ไม่มีอะไรดีใจไปกว่าการที่ได้คบกับคนที่เราแอบชอบมา 3 ปี แต่เรื่องมันไม่ได้สวยอย่างที่คิดเลยคะ TT

เรื่องมันยาวมากๆ
     เลิกเรียนวันนั้นเราตั้งใจไปบ้านเพื่อนสนิทคนนึง (ตอนนั้นอยู่ ม5) พอเราขับรถถึงเราก็เห็นเพื่อนกำลังนั่งคุยกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงอยู่ ในใจแอบคิดว่าหน้าตาโคตห่วยเลยวะ บลาๆๆๆๆ พอเราเดินเข้าไปหวัดดี เพื่อนมันก็แนะนำให้รู้จักชื่อ แนะนำไปก็ได้รู้ว่าอ๊ออออ...พี่แกเป็นเพื่อนบ้านของเพื่อนเรานี่เอง รั้วบ้านติดกันเลย เราก็นั่งคุยกันประมาณ 4-5 คน คุยไปได้สักพักถึงได้รู้ว่าพี่คนนี้โคตกวนประสาท ก็กวนๆตลกดี ว่าเราอ้วน ตัน ขาใหญ่ สารพัดคำจะว่า คุยกันยังกับรู้จักกันมาสิบปี --"  พอกลับถึงบ้านเราก็ งงๆตัวเองว่าทำไมต้องคิดถึงคำพูดที่พี่แกกวนประสาทเราด้วยนะ วันนี้ยิ้มทั้งวันเลยคะ แต่ก็ยังไม่รู้ตัวเองนะว่าเป็นอะไร ไม่ได้นึกถึงคำว่าชอบเลย รู้แค่ว่าพี่แกฮาดี หลังจากนั้นสองสามวัน เราแทบจะไม่กลับบ้านเลย 55555 เพราะเราชอบขอแม่ไปนอนบ้านเพื่อน แต่แม่ไม่ว่าอะไรเพราะบ้านเรากับบ้านเพื่อนก็สนิทกันนะ มีอาหารอร่อยๆ บ้านเราก็จะชอบแบ่งกัน เรามานอนบ้านเพื่อนติดต่อกันหลายสัปดาห์มากจนแม่เริ่มสงสัยว่าเพราะอะไร แฮ่ๆ
     
