เรามีปัญหาอึดอัดใจอยากจะปรึกษาเพื่อน ๆ ที่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาค่ะ (ยืมล๊อกอินเพื่อนมา)
เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณ 10 ปีก่อน เรามีแฟนคนนึง ตอนนั้นเราเองเด็กมาก เพิ่งจะมัธยมเองค่ะ
คบกันได้ 1 ปีก็มีเหตุต้องเลิกกัน ตอนนั้นไม่มีเรื่องราวไรซับซ้อนเลย เค้ามาจีบเรา เป็นแฟนกัน ทะเลาะกันประสาเด็ก แล้วก็เลิกกัน
หลังจากเลิกกันตอนแรกเราก็เสียใจ แอบเหงา คิดถึง พยายามอยากติดต่อ แต่เค้าเองที่ไม่อยากติดต่อกับเรา จนเราลืมได้ จนปีต่อมา เรามีแฟนใหม่
แล้วเค้าก็กลับมา....ครั้งที่ 1
เราเองตอนนั้นมีแฟนใหม่ แต่คิดยังไงก็ไม่รู้ เผลอไปกินข้าวกับเค้า ไปที่บ้านเค้า แล้ววันนั้นเค้าก็พยายามจะมีอะไรกับเรา
แต่เราถึงจะเลว แต่ก็ไม่กล้าพอจะมีอะไรกับคนที่ไม่ได้เป็นแฟน เราก็ปฏิเสธ บอกว่าไม่ได้นะ แล้วร้องกลับบ้าน
เค้าก็มาส่งเราที่บ้าน เราก็บอกว่า อย่าทำแบบนี้กับใครอีกนะ.... จากวันนั้น เราก็พยายามห่าง ๆ มาตลอด เค้าเองก็คงรู้ตัว
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ เลิกกับแฟนคนนั้น มีแฟนใหม่ตามประสาวัยรุ่น ใช้ชีวิตมหาลัย เค้าก็หายไปพักนึง
แต่พอเริ่มมี social network เราก็มีเฟรนด์กันมาตลอดนะ แต่ไม่มีอะไรเกินเลย เค้าเองพยายามทักแชทมาชวนคุย มาสุขสันต์วันเกิด ทักมาจะชวนไปเที่ยว แต่เราเองไม่สนใจ เพราะยังกลัวอยู่ กลัวใจตัวเองนี่แหละค่ะ เราไม่ใจแข็งเท่าไหร่ แต่ก็พยายามเท่าที่ทำได้ ถามคำ ตอบคำ
จนมาวันนึง เราเรียนจบ และแต่งงาน ไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่มีวันนึง คนในครอบครัวของเราเข้าโรงพยาบาล เค้าทักมาว่าอยากมาเยี่ยม เราก็โอเค มาได้เลย (ตอนนั้นเห็นว่าคงไม่มีอะไร เราเองก็แต่งงานแล้ว แล้วผู้ใหญ่ในครอบครัวเราเค้าเองก็เคารพ)
วันนั้นได้เจอกันอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี เราเองเพิ่งแต่งงานตอนนั้น มีความสุขดี เค้ามาเยี่ยมแล้วเราไปส่งเค้า ขากลับจากโรงพยาบาล เค้าก็ชวนไปกินข้าว เราก็คิดน้อย คิดว่าไปแค่กินข้าวแถวนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก
พอไปกินข้าวกัน เค้าก็จัดแจงเรื่องโต๊ะ เรื่องอาหาร ดูแลเราอย่างดี
เราเองก็แอบนึก มาไม้ไหนวะเนี่ย แต่ก็ยังไม่เอะใจอะไร เค้าก็พยายามจับมือเรา เราก็เลี่ยงๆ สุดท้ายก็กลับมาอย่างปลอดภัย
จากนั้นห่างกันไปสักพัก จนมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ เดือนสิงหาคม วันเกิดของเค้า...
ก่อนหน้าวันเกิดเค้าสองวัน เราทะเลาะกับสามีหนักมาก ทะเลาะแบบจะเลิกกัน แยกบ้านกันอยู่เลย
เค้าเองคงทราบจากสเตตัสในเฟสบุ๊ค หรือไม่ทราบก็ไม่รู้
แต่เค้าทักเรามาในวันเกิด
ว่าไปกินข้าวเป็นเพื่อนได้มั้ย..?
เราเองวันนั้นโกรธสามีมาก คิดว่าไปกินข้าวอย่างเดียวคงไม่เป็นอะไร พาเพื่อนสาวเราไปด้วยอีกคนนึง
สรุปก็คือไปกินข้าววันเกิดกัน 3 คนที่ร้านแถวสยาม ขากลับแยกกันกลับ เค้าไปส่งเรา และชวนไปดื่มต่อแถวราชเทวี
เราก็ไป...
ไปดื่มด้วยกัน เหมือนเพื่อน นั่งกันสองคน คุยกันเรื่องเก่า ๆ จนไม่มีอะไรจะคุย
แต่พอเรามึน ๆ เราก็พูดระบายไปเยอะเหมือนกัน เค้าก็คงรู้ว่าเราไม่สบายใจ
เราก็บอกว่า "รู้มั้ย..เวลาที่เราเจอคนไม่ดีมาใจร้ายใส่อะ เราแอบคิดถึงเธอเหมือนกันนะ"
เค้าก็ไม่ได้ตอบอะไร ยิ้มให้เรา
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น คุยโทรศัพท์บ้าง คุย Line บ้าง เราดีกับสามีแล้ว แต่ก็ยังคุยอยู่
(เลวค่ะ
)
มีออกไปไหนด้วยกันบ้าง แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลย เราเองก็ไม่กล้าถามตรง ๆ ว่าเข้ามาหาเราเพราะอะไร
(แต่ตัวเค้าไม่มีแฟนค่ะ แต่คงมีคุย ๆ กับคนอื่น รวมถึงแฟนเก่าคนอื่นเหมือนกัน)
เรื่องมันประมาณนี้แหละค่ะ
ตอนนี้เราเองสับสนมาก กับสามีก็ทะเลาะกันบ่อย แต่ไม่คิดจะเลิกกันอยู่แล้ว แต่บางทีหงุดหงิดเซ็งๆกับนิสัยสามี
พยายามตกลงกันแล้ว ก็ปรับจูนกันลำบาก ตอนแยกกันสบายใจกว่า แต่ไม่อยากเลิกกันค่ะ
กับแฟนเก่า เค้าเองก็ดี ดูแลเราดี ดีจนเรากลัวใจ ปากเราทั้งคู่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ก็นะ..
ในใจลึกๆ คนเคยรักกัน มันเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอกค่ะ เราก็ยังรู้สึกแย่เวลาเค้าหายไปสักแป๊ป หรือรู้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วย อะไรแบบนี้
ซึ่งทั้งหมดนี่มันไม่ควรเกิดเลย
เราอยากรู้ และอยากถามคุณผู้ชายว่า ถ้าคุณเข้าหาผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนี้ คุณต้องการอะไรคะ
ในใจเราก็แอบคิดว่า มันอยากจะมาฟันเรารึเปล่านะ เพราะตอนที่กลับมาครั้งแรกเราไม่ยอม เลยอยากเอาชนะ อะไรแบบนี้
(แต่ตอนเป็นแฟนกันมีอะไรกันแล้วค่ะ T_T อย่าทำตามนะคะเด็กๆ)
แต่หลังจากครั้งนั้นเค้าเองก็วางตัวดีตลอด ไม่เคยมีอะไรเกินเลย เราก็แอบงง หรือเค้าจะแค่เหงา และอยากเป็นเพื่อนจริง ๆ
เราเองก็พยายามอยากจะห่างออกมาแล้วค่ะ ไม่ทักไปก่อน อะไรแบบนี้ แต่มันติดใจ อยากรู้...... ทำแบบนี้ทำไม..
