- หลังจากที่ยาโตะใช้โออุคิปาดคอเหยื่อรายแรกจนตายคาที่เสร็จแล้ว เขาก็เงื้อมีดขึ้นมาหมายจะฆ่าเหยื่อรายที่สองทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะลงมือ อยู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บปวดร่างกายอย่างรุนแรงจนล้มลงเองไปเสียก่อน ยาโตะรีบคืนร่างให้กับซากุระเพื่อขอความช่วยเหลือให้กับตนเองทันที
"ซากุระ ... ?"
"ทะ ... ท่านยาโตะ ... ทำไมถึง ... ทำไมถึงต้องฆ่าเขาด้วย !!"
"ข้า ... ไม่ ..." (ซากุระเดินจากยาโตะไปอย่างเลื่อนลอย)
"ซะ ซากุระ เดี๋ยว ... !"
'นางร้องไห้อีกแล้วหรือ ทำไมกัน '
'เจ็บปวดเหลือเกิน ... ราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ '
"หอมจัง~"
'พวกมาร? ต้องรีบ ... หนี ...' (ท่านพ่อและหมาหน้ากากเดินเข้ามาหายาโตะที่หมดสติไป)
- ยาโตะตื่นขึ้นมาอีกครั้งภายในบ้านหลังหนึ่ง เนื่องจากเขาเพิ่งตื่นดวงตาของเขาจึงยังมองเห็นได้ไม่ดีนัก เขานึกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาคือซากุระ และทักออกไปด้วยชื่อนั้น แต่คนที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่คนที่เขาหวังไว้ เพราะเธอคือโนระนั่นเอง โนระที่คอยดูแลยาโตะอยู่บอกว่าเมื่อคืนเขาหมดสติอยู่ที่ข้างคูน้ำ และท่านพ่อก็เป็นคนพาเขากลับมาที่นี่ เธอยังบอกอีกด้วยว่าดูเหมือนเมื่อคืนยาโตะจะฝันร้ายทั้งคืน
'เจ็บหน้าอกชะมัด ... ซากุระ ... นางคงกำลังร้องไห้อยู่แน่ '
'ตอนที่เล่นด้วยกันกับฮิอิโระไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย '
'ถ้าหากนำใบหูกลับมาด้วย ท่านพ่อก็จะดีใจ '
'แต่ซากุระกลับไม่ชอบเรื่องเช่นนี้ '
"... เป็นความผิดของข้าเอง ..."
ที่ศาลเจ้าของเทนจิน
- ซากุระมาปรึกษากับซึยุ เธอเล่าให้ซึยุฟังว่าถึงเจ้านายของเธอจะยังเด็กอยู่ ไม่น่ามีจิตใจชั่วร้ายอะไร แต่เขากลับขโมยของ ซ้ำยังใช้เธอสังหารคนอื่นอีก ... ซึยุบอกว่าถ้าเป็นเรื่องสังหารคนอื่น ตรงจุดนี้เทนจินก็ไม่ต่างกัน (น่าจะหมายถึงในตำนานของเทนจินที่ ฟูจิวาระ โทคิฮิระ ถูกฟ้าผ่าตาย)
"แต่อย่างน้อย ... นายท่านในตอนนี้ก็โปรดปรานการชมดอกไม้มากกว่าสมัยเยาว์วัยมากนัก"
"เป็นเทพเจ้าที่มีจิตใจอ่อนโยน ไม่ว่าเวลาใดก็พร้อมที่จะตอบสนองคำอธิษฐานของผู้คนอยู่เสมอ"
"ท่านเป็นเทพเจ้าที่ซื่อตรงและสูงส่ง ตรงส่วนนี้ข้าเข้าใจดี"
- ซึยุบอกว่ายาโตะคงกำเนิดขึ้นมาโดยมีนิสัยแบบนั้นอยู่แล้ว (เพราะยาโตะเป็นเทพนักรบ จึงมีนิสัยชอบการฆ่าฟันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว) แต่คนที่จะสามารถเปลี่ยนนิสัยของเขาหลังจากนี้ได้ คงแค่มีซากุระคนเดียวเท่านั้น ซากุระต้องสอนให้ยาโตะรู้จักการแบ่งแยกดีชั่ว สอนให้เขารู้จักการใช้ชีวิตของมนุษย์และความงดงามของโลกใบนี้
- ซึยุบอกว่าโออุคิเองก็สามารถนำมาใช้ช่วยเหลือผู้คนและปกป้องผู้เป็นนายได้เช่นกัน เธอบอกว่าเรื่องที่ซากุระทิ่มแทงจิตใจของยาโตะจนเจ็บปวดนั้นยังขอไม่พูดถึงก่อน แต่การที่เธอทิ้งเจ้านายที่ไม่มีอาวุธเทพไว้เพียงลำพังถือเป็นการกระทำที่ไม่สมควรเป็นอย่างมาก (ซึยุเหลือบไปเห็นยาโตะพอดี) จากนั้นเธอก็บอกให้ซากุระลองเชื่อใจเจ้านายของตัวเองให้มากกว่านี้หน่อย เพราะถึงเขาจะมีความคิดที่เลวร้ายไปบ้าง แต่เขาก็เป็นเทพเจ้าที่มีจิตใจบริสุทธิ์ไม่น้อยเลยทีเดียว
"... ซะ ซากุระ ... คือว่า ..." (ยาโตะนำดอกไม้หลายดอกมาให้ซากรุะ)
"ขอโทษนะคะ ข้า ..."
