.. ขอเท้าความก่อนนะครับ ..
.. ตอนนี้ผมอายุ 20 ปีบริบูรณ์ ผมเกิดมาในบ้านที่ยากจน-พอมีพอกิน อยู่ต่างจังหวัด ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อทิ้งไปตั้งแต่รู้ว่าแม่ผมตั้งท้อง ซึ่งแน่นอนผมไม่เคยเจอหน้าพ่อเลยสักครั้งเดียว (แม่เคยบอกว่าเคยเจอตอน 1 ขวบกว่าๆ แหม่ใครจะไปจำได้ละแม่ .. แต่แม่ผมก็ไม่เคยไปเรียกร้องอะไรกับฝ่ายพ่อเลย แต่แปลกที่ผมก็เฉยๆกับเรื่องพ่อ อาจจะเป็นเพราะไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรกันก็ได้ -_- ) และแน่นอนครับว่า เงินทุกบาททุกสตางค์มาจากแม่ทั้งหมดเลย และแน่นอนเพราะเงินที่มาจากแม่เนี่ยละครับ คือต้นเหตุของชีวิตผม ..
.. ตอนอายุ 19ปี ผมเคยเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง แต่เรียนแค่ปี 1 จริงแล้วผมค่อนข้างเรียนดีครับแต่ขี้เกียจเรียนมากๆ ตอนอยู่มหาลัยผมใช้ชีวิตแบบเรียนๆเล่นๆ แล้ววันหนึ่งแม่ผมเริ่มหางานทำเพิ่มเพื่อจะได้มีเงินมาพอให้ผมใช้ ตอนนี้ละครับมันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตและความคิดผมไปตลอดกาล ผมเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเรียน ผมเริ่มมีคำถามในหัวว่า "กูจะปล่อยให้แม่ลำบาก ยันจบปริญญาตรีเลยหรอ" คำตอบคือ"กูอยู่ไม่ได้แล้ว" .. ผมจึงตัดสินใจไม่ขอเรียนต่ออีกแล้ว เหตุผลที่ผมบอกแม่ทำไมไม่เรียนต่อ ผมบอกอย่างเห็นแก่ตัวครับว่า "ขี้เกียจเรียน" .. แต่ความจริงคือ "ผมไม่อยากเห็นแม่ต้องมาทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว" ( เพราะผมคือคนเดียวที่แม่มี และผมก็มีแม่คนเดียวในชีวิตผม) และแน่นอนผมไม่บอกให้แม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเลย ผมอายที่จะพูดจริงๆ แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร เพราะสิ่งที่สำคัญคือ .. ต่อไปผมจะทำอะไรดี ?? .. (ลืมบอกครับว่าผมจบสาย คณิต-อังกฤษ)
.. ปีหน้า 2558 เดือนเมษายน ผมตัดสินใจจะเกณฑ์ทหารจับใบดำใบแดง ถ้าได้ใบดำผมจะบวช ถ้าได้ใบแดงก็ไปทหาร ..
.. แล้วถ้าผมไม่ติดทหาร แล้วบวชเสร็จแล้วละ ชีวิตผมจะเอายังไงต่อ ?? ..
.. บอกตรงๆว่าอารมณ์ผมตอนนี้มันไม่อยู่กับบ้านเลย อยากออกจากบ้านใจจะขาดแต่ไม่รู้จะไปทางไหน ผมรู้ครับว่าสุดท้ายผมต้องกลับมาบ้าน กลับมาหาแม่ แต่ผมอยากออกไปเผชิญโลกภายนอก อยากเก็บประสบการณ์ชีวิต เพราะรู้สึกว่าอยู่แบบนี้มันไร้สาระไม่มีประโยชน์เอาเสียเลย แล้วผมก็มองว่าการเรียนที่ไม่มีเป้าหมายแบบผมคือการเรียนที่ไร้ประโยชน์เหมือนกัน (ข้อนี้ผมคงคิดผิด .. แต่ผมเชื่อว่าผมถูก 555) .. โดยเป้าหมายแท้จริงแล้วผมอยากทำธุรกิจส่วนตัวแต่ผมยังไม่รู้ว่าอยากทำอะไร ผมถึงอยากออกไปค้นหาตัวเองตั้งแต่ตอนนี้เนี่ยละครับลองผิดลองถูกในเรื่องการงานชีวิต สังคม สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ..
.. นิสัยผมแบบ ชิวๆ ไม่ซีเลียซในชีวิตมากมายนัก อยากทำไรก็ทำ ไม่ชอบทำตัวเหมือนใคร แปลกๆคน สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดคือการเรียน แต่อยากลงมือทำอะไรสักอย่างแล้ว ความสามารถไม่มีอะไรโดดเด่น ภาษาอังกฤษพอถูๆไถๆได้ (ชีวิตเจอแต่ฝรั่งถามทาง - -) คอมพิวเตอร์พอซ่อมแก้ปัญหาได้บ้าง ส่วนด้านอื่นๆยังไม่รู้ตัวเอง ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการจะกล้าจ้างผมไหม 5555
..
.. ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำยังไง ?? จะไปลุยที่ไหนดี .. แต่ผมจะไม่กลับห้องเรียนแน่นอนตอนนี้ เพราะยังแก้ปัญหาด้านการเงินไม่ได้ ..
ปล. มีไรแนะนำ หรือ อยากด่าอยากว่า หลังไมค์ ได้เลยนะครับ ยินดีรับไว้ ขอบคุณครับ
อยากออกจากบ้าน ทำยังไงดี ??
