พ่อผม เป็นคนที่ดุๆครับ เวลาขึมก็น่ากลัวมาก เวลาดีก็ดีใจหาย ผมกลัวพ่อมาตั้งแต่เด็กครับแต่ไม่กลัวแม่ เพราะแม่ใจดีมาก ผมกับแม่นี่ปรึกษากันได้
ทุกเรื่อง เลยครับ
ก่อนแต่งงาน พ่อผมเป็นคนที่หน้าตาดีเรียนเก่ง ส่วนแม่ไม่ค่อยเก่งโดดเรียนบ่อยตามที่แม่เล่า แม่บอกจบ ม.6 ได้เพราะพ่อ ไปขออาจารย์ให้ "บอกให้เค้าจบเถอะ จบแล้วผมจะแต่งงานกับเค้า" พ่อช่วยแม่ทำรายงาน การบ้าน เพราะแม่ต้องทำงานขายของกับยายจนดึกๆ ทำให้มาเรียนไม่ไหวบ้างและยังต้องเลี้ยงน้องอีก 5 คน ด้วยเนื่องจากเป็นพี่คนโต และแม่ผมแต่ก่อนก็เรียกได้ว่าอ้วนดำเลยทีเดียว ผมถามพ่อเสมอว่า พ่อรักแม่ได้ไงตอนนั้น อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ พ่อตอบว่าแม่สวย อวบๆๆ ผมได้แต่กุมขมับ แต่ก็อบยิ้มในใจ ตาพ่อคงเพี้ยนไปแล้ว ความรักที่พ่อมีให้แม่ แม่ผมเป็นผู้หญิงที่ทำไรก็ได้ให้ครอบครัวมีความสุขถึงแม้บางครั้งตัวเองจะทุกข์ก็ตาม ผมบอกแม่เสมอ แม่โชคดีนะที่ได้พ่อมาเป็นแฟน
ตอนพ่อจีบแม่แม่เล่าให้ฟังนะตี 5 มารับและ ไปซื้อของที่ตลาด กลับมาก็หิ้วขนมมาฝากน้อง ๆ เย็นๆ ก็มาส่งแม่กลับบ้าน ช่วยแม่ขายของถึง 2-3 ทุ่มและตัวเองก็นั่งรถเมล์กลับบ้านเรียกได้ว่า เช้าถึงเย็นถึง ยายนี่จะรักพ่อมาก เหมือนลูกเลย
ตอนนี้แม่ผมเข้าขั้นเรียกได้ว่าอ้วนมากทีเดียว สูง 155 น้ำหนัก 90 แล้วโรคเยอะมากด้วย ทั้งความดัน เบาหวาน เก๊า และที่หนักสุดคือโรคไต ที่ตอนนี้ต้องฟอก อาทิตย์ละ 2 วัน
ผมมารู้ซึ้งความรักที่พ่อมีให้แม่ว่ามากแค่ไหน ตอนที่ แม่เป็นโรคเยอะนี่และ เพราะพ่อผมจะไม่เป็นคนที่บอกรักพร่ำเพื่อ แต่สายตาที่มองแม่ นี่แบบหวานฉ่ำ จนบางครั้งผมอดแซวไม่ได้ ถึงไม่พูดก็รู้ว่ารักแม่สุดๆ
กิจวัตรประจำวันของพ่อตอนนี้ วันที่แม่พอกไต ต้องตื่นแต่เช้า ตี 4 ทำงานบ้าน ตี 5 พาแม่ไปส่งโรงพยาบาล 6 โมงกลับมา อาบน้ำแต่งตัว 7 โมงไปซื้อข้าวแล้วไปส่งแม่ นั่งเล่นกับแม่จนถึง 8 โมงแล้วไปทำงาน พ่อผมรับราชการ เข้างาน 8.30 แม่จะฟอกเสร็จประมาณ 11.00 เที่ยงไม่ผมก็พ่อ จะซื้อข้าวกลางวันมากินกับแม่ เพราะแม่ฟอกเสร็จจะเพลียมาก และวันไหนถ้าพ่อผมหยุดหรือพักร้อน จะไปเฝ้าแม่ยันกลับบ้านเลย
ตอนเย็นๆ พ่อจะเป็นคนฉีดยาเบาหวานให้แม่ วันธรรมดาแม่ผมจะมีแรง ช่วงนั้นพ่อจะไม่ค่อยเหนื่อย ยิ่งโรคเยอะค่าใช้จ่ายก็เยอะมากขึ้นตามลำดับ ดีพ่อเป็นราชการ เบิกได้ ทุกวันนี้แม่ผมทำงานไม่ไหวได้แต่อยู่บ้านทำกับข้าวรอพ่อ
ซึ่งพ่อไม่เคยบ่นแม่ แม้แต่ครั้งเดียว ปกติพ่อกับแม่ผมจะนอนเร็ว เวลาผมจะไปเรียกเห็นแม่กอดพ่อผมละมีความสุขทุกที ตัดสินใจไม่เรียกดีกว่า พ่อกับแม่ถ้าอยู่บ้านด้วยกันนี่ จะไม่ค่อยห่างกันเลย อย่างกับวัยรุ่น
พ่อผมเวลาเจ็บป่วยนี่ถึงหมอน้อยมาก เค้าจะอดทนไม่พูดซึ่งผมรู้ว่าเค้าไม่ไหว ผมจะบังคับไปหาหมอประจำ ถ้าผมพูดเค้าจะยอมไป ต้องบังคับกันทุกที แต่ผมก็ดูแลแม่นะ แต่ไม่ได้ดีเท่าพ่อแค่นั้นเอง แค่อยากจะบอกว่าพ่อครับ พ่อคือ Idolของผมเลยครับ