"ขะ ข้าก็เช่นกัน ขอโทษนะ ..."
- หลังจากนั้นซากุระก็พายาโตะไปเรียนรู้เกี่ยวกับวิถีชีวิตของมนุษย์ ยาโตะมองไปยังศาลเจ้าเล็กๆหลังหนึ่งและถามซากุระว่ามันคืออะไร ซากุระตอบว่านั่นคือศาลเจ้าที่มนุษย์ใช้กราบไหว้เทพเจ้า ไม่ว่าจะเป็นความปรารถนาเล็กๆน้อยๆหรือความปรารถนาที่เป็นไปได้ยากแค่ไหน มนุษย์ล้วนแต่มาขอพรที่นี่ทั้งนั้น และผู้ที่ได้รับการไหว้วานในคำขอเหล่านั้นคือก็เทพเจ้าที่สถิตย์อยู่ที่นี่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่บ้านของยาโตะ
- (น่าจะผ่านมา 2-3 วัน) โนระชวนยาโตะออกไปเล่นข้างนอกด้วยกัน แต่เขากลับนอนอยู่กับที่และไม่มีท่าทีว่าจะออกไปกับเธอ ท่านพ่อจึงทักว่าวันนี้ยาโตะจะไม่เอาของที่ระลึกกลับมาให้เขาหรือ สุดท้ายยาโตะเลยต้องออกไปกับโนระจนได้ ... ยาโตะลงมือสังหารช้ามากๆจนโนระบ่นว่าเขาตั้งใจทำอยู่รึเปล่า จากนั้นเธอก็ใช้พลังน้ำของตัวเองซัดใส่ผู้คนจำนวนหนึ่งที่กำลังจะวิ่งหนีทันที
- เมื่อยาโตะสังหารและตัดใบหูของชายจรจัดคนหนึ่งออกมาแล้ว เขาก็ส่งมันให้กับโนระและบอกให้เธอกลับไปก่อนเลย ส่วนเขาขอตัวไปล้างคราบเลือดออกก่อน ... พอยาโตะผละออกมาอยู่คนเดียวแล้ว เขาก็คิดในใจว่าเดิมทีแล้วเขาสามารถสังหารได้มากกว่านี้ เขาอยากได้รับคำชมเชยและไม่อยากทำให้ท่านพ่อต้องผิดหวัง แต่ขณะเดียวกันเขาก็ไม่อยากให้ซากุระต้องเสียใจ ...
- (ไทม์สคริปมาอีกสักพัก เพราะเข้าหน้าหนาวแล้ว) โนระที่ยืนอยู่หลังฉากกั้นถามว่ายาโตะกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ยอมออกไปเล่นกับเธอเลย ยาโตะขอผลัดโนระเรื่องเล่นออกไปก่อน เพราะตอนนี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการสานรองเท้าฟางกันหิมะให้กับผู้คนที่กำลังลำบากอยู่ โนระเลยบอกว่าเธอจะช่วยยาโตะสานด้วยก็แล้วกัน จากนั้นเธอก็เดินออกมาจากหลังฉากกั้น
"ฮิอิโระ !? เป็นอะไรไป !?"
