วันที่ 1
เหมียวจ๋า วันนี้เป็นวันแรกนะ ที่เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน วันนี้เหมียวจะไปเที่ยวสวิสกับเขาไง เหมียวบอกว่าพี่ต้องทนได้สิ พี่ต้องเป็นเด็กดีไม่งอแง ถึงเหมียวมีเขาเหมียวก็จะอยู่ข้างๆพี่ เหมียวจะอยู่ดูแลพี่ไปจนกว่าพี่จะเข้มแข็งพอ เวลาที่ไม่มีเขาอยู่เราก็จะรักกันเหมือนเดิม พี่เคยคิดว่ามันจะง่าย ดีซะอีกที่ไม่ต้องคอยเป็นพันธะผูกพัน ได้รักใครซักคนมีใครซักคนดูแลโดยไม่ต้องเป็นภาระผูกพัน เพราะพี่เองก็มีคู่หมั้นที่จะต้องดูแลถึงเขาจะอยู่ไกลก็เถอะ แต่เอาเข้าจริงๆพี่กลับหลงรักเหมียวเข้าเต็มๆ เวลาที่อยู่ด้วยกันพี่มีความสุขมาก มากจนอยากจะครอบครองเหมียวไว้คนเดียว แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ถ้าพี่ยังไม่แก้ปัญหาของพี่เองก่อน จดหมายฉบับนี้มันจะแทนแต่ละวันที่เหมียวไปเที่ยวกับเขาแล้วเราต้องห่างกันไง ที่ต้องมาเขียนเพราะพี่ไม่รู้จะทำยังไงกับจิตใจของพี่ดี เลยต้องมาระบายออกผ่านจดหมาย เอาเป็นว่าอย่างน้อยๆตอนเราแก่ถ้าเราได้รักกันจริงๆ หรือยังเป็นคนสองคนที่ดีต่อกันอยู่ ก็จะมีอะไรให้อ่านเล่นขำๆ
เช้าวันนี้ เรายังอยู่ด้วยกันที่เชียงราย แต่พี่ต้องแยกไปสอนหนังสือ ส่วนเหมียวจะรีบบินกลับมาเรียนที่กรุงเทพ พี่ออกมาแต่เช้าง่วงนอนมากมาย แต่ก็บอกเลขาภาคไว้ว่าจะสอน 3 วิชารวด เพราะว่าวันนี้สอนเสร็จจะรีบบินกลับกรุงเทพ เอาไว้ว่าเหมียวเรียนเสร็จจัดกระเป๋าเสร็จเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก่อนไง ตอนสอนวันนี้วันทั้งวันใจก็ไม่อยู่กับเรื่องที่สอนเลยเพราะคิดถึงเหมียวตลอด ใจคิดอยากจะ cancel class แล้วบินกลับไปใช้เวลาที่เหลืออยู่ไม่มากกับเหมียว แต่ก็ทำไม่ได้เพราะนักศึกษาบางคนบินมาเรียนจากต่างประเทศไปเลื่อนแล้วเขาเดือดร้อน แต่ถึงไม่มีใจพี่ว่าพี่ก็สอนได้ดีนะทุกคน Happy เสร็จละ รีบบินกลับมาเจอเหมียวที่คอนโด
20.30 ถึงคอนโดเรียบร้อยรีบอาบน้ำมารอเจอเหมียว เหมียวโทรหาพี่บอกว่ารอแป๊ปนึงนะคะยังจัดกระเป๋าไม่เสร็จ ท้องเสียด้วย ไม่เป็นไรครับพี่รอได้ “แป๊ปนึง” คำๆนี้หลังๆพี่จะได้ยินบ่อยนะ เวลาที่มาหากัน เหมียวจะบอกพี่ว่าวันนี้มีเวลาแค่แป๊ปเดียวนะคะ วันนี้ต้องไปทำโน่นทำนี่ มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วที่เหมียวอยากอยู่กับพี่นานๆตลอดเวลา พี่ซะอีกที่ไม่มีเวลาให้เหมียวเลย ไม่เป็นไรครับสิ่งที่เปลี่ยนไปพี่เป็นคนผิดเอง แต่พี่ก็ยังหวังนิดๆนะว่าจะได้ยินคำว่า