มีความสุข ที่พ่อรักแม่มาก
ทุกเรื่อง เลยครับ
ก่อนแต่งงาน พ่อผมเป็นคนที่หน้าตาดีเรียนเก่ง ส่วนแม่ไม่ค่อยเก่งโดดเรียนบ่อยตามที่แม่เล่า แม่บอกจบ ม.6 ได้เพราะพ่อ ไปขออาจารย์ให้ "บอกให้เค้าจบเถอะ จบแล้วผมจะแต่งงานกับเค้า" พ่อช่วยแม่ทำรายงาน การบ้าน เพราะแม่ต้องทำงานขายของกับยายจนดึกๆ ทำให้มาเรียนไม่ไหวบ้างและยังต้องเลี้ยงน้องอีก 5 คน ด้วยเนื่องจากเป็นพี่คนโต และแม่ผมแต่ก่อนก็เรียกได้ว่าอ้วนดำเลยทีเดียว ผมถามพ่อเสมอว่า พ่อรักแม่ได้ไงตอนนั้น อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ พ่อตอบว่าแม่สวย อวบๆๆ ผมได้แต่กุมขมับ แต่ก็อบยิ้มในใจ ตาพ่อคงเพี้ยนไปแล้ว ความรักที่พ่อมีให้แม่ แม่ผมเป็นผู้หญิงที่ทำไรก็ได้ให้ครอบครัวมีความสุขถึงแม้บางครั้งตัวเองจะทุกข์ก็ตาม ผมบอกแม่เสมอ แม่โชคดีนะที่ได้พ่อมาเป็นแฟน
ตอนพ่อจีบแม่แม่เล่าให้ฟังนะตี 5 มารับและ ไปซื้อของที่ตลาด กลับมาก็หิ้วขนมมาฝากน้อง ๆ เย็นๆ ก็มาส่งแม่กลับบ้าน ช่วยแม่ขายของถึง 2-3 ทุ่มและตัวเองก็นั่งรถเมล์กลับบ้านเรียกได้ว่า เช้าถึงเย็นถึง ยายนี่จะรักพ่อมาก เหมือนลูกเลย
ตอนนี้แม่ผมเข้าขั้นเรียกได้ว่าอ้วนมากทีเดียว สูง 155 น้ำหนัก 90 แล้วโรคเยอะมากด้วย ทั้งความดัน เบาหวาน เก๊า และที่หนักสุดคือโรคไต ที่ตอนนี้ต้องฟอก อาทิตย์ละ 2 วัน
ผมมารู้ซึ้งความรักที่พ่อมีให้แม่ว่ามากแค่ไหน ตอนที่ แม่เป็นโรคเยอะนี่และ เพราะพ่อผมจะไม่เป็นคนที่บอกรักพร่ำเพื่อ แต่สายตาที่มองแม่ นี่แบบหวานฉ่ำ จนบางครั้งผมอดแซวไม่ได้ ถึงไม่พูดก็รู้ว่ารักแม่สุดๆ
กิจวัตรประจำวันของพ่อตอนนี้ วันที่แม่พอกไต ต้องตื่นแต่เช้า ตี 4 ทำงานบ้าน ตี 5 พาแม่ไปส่งโรงพยาบาล 6 โมงกลับมา อาบน้ำแต่งตัว 7 โมงไปซื้อข้าวแล้วไปส่งแม่ นั่งเล่นกับแม่จนถึง 8 โมงแล้วไปทำงาน พ่อผมรับราชการ เข้างาน 8.30 แม่จะฟอกเสร็จประมาณ 11.00 เที่ยงไม่ผมก็พ่อ จะซื้อข้าวกลางวันมากินกับแม่ เพราะแม่ฟอกเสร็จจะเพลียมาก และวันไหนถ้าพ่อผมหยุดหรือพักร้อน จะไปเฝ้าแม่ยันกลับบ้านเลย
ตอนเย็นๆ พ่อจะเป็นคนฉีดยาเบาหวานให้แม่ วันธรรมดาแม่ผมจะมีแรง ช่วงนั้นพ่อจะไม่ค่อยเหนื่อย ยิ่งโรคเยอะค่าใช้จ่ายก็เยอะมากขึ้นตามลำดับ ดีพ่อเป็นราชการ เบิกได้ ทุกวันนี้แม่ผมทำงานไม่ไหวได้แต่อยู่บ้านทำกับข้าวรอพ่อ
ซึ่งพ่อไม่เคยบ่นแม่ แม้แต่ครั้งเดียว ปกติพ่อกับแม่ผมจะนอนเร็ว เวลาผมจะไปเรียกเห็นแม่กอดพ่อผมละมีความสุขทุกที ตัดสินใจไม่เรียกดีกว่า พ่อกับแม่ถ้าอยู่บ้านด้วยกันนี่ จะไม่ค่อยห่างกันเลย อย่างกับวัยรุ่น
พ่อผมเวลาเจ็บป่วยนี่ถึงหมอน้อยมาก เค้าจะอดทนไม่พูดซึ่งผมรู้ว่าเค้าไม่ไหว ผมจะบังคับไปหาหมอประจำ ถ้าผมพูดเค้าจะยอมไป ต้องบังคับกันทุกที แต่ผมก็ดูแลแม่นะ แต่ไม่ได้ดีเท่าพ่อแค่นั้นเอง แค่อยากจะบอกว่าพ่อครับ พ่อคือ Idolของผมเลยครับ