"ข้าโดนท่านพ่อลงโทษ บอกว่าข้าเป็นเด็กไม่ดี ..."
"ยะ ยังไงก็ไปที่น้ำตกก่อนเถอะ"
- ยาโตะพาโนระมาที่น้ำตก (น่าจะที่เดียวกับที่เคยผลักซากุระลงไป) และค่อยๆใช้ผ้าทำความสะอาดบาดแผลให้กับเธอ แต่ซากุระดันมาเจอทั้งสองคนเข้าพอดี ยาโตะที่หันหน้ากลับมาตามเสียงเรียกของซากุรหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัดทันที เพราตอนนี้โนระกำลังอยู่ในสภาพเปลือยทั้งตัวและน่าเข้าใจผิดสุดๆ ... ซากุระไม่ได้เข้าใจผิดอะไรทั้งสองคน เธอพาโนระมาเช็ดผมและผิงไฟในบ้านพักของเธอ (โนระสังเกตเห็นรองเท้าฟางในบ้าน)
- ซากุระถามโนระว่าเธอรู้จักกับยาโตะเมื่อไหร่ และทั้งสองคนทำอะไรกับบ้างเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เนื่องจากยาโตะกับโนระฆ่าคนเป็นงานหลัก และเขาก็ไม่อยากให้ซากุระรู้เรื่องนี้ เขาจึงเรียกชื่อเธอเป็นเชิงห้ามปรามว่าไม่ให้ถามต่อ ... ในระหว่างที่เช็ดผมให้โนระอยู่ซากุระเห็นชื่อ "มิซึจิ" อยู่ที่หลังของโนระ เธอจึงสงสัยและหยุดมือลง โนระเลยหันมาเป็นฝ่ายถามซากุระแทนบ้าง
"เจ้าไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้างหรือ เจ้าเป็นใครมาจากไหน ตายอย่างไรและทำไมถึงตาย"
"นั่นสินะ ... ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย ทำไมข้าถึงตายกันนะ ..."
"เรื่องเหล่านี้เจ้านายของเจ้าก็รู้นะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ฮิโยริที่ดูความทรงจำของยาโตะอยู่สะดุ้งตื่นและผละออกมาทันทีที่เห็นซากุระเริ่มกลายร่างเป็นมาร
'ความลับของเทพคือนามเดิมของอาวุธเทพ '
'และถ้าหากเปิดเผยออกไปแล้ว '
'วิญญาณดวงนั้นก็จะไม่มีทางช่วยเหลือได้อีกเลย ...'
ตอนนี้มาช้าเพราะเราติดสอบอยู่นะคะ
ยาโตะกับซากุระน่ารักมากกกก ยิ่งตอนที่ยาโตะเอาดอกไม้มาขอโทษ กับตอนที่ได้รับคำขอบคุณแล้วหันมายิ้มนี่แบ๊วมากกก
ความจริงตอนที่เห็นศาลเจ้า ยาโตะพูดว่าอยากได้ด้วยค่ะ แต่เราหาที่ลงคำบรรยายไม่ถูก ขอเอามาบอกตรงนี้ละกันนะคะ
ตอนที่ยาโตะเริ่มรู้ถึงคุณค่าของชีวิต แต่ก็ต้องไปฆ่าคนตามคำสั่งของท่านพ่อ และสับสนในใจไปด้วยนี่น่าสงสารมากค่ะ
เพราะเขาก็อยากให้ท่านพ่อดีใจ อยากให้ชม แต่ทางด้านซากุระก็ไม่อยากให้เสียใจเหมือนกัน ...
สรุปยัยโนระกับท่านพ่อวางแผนกันนะคะ ที่บอกโดนท่านพ่อลงโทษอะไรนี่ไม่มีหรอก เหอะๆ ... แผนสูงชะมัด !!
ตอนที่ถูกโน้มน้าวให้บอกชื่อเดิมของซากุระ เราจะเห็นว่ายาโตะจะคอยห้ามตัวเองในใจอยู่ตลอด
อันนี้เราว่าเพราะความเป็นเทพของยาโตะทำให้เป็นอย่างนั้นค่ะ ถึงจะไม่รู้ว่าบอกไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ด้วยความที่เป็นเทพก็เหมือนว่าจะรู้โดยอัตโนมัติอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด แต่สุดท้ายก็แพ้ความเป็นเด็กของตัวเองอยู่ดี
เพราะมีทั้งโนระโน้มน้าว คำพูดของท่านพ่อที่บอกว่าไม่เป็นไร (ตอนนั้นยังเชื่อฟังท่านพ่อมากๆอยู่ด้วย) และซากุระที่คอยขอร้อง ...