แฟนเก่ากลับมาทำดีตอนที่มีปัญหากับสามี :(
เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณ 10 ปีก่อน เรามีแฟนคนนึง ตอนนั้นเราเองเด็กมาก เพิ่งจะมัธยมเองค่ะ
คบกันได้ 1 ปีก็มีเหตุต้องเลิกกัน ตอนนั้นไม่มีเรื่องราวไรซับซ้อนเลย เค้ามาจีบเรา เป็นแฟนกัน ทะเลาะกันประสาเด็ก แล้วก็เลิกกัน
หลังจากเลิกกันตอนแรกเราก็เสียใจ แอบเหงา คิดถึง พยายามอยากติดต่อ แต่เค้าเองที่ไม่อยากติดต่อกับเรา จนเราลืมได้ จนปีต่อมา เรามีแฟนใหม่
แล้วเค้าก็กลับมา....ครั้งที่ 1
เราเองตอนนั้นมีแฟนใหม่ แต่คิดยังไงก็ไม่รู้ เผลอไปกินข้าวกับเค้า ไปที่บ้านเค้า แล้ววันนั้นเค้าก็พยายามจะมีอะไรกับเรา
แต่เราถึงจะเลว แต่ก็ไม่กล้าพอจะมีอะไรกับคนที่ไม่ได้เป็นแฟน เราก็ปฏิเสธ บอกว่าไม่ได้นะ แล้วร้องกลับบ้าน
เค้าก็มาส่งเราที่บ้าน เราก็บอกว่า อย่าทำแบบนี้กับใครอีกนะ.... จากวันนั้น เราก็พยายามห่าง ๆ มาตลอด เค้าเองก็คงรู้ตัว
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ เลิกกับแฟนคนนั้น มีแฟนใหม่ตามประสาวัยรุ่น ใช้ชีวิตมหาลัย เค้าก็หายไปพักนึง
แต่พอเริ่มมี social network เราก็มีเฟรนด์กันมาตลอดนะ แต่ไม่มีอะไรเกินเลย เค้าเองพยายามทักแชทมาชวนคุย มาสุขสันต์วันเกิด ทักมาจะชวนไปเที่ยว แต่เราเองไม่สนใจ เพราะยังกลัวอยู่ กลัวใจตัวเองนี่แหละค่ะ เราไม่ใจแข็งเท่าไหร่ แต่ก็พยายามเท่าที่ทำได้ ถามคำ ตอบคำ
จนมาวันนึง เราเรียนจบ และแต่งงาน ไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่มีวันนึง คนในครอบครัวของเราเข้าโรงพยาบาล เค้าทักมาว่าอยากมาเยี่ยม เราก็โอเค มาได้เลย (ตอนนั้นเห็นว่าคงไม่มีอะไร เราเองก็แต่งงานแล้ว แล้วผู้ใหญ่ในครอบครัวเราเค้าเองก็เคารพ)
วันนั้นได้เจอกันอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี เราเองเพิ่งแต่งงานตอนนั้น มีความสุขดี เค้ามาเยี่ยมแล้วเราไปส่งเค้า ขากลับจากโรงพยาบาล เค้าก็ชวนไปกินข้าว เราก็คิดน้อย คิดว่าไปแค่กินข้าวแถวนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก
พอไปกินข้าวกัน เค้าก็จัดแจงเรื่องโต๊ะ เรื่องอาหาร ดูแลเราอย่างดี
เราเองก็แอบนึก มาไม้ไหนวะเนี่ย แต่ก็ยังไม่เอะใจอะไร เค้าก็พยายามจับมือเรา เราก็เลี่ยงๆ สุดท้ายก็กลับมาอย่างปลอดภัย
จากนั้นห่างกันไปสักพัก จนมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ เดือนสิงหาคม วันเกิดของเค้า...
