ผมควรจะทำยังไง?

คือก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนนะครับว่าเมื่อปีก่อนผมเรียน ปวช.คือที่เค้าเรียกกันง่ายๆว่าเด็กช่างอะนะครับ  ผมรู้จักกับผญคนนึงแต่รู้จักกันในแอพๆหนึ่งผมเป็นคนแอดเธอครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาสักพักบ้านก็ค่อนข้างจะใกล้กัน เธอยังเด็กแต่ความคิดคำพูดเธอโตมาก ตามประสาวัยรุ่นผมก็ติดเพื่อนผมก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่และครั้งแรกคือผมไปส่งเธอที่ห้างหลังจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยผมชอบพาเธอไปนั่งเล่นวันนั้นเธอก็ถามผมว่าไลน์น้องผมชื่อไรหรอผมก็บอกไปครับเธอบอกว่าเดวผมหายไปจะติดต่อไงผมก้โอเค เข้าใจ แต่วันนั้นผมกลับบ้านเล่นคอมก็มีคนทักไลน์น้องผมมาแต่มันเด้งผมรำคานเลยเปิดดูผญ.คนนั้นคือเธอ? ผมก็ไม่เข้าใจเธอจะทักมาทำไมที่คิดตอนนั้นคือจะคุยกับน้องหรอ น้องผมกับเธออายุเท่ากันผมเลยปิดคอมไปคือช่างมันผมถามน้องน้องก็เงียบเลยคิดว่าไม่อยากทะเลาะเพราะผญ.คนเดียว งานวันเกิดผมเธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำมีแต่แฟนเก่าผมที่มา. ผมไปเล่นสงกรานหายไปหลายวันเธอยังไม่สนใจผมเลยขนาดผมกลับมาแล้วบอกเธอว่านี่กลับมาได้ไงไม่รู้ผมเมามากคือผมไม่รู้ว่าผมกลับมาได้ไงจริงๆเธอก็ตอบแค่อืม ผมก็นะครับเสียความรู้สึกนิสนึงแต่ก็ไม่คิดอะไร จนเวลาผ่านไป จริงๆผมรักเธอรักมากนะครับแต่เธอคิดว่าผมไม่รักเธอคือผมต้องฝึกงานทำหลายๆอย่างทำให้ไม่มีเวลาเท่าไหร่เอาตรงๆคือเธอโทหาผมอย่างเดียวผมไม่มีเงินจะโทรหาเธอ ผ่านไปประมานเกือบ5 เดือนเธอก็ตัดสินใจบอกลาผมไปเธอใส่มาเต็มมากครับเป็นสิบๆบรรทัด ผมก็งงแต่ผมก็เข้าใจเธอเนื่องจากผมทำร้ายจิตใจเธอมามากไม่สนใจไม่มีเวลาให้ไปไหนมาไหนไม่บอกเธอ ผมแทบจะไม่บอกรักหรือคิดถึงเธอเลยด้วยซ้ำทิ้งให้เธอรอเกือบเช้าหลับก่อนตลอดไม่เคยโทหาเลยไลน์ก็วัน2วันตอบคำนึงแต่เธอเปนห่วงผมมากแคร์เรื่องเล็กๆน้อยๆผมรู้ว่าเธอรักผมมากและผมไม่เคยขอเธอเป็นแฟนผมเข้าใจครับว่าความคลุมเคลือไม่มีใครชอบแต่ตอนนั้นผมแค่คิดว่าที่ไม่ขอเป็นแฟนเพราะไม่อยากเลิกผมคิดแค่นั้น เธอเปนคนสวยครับตาโตผมยาวคิ้วเข้มหุ่นอวบๆผิวสีแทนเรียนเอกชนบ้านมีตังผมละเด็กช่างจนๆไม่มีอะไรเลยครับดูแลเธอให้ดียังทำไม่ได้หน้าผมก็ขี้เหร่ครับตรงๆเลย อาจจะมีคนเข้ามาทำเธอมีความรู้สึกดีกว่าผม ผมเลยไม่กล้ารั้งเธอผมเลยปล่อยเธอผมเสียใจนะครับเสียใจมากจนวันถัดมาผมไปโรงเรียนผมก็เล่นโทสับเพื่อนปรกติแต่มันกลับมีไลน์ที่คุยกับผญ.