ชื่อเดิมของซากุระจะออกแนวสูงศักดิ์หน่อย เพราะเธออยู่ในตระกูลใหญ่อย่างฟูจิวาระ Tama no Ne มีความหมายว่าเสียงของไข่มุกค่ะ
ใช้ตัวคันจิว่า 珠音 ของยูกิเนะคือ 雪音 และของโทโมเนะคือ 伴音 จะเห็นว่าชื่องของทั้งสองคนลงด้วย 音 หมดเลย
เราคิดเอาเองว่ายาโตะคงตั้งไว้เตือนใจตัวเองเรื่องซากุระแน่ๆ ... (รวมถึงชื่อของตัวเองที่ให้คนอื่นเรียกว่ายาโตะด้วย)
ไหนบอกว่าท่านพ่อเป็นคนไง ไหนมันตั้งชื่อให้โนระได้ด้วยฟร้าาาา
ท่านพ่อไม่เคยบอกว่าจะเปิดเผยความลับของเทพกับยูกิเนะนะคะ มีแต่โนระที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว
เพราะเป้าหมายที่แท้จริงของท่านพ่อคือทำให้ยูกิเนะมาเป็นของตัวเองให้ได้ค่ะ แต่ถึงจะตั้งใจเปิดเผยความลับของเทพก็คงทำไม่ได้ง่ายๆอยู่ดี
เพราะในอดีตคือยาโตะยังเด็กอยู่มากๆ เลยหลอกให้พูดชื่อเดิมของซากุระออกมาได้ง่าย ถ้าเป็นตอนนี้คงหลอกไม่ได้แล้วล่ะค่ะ
นอกจากว่าท่านพ่อจะมีวิธีล่วงรู้ถึงชื่อเดิมของยูกิเนะ อย่างเช่นการตั้งชื่อให้กับยูกิเนะ? (สรุปโนระเป็นใครฟระ ไม่มีอดีต ไม่มีชื่อเดิมด้วย ...)
[spoil] Noragami ตอนที่ 47
"ซากุระ ... ?"
"ทะ ... ท่านยาโตะ ... ทำไมถึง ... ทำไมถึงต้องฆ่าเขาด้วย !!"
"ข้า ... ไม่ ..." (ซากุระเดินจากยาโตะไปอย่างเลื่อนลอย)
"ซะ ซากุระ เดี๋ยว ... !"
'นางร้องไห้อีกแล้วหรือ ทำไมกัน '
'เจ็บปวดเหลือเกิน ... ราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ '
"หอมจัง~"
'พวกมาร? ต้องรีบ ... หนี ...' (ท่านพ่อและหมาหน้ากากเดินเข้ามาหายาโตะที่หมดสติไป)
- ยาโตะตื่นขึ้นมาอีกครั้งภายในบ้านหลังหนึ่ง เนื่องจากเขาเพิ่งตื่นดวงตาของเขาจึงยังมองเห็นได้ไม่ดีนัก เขานึกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาคือซากุระ และทักออกไปด้วยชื่อนั้น แต่คนที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่คนที่เขาหวังไว้ เพราะเธอคือโนระนั่นเอง โนระที่คอยดูแลยาโตะอยู่บอกว่าเมื่อคืนเขาหมดสติอยู่ที่ข้างคูน้ำ และท่านพ่อก็เป็นคนพาเขากลับมาที่นี่ เธอยังบอกอีกด้วยว่าดูเหมือนเมื่อคืนยาโตะจะฝันร้ายทั้งคืน
'เจ็บหน้าอกชะมัด ... ซากุระ ... นางคงกำลังร้องไห้อยู่แน่ '
'ตอนที่เล่นด้วยกันกับฮิอิโระไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย '
'ถ้าหากนำใบหูกลับมาด้วย ท่านพ่อก็จะดีใจ '
'แต่ซากุระกลับไม่ชอบเรื่องเช่นนี้ '
"... เป็นความผิดของข้าเอง ..."