ก่อนหน้าวันเกิดเค้าสองวัน เราทะเลาะกับสามีหนักมาก ทะเลาะแบบจะเลิกกัน แยกบ้านกันอยู่เลย
เค้าเองคงทราบจากสเตตัสในเฟสบุ๊ค หรือไม่ทราบก็ไม่รู้
แต่เค้าทักเรามาในวันเกิด ว่าไปกินข้าวเป็นเพื่อนได้มั้ย..?
เราเองวันนั้นโกรธสามีมาก คิดว่าไปกินข้าวอย่างเดียวคงไม่เป็นอะไร พาเพื่อนสาวเราไปด้วยอีกคนนึง
สรุปก็คือไปกินข้าววันเกิดกัน 3 คนที่ร้านแถวสยาม ขากลับแยกกันกลับ เค้าไปส่งเรา และชวนไปดื่มต่อแถวราชเทวี
เราก็ไป...
ไปดื่มด้วยกัน เหมือนเพื่อน นั่งกันสองคน คุยกันเรื่องเก่า ๆ จนไม่มีอะไรจะคุย
แต่พอเรามึน ๆ เราก็พูดระบายไปเยอะเหมือนกัน เค้าก็คงรู้ว่าเราไม่สบายใจ
เราก็บอกว่า "รู้มั้ย..เวลาที่เราเจอคนไม่ดีมาใจร้ายใส่อะ เราแอบคิดถึงเธอเหมือนกันนะ"
เค้าก็ไม่ได้ตอบอะไร ยิ้มให้เรา
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น คุยโทรศัพท์บ้าง คุย Line บ้าง เราดีกับสามีแล้ว แต่ก็ยังคุยอยู่ (เลวค่ะ
มีออกไปไหนด้วยกันบ้าง แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลย เราเองก็ไม่กล้าถามตรง ๆ ว่าเข้ามาหาเราเพราะอะไร
(แต่ตัวเค้าไม่มีแฟนค่ะ แต่คงมีคุย ๆ กับคนอื่น รวมถึงแฟนเก่าคนอื่นเหมือนกัน)
เรื่องมันประมาณนี้แหละค่ะ
ตอนนี้เราเองสับสนมาก กับสามีก็ทะเลาะกันบ่อย แต่ไม่คิดจะเลิกกันอยู่แล้ว แต่บางทีหงุดหงิดเซ็งๆกับนิสัยสามี
พยายามตกลงกันแล้ว ก็ปรับจูนกันลำบาก ตอนแยกกันสบายใจกว่า แต่ไม่อยากเลิกกันค่ะ
กับแฟนเก่า เค้าเองก็ดี ดูแลเราดี ดีจนเรากลัวใจ ปากเราทั้งคู่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ก็นะ..
ในใจลึกๆ คนเคยรักกัน มันเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอกค่ะ เราก็ยังรู้สึกแย่เวลาเค้าหายไปสักแป๊ป หรือรู้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วย อะไรแบบนี้
ซึ่งทั้งหมดนี่มันไม่ควรเกิดเลย
เราอยากรู้ และอยากถามคุณผู้ชายว่า ถ้าคุณเข้าหาผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนี้ คุณต้องการอะไรคะ
ในใจเราก็แอบคิดว่า มันอยากจะมาฟันเรารึเปล่านะ เพราะตอนที่กลับมาครั้งแรกเราไม่ยอม เลยอยากเอาชนะ อะไรแบบนี้
(แต่ตอนเป็นแฟนกันมีอะไรกันแล้วค่ะ T_T อย่าทำตามนะคะเด็กๆ)
แต่หลังจากครั้งนั้นเค้าเองก็วางตัวดีตลอด ไม่เคยมีอะไรเกินเลย เราก็แอบงง หรือเค้าจะแค่เหงา และอยากเป็นเพื่อนจริง ๆ
เราเองก็พยายามอยากจะห่างออกมาแล้วค่ะ ไม่ทักไปก่อน อะไรแบบนี้ แต่มันติดใจ อยากรู้...... ทำแบบนี้ทำไม..