อยู่ด้วยกันนานๆนะจากปากเหมียวซักครั้งหนึ่ง อีกครึ่งชั่วโมงเหมียวลงมาในสภาพอ่อนเพลียเพราะว่าท้องเสียมาก เรานั่งกอดกันพี่รู้สึกมีความสุขมากๆ พยายามที่จะไม่พูดถึงว่าเหมียวกำลังจะไม่อยู่นะ เหมียวจะไปเที่ยวกับเขา อยากให้เวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่ห้องของเรามันคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป เรากอดกันอยู่นานมาก จนพี่รู้สึกว่าทุกอย่างมันโอเคนะ พี่อยู่ได้ ให้อย่างน้อยพี่ได้มีเหมียวอยู่ใกล้ๆแค่นี้พี่ก็จะไม่อยากเรียกร้องอะไรอีก อยากให้เวลาที่เรามีด้วยกันมีแต่เรื่องสนุกๆคุยกัน ไม่มีความเศร้าไม่มีความเครียด แต่สุดท้ายโลกแห่งความจริงก็มาปลุกให้พี่ตื่นจากความฝัน เขาโทรมา เหมียวบอกว่าจำเป็นต้องรับมีเรื่องจะคุยเรื่องให้เขาซื้อยาให้ โอเคเข้าใจ พี่เดินออกไปนั่งรอในห้องนอนด้วยใจที่เศร้า ว่าทำไมต้องมาคุยกันตอนนี้ด้วยเดี๋ยวก็จะอยู่ด้วยกันอีกตั้งอาทิตย์กว่า ได้ยินเสียงเหมียวคุยกับเขาอย่างร่าเริง น้ำตามันก็เริ่มไหลพี่ต้องเดินไปเปิดเพลงเพื่อกลบเสียงเหมียว ไม่ต้องให้ได้ยิน ไม่ต้องรับรู้ มันจะได้ไม่เจ็บ เหมียวเดินเข้ามาบอกขอโทษนะ ไม่เป็นไรครับพี่โอเค พี่โอเค พี่โอเค ท่องไว้เยอะๆ จะต้องใช้คำนี้ไปอีกหลายวัน จะห้าทุ่มละใกล้จะถึงเวลาที่เหมียวต้องไป พี่ก็ขอว่าไหนๆก็คุยว่าจะอยู่ถึงห้าทุ่มแล้วขอให้เป๊ะๆเลยละกัน ทุกนาทีเวลานี้มันมีค่าสำหรับพี่มาก ถ้าจะต้องเก็บไว้ในความทรงจำก็จะขอเก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจว่าวันหนึ่งเราเคยมีผู้หญิงที่เรารักมากๆ เขาก็รักเราเขายอมคบกับเราทั้งๆที่เราก็มีอีกคนอยู่แล้ว แต่เราไม่เคยเห็นค่าเขา เพิ่งมารู้ตัวว่ารักเขาก็ตอนที่เขากำลังจะไปจากเราแล้ว พี่กอดเหมียว ขอร้องเหมียวว่าไม่ไปเที่ยวกับเขาได้ไหม อยู่กับพี่นะ เหมียวกอดพี่ ยิ้มให้ แล้วก็บอกว่าต้องไปแล้วนะคะ สัญญานะว่าจะเป็นเด็กดี อย่าร้องไห้นะ พี่ให้สัญญาทั้งๆที่รู้ว่าทำไม่ได้หรอก ภาพที่เหมียวเดินจากไป เป็นภาพที่ยังติดอยุ่ในใจพี่ตลอดมา
เหมียวไปแล้ว เหมียวไปเที่ยวกับเขาแล้ว พี่ออกจากคอนโดมาด้วยความเศร้า คืนนี้ดึงแล้วแต่คงอยู่ที่คอนโดไม่ได้แล้วหละ ไม่งั้นคงไม่ได้นอน กลับมาที่บ้านก็มานั่งอยู่บนเตียง น้ำตามันเริ่มซึมๆแล้วก็ไหลออกมามากมายอย่างควบคุมไม่ได้ พี่ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกเสียใจได้มากขนาดนี้ แต่มันเสียใจอ่ะ เสียใจมาก