.. ตอนนี้ผมอายุ 20 ปีบริบูรณ์ ผมเกิดมาในบ้านที่ยากจน-พอมีพอกิน อยู่ต่างจังหวัด ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อทิ้งไปตั้งแต่รู้ว่าแม่ผมตั้งท้อง ซึ่งแน่นอนผมไม่เคยเจอหน้าพ่อเลยสักครั้งเดียว (แม่เคยบอกว่าเคยเจอตอน 1 ขวบกว่าๆ แหม่ใครจะไปจำได้ละแม่ .. แต่แม่ผมก็ไม่เคยไปเรียกร้องอะไรกับฝ่ายพ่อเลย แต่แปลกที่ผมก็เฉยๆกับเรื่องพ่อ อาจจะเป็นเพราะไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรกันก็ได้ -_- ) และแน่นอนครับว่า เงินทุกบาททุกสตางค์มาจากแม่ทั้งหมดเลย และแน่นอนเพราะเงินที่มาจากแม่เนี่ยละครับ คือต้นเหตุของชีวิตผม ..
.. ตอนอายุ 19ปี ผมเคยเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง แต่เรียนแค่ปี 1 จริงแล้วผมค่อนข้างเรียนดีครับแต่ขี้เกียจเรียนมากๆ ตอนอยู่มหาลัยผมใช้ชีวิตแบบเรียนๆเล่นๆ แล้ววันหนึ่งแม่ผมเริ่มหางานทำเพิ่มเพื่อจะได้มีเงินมาพอให้ผมใช้ ตอนนี้ละครับมันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตและความคิดผมไปตลอดกาล ผมเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเรียน ผมเริ่มมีคำถามในหัวว่า "กูจะปล่อยให้แม่ลำบาก ยันจบปริญญาตรีเลยหรอ" คำตอบคือ"กูอยู่ไม่ได้แล้ว" .. ผมจึงตัดสินใจไม่ขอเรียนต่ออีกแล้ว เหตุผลที่ผมบอกแม่ทำไมไม่เรียนต่อ ผมบอกอย่างเห็นแก่ตัวครับว่า "ขี้เกียจเรียน" .. แต่ความจริงคือ "ผมไม่อยากเห็นแม่ต้องมาทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว" ( เพราะผมคือคนเดียวที่แม่มี และผมก็มีแม่คนเดียวในชีวิตผม) และแน่นอนผมไม่บอกให้แม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเลย ผมอายที่จะพูดจริงๆ แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร เพราะสิ่งที่สำคัญคือ .. ต่อไปผมจะทำอะไรดี ?? .. (ลืมบอกครับว่าผมจบสาย คณิต-อังกฤษ)
.. ปีหน้า 2558 เดือนเมษายน ผมตัดสินใจจะเกณฑ์ทหารจับใบดำใบแดง ถ้าได้ใบดำผมจะบวช ถ้าได้ใบแดงก็ไปทหาร ..
.. แล้วถ้าผมไม่ติดทหาร แล้วบวชเสร็จแล้วละ ชีวิตผมจะเอายังไงต่อ ?? ..
.. บอกตรงๆว่าอารมณ์ผมตอนนี้มันไม่อยู่กับบ้านเลย อยากออกจากบ้านใจจะขาดแต่ไม่รู้จะไปทางไหน ผมรู้ครับว่าสุดท้ายผมต้องกลับมาบ้าน กลับมาหาแม่ แต่ผมอยากออกไปเผชิญโลกภายนอก อยากเก็บประสบการณ์ชีวิต เพราะรู้สึกว่าอยู่แบบนี้มันไร้สาระไม่มีประโยชน์เอาเสียเลย แล้วผมก็มองว่าการเรียนที่ไม่มีเป้าหมายแบบผมคือการเรียนที่ไร้ประโยชน์เหมือนกัน (ข้อนี้ผมคงคิดผิด .. แต่ผมเชื่อว่าผมถูก 555) .. โดยเป้าหมายแท้จริงแล้วผมอยากทำธุรกิจส่วนตัวแต่ผมยังไม่รู้ว่าอยากทำอะไร ผมถึงอยากออกไปค้นหาตัวเองตั้งแต่ตอนนี้เนี่ยละครับลองผิดลองถูกในเรื่องการงานชีวิต สังคม สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ..
.. นิสัยผมแบบ ชิวๆ ไม่ซีเลียซในชีวิตมากมายนัก อยากทำไรก็ทำ ไม่ชอบทำตัวเหมือนใคร แปลกๆคน สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดคือการเรียน แต่อยากลงมือทำอะไรสักอย่างแล้ว ความสามารถไม่มีอะไรโดดเด่น ภาษาอังกฤษพอถูๆไถๆได้ (ชีวิตเจอแต่ฝรั่งถามทาง - -) คอมพิวเตอร์พอซ่อมแก้ปัญหาได้บ้าง ส่วนด้านอื่นๆยังไม่รู้ตัวเอง ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการจะกล้าจ้างผมไหม 5555
.. ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำยังไง ?? จะไปลุยที่ไหนดี .. แต่ผมจะไม่กลับห้องเรียนแน่นอนตอนนี้ เพราะยังแก้ปัญหาด้านการเงินไม่ได้ ..
ปล. มีไรแนะนำ หรือ อยากด่าอยากว่า หลังไมค์ ได้เลยนะครับ ยินดีรับไว้ ขอบคุณครับ