ที่ศาลเจ้าของเทนจิน
- ซากุระมาปรึกษากับซึยุ เธอเล่าให้ซึยุฟังว่าถึงเจ้านายของเธอจะยังเด็กอยู่ ไม่น่ามีจิตใจชั่วร้ายอะไร แต่เขากลับขโมยของ ซ้ำยังใช้เธอสังหารคนอื่นอีก ... ซึยุบอกว่าถ้าเป็นเรื่องสังหารคนอื่น ตรงจุดนี้เทนจินก็ไม่ต่างกัน (น่าจะหมายถึงในตำนานของเทนจินที่ ฟูจิวาระ โทคิฮิระ ถูกฟ้าผ่าตาย)
"แต่อย่างน้อย ... นายท่านในตอนนี้ก็โปรดปรานการชมดอกไม้มากกว่าสมัยเยาว์วัยมากนัก"
"เป็นเทพเจ้าที่มีจิตใจอ่อนโยน ไม่ว่าเวลาใดก็พร้อมที่จะตอบสนองคำอธิษฐานของผู้คนอยู่เสมอ"
"ท่านเป็นเทพเจ้าที่ซื่อตรงและสูงส่ง ตรงส่วนนี้ข้าเข้าใจดี"
- ซึยุบอกว่ายาโตะคงกำเนิดขึ้นมาโดยมีนิสัยแบบนั้นอยู่แล้ว (เพราะยาโตะเป็นเทพนักรบ จึงมีนิสัยชอบการฆ่าฟันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว) แต่คนที่จะสามารถเปลี่ยนนิสัยของเขาหลังจากนี้ได้ คงแค่มีซากุระคนเดียวเท่านั้น ซากุระต้องสอนให้ยาโตะรู้จักการแบ่งแยกดีชั่ว สอนให้เขารู้จักการใช้ชีวิตของมนุษย์และความงดงามของโลกใบนี้
- ซึยุบอกว่าโออุคิเองก็สามารถนำมาใช้ช่วยเหลือผู้คนและปกป้องผู้เป็นนายได้เช่นกัน เธอบอกว่าเรื่องที่ซากุระทิ่มแทงจิตใจของยาโตะจนเจ็บปวดนั้นยังขอไม่พูดถึงก่อน แต่การที่เธอทิ้งเจ้านายที่ไม่มีอาวุธเทพไว้เพียงลำพังถือเป็นการกระทำที่ไม่สมควรเป็นอย่างมาก (ซึยุเหลือบไปเห็นยาโตะพอดี) จากนั้นเธอก็บอกให้ซากุระลองเชื่อใจเจ้านายของตัวเองให้มากกว่านี้หน่อย เพราะถึงเขาจะมีความคิดที่เลวร้ายไปบ้าง แต่เขาก็เป็นเทพเจ้าที่มีจิตใจบริสุทธิ์ไม่น้อยเลยทีเดียว
"... ซะ ซากุระ ... คือว่า ..." (ยาโตะนำดอกไม้หลายดอกมาให้ซากรุะ)
"ขอโทษนะคะ ข้า ..."
"ขะ ข้าก็เช่นกัน ขอโทษนะ ..."
