สวัสดีทุกคน
กระทู้นนี้เป็นกระทู้แรกที่เขียนขึ้นมา
ทุกทีไม่ได้เข้าเวปพันทิปมาก่อน แต่เมื่อสองสามคืนที่ผ่านมา ได้ปรึกษาปัญหาชีวิตคู่กับเพื่อนสนิทคนนึง
คุยไปคุยมาเพื่อนก้บอกว่าลองเข้ามาตั้งกระทู้ในนี้ดูไหม เผื่อจะได้ความคิดเห็นหลากหลายมากขึ้น
คือจริงๆก้ไม่มีอะไรมากหรอก
เรามีแฟนอยู่คนนึง คบกันมาก้จะปีกว่าแล้ว เรากับแฟนเจอกันที่อเมริกา ก่อนหน้าที่เราจะคบกันเป็นแฟน
เราคุยกันทุกวัน เราเฟสทามหากันทุกวัน ตอนนั้นเราคุยกันในฐานะเพื่อน แต่ดูๆแล้วก้เหมือนจะมากกว่าเพื่อน
เราคุยกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อกลางเมษายนของปีที่แล้ว จนถึงช่วงกลางกรกฏา เราก้ตัดสินใจที่จะคบกัน
แฟนเราเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ และ ก้กินเหล้าสูบบุหรี่เก่งมากเหมือนกัน
เค้าคอยเทคแคร์เอาใจใส่เราดีมากๆ แต่บางครั้งเค้าก้ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่เลย
แฟนเราเหมือนพวกผีเข้าผีออก บทจะรักก้รักบทจะนิ่งก้นิ่ง
เราตัดสินใจจะเลิกกับแฟนแล้วหลายรอบแต่ก้ตัดไม่ขาด แฟนยื้ไว้ตลอด เพราะรักเค้าด้วยแหละ ถึงไม่ไป
แต่และแล้ววันนั้นก้บอกถึงแฟนเรากลับไปเรียนต่อ เราก้มีปัญหากันเรื่อยเปื่อยตามประสาคู่รัก
แต่แล้วเราเองก้ทนไม่ไหว จึงระเบิดออกมาว่า เราเลิกกันเถอะ ในใจลึกๆไม่อยากเลิกเลยแต่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างทำให้ต้องพูดแบบนั้นไป
ทำทุกวิธีทางที่จะปฏิเสธแฟนและไม่ตอบโต้แฟน จนกระทั่งเอ่ยปากบอกแฟนไปว่าไม่ต้องยุ่งเพราะมีคนใหม่แล้ว
คิดไปคิดมา การกระทำครั้งนั้นมันแย่ยิ่งกว่าอะไร ไม่รู้ว่าทำไปได้ไง ในที่สุดเรากับแฟนก้เลิกกันจริงๆ
หลังจากที่เราเลิกกันขาด เราก้ได้รู้ว่า แฟนเราบินกลับมาไทยเดี่ยวนั้นเลยเพื่อนที่จะมาของ้อเรา แต่ก้สายไปเสียแล้ว
เพราะแค่อารมชั่ววูบทำให้ต้องเสียทุกอย่างไป
เราเลิกกันมาได้ ห้าเดือนรวมกับที่ไม่ได้เจอหน้ากันก่อนหน้านี้อีก สามเดือน ก้คือเรากับแฟนเราไม่ได้ เจอกันมาแปดเดือนแล้ว
และแล้วเราก้กลับมาพบกันใหม่อีกครั้งเพราะเรารู้ว่าเค้ากลับมาไทยแล้ว
วันนั้น เราเป็นคน whatapps ไปหาเค้าเอง ถามว่า ยังอยู่ไทยอยู่ไหม จะกลับเมกาเมื่อไหร่
มาเจอกันก่อนได้ไหม เค้าไม่ปฏิเสธเราเลยแม้แต่นิดเดียว เค้ารีบนัดวันกันเรา
พอถึงวันนั้น เค้ามารับเราปกติเหมือนที่เคย เค้าพาเราไปกินข้าว เค้าพาเราไปดูหนัง พาเราไปเดินเล่น ทำตัวเหมือนคู่รักทั่วไป
