คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
- บางคนไม่เคยอ่านตามรายสัปดาห์ แต่อาศัยอ่านทีเดียวตั้งแต่แรกจนปัจจุบัน พอตามปัจจุบันทัน ก็ตามรายสัปดาห์ทีหลัง
พอได้อ่านสัปดาห์ละครั้ง ก็เลยรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเดินช้า (ทั้งๆ ที่มันเดินช้ามาตั้งแต่เข้าแกรนไลน์แล้ว)
- บางตอน บางทีก็ไม่ได้มีเนื้อหาสำคัญ หรือเซอร์ไพรส์ เลยทำให้รู้สึกเหมือนมันน่าเบื่อ
- วันพีชเป็นเนื้อเรื่องที่มีรายละเอียดสูงมากๆ เข้ามาเกาะนึงที จะต้องมีความเป็นมาของเกาะ ความเป็นมาของตัวละครต่างๆ
ทำให้การดำเนินจึงต้องกระจายไปให้ทั่ว เพื่อเก็บรายละเอียดให้หมด จึงทำให้รู้สึกว่า เนื้อเรื่องมันดำเนินช้า (ซึ่งถ้าเทียบกับ
รายละเอียดทั้งหมด ผมว่ามันเร็วแล้วนะ)
- บางคนอาจจะไม่เหมาะกับการ์ตูนแนวที่มีการปูพื้นเพของตัวละครและสถานที่ก่อนจะต่อสู้ อาจจะชอบแนว เจอหน้า ซัดกันทันที เช่น bleach
bellzebub หรือ fairy tail หรือง่ายๆ ก็คือ บางคนอาจจะชอบแนว เจอกันลุยแหลกเลยมากกว่า
ผมคิดเหตุผลที่วันพีชน่าเบื่อสำหรับบางคน ได้ หลักๆ ก็ประมาณนี้ (เดาล้วนๆ)
ปล. วันพีช จุดขาย อยู่ที่รายละเอียด ความเป็นมา และเนื้อเรื่องครับ ไม่ใช่ฉากต่อสู้ ผมคิดว่าแบบนี้นะ เลยอาจไม่เหมาะกับคนที่
ชอบการ์ตูนบู๊ๆ
พอได้อ่านสัปดาห์ละครั้ง ก็เลยรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเดินช้า (ทั้งๆ ที่มันเดินช้ามาตั้งแต่เข้าแกรนไลน์แล้ว)
- บางตอน บางทีก็ไม่ได้มีเนื้อหาสำคัญ หรือเซอร์ไพรส์ เลยทำให้รู้สึกเหมือนมันน่าเบื่อ
- วันพีชเป็นเนื้อเรื่องที่มีรายละเอียดสูงมากๆ เข้ามาเกาะนึงที จะต้องมีความเป็นมาของเกาะ ความเป็นมาของตัวละครต่างๆ
ทำให้การดำเนินจึงต้องกระจายไปให้ทั่ว เพื่อเก็บรายละเอียดให้หมด จึงทำให้รู้สึกว่า เนื้อเรื่องมันดำเนินช้า (ซึ่งถ้าเทียบกับ
รายละเอียดทั้งหมด ผมว่ามันเร็วแล้วนะ)
- บางคนอาจจะไม่เหมาะกับการ์ตูนแนวที่มีการปูพื้นเพของตัวละครและสถานที่ก่อนจะต่อสู้ อาจจะชอบแนว เจอหน้า ซัดกันทันที เช่น bleach
bellzebub หรือ fairy tail หรือง่ายๆ ก็คือ บางคนอาจจะชอบแนว เจอกันลุยแหลกเลยมากกว่า
ผมคิดเหตุผลที่วันพีชน่าเบื่อสำหรับบางคน ได้ หลักๆ ก็ประมาณนี้ (เดาล้วนๆ)
ปล. วันพีช จุดขาย อยู่ที่รายละเอียด ความเป็นมา และเนื้อเรื่องครับ ไม่ใช่ฉากต่อสู้ ผมคิดว่าแบบนี้นะ เลยอาจไม่เหมาะกับคนที่