- หลังจากนั้นซากุระก็พายาโตะไปเรียนรู้เกี่ยวกับวิถีชีวิตของมนุษย์ ยาโตะมองไปยังศาลเจ้าเล็กๆหลังหนึ่งและถามซากุระว่ามันคืออะไร ซากุระตอบว่านั่นคือศาลเจ้าที่มนุษย์ใช้กราบไหว้เทพเจ้า ไม่ว่าจะเป็นความปรารถนาเล็กๆน้อยๆหรือความปรารถนาที่เป็นไปได้ยากแค่ไหน มนุษย์ล้วนแต่มาขอพรที่นี่ทั้งนั้น และผู้ที่ได้รับการไหว้วานในคำขอเหล่านั้นคือก็เทพเจ้าที่สถิตย์อยู่ที่นี่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่บ้านของยาโตะ
- (น่าจะผ่านมา 2-3 วัน) โนระชวนยาโตะออกไปเล่นข้างนอกด้วยกัน แต่เขากลับนอนอยู่กับที่และไม่มีท่าทีว่าจะออกไปกับเธอ ท่านพ่อจึงทักว่าวันนี้ยาโตะจะไม่เอาของที่ระลึกกลับมาให้เขาหรือ สุดท้ายยาโตะเลยต้องออกไปกับโนระจนได้ ... ยาโตะลงมือสังหารช้ามากๆจนโนระบ่นว่าเขาตั้งใจทำอยู่รึเปล่า จากนั้นเธอก็ใช้พลังน้ำของตัวเองซัดใส่ผู้คนจำนวนหนึ่งที่กำลังจะวิ่งหนีทันที
- เมื่อยาโตะสังหารและตัดใบหูของชายจรจัดคนหนึ่งออกมาแล้ว เขาก็ส่งมันให้กับโนระและบอกให้เธอกลับไปก่อนเลย ส่วนเขาขอตัวไปล้างคราบเลือดออกก่อน ... พอยาโตะผละออกมาอยู่คนเดียวแล้ว เขาก็คิดในใจว่าเดิมทีแล้วเขาสามารถสังหารได้มากกว่านี้ เขาอยากได้รับคำชมเชยและไม่อยากทำให้ท่านพ่อต้องผิดหวัง แต่ขณะเดียวกันเขาก็ไม่อยากให้ซากุระต้องเสียใจ ...
- (ไทม์สคริปมาอีกสักพัก เพราะเข้าหน้าหนาวแล้ว) โนระที่ยืนอยู่หลังฉากกั้นถามว่ายาโตะกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ยอมออกไปเล่นกับเธอเลย ยาโตะขอผลัดโนระเรื่องเล่นออกไปก่อน เพราะตอนนี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการสานรองเท้าฟางกันหิมะให้กับผู้คนที่กำลังลำบากอยู่ โนระเลยบอกว่าเธอจะช่วยยาโตะสานด้วยก็แล้วกัน จากนั้นเธอก็เดินออกมาจากหลังฉากกั้น
"ฮิอิโระ !? เป็นอะไรไป !?"
"ข้าโดนท่านพ่อลงโทษ บอกว่าข้าเป็นเด็กไม่ดี ..."
"ยะ ยังไงก็ไปที่น้ำตกก่อนเถอะ"
- ยาโตะพาโนระมาที่น้ำตก (น่าจะที่เดียวกับที่เคยผลักซากุระลงไป) และค่อยๆใช้ผ้าทำความสะอาดบาดแผลให้กับเธอ แต่ซากุระดันมาเจอทั้งสองคนเข้าพอดี ยาโตะที่หันหน้ากลับมาตามเสียงเรียกของซากุรหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัดทันที เพราตอนนี้โนระกำลังอยู่ในสภาพเปลือยทั้งตัวและน่าเข้าใจผิดสุดๆ ... ซากุระไม่ได้เข้าใจผิดอะไรทั้งสองคน เธอพาโนระมาเช็ดผมและผิงไฟในบ้านพักของเธอ (โนระสังเกตเห็นรองเท้าฟางในบ้าน)
- ซากุระถามโนระว่าเธอรู้จักกับยาโตะเมื่อไหร่ และทั้งสองคนทำอะไรกับบ้างเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เนื่องจากยาโตะกับโนระฆ่าคนเป็นงานหลัก และเขาก็ไม่อยากให้ซากุระรู้เรื่องนี้ เขาจึงเรียกชื่อเธอเป็นเชิงห้ามปรามว่าไม่ให้ถามต่อ ... ในระหว่างที่เช็ดผมให้โนระอยู่ซากุระเห็นชื่อ "มิซึจิ" อยู่ที่หลังของโนระ เธอจึงสงสัยและหยุดมือลง โนระเลยหันมาเป็นฝ่ายถามซากุระแทนบ้าง
"เจ้าไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้างหรือ เจ้าเป็นใครมาจากไหน ตายอย่างไรและทำไมถึงตาย"
"นั่นสินะ ... ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย ทำไมข้าถึงตายกันนะ ..."
"เรื่องเหล่านี้เจ้านายของเจ้าก็รู้นะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ฮิโยริที่ดูความทรงจำของยาโตะอยู่สะดุ้งตื่นและผละออกมาทันทีที่เห็นซากุระเริ่มกลายร่างเป็นมาร
'ความลับของเทพคือนามเดิมของอาวุธเทพ '
'และถ้าหากเปิดเผยออกไปแล้ว '
'วิญญาณดวงนั้นก็จะไม่มีทางช่วยเหลือได้อีกเลย ...'