วันนั้นเราทั้งคุ๋มีความสุขมาก เหมือนได้กลับมาคบกันอีกครั้ง จนกระทั่งเค้าเอ่ยปากขึ้นมาว่า ให้โอกาสเค้าได้ไหม และแล้วเราก้กลับมาคบกัน
ความผูกพันทุกอย่างที่ห่างไปทั้งหมด แปดเดือนกลับมาอีกครั้ง ทุกอย่างไม่เปลี่ยนไปเลย เรารักกันมาก เรารักเค้ามาก
การกลับมาครั้งนี้ ทำให้เรารู้สึกรักเค้ามากขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นหลายเท่า เค้าพาเราไปหาที่บ้านเหมือนเคย เราเข้าหน้าพ่อแม่เค้าไม่ติดเหมือนทุกที
เราไม่กล้าที่จะสบตากับพ่อเค้าเลยด้วยซ้ำ รู้สึกถึงความผิดพลาดในครั้งที่แล้ว จนปัจจุบันนี้ก้ยังเป็นเหมือนเดิม
ความสุขที่เกิดขึ้นมันผ่านไปไวมาก เพราะเรากลับมาครบกันได้แค่ อาทิตย์เดียว เค้าก้ต้องกลับไปเรียนต่อที่อเมริกา
วันที่เกลียดที่สุดก้มาถึง วันที่เราต้องจากกัน ทุกครั้งที่จากกันเรากอดกันแน้น เราไม่อยากปล่อยเค้าไปเลย กลัวว่าความรู้สึกนี้จะหายไปอีก
แต่เค้าก้บอกว่า เดี่ยวอีกแค่ไม่กี่เดือนก้กลับมา......
เค้าอัพเดทมาตลอดว่าอยู่ไหนแล้ว รอเครื่องอยู่ ถึงญี่ปุ่นแล้ว ขึ้นเครื่องต่อแล้ว
แฟนเราเป็นแฟนที่น่ารักมากๆ น่ารักจนคิดไม่ถึงว่าเค้าจะซื้ออินเตอร์เน็ต บนเครื่องบินเพื่อนที่จะส่งข้อความมาหาเราที่ไทย
เสียตังตั้งหลายบาท แต่ได้คุยแค่แปบเด๋ว
พอแฟนเราถึงอเมริกา ทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติ ในอาทิตสองอาทิตแรก แฟนเราคุยกับเราทั้งวันท้ั้งคืน ไม่ห่างไปไหนเลย
แต่แล้วหลังมาเค้าก้หายไป เค้าบอกว่างานเค้าเยอะมาก เค้าเปลี่ยนไป สไกปไม่ออน ข้อความไม่ส่ง
นานๆทักมาที บางทีเราทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ พอถามก้ว่าบอกงานยุ่ง พอถามเพื่อน เพื่อนก้บอกว่าเค้าต้องทำคะแนนให้ดี เพื่อที่จะต่อโทที่โน่นให้ได้
เราก้เข้าใจ แต่บางทีก้รู้สึกห่างกันเกินไป จนคิดว่าเค้ามีคนอื่นหรือเปล่า หรือว่าเราคิดไปเอง
หลังๆมาเราก้งี่เง่าใส่เค้าหาว่าเค้าไม่รักเราบ้าง หาว่าเค้ามีคนอื่นบ้าง จนเค้าบอกว่าไม่เค้าใจว่าทำไมต้องงี่เง่าด้วย
ตอนนี้เราทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำยังไง เราไม่กล้าทักเค้าไป จะถามโน่นนี่นั่นก้ยังไม่กล้าเลย
เรื่องที่เราเล่ามามันอาจจะดูยืดเยื้อแต่ในความเป็นจริงแล้วมันยาวกว่านี้มากๆๆๆๆๆ รายละเอียดเยอะมากๆ
จนต้องตัดออกไปหลายๆส่วน
รบกวนหน่อย เราทำตัวไม่ถูกจริงๆ ช่วยให้ความคิดเห็นเราหน่อย ไม่รู้จะทำยังไงดี
เราควรจะรอเค้ากลับมา หรือ เราควรจะหยุดรักเค้าดี ??????