คืนวันแรกที่นอนบ้านเพื่อนเราตื่นเต้นมากที่จะได้เจอกับรุ่นพี่คนนี้ แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่หวังวะ ตั้งแต่เช้าเราไม่เจอรุ่นพี่คนนี้เลย เราก็รอร๊อรอ รอว่าเมื่อไหร่จะเข้าบ้านซักทีน้า นอนรอจนเกือบตีสาม คุณพระะะะะะะะะ !!! เราได้ยินเสียงรถมอไซด์พี่แกมาตั้งแต่หน้าปากซอย เราตื่นเต้นมากกกก หายใจก็ไม่ออก เรารีบวิ่งไปเกาะหน้าต่างบ้านเพื่อนแล้วแอบมองเค้าเปิดประตูบ้าน นับ 1 ไม่ถึง 10 พี่แกก็เข้าบ้านไปละ รู้ป่ะ เวลานั้นนะเราโคตมีความสุขอ่ะ แทบจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มันดีใจมากๆเลย แค่นี้ก็คุ้มกับที่รอมาทั้งวัน แล้วชีวิตประจำวันเราก็เป็นแบบนี้มาตลอด... มีอยู่วันนึงเราตัดสินใจโทรไปหาพี่แก เราก็แอบเนียนมากเลยนะ เราก็ถามเรื่องร้านขายผลไม้พี่แกว่าอยู่ตรงไหนนะ วันนี้จะไปอุดหนุนแต่ไม่รู้จัก บลาๆๆๆ หลังจากนั้นมันได้ผลเว่ยเห้ย >< พี่แกชอบโทรมาเล่นด้วยตอนตีสองตีสามไรงี้ อ๊ากกกกกกกกกกกก *แต่พี่แกชอบโทรมาตอนเมาตลอดเลยวะ แต่ก็ช่างเถอะได้คุยก็ดีใจแล้ว
เวลาเราคิดถึงพี่คนนี้เราจะชอบมาเพ้อในไดอารี่เราตลอด หรือวันไหนที่มีเหตุการณ์ประทับใจเราไม่เคยพลาดที่จะไม่เขียนอ่ะ ฮ๋าาาา ทุกครั้งที่เราไปต่างจังหวัด ไปเที่ยวหรือเห็นอะไรแล้วนึกถึงพี่แก เราก็จะซื้อมาฝากตลอด บางครั้งก็ฝากเพื่อนเอาไปให้ บางครั้งก็ไปหย่อนไว้ในตู้แดงหน้าบ้าน บางครั้งก็ชอบเขียนจดหมายไปเล่นด้วย แต่ไม่ได้บอกว่าใครเขียนนะ บางทีก็เขียนจดหมายด้วยมือซ้ายเพราะกลัวพี่แกจำลายมือได้ เอ้ออออ** วันนั้นเราไปเที่ยวภูกระดึงมา แล้วเราซื้อของมาฝากเพื่อนแล้วก็ฝากพี่เขา จำได้ไม่ลืมเลยว่าตอนนั้นกำลังแจกของฝากเพื่อนๆอยู่ ละก็กำลังนั่งห่อของขวัญให้พี่เขาอยู่ กระดาษสีทองโบว์สีทอง สวยสุด 5555 เพื่อนคนนึงทักขึ้นว่า "ทีของเพื่อนนี่ได้แค่นี้ ทีของพี่...ห่อให้อย่างสวยเลย ถามจริงแอบชอบพี่เค้าป่ะเนี่ย" สตั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!! แบบเห้ย ทุกอย่างที่กูเคยทำนี่กูชอบพี่เค้าหรอวะ เห้ยใช่จริงๆหรอวะ ทำไมไม่เคยรู้มาก่อนเลย ไม่น่าละเราชอบเขินเวลาอยู่ต่อหน้าพี่แก --" พอคิดในใจเสร็จเราก็ตอบเพื่อนไปว่าแบบบ้าป่าว ไม่ใช่เว่ย ก็แค่เห็นแล้วนึกถึงไรงี้ พวกอย่ามั่วดิ เพราะพี่แกก้มีแฟนอยู่แล้วด้วย (เพิ่งรู้ได้ไม่นาน) พี่แกก็เคยบอกว่าเราอ่ะพูดเก่ง คุยด้วยแล้วสนุกดี ไม่ได้คิดไร เวลาเราอยู่ต่อหน้าพี่แกเราตื่นเต้นมาก มือสั่นตลอดอ่ะ แต่เราก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็คุย ก็กวนๆกัน ด่ากันตามประสา เรามั่นใจนะว่าเราไม่ได้ทำตัวมีพิรุธเวลาอยู่ต่อหน้าพี่แก แล้วก็มั่นใจมากด้วยว่าพี่แกไม่รู้ว่าเราแอบชอบ ไม่รู้ว่าจดหมายนั้นเป็นของเรา แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าข้อความทุกฉบับที่เราเอาเบอร์แปลกส่งไปเป็นฝีมือเรา (หรือว่าพี่แกรู้วะ ไม่รู้ๆ เชื่อดิ --") ตั้งแต่นั้นมาชีวิตเราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงในหลายๆอย่าง อยากสวยบ้าง อยากผอมบ้าง อยากขาว อยากทำทุกอย่างให้ตัวเองสวยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเราอ้วนมาก หน้าตาบ้านนอกๆ ผิวก็ไม่ขาว เราทำทุกอย่างจริงๆ
    
เราแอบทำแบบนี้ตั้งแต่เราอยู่ ม.5 จนเราอยู่ ม.6 แล้วจุดพีคที่สุดในชีวิตก็เกิดขึ้น.... ไดอารี่ที่เราสารภาพทุกอย่าง เราเขียนทุกอย่างลงไป ความรู้สึก บลาๆ มันไปอยู่กับพี่แก เหตุที่ว่าเพื่อนเราเห็นเราแอบชอบรุ่นพี่คนนี้มานานมากก็เลยอยากให้เราบอกพี่คนนี้ไปก่อนที่เราจะมาเรียนมหาลัยต่อที่กรุงเทพ แต่เราไม่กล้าแล้วเราก็ไม่ยอมด้วย เพื่อนก็เลยแอบเอาไดอารี่ที่เราเขียนทั้งหมดไปวางไว้หน้าบ้านพี่แก ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกว่าไดอารี่เราหายไปจนเย็นวันนั้น เบอร์พี่แกโทรเข้าเครื่องเรา เราแบบ เห๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่เค้าโทรมา ดีใจมากกกก กรี๊ดแบบลืมตัวอ่ะ เพราะไม่ได้คุยกับพี่แกมานานมากๆ พี่แกก็โทรมาถามว่าสบายดีไม๊ ถามนั่นนุ่นนี่ไปซักพัก ก้ถามว่ามีอะไรหายไปรึป่าว เราก็งงว่าอะไรหายไป พี่แกเลยพูดประโยคนึงว่า "อยากบอกอะไรน้องก่อนน้องไปไม๊ อยากกอดพี่...สักครั้ง" แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวเท่านั้นแหละเราวิ่งไปค้นกระเป๋าเราทันทีเลย สิ่งที่พบก็คือไดอารี่เราหายไปจริงๆวะ ตอนนั้นเราเขิลมาก พูดอะไรไม่ออกเลยจากที่ปากเก่งมาตลอด ตอนนั้นเราไม่ได้หวังว่าเราจะได้คบกับพี่แก หรือหวังให้พี่แกมาชอบเราหรอก แต่เราดีใจมากที่พี่แกบอกว่า ดีใจมากเลยที่มีคนทำแบบนี้ให้เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้พี่มาก่อน เราปลื้มมากกกก มากแบบมากที่สุด แต่ก็ไม่ลืมนะว่าพี่แกก็มีแฟนแล้ว เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่าเราก็แอบชอบในที่ของเรา แล้วอย่าเอาตัวเองไปทำให้เค้าทะเลาะกัน แค่นี้เราก็มีความสุขที่สุดแล้ว แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นนะสิ