ตอนนี้มาช้าเพราะเราติดสอบอยู่นะคะ
ยาโตะกับซากุระน่ารักมากกกก ยิ่งตอนที่ยาโตะเอาดอกไม้มาขอโทษ กับตอนที่ได้รับคำขอบคุณแล้วหันมายิ้มนี่แบ๊วมากกก
ความจริงตอนที่เห็นศาลเจ้า ยาโตะพูดว่าอยากได้ด้วยค่ะ แต่เราหาที่ลงคำบรรยายไม่ถูก ขอเอามาบอกตรงนี้ละกันนะคะ
ตอนที่ยาโตะเริ่มรู้ถึงคุณค่าของชีวิต แต่ก็ต้องไปฆ่าคนตามคำสั่งของท่านพ่อ และสับสนในใจไปด้วยนี่น่าสงสารมากค่ะ
เพราะเขาก็อยากให้ท่านพ่อดีใจ อยากให้ชม แต่ทางด้านซากุระก็ไม่อยากให้เสียใจเหมือนกัน ...
สรุปยัยโนระกับท่านพ่อวางแผนกันนะคะ ที่บอกโดนท่านพ่อลงโทษอะไรนี่ไม่มีหรอก เหอะๆ ... แผนสูงชะมัด !!
ตอนที่ถูกโน้มน้าวให้บอกชื่อเดิมของซากุระ เราจะเห็นว่ายาโตะจะคอยห้ามตัวเองในใจอยู่ตลอด
อันนี้เราว่าเพราะความเป็นเทพของยาโตะทำให้เป็นอย่างนั้นค่ะ ถึงจะไม่รู้ว่าบอกไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ด้วยความที่เป็นเทพก็เหมือนว่าจะรู้โดยอัตโนมัติอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด แต่สุดท้ายก็แพ้ความเป็นเด็กของตัวเองอยู่ดี
เพราะมีทั้งโนระโน้มน้าว คำพูดของท่านพ่อที่บอกว่าไม่เป็นไร (ตอนนั้นยังเชื่อฟังท่านพ่อมากๆอยู่ด้วย) และซากุระที่คอยขอร้อง ...
ชื่อเดิมของซากุระจะออกแนวสูงศักดิ์หน่อย เพราะเธออยู่ในตระกูลใหญ่อย่างฟูจิวาระ Tama no Ne มีความหมายว่าเสียงของไข่มุกค่ะ
ใช้ตัวคันจิว่า 珠音 ของยูกิเนะคือ 雪音 และของโทโมเนะคือ 伴音 จะเห็นว่าชื่องของทั้งสองคนลงด้วย 音 หมดเลย
เราคิดเอาเองว่ายาโตะคงตั้งไว้เตือนใจตัวเองเรื่องซากุระแน่ๆ ... (รวมถึงชื่อของตัวเองที่ให้คนอื่นเรียกว่ายาโตะด้วย)
ไหนบอกว่าท่านพ่อเป็นคนไง ไหนมันตั้งชื่อให้โนระได้ด้วยฟร้าาาา
ท่านพ่อไม่เคยบอกว่าจะเปิดเผยความลับของเทพกับยูกิเนะนะคะ มีแต่โนระที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว
เพราะเป้าหมายที่แท้จริงของท่านพ่อคือทำให้ยูกิเนะมาเป็นของตัวเองให้ได้ค่ะ แต่ถึงจะตั้งใจเปิดเผยความลับของเทพก็คงทำไม่ได้ง่ายๆอยู่ดี
เพราะในอดีตคือยาโตะยังเด็กอยู่มากๆ เลยหลอกให้พูดชื่อเดิมของซากุระออกมาได้ง่าย ถ้าเป็นตอนนี้คงหลอกไม่ได้แล้วล่ะค่ะ
นอกจากว่าท่านพ่อจะมีวิธีล่วงรู้ถึงชื่อเดิมของยูกิเนะ อย่างเช่นการตั้งชื่อให้กับยูกิเนะ? (สรุปโนระเป็นใครฟระ ไม่มีอดีต ไม่มีชื่อเดิมด้วย ...)