนี่ย!! " เเม้งเจ็บสัสๆ เจ็บมากๆ อึ่ง เเต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมเกลียดเธอเลยนะ เเม้นิดเดียวก็ไม่ ผมก็ชอบเธอเหมือนเคย เเต่คำว่ารักกับคำว่าชอบ...ความหมายมันต่างกันมาก
เหอะๆ ตามจริงมีมากกว่านี้เเต่ข้ามเลยดีกว่า ผมจุกมากเวลาคิดถึงเธอ หายใจไม่ค่อยออก หายใจลำบากตลอกเวลาตั้งเเต่ ม.1

     พอผมขึ้น ม.3 ผมจุกมากเวลาคิดถึงเธอ หายใจไม่ค่อยออก หายใจลำบาก เหมือนเดิม จะพอคิดๆ ดูเเล้วผมก็ไม่มีทางใกล้เธอได้เเล้วหนิหน่า "เอาเถอะ ยังไงเธอก็มีเเฟน ผมไม่ค่อยได้ยุ่งกับเธออยู่เเล้ว ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงจะจุกเเต่ผมก็ตัดใจได้เเล้วอื้อ นั่นสินะ" ผมมโนในใจ อ่า พอขึ้มมา ม.3 เทอม 2 ผมได้ไปเเอบชอบคนๆหนึ่ง หน้าตาไม่ได้สวย (ว่าดำก็ได้ ว่าอ้วนก็ดี อ่ะทำไมผมไปว่าเขา) เเต่นิสันเธอน่ารักดี จนจบ ม.3 ขึ้น ม.4 เเล้วก็ย้าย...โรงเรียนอีกเเล้วนะครับเเหม่ เเม้งเอ๋ยกูนะกู
     อ่าาาา สำหรับเรื่องที่ผมเเต่งก็จบลงเท่านี้นะครับ สำหรับคนที่ชอบก็กด subscribe ด้วยนะครับขอบคุณครับ ถรุ้ย สำหรับเรื่องนี้ มันเรื่องจริงนะครับ เเต่ว่าผมได้ใส่บางอย่างที่คลาดเคลื่อนลงไปเพื่อความยากในการอ่าน นะครับ ปรับเปลี่ยนเวลา เเล้วคำพูดเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เธอคนนั้นมารู้ได้ (เล็กน้อยโพร่งงงงง) เอาหละครับยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับที่อ่านมาจะจบ มันอ่านยากจริงๆนั่นหละ ขออภัยด้วยครับ เเต่ตอนนี้อยากได้กำลังใจจุงเบยครับ