ตั้งแต่วันที่ไดอารี่เปิดเผย เราก็ขอมันคืนเพราะเราอยากเอาเก็บไว้เอง พี่แกเลยบอกให้เราเอาอีกเล่มมาแลก อะโอเคเราก็ก็ไลค์เพลงใส่แผ่นให้อีก มีแต่เพลงแอบชอบ แอบรักทำนองนี้แหละ พอถึงหน้าบ้านพี่แกเราก็โทรเรียกให้ออกมาเพื่อจะแลกของกัน พอเรายื่นแผ่นเพลงให้พี่แกเสร็จพี่แกก้ไม่ยอมให้ไดอารี่เราซักที เราก็แบบเห้ยเอามาดิ แล้วตอนนั้นรีบมากเพราะแอบแม่ออกมา สรุปพี่แกไม่ให้คะ เราก็เลยไม่ให้ก็ไม่ให้ เรากำลังจะกางขึ้นรถแค่นั้นแหละ พี่แกก็ตะโกนออกมาว่า " ไม่อยากกอดพี่สักครั้งหรอ " เราแบบน้ำตาจะไหล ตอนนั้นเขิลมาก ทั้งดีใจ ทุกอย่างตอนนั้นคือสุดๆแล้ว มันเป็นการจากลาที่วิเศษที่สุดแล้ว TT เราวิ่งเข้าไปกอด พี่แกก็ลูบหัวแล้วบอกว่าตั้งใจเรียน ไปเรียนกรุงเทพแล้วอย่าลืมพี่นะ . . . <3
ตั้งแต่วันนั้นเราก็ได้คุยกันบ่อยขึ้นคะ ช่วงนั้นพี่แกก็ทะเลาะกับแฟนบลาๆ ก็มีมาปรึกษาเราบ้างบางครั้ง จนผ่านมาหลายเดือนก็ได้ยินจากปากพี่แกว่าเลิกกันแฟนแล้ว เราก็ตกใจ บอกเลยว่าเราไม่ได้ดีใจเลยนะ รู้สึกสงสารพี่แกมาก ละพอผ่านมาซักระยะเราก็คุยกับเกือบแทบจะทุกวัน จนงงไปหมดแล้วว่าเราอยู่ในฐานะอะไร