เด้งมาผมจะไม่สนใจอะไรเลยถ้านั้นไม่ใช่เธอ. เพื่อนผมมันก็พุ่งมากระชากโทสับอย่างแรงผมก็รู้ละเข้าใจไม่อยากถามล้ะคิดในใจว่าอีกแล้วหรอวะพอละ จนเวลาผ่านไปหลายเดือน เธอก็ทักผมมาผมดีใจมากเลยรีบตอบเธอกลับไปเธอถามว่าทำไมผมไม่รั้ง เธอรอผมมาตลอดจนเธอต้องทักมาเองผมดีใจมาก เลยรีบไปหาเธอตอนนั้นผมมีความสุขมากจริงๆดีใจมากๆที่เธอกลับมาจนลืมเรื่องเธอกับน้องและเพื่อนผมไปสนิทหลังจากนั้นอะไรๆก็เริ่มดีครับ ผมเป็นกอดแรกและจูบแรกของเธอวันนั้นผมกินเหล้ามาครับแต่เธอไม่ได้รังเกียจอะไรเลยหลังจากนั้นผมเลยขอเป็นแฟนทุกอย่างกำลังจะดีแต่อยู่วันนึงเธอก็ขุดเรื่องแฟนเก่าผมมาครับเธอบอกเธอเหนรูปนี้มา8เดือนเธอไม่สบายใจอึดอัดมา8เดือน ผมไม่รับแอดเฟสเธอไม่ยอมลบรูปแฟนเก่าผมยอมรับว่าผมยังมีความรู้สึกต่อแฟนเก่าอยู่เพราะเค้าเปนแฟนคนแรกเค้าเป็นรักแรกและนานมากแต่เค้าทิ้งผมไปเพราะเจอใหม่ที่ดีกว่าผมยังเสียใจครับ เธอเสียใจมากเธอร้องไห้เธอถามว่าไม่ลบจริงๆหรอผมก็ยืนยันคำเดิมครับ ผมบอกเธอซ้ำว่าผมเก็บของทุกอย่างที่แฟนเก่าเคยให้หมดทุกคนเธอบอกเธอยอมไม่ลบก็ได้เก็บไว้ก็ได้ถ้าไม่เสียผมไปเธอยอมผมเลยบอกขอตัวก่อนละกันคืนนั้น ตอนนั้นผมสับสนผมไม่รู้ตัวว่าผมเปลี่ยนไปสมองผมตันเธอพูดอะไรมาผมไม่รับรู้ไม่เข้าใจเลย ผมทักไลน์คำถามคำแต่เธอยังทำตัวสดใสเหมือนเดิมผมรู้เธอพยาม แต่ผมก็ยังเมินเธอผมไม่รู้ผมเปนอะไรบวกกับนึกได้เรื่องที่เพื่อนผมคุยกับเธอและน้องผม ผมเลยไปหาเธออีกรอบปรากฏว่ามีรอยดูดเต็มคอเธอผมเหนแค่นั้นผมเลยถามเธอว่ารอยอะไรเธอเงียบเหมือนจะร้องไห้ผมขับมอไซค์หนีออกไปเธอร้องไห้วิ่งตามมาไกลแค่ไหนผมไม่ได้สนใจอะไรเลย หลังจากนั้นเราก็คุยน้อยลงจนเธอหายไปหลายวันมากครับผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนผ่านไปวันนึงมีคนแอดไลน์ผมมาส่งข้อความที่เป็นแบบถูกแคปไว้มาให้ผมผมเลยถามว่าอะไร ส่งมาทำไมเค้าก็อ่านแต่ไม่ตอบตอนแรกผมนึกว่าจดหมายลูกโซ่ผมเลยลองอ่านพอผมอ่านดีๆ แฟนผมเขียนไว้ครบรอบ8เดือนที่รู้จักกันมาเขียนไว้เยอะมากคนที่ส่งมานั้นเปนเพื่อนแฟนผมครับผมรู้ว่าเธอเข้าโรงพยาบาลเลยรีบไปหาในข้อความเธอโทษตัวเองเธอขอโทษผมเยอะมากวันนั้นรุ่นพี่เธอเลยยื่นโทสับมาให้ผมไม่มีใครพูดอะไรมีแต่คนร้องไหัหนักมากเพราะอาการเธอหนักมาช็อคหัวฟาดพื้นหมดสติไม่ฟื้นหลายวันมีโอกาศเป็นเจ้าหญิงนิทราผมเลยเปิดทั้งเฟสและไลน์เธอดูทั้งหมด มันเหมือนโดนฟ้าผ่าที่หัว จากตอนแรกที่ผมคิดว่าเธอจีบน้องผมแต่จริงๆเธอถามน้องผมว่าบ้านอยู่ตรงไหนเลขที่เท่าไหร่ผมเกิดวันไหนเธอจะมาเซอร์ไพรส์ไม่ใช่เธอจำวันเกิดผมไม่ได้ไม่ใช่เลยเธอตั้งใจมาเซอร์ไพรส์ผมแต่วันนั้น น้องผมเลยบอกให้เธอกลับไปเพราะผมพาแฟนเก่ามาแล้วที่เธอคุยกับเพื่อนผมตลอด2เดือนคือเธอถามเพื่อนผมเสมอว่าผมเปนยังไงมั้งสบายดีไหมเธอเปนห่วงผมตลอดผมโง่เองโง่มากรู้ทุกอย่างอีกทีมันสายไป รอยดูดที่คอเธอที่เธอต้องอับอายชาวบ้านเพราะแฟนเก่าเธอเรียนรุ่นใหญ่กว่าผมเค้าขู่เธอคือตั้งใจแกล้งเธอกะให้เธอมีปันหากับผมเค้าบอกว่าขอแค่ดูดเล่นๆไม่ได้มีอะไรกันนะครับถ้าไม่ให้พวกนั้นจะมากระทืบผมเธอเลยยอม ผมโง่ที่ไม่ถามเธอผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ วันสงกรานผมกลับมาได้เพราะน้องผมไลน์บอกเธอว่าผมไม่กลับบ้านไปสงกรานแต่เพื่อนผมกลับมาหมดแล้วจาก กทม.ไปชลปรกติหาคนๆเดียวก็ไม่มีทางจะเจอแล้วนี่วันสงกรานเพื่อนทุกคนยืนยันว่าเมามากหาผมไม่เจอเลยกลับก่อนเพื่อนผมเลยบอกรบกวนเธอไปเอาผมกลับมาคือเพื่อนผมพูดไรไม่คิดแต่เธอไปกับเพื่อน2คนไปแบกผมเอาผมกลับมาได้จริงๆเแต่เธอขอว่าไม่ต้องบอกผมเลยไม่รู้...ทุกอย่างในหัวผมมันอื้อมันจบแล้ว เธอไม่มีวันกลับมาแล้วถึงเธอฟื้นเธอก็คงไม่ให้อภัยผมอีกแล้ว ผมก็ไม่กล้าจะมาสู้หน้าเธออีก ผมพึ่งรู้ตัวว่าจริงๆผมไม่ได้รักแฟนเก่าแล้วแต่ผมเสียดายรูปเพราะผมเกบไว้มานานแต่นั้นวันนี้ผมได้รู้ความจริงอะไรมากมายเธอรักผมมากขนาดไหนเธอดีกับผมแค่ไหนผมไม่ได้เธอกลับมาอีกแล้ว ผมอาจจะไม่มีวันได้เจอคนที่รักผมได้เท่าเทออีกแล้ว ผมเสียใจครับผมแค่อยากฝากอยากเรื่องราวของผมเตือนไว้สำหรับใครหลายๆคนที่มีแฟนมีคนรักที่ดีรอบข้างดูแลเถอะอย่าให้อะไรๆมันสายไปมีไรรีบพูดถามใช้เหตุผลอย่าใช้อารมณ์แบบผมบางอย่างเราไม่มีวันได้พูดแล้วจะมานั่งเสียใจแล้วมันจะเป็นสิ่งที่ติดในใจไปตลอดชีวิตจนตายนะครับ.