ชอบการ์ตูนบู๊ๆ
ความคิดเห็นที่ 26
เราว่าการที่วันพีซปูเรื่องทุก ๆ เกาะแน่นมากนี่แหละ มันถึงได้เป็นการ์ตูนดังได้ และแตกต่างไปจากการ์ตูนบู๊ทั่วไปในยุคนี้
คนอ่านวันพีซโตขึ้น คนที่ตามอ่านมาตั้งแต่ยุคแรกก็ต้องการเนื้อหาที่มากขึ้นแล้ว ไม่ใช่เจอหน้าก็ซัดกันตูม ๆ อย่างเดียว
อ.โอดะเองก็โตขึ้นเหมือนกัน เขามีเรื่องที่อยากเล่า มีประเด็นการเมือง ประเด็นสังคม การค้าแรงงาน
ประเด็นที่รัฐบาลทำอะไรโดยไม่คิดถึงประชาชน ความเกลียดชังที่ประชาชนมีต่อพวกคนใหญ่คนโต
เรื่องที่มีรสชาติของผู้ใหญ่แบบนี้อ.โอดะเอามันมาใส่ในการ์ตูนวัยรุ่นได้ดีและแนบเนียนมาก ๆ
อ.โอดะเป็นนักเขียนที่มีความรับผิดชอบมากๆ อย่างที่เราจะเห็นได้ว่าแกแทบไม่เคยหยุดงาน แทบจะไม่เคยป่วย
ในฐานะนักเขียนแล้วเขาก็คงอยากจะบอกเล่าอะไรลงไปในผลงาน ให้มากกว่าแค่ความสนุก บู๊กัน เจอกันซัดกัน
เขียนอะไรซ้ำๆแบบนั้นเป็นปีๆมันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ
แล้วด้วยความที่วันพีซได้ชื่อว่าเป็นการ์ตูนอันดับ 1 ของยุคนี้ แกก็ย่อมต้องมีความรับผิดชอบต่อผู้อ่าน
ด้วยการใส่เนื้อหาอะไรที่มันเพิ่มคุณค่าให้ตัวงานลงไปด้วยแบบนี้แหละ
แล้วก็นะ ความสำคัญของการต่อสู้น่ะ มันอยู่ที่ "เหตุผลที่พวกเขาต้องต่อสู้" ต่างหาก ไม่ใช่แค่ว่าซัดกันได้มันส์แค่ไหน
และ โลกของวันพีซเป็นโลกแฟนตาซี ถ้าไม่ปูให้คนอ่านรู้ว่าเกาะนั้นเป็นยังไง เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง
คนอ่านจะไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของคนบนเกาะ รวมทั้งเหตุผลที่ตัวละครจะต้องต่อสู้ได้เลย
มันไม่เหมือนการ์ตูนที่ดำเนินเรื่องอยู่ในยุคปัจจุบันนะ ที่ย้อนอดีต 2-3 หน้าคนก็เข้าใจแล้ว
ทุกสิ่งที่อาจารย์โอดะใส่ลงไปในงานของแก มันอาจจะดูจริงจัง ช้า น่าเบื่อ สำหรับคนอ่านบางกลุ่ม
แต่สำหรับคนที่ชอบวันพีซอย่างเราแล้ว เรากลับรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่มีคุณค่านะ
แล้วในฐานะการ์ตูน วันพีซก็ยัง "ดีมากๆ" และ "สนุกมากๆ" อยู่
มันยังเป็นการ์ตูนที่ทำให้คนอ่านหัวเราะได้ ร้องไห้ได้แทบทุกเล่ม เราว่ามันเป็นการ์ตูนที่ดีล่ะ
สุดท้าย เรื่องฟลามิงโก้ ถ้าอ่านมาเรื่อยๆน่าจะพอมองออกนะว่าฟลามิงโก้นี่เป็นตัวละครสำคัญกว่าตัวร้ายที่ผ่าน ๆ มา
ปมที่อยู่รอบตัวฟลามิงโก้นี่เหมือนจะเป็นตัวดึงเรื่องไปสู่ปมใหญ่ช่วงหลังของวันพีซเลย