ควรจะพัก หรือ รอต่อไป
กระทู้นนี้เป็นกระทู้แรกที่เขียนขึ้นมา
ทุกทีไม่ได้เข้าเวปพันทิปมาก่อน แต่เมื่อสองสามคืนที่ผ่านมา ได้ปรึกษาปัญหาชีวิตคู่กับเพื่อนสนิทคนนึง
คุยไปคุยมาเพื่อนก้บอกว่าลองเข้ามาตั้งกระทู้ในนี้ดูไหม เผื่อจะได้ความคิดเห็นหลากหลายมากขึ้น
คือจริงๆก้ไม่มีอะไรมากหรอก
เรามีแฟนอยู่คนนึง คบกันมาก้จะปีกว่าแล้ว เรากับแฟนเจอกันที่อเมริกา ก่อนหน้าที่เราจะคบกันเป็นแฟน
เราคุยกันทุกวัน เราเฟสทามหากันทุกวัน ตอนนั้นเราคุยกันในฐานะเพื่อน แต่ดูๆแล้วก้เหมือนจะมากกว่าเพื่อน
เราคุยกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อกลางเมษายนของปีที่แล้ว จนถึงช่วงกลางกรกฏา เราก้ตัดสินใจที่จะคบกัน
แฟนเราเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ และ ก้กินเหล้าสูบบุหรี่เก่งมากเหมือนกัน
เค้าคอยเทคแคร์เอาใจใส่เราดีมากๆ แต่บางครั้งเค้าก้ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่เลย
แฟนเราเหมือนพวกผีเข้าผีออก บทจะรักก้รักบทจะนิ่งก้นิ่ง
เราตัดสินใจจะเลิกกับแฟนแล้วหลายรอบแต่ก้ตัดไม่ขาด แฟนยื้ไว้ตลอด เพราะรักเค้าด้วยแหละ ถึงไม่ไป
แต่และแล้ววันนั้นก้บอกถึงแฟนเรากลับไปเรียนต่อ เราก้มีปัญหากันเรื่อยเปื่อยตามประสาคู่รัก
แต่แล้วเราเองก้ทนไม่ไหว จึงระเบิดออกมาว่า เราเลิกกันเถอะ ในใจลึกๆไม่อยากเลิกเลยแต่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างทำให้ต้องพูดแบบนั้นไป
ทำทุกวิธีทางที่จะปฏิเสธแฟนและไม่ตอบโต้แฟน จนกระทั่งเอ่ยปากบอกแฟนไปว่าไม่ต้องยุ่งเพราะมีคนใหม่แล้ว
คิดไปคิดมา การกระทำครั้งนั้นมันแย่ยิ่งกว่าอะไร ไม่รู้ว่าทำไปได้ไง ในที่สุดเรากับแฟนก้เลิกกันจริงๆ
หลังจากที่เราเลิกกันขาด เราก้ได้รู้ว่า แฟนเราบินกลับมาไทยเดี่ยวนั้นเลยเพื่อนที่จะมาของ้อเรา แต่ก้สายไปเสียแล้ว
เพราะแค่อารมชั่ววูบทำให้ต้องเสียทุกอย่างไป
เราเลิกกันมาได้ ห้าเดือนรวมกับที่ไม่ได้เจอหน้ากันก่อนหน้านี้อีก สามเดือน ก้คือเรากับแฟนเราไม่ได้ เจอกันมาแปดเดือนแล้ว
และแล้วเราก้กลับมาพบกันใหม่อีกครั้งเพราะเรารู้ว่าเค้ากลับมาไทยแล้ว
วันนั้น เราเป็นคน whatapps ไปหาเค้าเอง ถามว่า ยังอยู่ไทยอยู่ไหม จะกลับเมกาเมื่อไหร่
มาเจอกันก่อนได้ไหม เค้าไม่ปฏิเสธเราเลยแม้แต่นิดเดียว เค้ารีบนัดวันกันเรา
พอถึงวันนั้น เค้ามารับเราปกติเหมือนที่เคย เค้าพาเราไปกินข้าว เค้าพาเราไปดูหนัง พาเราไปเดินเล่น ทำตัวเหมือนคู่รักทั่วไป
