คือผมเชื่อพระเจ้ามาได้ 4 เดือนแล้วครับ ขอบคุณพระเจ้า จริงๆ ผมเป็นคนแรกที่เริ่มต้อนรับองค์พระเยซูคริสต์เข้ามาในชีวิตเป็นคนแรกในบ้าน บอกทางบ้านแล้ว เขาก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร แต่คุณแม่ก็มีเคืองๆ นิดหน่อย แต่ตอนนี้ขอบคุณพระเจ้า คุณแม่เข้ามารับเชื่อพระเจ้าได้ 2 เดือนแล้วครับ ขอบคุณพระเจ้ามากๆ
คือผมมีเรื่องที่อยากจะปรึกษา พี่น้องทุกๆ คนหน่อยน่ะครับ จริงๆ แล้ว ผมปรึกษาพี่น้องที่คริสตจักร เขาก็หนุนใจผมอยู่นะ ศิษยาภิบาลก็คอยเป็นห่วง และหนุนใจผมบ่อยๆ แต่ผมอยากแบ่งปันเรื่องของผม กับพี่น้องทุกๆ คน และอยากขอคำปรึกษาหน่อยน่ะครับ คือว่า ผมเชื่อพระเจ้ามา ผมยอมรับเลยครับว่า ช่วงแรกๆ ผมมีสันติสุขมากๆ คือมันมีความสุขมากๆ ประหลาดๆ น่ะครับ ยิ่งพระเจ้าตอบคุอธิษฐานเรื่องของคุณแม่ ที่ผมอยากให้แม่ผมมาเชื่อพระเจ้าด้วยกันกับผมแล้ว ผมยิ่งมีสันติสุขมากขึ้นไปอีกครับ แต่เรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังก็คือ...
ผมมีปัญหาเรื่องการละอายใจต่อการทำผิดพระทัยพระองค์ครับ เรื่องบาปที่ฝังอยู่ในตัวของผม คือว่า ผมเป็นคนชอบดู ชอบอ่านสื่อที่เกี่ยวกับเรื่องเพศ ก่อนเชื่อพระเจ้านี่ติดงอมแงมมากๆ ครับ ดูทุกๆ วันเลย จนเริ่มมาเชื่อพระเจ้า ผมก็ห่างได้นานอยู่นะครับ แต่หลังๆ มา ผมได้กลับไปเสพสื่อพวกนั้นอีกครั้งครับ แล้วทีนี้ ทุกๆ ครั้งเวลาผมเสพสื่อพวกนั้น ผมจะมีอารมณ์ทางเพศตามไปด้วย แล้วผมจะช่วยตัวเองทุกครั้งเลยที่ได้เค้าไปเสพมัน พอผ่านช่วงเวลานั้นมานะครับ ผมมีความรู้สึกผิด และละอายใจตัวเองมากๆ ไม่กล้าเลยที่จะเงยหน้าอธิษฐานสารภาพผิดกับพระองค์ ผมก็ไม่ก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาศิษยาภิบาลที่คริสตจักรนะครับ แต่พระองค์ไม่เคยทอดทิ้งผม ทุกๆ ครั้ง เวลาเข้าสามัคคีธรรม หรือเรียนพระคัมภีร์ พระองค์บอกผม ผมผ่านศิษยาภิบาลทุกๆ ครั้งเลย ผมรู้สึกผิดมากๆ จนต้องเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็หนุนใจ และอธิษฐานเผื่อผม ผมก็สารภาพและกลับใจใหม่ แต่หลังจากนั้นผมก็กลับไปทำแบบนั้นอีก และทำทุกครั้งก้ไม่กล้าสารภาพผิดกับพระองค์เลย ก็นึกถึงพระคุณของพระองค์ทุกครั้งครับ ก็เหมือนเดิมครับ ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมตั้งใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมสารภาพผิดกับพระองค์ ขอกำลัง แล้วกลับใจใหม่ ผมจะไม่ทำอีก โดยพระคุณของพระองค์ แต่ผมก็ทำมันอีก ผมก็ขอการกลับใจอีก เป็นแบบนี้บ่อยมากๆ ครับ จนผมท้อมากๆ หมดแรง ไม่มีกำลัง มีความหวังนะครับ แต่มันไม่มีเรี่ยวแรงเลย อธิษฐานกับพระองค์ แต่ท่าทีมันไม่ใช่ ท่าทีผิดพระทัยพระองค์มาก ผมเสียใจมากๆ ครับ เพราะเราเป็นคนของพระองค์แท้ๆ แต่กลับทำให้พระองค์ต้องเสียพระทัย ทั้งๆ ที่รู้ว่าพระองค์รักผมมากแค่ไหน ผมก็ยังทำให้พระองค์ต้องเสียเกียรติเพราะตัวผมเอง ผมอ่านพระคัมภีร์ โรม และ ยากอบ ขอบคุณพระเจ้า ผมมีกำลังมากๆ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็กลับไปทำอีก พี่น้องครับ จนตอนนี้ ผมเสียใจ ผมไม่กล้าทำอะไรที่ดีเพื่อเป็นเกียรติให้พระองค์ได้เลย ผมไม่รู้ว่า ผมรับใช้พระเจ้า แต่ผมทำบาปไปด้วยพร้อมกันได้ยังไง ความรู้สึกผืดอยู่ตรงที่ ผมไม่เลือกพระองค์ ผมไม่ยอมให้พระองค์เปลี่ยนแปลงชีวิตของผม ผมปล่อยให้ความคิด ท่าที และความต้องการของตัวเอง เป็นใหญ่ ให้มันมีอำนาจเหนือชีวิตผมได้ยังไง นี่มันก็หลายครั้งมากๆ ที่ผมเป็นแบบนี้ ผมมีใจ ที่อยากทำ อยากรับใช้ อยากทำให้พระองค์มีเกียรติ ผ่านชีวิตของผม โดยขอกำลัง ที่มาจากพระองค์เสมอ แต่ผมไม่ตอบสนองพระองค์เลย ไม่เคยเลย ผมเสียใจ ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมจะทำยังไงดี เพราะทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับตัวของผมเองด้วย ว่าผมจะยอมหรือเปล่า ตอนนี้ผมโทษตัวเองทุกวัน อธิษฐานสารภาพผิดกับบาปที่ผมเสพสือลามกพวกนั้น ถึงไม่มีวันไหนที่ผมไม่ได้เสพมันก็ตาม ผมรู้สึกผิดแบบนี้มานานแล้ว และไม่มีท่าทีว่ามันจะลดลงเลย
รบกวนพี่น้องคริสเตียน เข้ามาหน่อยครับ
คือผมมีเรื่องที่อยากจะปรึกษา พี่น้องทุกๆ คนหน่อยน่ะครับ จริงๆ แล้ว ผมปรึกษาพี่น้องที่คริสตจักร เขาก็หนุนใจผมอยู่นะ ศิษยาภิบาลก็คอยเป็นห่วง และหนุนใจผมบ่อยๆ แต่ผมอยากแบ่งปันเรื่องของผม กับพี่น้องทุกๆ คน และอยากขอคำปรึกษาหน่อยน่ะครับ คือว่า ผมเชื่อพระเจ้ามา ผมยอมรับเลยครับว่า ช่วงแรกๆ ผมมีสันติสุขมากๆ คือมันมีความสุขมากๆ ประหลาดๆ น่ะครับ ยิ่งพระเจ้าตอบคุอธิษฐานเรื่องของคุณแม่ ที่ผมอยากให้แม่ผมมาเชื่อพระเจ้าด้วยกันกับผมแล้ว ผมยิ่งมีสันติสุขมากขึ้นไปอีกครับ แต่เรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังก็คือ...
