(คือเราอยากมาเล่าประสบการณ์ ที่เราเจอมาให้ฟัง ละอยากให้ทุกคน แสดงความคิดเห็น หรือ อาจเป็นประโยชน์ ต่อใครหลายๆคน)
คือเราโตมาที่ครอบครัวค่อนข้างสมบูรณ์ มีพร้อมทุกอย่าง ไม่เคยรู้จักคำว่าลำบาก จนตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.4 พ่อกับแม่เราเลิกกัน ต่างคนต่างมีใหม่ เรารู้เรื่องที่เค้ามีใหม่ ตั้งแต่ ประมาณ ป.5 แต่เก็บมาตลอดด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่อยากให้เลิกกัน วันนึงเมื่อต้องเลิกกัน ก็ทำใจมาได้พอสมควร แต่จุดเปลี่ยน คือ ไม่มีใครสนใจลูกเลย เราจบ ม.6 ไม่มีใครส่งเราเรียนต่อ ด้วยความอยากเรียน เราก็หาทางโดยการ กู้ กยศ แต่เงินไปเรียน แทบจะไม่มี เราก็รับ งานพิเศษ ออกบูธ ตามงานคอนเสริต สตาฟ บ้าง เพื่อที่จะหาเงินเรียน จนวันนึง เราได้มาเจอ ผช. คนนึงเป็นเพื่อนเราตั้งแต่เรียนมัธยม ตอนนั่นเราเรียนอยู่ ปี 2 ละ เราก็รักเค้ามากด้วยความที่เราขาดรึป่าว แรกๆคบกันอะไรมันก็ดีเนอะ พอคบกันไปได้สักพัก เริ่มทะเลาะกัน เราโดนซ้อมบ้าง อยู่บ่อยๆ เราก็ให้อภัยเค้าตลอด เพื่อหวังว่าเค้าจะดีขึ้น เค้าก็อายุเท่าเรา เรียนอยู่เหมือนกันเป็นนักดนตรี เราคบกับเค้าได้ประมาณ 5 ปี ในรอบ 5 ปีไม่รู้ว่าโดนซ้อมไปกี่รอบเราก็ทน จนเราเรียนจบ ป.ตรี เราก็มีงานมีการทำ เริ่มมีเงินเดือน เค้าอยากได้ไรขอให้บอกเดี๋ยวเราจัดให้ ทุกๆอย่างไม่เคยนึกถึงตัวเอง คิดถึงแต่เค้าตลอด เงินเดือนออกไม่เคยถามตัวเองว่าอยากได้ไรไหม เพราะกลัวเค้าอยากจะได้แล้วเราไม่มีให้ พอทำงานมาได้สักพัก ก็ทะเลาะกัน ซ้อมเราหน้าบ้าน จนพ่อไล่เราออกจากบ้าน เรามีเงินติดตัวอยู่ 3,000 บาท เราก็ไปอาศัยบ้านเพื่อนอยู่ ต้องออกจากงาน จนเราตัดสินใจไปอยู่กับแม่ นึกว่าอะไรจะดีขึ้น ต้องมาเจอกับ แฟนของแม่ ที่ประวัติไม่ค่อยดี อยู่กับความกลัว ระแวง เพราะไม่ใช่พ่อเรา อยู่ได้สักพักก็หางานใหม่ เราก็ติดต่อกับแฟน กับแฟนเราตลอดนะ แต่เพิ่งเค้าไม่ได้เลย เราค่อนข้างห่างกัน ละเราก็โอนเงินให้เค้าตลอด คุยแต่โทรศัพท์ ก็ทั้ง โดนไล่ บอกเลิก ด่าเสียๆหายๆ ด่า พ่อ ด่า แม่ เรา ถามว่าโกรธไหม โกรธนะแต่ก็ทนละหวังว่ามันจะดีขึ้น เค้ามีรถนะ เราก็มีช่วยบ้างกับรถคันนี้ เดือนนึงจะเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่ไม่เคยมีเงินมาเลย ทะเลาะกันบ่อยเค้าชอบพุดว่า เลิกได้ไหมละ เลิกได้แล้วมีงค่อยมาคุยกับกู เราก็ไม่เลิก เพื่อนทุกคนบอกให้เลิกหมด เพราะทนเห็นโดนซ้อมไม่ไหว เราก็เริ่มคิด เริ่มทำใจ ใช้เวลาเป็นปี วันนึงนั่งย้อนกับสิ่งที่เค้าทำ จน คิดว่าเราทนไปได้ยังไง เสียดายเวลา วันสุดท้าย เราโทรไปหาเค้าแล้วบอกว่าเราเลิกกับเค้าได้แล้วนะ เค้าไม่พูดอะไรเลย เราก็เริ่มเปิดใจรับคนใหม่ โดยไม่รู้ว่าเค้าดีไหม เราคบกันมาได้จะปีนึง ละ เค้าดีมาก เค้าให้ทุกอย่าง ที่เราไม่เคยได้จากคนเก่าเลย ดีจนเรากลัว จริงๆ ต้องขอบคุณคนเก่า ที่ทำให้เรามาเจอคนใหม่ ที่เทียบกันไม่ได้เลย ต่างกันราวฟ้ากับดิน.....5ปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขเลย มีแต่ความอดทน เทียบกับ 1ปีที่เรามีความสุขไม่ได้เลย แต่เราตอบไม่ได้ว่าความสุขวันนี้จะมีไปได้ถึงเมื่อไหร่ เราคิดว่าทำวันนี้ให้ดีก็พอ.......
ครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ จึงออกไปโหยหาความรักจากคนนอก
คือเราโตมาที่ครอบครัวค่อนข้างสมบูรณ์ มีพร้อมทุกอย่าง ไม่เคยรู้จักคำว่าลำบาก จนตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.4 พ่อกับแม่เราเลิกกัน ต่างคนต่างมีใหม่ เรารู้เรื่องที่เค้ามีใหม่ ตั้งแต่ ประมาณ ป.5 แต่เก็บมาตลอดด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่อยากให้เลิกกัน วันนึงเมื่อต้องเลิกกัน ก็ทำใจมาได้พอสมควร แต่จุดเปลี่ยน คือ ไม่มีใครสนใจลูกเลย เราจบ ม.6 ไม่มีใครส่งเราเรียนต่อ ด้วยความอยากเรียน เราก็หาทางโดยการ กู้ กยศ แต่เงินไปเรียน แทบจะไม่มี เราก็รับ งานพิเศษ ออกบูธ ตามงานคอนเสริต สตาฟ บ้าง เพื่อที่จะหาเงินเรียน จนวันนึง เราได้มาเจอ ผช. คนนึงเป็นเพื่อนเราตั้งแต่เรียนมัธยม ตอนนั่นเราเรียนอยู่ ปี 2 ละ เราก็รักเค้ามากด้วยความที่เราขาดรึป่าว แรกๆคบกันอะไรมันก็ดีเนอะ พอคบกันไปได้สักพัก เริ่มทะเลาะกัน เราโดนซ้อมบ้าง อยู่บ่อยๆ เราก็ให้อภัยเค้าตลอด เพื่อหวังว่าเค้าจะดีขึ้น เค้าก็อายุเท่าเรา เรียนอยู่เหมือนกันเป็นนักดนตรี เราคบกับเค้าได้ประมาณ 5 ปี ในรอบ 5 ปีไม่รู้ว่าโดนซ้อมไปกี่รอบเราก็ทน จนเราเรียนจบ ป.ตรี เราก็มีงานมีการทำ เริ่มมีเงินเดือน เค้าอยากได้ไรขอให้บอกเดี๋ยวเราจัดให้ ทุกๆอย่างไม่เคยนึกถึงตัวเอง คิดถึงแต่เค้าตลอด เงินเดือนออกไม่เคยถามตัวเองว่าอยากได้ไรไหม เพราะกลัวเค้าอยากจะได้แล้วเราไม่มีให้ พอทำงานมาได้สักพัก ก็ทะเลาะกัน ซ้อมเราหน้าบ้าน จนพ่อไล่เราออกจากบ้าน เรามีเงินติดตัวอยู่ 3,000 บาท เราก็ไปอาศัยบ้านเพื่อนอยู่ ต้องออกจากงาน จนเราตัดสินใจไปอยู่กับแม่ นึกว่าอะไรจะดีขึ้น ต้องมาเจอกับ แฟนของแม่ ที่ประวัติไม่ค่อยดี อยู่กับความกลัว ระแวง เพราะไม่ใช่พ่อเรา อยู่ได้สักพักก็หางานใหม่ เราก็ติดต่อกับแฟน กับแฟนเราตลอดนะ แต่เพิ่งเค้าไม่ได้เลย เราค่อนข้างห่างกัน ละเราก็โอนเงินให้เค้าตลอด คุยแต่โทรศัพท์ ก็ทั้ง โดนไล่ บอกเลิก ด่าเสียๆหายๆ ด่า พ่อ ด่า แม่ เรา ถามว่าโกรธไหม โกรธนะแต่ก็ทนละหวังว่ามันจะดีขึ้น เค้ามีรถนะ เราก็มีช่วยบ้างกับรถคันนี้ เดือนนึงจะเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่ไม่เคยมีเงินมาเลย ทะเลาะกันบ่อยเค้าชอบพุดว่า เลิกได้ไหมละ เลิกได้แล้วมีงค่อยมาคุยกับกู เราก็ไม่เลิก เพื่อนทุกคนบอกให้เลิกหมด เพราะทนเห็นโดนซ้อมไม่ไหว เราก็เริ่มคิด เริ่มทำใจ ใช้เวลาเป็นปี วันนึงนั่งย้อนกับสิ่งที่เค้าทำ จน คิดว่าเราทนไปได้ยังไง เสียดายเวลา วันสุดท้าย เราโทรไปหาเค้าแล้วบอกว่าเราเลิกกับเค้าได้แล้วนะ เค้าไม่พูดอะไรเลย เราก็เริ่มเปิดใจรับคนใหม่ โดยไม่รู้ว่าเค้าดีไหม เราคบกันมาได้จะปีนึง ละ เค้าดีมาก เค้าให้ทุกอย่าง ที่เราไม่เคยได้จากคนเก่าเลย ดีจนเรากลัว จริงๆ ต้องขอบคุณคนเก่า ที่ทำให้เรามาเจอคนใหม่ ที่เทียบกันไม่ได้เลย ต่างกันราวฟ้ากับดิน.....5ปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขเลย มีแต่ความอดทน เทียบกับ 1ปีที่เรามีความสุขไม่ได้เลย แต่เราตอบไม่ได้ว่าความสุขวันนี้จะมีไปได้ถึงเมื่อไหร่ เราคิดว่าทำวันนี้ให้ดีก็พอ.......