มาร่วมแสดงความเห็นหน่อยค่ะ อยากอ่านหลายๆมุมมอง ว่าส่วนใหญ่มีวิธีแก้ปัญหากันยังไงบ้าง
เรื่องของเราคือ พ่อกับแม่ไม่ดูดบุหรี่ และเกลียดเอามากๆ ตอนลูกชายอยู่มอต้น เคยโดนจับได้ว่าแอบสูบบุหรี่ โดนพ่อกระทืบเลยค่ะ
แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีอีก จนมาลูกชายเข้ามหาลัย เจอเพื่อนติดเพื่อน กลับบ้านดึกและกลับไปดูดบุหรี่อีก ด้วยความที่กลับบ้านดึก ทำให้เริ่มมีปัญหากับคนที่บ้าน คือคุยกันไม่ค่อยเข้าใจกัน แล้วลูกชายก็เขียนโน๊ตขอโทษพ่อกับแม่ไว้ สารภาพความผิด และจะพยายามปรับปรุงตัว ซึ่งในคำสารภาพก็บอกไปด้วยว่าดูดบุหรี่ แต่พ่อกับแม่คิดว่าเคยดูดและเลิกไปแล้ว จนวันนึงมาเจอซองบุหรี่ในห้อง แม่ก็โวยวาย ด่าทอ โกรธมากถึงขนาดจะไม่ให้เงิน ไม่ส่งเสียให้เรียนแล้ว
เราคิดว่าในวัยแบบนี้ เจอเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติ คือมันต้องมีผ่านเข้ามาบ้างอยู่แล้ว เท่าที่ได้คุยก็ไม่ได้ติด แค่ดูดเวลาเครียด อยู่กับเพื่อน คืออยู่บ้านไม่ทำอยู่แล้ว และเราก็เคยสั่งห้ามเด็ดขาดว่าอย่ามาทำที่บ้าง อย่าให้พ่อแม่เห็น แต่คือไม่ทันแล้ว เค้าเห็นซองบุหรี่ ยิ่งไปกันใหญ่คิดว่ามีปัญญาซื้อบุหรี่เป็นซองๆมาดูด เด่วนี้ซองนึงก็ 70-80 แล้วเงินก็ยังหาเองไม่ได้ ยาวค่ะ แต่เราถามแล้วเค้าบอกว่าก็แบ่งซื้อมาแหละ แค่เค้าใส่ซองมาให้
คือด้วยความที่พ่อแม่มักห้ามนู้นห้ามนี่ เวลามีอะไรก็ไม่ค่อยบอกพ่อกับแม่ เค้าจะปรึกษาแต่กับเพื่อน(เราเคยเป็น) ดังนั้น เราจะทำตัวเป็นคนที่เข้าใจ เวลามีอะไรเค้าจะเล่าให้เราฟังหมดไม่ว่าจะเรื่องดี เรื่องเลวอะไร อันไหนเลว รับไม่ได้ก็ด่าไป เตือนไป อันไหนพอเข้าใจได้ก็ปล่อยไปแต่ก็พูดดักพูดเตือนตลอดแค่ไม่ห้าม
มาถึงหัวข้อสนทนา ถ้าคุณเป็นพ่อเป็นแม่ ลูกในวัยนี้ มอปลาย มหาลัย เจอเรื่องแบบนี้ ทำเรื่องที่คุณไม่ชอบเลย ไม่เห็นด้วยเลย มันขัดหูขัดตาขัดใจ คุณจะมีวิธีคุยกับลูกยังไงคะ หรือจะปฏิบัติกับเค้ายังไง จะห้าม จะเตือน จะด่า จะตัดความสัมพันธ์ ไม่ต้องเรื่องบุหรี่อย่างเดียวก็ได้ค่ะ เรื่องสัก เรื่องเหล้ายา เรื่องแฟน มาแชร์กันหน่อยค่ะ
ในสมัยนี้จะห้ามอะไรก็ยาก อะไรๆก็ดูปกติธรรมดาไปซะหมด มีแฟนอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวกินเหล้า กุคอแข็ง กุเก๋าไปร้านเหล้ารู้จักทุกโต๊ะ สักมาเต็มตัว
ในสังคมมหาลัยมันเป็นแบบนี้จริงๆ บางเรื่องเคยผ่านมาก็เข้าใจอยู่ มาสงสัยตอนโตนี่แหละว่า มันเจ๋งตรงไหน 555
**ถ้าแท็กผิดจะเป็นอะไรรึป่าว**
แก้คำผิด*
หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ ถ้าลูกทำสิ่งที่ไม่ชอบใจเอาซะเลย จะทำยังไงกันคะ
เรื่องของเราคือ พ่อกับแม่ไม่ดูดบุหรี่ และเกลียดเอามากๆ ตอนลูกชายอยู่มอต้น เคยโดนจับได้ว่าแอบสูบบุหรี่ โดนพ่อกระทืบเลยค่ะ
แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีอีก จนมาลูกชายเข้ามหาลัย เจอเพื่อนติดเพื่อน กลับบ้านดึกและกลับไปดูดบุหรี่อีก ด้วยความที่กลับบ้านดึก ทำให้เริ่มมีปัญหากับคนที่บ้าน คือคุยกันไม่ค่อยเข้าใจกัน แล้วลูกชายก็เขียนโน๊ตขอโทษพ่อกับแม่ไว้ สารภาพความผิด และจะพยายามปรับปรุงตัว ซึ่งในคำสารภาพก็บอกไปด้วยว่าดูดบุหรี่ แต่พ่อกับแม่คิดว่าเคยดูดและเลิกไปแล้ว จนวันนึงมาเจอซองบุหรี่ในห้อง แม่ก็โวยวาย ด่าทอ โกรธมากถึงขนาดจะไม่ให้เงิน ไม่ส่งเสียให้เรียนแล้ว
เราคิดว่าในวัยแบบนี้ เจอเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติ คือมันต้องมีผ่านเข้ามาบ้างอยู่แล้ว เท่าที่ได้คุยก็ไม่ได้ติด แค่ดูดเวลาเครียด อยู่กับเพื่อน คืออยู่บ้านไม่ทำอยู่แล้ว และเราก็เคยสั่งห้ามเด็ดขาดว่าอย่ามาทำที่บ้าง อย่าให้พ่อแม่เห็น แต่คือไม่ทันแล้ว เค้าเห็นซองบุหรี่ ยิ่งไปกันใหญ่คิดว่ามีปัญญาซื้อบุหรี่เป็นซองๆมาดูด เด่วนี้ซองนึงก็ 70-80 แล้วเงินก็ยังหาเองไม่ได้ ยาวค่ะ แต่เราถามแล้วเค้าบอกว่าก็แบ่งซื้อมาแหละ แค่เค้าใส่ซองมาให้
คือด้วยความที่พ่อแม่มักห้ามนู้นห้ามนี่ เวลามีอะไรก็ไม่ค่อยบอกพ่อกับแม่ เค้าจะปรึกษาแต่กับเพื่อน(เราเคยเป็น) ดังนั้น เราจะทำตัวเป็นคนที่เข้าใจ เวลามีอะไรเค้าจะเล่าให้เราฟังหมดไม่ว่าจะเรื่องดี เรื่องเลวอะไร อันไหนเลว รับไม่ได้ก็ด่าไป เตือนไป อันไหนพอเข้าใจได้ก็ปล่อยไปแต่ก็พูดดักพูดเตือนตลอดแค่ไม่ห้าม
มาถึงหัวข้อสนทนา ถ้าคุณเป็นพ่อเป็นแม่ ลูกในวัยนี้ มอปลาย มหาลัย เจอเรื่องแบบนี้ ทำเรื่องที่คุณไม่ชอบเลย ไม่เห็นด้วยเลย มันขัดหูขัดตาขัดใจ คุณจะมีวิธีคุยกับลูกยังไงคะ หรือจะปฏิบัติกับเค้ายังไง จะห้าม จะเตือน จะด่า จะตัดความสัมพันธ์ ไม่ต้องเรื่องบุหรี่อย่างเดียวก็ได้ค่ะ เรื่องสัก เรื่องเหล้ายา เรื่องแฟน มาแชร์กันหน่อยค่ะ
ในสมัยนี้จะห้ามอะไรก็ยาก อะไรๆก็ดูปกติธรรมดาไปซะหมด มีแฟนอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวกินเหล้า กุคอแข็ง กุเก๋าไปร้านเหล้ารู้จักทุกโต๊ะ สักมาเต็มตัว
ในสังคมมหาลัยมันเป็นแบบนี้จริงๆ บางเรื่องเคยผ่านมาก็เข้าใจอยู่ มาสงสัยตอนโตนี่แหละว่า มันเจ๋งตรงไหน 555
**ถ้าแท็กผิดจะเป็นอะไรรึป่าว**
แก้คำผิด*