ผมมีปัญหาเรื่องการละอายใจต่อการทำผิดพระทัยพระองค์ครับ เรื่องบาปที่ฝังอยู่ในตัวของผม คือว่า ผมเป็นคนชอบดู ชอบอ่านสื่อที่เกี่ยวกับเรื่องเพศ ก่อนเชื่อพระเจ้านี่ติดงอมแงมมากๆ ครับ ดูทุกๆ วันเลย จนเริ่มมาเชื่อพระเจ้า ผมก็ห่างได้นานอยู่นะครับ แต่หลังๆ มา ผมได้กลับไปเสพสื่อพวกนั้นอีกครั้งครับ แล้วทีนี้ ทุกๆ ครั้งเวลาผมเสพสื่อพวกนั้น ผมจะมีอารมณ์ทางเพศตามไปด้วย แล้วผมจะช่วยตัวเองทุกครั้งเลยที่ได้เค้าไปเสพมัน พอผ่านช่วงเวลานั้นมานะครับ ผมมีความรู้สึกผิด และละอายใจตัวเองมากๆ ไม่กล้าเลยที่จะเงยหน้าอธิษฐานสารภาพผิดกับพระองค์ ผมก็ไม่ก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาศิษยาภิบาลที่คริสตจักรนะครับ แต่พระองค์ไม่เคยทอดทิ้งผม ทุกๆ ครั้ง เวลาเข้าสามัคคีธรรม หรือเรียนพระคัมภีร์ พระองค์บอกผม ผมผ่านศิษยาภิบาลทุกๆ ครั้งเลย ผมรู้สึกผิดมากๆ จนต้องเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็หนุนใจ และอธิษฐานเผื่อผม ผมก็สารภาพและกลับใจใหม่ แต่หลังจากนั้นผมก็กลับไปทำแบบนั้นอีก และทำทุกครั้งก้ไม่กล้าสารภาพผิดกับพระองค์เลย ก็นึกถึงพระคุณของพระองค์ทุกครั้งครับ ก็เหมือนเดิมครับ ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมตั้งใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมสารภาพผิดกับพระองค์ ขอกำลัง แล้วกลับใจใหม่ ผมจะไม่ทำอีก โดยพระคุณของพระองค์ แต่ผมก็ทำมันอีก ผมก็ขอการกลับใจอีก เป็นแบบนี้บ่อยมากๆ ครับ จนผมท้อมากๆ หมดแรง ไม่มีกำลัง มีความหวังนะครับ แต่มันไม่มีเรี่ยวแรงเลย อธิษฐานกับพระองค์ แต่ท่าทีมันไม่ใช่ ท่าทีผิดพระทัยพระองค์มาก ผมเสียใจมากๆ ครับ เพราะเราเป็นคนของพระองค์แท้ๆ แต่กลับทำให้พระองค์ต้องเสียพระทัย ทั้งๆ ที่รู้ว่าพระองค์รักผมมากแค่ไหน ผมก็ยังทำให้พระองค์ต้องเสียเกียรติเพราะตัวผมเอง ผมอ่านพระคัมภีร์ โรม และ ยากอบ ขอบคุณพระเจ้า ผมมีกำลังมากๆ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็กลับไปทำอีก พี่น้องครับ จนตอนนี้ ผมเสียใจ ผมไม่กล้าทำอะไรที่ดีเพื่อเป็นเกียรติให้พระองค์ได้เลย ผมไม่รู้ว่า ผมรับใช้พระเจ้า แต่ผมทำบาปไปด้วยพร้อมกันได้ยังไง ความรู้สึกผืดอยู่ตรงที่ ผมไม่เลือกพระองค์ ผมไม่ยอมให้พระองค์เปลี่ยนแปลงชีวิตของผม ผมปล่อยให้ความคิด ท่าที และความต้องการของตัวเอง เป็นใหญ่ ให้มันมีอำนาจเหนือชีวิตผมได้ยังไง นี่มันก็หลายครั้งมากๆ ที่ผมเป็นแบบนี้ ผมมีใจ ที่อยากทำ อยากรับใช้ อยากทำให้พระองค์มีเกียรติ ผ่านชีวิตของผม โดยขอกำลัง ที่มาจากพระองค์เสมอ แต่ผมไม่ตอบสนองพระองค์เลย ไม่เคยเลย ผมเสียใจ ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมจะทำยังไงดี เพราะทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับตัวของผมเองด้วย ว่าผมจะยอมหรือเปล่า ตอนนี้ผมโทษตัวเองทุกวัน อธิษฐานสารภาพผิดกับบาปที่ผมเสพสือลามกพวกนั้น ถึงไม่มีวันไหนที่ผมไม่ได้เสพมันก็ตาม ผมรู้สึกผิดแบบนี้มานานแล้ว และไม่มีท่าทีว่ามันจะลดลงเลย