วันนั้นเราทั้งคุ๋มีความสุขมาก เหมือนได้กลับมาคบกันอีกครั้ง จนกระทั่งเค้าเอ่ยปากขึ้นมาว่า ให้โอกาสเค้าได้ไหม และแล้วเราก้กลับมาคบกัน
ความผูกพันทุกอย่างที่ห่างไปทั้งหมด แปดเดือนกลับมาอีกครั้ง ทุกอย่างไม่เปลี่ยนไปเลย เรารักกันมาก เรารักเค้ามาก
การกลับมาครั้งนี้ ทำให้เรารู้สึกรักเค้ามากขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นหลายเท่า เค้าพาเราไปหาที่บ้านเหมือนเคย เราเข้าหน้าพ่อแม่เค้าไม่ติดเหมือนทุกที
เราไม่กล้าที่จะสบตากับพ่อเค้าเลยด้วยซ้ำ รู้สึกถึงความผิดพลาดในครั้งที่แล้ว จนปัจจุบันนี้ก้ยังเป็นเหมือนเดิม
ความสุขที่เกิดขึ้นมันผ่านไปไวมาก เพราะเรากลับมาครบกันได้แค่ อาทิตย์เดียว เค้าก้ต้องกลับไปเรียนต่อที่อเมริกา
วันที่เกลียดที่สุดก้มาถึง วันที่เราต้องจากกัน ทุกครั้งที่จากกันเรากอดกันแน้น เราไม่อยากปล่อยเค้าไปเลย กลัวว่าความรู้สึกนี้จะหายไปอีก
แต่เค้าก้บอกว่า เดี่ยวอีกแค่ไม่กี่เดือนก้กลับมา......
เค้าอัพเดทมาตลอดว่าอยู่ไหนแล้ว รอเครื่องอยู่ ถึงญี่ปุ่นแล้ว ขึ้นเครื่องต่อแล้ว
แฟนเราเป็นแฟนที่น่ารักมากๆ น่ารักจนคิดไม่ถึงว่าเค้าจะซื้ออินเตอร์เน็ต บนเครื่องบินเพื่อนที่จะส่งข้อความมาหาเราที่ไทย
เสียตังตั้งหลายบาท แต่ได้คุยแค่แปบเด๋ว
พอแฟนเราถึงอเมริกา ทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติ ในอาทิตสองอาทิตแรก แฟนเราคุยกับเราทั้งวันท้ั้งคืน ไม่ห่างไปไหนเลย
แต่แล้วหลังมาเค้าก้หายไป เค้าบอกว่างานเค้าเยอะมาก เค้าเปลี่ยนไป สไกปไม่ออน ข้อความไม่ส่ง
นานๆทักมาที บางทีเราทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ พอถามก้ว่าบอกงานยุ่ง พอถามเพื่อน เพื่อนก้บอกว่าเค้าต้องทำคะแนนให้ดี เพื่อที่จะต่อโทที่โน่นให้ได้
เราก้เข้าใจ แต่บางทีก้รู้สึกห่างกันเกินไป จนคิดว่าเค้ามีคนอื่นหรือเปล่า หรือว่าเราคิดไปเอง
หลังๆมาเราก้งี่เง่าใส่เค้าหาว่าเค้าไม่รักเราบ้าง หาว่าเค้ามีคนอื่นบ้าง จนเค้าบอกว่าไม่เค้าใจว่าทำไมต้องงี่เง่าด้วย
ตอนนี้เราทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำยังไง เราไม่กล้าทักเค้าไป จะถามโน่นนี่นั่นก้ยังไม่กล้าเลย
เรื่องที่เราเล่ามามันอาจจะดูยืดเยื้อแต่ในความเป็นจริงแล้วมันยาวกว่านี้มากๆๆๆๆๆ รายละเอียดเยอะมากๆ
จนต้องตัดออกไปหลายๆส่วน
รบกวนหน่อย เราทำตัวไม่ถูกจริงๆ ช่วยให้ความคิดเห็นเราหน่อย ไม่รู้จะทำยังไงดี