มันไม่เห็นแปลกเลยนะที่อาจารย์จะให้ความสำคัญกับฟลามิงโก้น่ะ
คนอ่านวันพีซโตขึ้น คนที่ตามอ่านมาตั้งแต่ยุคแรกก็ต้องการเนื้อหาที่มากขึ้นแล้ว ไม่ใช่เจอหน้าก็ซัดกันตูม ๆ อย่างเดียว
อ.โอดะเองก็โตขึ้นเหมือนกัน เขามีเรื่องที่อยากเล่า มีประเด็นการเมือง ประเด็นสังคม การค้าแรงงาน
ประเด็นที่รัฐบาลทำอะไรโดยไม่คิดถึงประชาชน ความเกลียดชังที่ประชาชนมีต่อพวกคนใหญ่คนโต
เรื่องที่มีรสชาติของผู้ใหญ่แบบนี้อ.โอดะเอามันมาใส่ในการ์ตูนวัยรุ่นได้ดีและแนบเนียนมาก ๆ
อ.โอดะเป็นนักเขียนที่มีความรับผิดชอบมากๆ อย่างที่เราจะเห็นได้ว่าแกแทบไม่เคยหยุดงาน แทบจะไม่เคยป่วย
ในฐานะนักเขียนแล้วเขาก็คงอยากจะบอกเล่าอะไรลงไปในผลงาน ให้มากกว่าแค่ความสนุก บู๊กัน เจอกันซัดกัน
เขียนอะไรซ้ำๆแบบนั้นเป็นปีๆมันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ
แล้วด้วยความที่วันพีซได้ชื่อว่าเป็นการ์ตูนอันดับ 1 ของยุคนี้ แกก็ย่อมต้องมีความรับผิดชอบต่อผู้อ่าน
ด้วยการใส่เนื้อหาอะไรที่มันเพิ่มคุณค่าให้ตัวงานลงไปด้วยแบบนี้แหละ
แล้วก็นะ ความสำคัญของการต่อสู้น่ะ มันอยู่ที่ "เหตุผลที่พวกเขาต้องต่อสู้" ต่างหาก ไม่ใช่แค่ว่าซัดกันได้มันส์แค่ไหน
และ โลกของวันพีซเป็นโลกแฟนตาซี ถ้าไม่ปูให้คนอ่านรู้ว่าเกาะนั้นเป็นยังไง เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง
คนอ่านจะไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของคนบนเกาะ รวมทั้งเหตุผลที่ตัวละครจะต้องต่อสู้ได้เลย
มันไม่เหมือนการ์ตูนที่ดำเนินเรื่องอยู่ในยุคปัจจุบันนะ ที่ย้อนอดีต 2-3 หน้าคนก็เข้าใจแล้ว
ทุกสิ่งที่อาจารย์โอดะใส่ลงไปในงานของแก มันอาจจะดูจริงจัง ช้า น่าเบื่อ สำหรับคนอ่านบางกลุ่ม
แต่สำหรับคนที่ชอบวันพีซอย่างเราแล้ว เรากลับรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่มีคุณค่านะ
แล้วในฐานะการ์ตูน วันพีซก็ยัง "ดีมากๆ" และ "สนุกมากๆ" อยู่
มันยังเป็นการ์ตูนที่ทำให้คนอ่านหัวเราะได้ ร้องไห้ได้แทบทุกเล่ม เราว่ามันเป็นการ์ตูนที่ดีล่ะ
สุดท้าย เรื่องฟลามิงโก้ ถ้าอ่านมาเรื่อยๆน่าจะพอมองออกนะว่าฟลามิงโก้นี่เป็นตัวละครสำคัญกว่าตัวร้ายที่ผ่าน ๆ มา
ปมที่อยู่รอบตัวฟลามิงโก้นี่เหมือนจะเป็นตัวดึงเรื่องไปสู่ปมใหญ่ช่วงหลังของวันพีซเลย
มันไม่เห็นแปลกเลยนะที่อาจารย์จะให้ความสำคัญกับฟลามิงโก้น่ะ
แสดงความคิดเห็น
ใครคิดบ้างว่าวันพีชครึ่งๆกลางๆ