ตอนนี้เราอยู่ ปี 1 แล้วคะ เราคุยกับพี่แกทุกวัน โทรหากันตลอด ส่งข้อความ ไปไหนมาไหน รายงานตลอด เราก็ดีใจนะที่เหมือนพี่แกจะเห็นความดีของเรา เพื่อนเรารับรู้ทุกคนว่าเรากับพี่แกคุยกัน จนอยู่มาวันนึงพี่แกไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มเราคะ คุยในแชทเฟสแบบที่คุยเชิงชู้สาว เพื่อนเราก็ถามพี่แกว่าพี่คุยกับ...(ชื่อเรา) ไม่ใช่หรอ แล้วมันก็แซวๆ แล้วคำตอบที่ได้รับคือ พี่แกบอกว่าเห็นเราเป็นแค่น้องคนนึง เราอึ้งมากหลังจากที่เราเห็นข้อความนั้น ที่ผ่านมาคืออะไรอ่ะ เรียกกันเค้าๆ ตัวเอง อ้วน รายงานกันตลอด คุยกันทุกคืน บอกคิดถึง บอกรักกัน เราไปไม่เป็นเลย เราได้แต่อึ้ง ช่วงนั้นเราเครียดมาก มากจนรูมเมทเราไม่ให้เราอยู่คนเดียว เราเป็นคนเซ็นซิถีบกับเรื่องนี้มากคะ เราหวังมากไปมั้งก็เลยเป็นแบบนี้ ในตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเราคุยกันแบบนี้ตลอด จนพอเกิดเรื่องขึ้นเพื่อนเราก็เริ่มจะไม่พอใจพี่คนนี้  พอเค้าหายไปสักพักเค้าก็กลับมา วันที่เค้ากลับมาเราเสียใจมาก มากอย่างบอกไม่ถูกว่าจะกลับมาทำไม แต่เราคิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่เป็นไร คนเราพลาดได้ก็เลยให้โอกาสอีกครั้งนึง แล้วพอคุยกันไปนานหลายเดือนเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นอีก แต่เกิดขึ้นกับผู้หญิงอีกคนนึง เอาอีกแล้วหรอชั้น เห็นเราเป็นตัวอะไรวะ ทำไมทำแบบนี้ เชื่อป่าวว่าเพื่อนเราทุกคนรู้ว่าเราคุยกับพี่คนนี้ แต่เพ่อนๆพี่แกไม่มีใครรู้เลยว่าพี่แกคุยกับเรา เค้าไม่เคยเปิดตัวเลย จนเรารู้สึกว่าเราเสียใจมาหลายครั้งแล้ว มันควรจะพอได้แล้ว เราจะต้องตัดเค้าออกไป เราไม่รับโทรสับ ลบเฟส ลบทุกอย่างออก ไม่ติดต่อ คิดถึงแค่ไหนก็ไม่โทรไป เราทำแบบนี้อยู่เกือบ 5 เดือนได้มั้ง แล้วตอนนั้นช่วงออกพรรษาเราก็เลยกลับบ้าน เราก็พอจะทำใจได้นะ ถ้าเจอพี่แกเราก้ไหว้ แต่เราก็แอบใจสั่นอยู่นะ วันนั้นเราก็เลยชวนเพื่อนไปนั่งรถเล่น เราขับไปทางตลาดที่พี่แกช่วยป๋าขายของ เราก็วนมันอยู่นั่นแหละ ปากบอกเพื่อนว่าไม่อยากเจอนะ แต่จริงๆอยากเจอมาก อยากเจอเค้า แต่ไม่อยากให้เค้ารู้ สุดท้ายเราก็จอดรถข้างๆตลาด แล้วบอกเพื่อนลงไปซื้อแอปเปิ้ลมากิน แต่ก่อนเราไม่ชอบกินแอปเปิ้ลเลย แต่เราบอกเพื่อนให้ไปซื้อ แบบซื้อไรก็ได้กูเลี้ยงไรงี้ แต่ตัวเราอะนั่งอยู่ที่รถ แล้วเปิดประตู้ไว้ บังเอิญมากๆพี่แกเดินมาอีกทางนึง เราสองคนมองหน้ากันแล้วตกใจมาก ไอ้เราก็นึกว่าพี่แกอยู่ที่แผงขายของ ที่ไหนได้ TT

หลังจากที่เจอกันวันนั้นแล้วไม่ได้คุยกันมาหลายเดือน พี่แกโทรมาชวนเราไปกินเหล้าที่ร้านดังร้านนึง เราก็ปรึกษาเพื่อนใหญ่เลย คำตอบที่ได้ก็คือไป ฮ่าาาาา พอไปเจอก็ตกใจมากเพราะโต๊ะนั้นมีแต่ผู้ชาย พี่แกก็แนะนำพี่ๆทุกคนบนโต๊ะว่าชื่อไรบ้าง ประมาณ 6 คนได้มั้ง แล้ะพี่แกก็บอกว่านี่น้อง...(ชื่อเรา) แฟนใหม่กูเอง !!!!!!! เพราะเจ้า เกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นงงมหาศาล พูดอะไรไม่เป็นเลย ใจสั่นมาก ไปก็ไปคนเดียวเพื่อนไม่ได้ไปด้วย เราแบบเห๊ยเกิดไรขึ้น เป็นแฟน เป็นแฟน วนในหัวไปหมด คือทั้งงงทั้งดีใจ แบบพระเจ้าาาาาาาาาา 2ปีกว่าที่พยายามมา วันนี้มันมาถึงแล้วหรอวะ >< ทุกอย่างมันดีจนใจหาย


ไว้มาเล่าต่อนะ ขอไปทำการบ้านแป๊บบบบบบบบบบ -'-