2:27 เหมียวไลน์มาหาพี่ว่าเครื่องจะขึ้นแล้ว พี่ดีใจมากๆเลยรู้ไหม อย่างน้อยก็ได้ไลน์คุยกันก่อนที่เหมียวจะไป ถามเหมียวครั้งสุดท้ายว่าไม่ไปไม่ได้เหรอ รู้ว่าคำตอบจะเป็นไงแต่ต้องถามให้ได้ตอบตัวเองได้ว่าได้พยายามขอร้องจนถึงที่สุดแล้ว คำสุดท้ายที่มีให้กัน
เค้ากลัวว่าความรู้สึกมันจะเปลี่ยน
เค้ากลัวว่าถ้าเสียใจมากๆหัวใจมันจะด้านชา
เค้ารักที่รักมากๆนะ
8 วัน จากนี้ จะไม่มีเธอ
เหมียวจ๋า วันนี้เป็นวันแรกนะ ที่เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน วันนี้เหมียวจะไปเที่ยวสวิสกับเขาไง เหมียวบอกว่าพี่ต้องทนได้สิ พี่ต้องเป็นเด็กดีไม่งอแง ถึงเหมียวมีเขาเหมียวก็จะอยู่ข้างๆพี่ เหมียวจะอยู่ดูแลพี่ไปจนกว่าพี่จะเข้มแข็งพอ เวลาที่ไม่มีเขาอยู่เราก็จะรักกันเหมือนเดิม พี่เคยคิดว่ามันจะง่าย ดีซะอีกที่ไม่ต้องคอยเป็นพันธะผูกพัน ได้รักใครซักคนมีใครซักคนดูแลโดยไม่ต้องเป็นภาระผูกพัน เพราะพี่เองก็มีคู่หมั้นที่จะต้องดูแลถึงเขาจะอยู่ไกลก็เถอะ แต่เอาเข้าจริงๆพี่กลับหลงรักเหมียวเข้าเต็มๆ เวลาที่อยู่ด้วยกันพี่มีความสุขมาก มากจนอยากจะครอบครองเหมียวไว้คนเดียว แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ถ้าพี่ยังไม่แก้ปัญหาของพี่เองก่อน จดหมายฉบับนี้มันจะแทนแต่ละวันที่เหมียวไปเที่ยวกับเขาแล้วเราต้องห่างกันไง ที่ต้องมาเขียนเพราะพี่ไม่รู้จะทำยังไงกับจิตใจของพี่ดี เลยต้องมาระบายออกผ่านจดหมาย เอาเป็นว่าอย่างน้อยๆตอนเราแก่ถ้าเราได้รักกันจริงๆ หรือยังเป็นคนสองคนที่ดีต่อกันอยู่ ก็จะมีอะไรให้อ่านเล่นขำๆ
เช้าวันนี้ เรายังอยู่ด้วยกันที่เชียงราย แต่พี่ต้องแยกไปสอนหนังสือ ส่วนเหมียวจะรีบบินกลับมาเรียนที่กรุงเทพ พี่ออกมาแต่เช้าง่วงนอนมากมาย แต่ก็บอกเลขาภาคไว้ว่าจะสอน 3 วิชารวด เพราะว่าวันนี้สอนเสร็จจะรีบบินกลับกรุงเทพ เอาไว้ว่าเหมียวเรียนเสร็จจัดกระเป๋าเสร็จเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก่อนไง ตอนสอนวันนี้วันทั้งวันใจก็ไม่อยู่กับเรื่องที่สอนเลยเพราะคิดถึงเหมียวตลอด ใจคิดอยากจะ cancel class แล้วบินกลับไปใช้เวลาที่เหลืออยู่ไม่มากกับเหมียว แต่ก็ทำไม่ได้เพราะนักศึกษาบางคนบินมาเรียนจากต่างประเทศไปเลื่อนแล้วเขาเดือดร้อน แต่ถึงไม่มีใจพี่ว่าพี่ก็สอนได้ดีนะทุกคน Happy เสร็จละ รีบบินกลับมาเจอเหมียวที่คอนโด
20.30 ถึงคอนโดเรียบร้อยรีบอาบน้ำมารอเจอเหมียว เหมียวโทรหาพี่บอกว่ารอแป๊ปนึงนะคะยังจัดกระเป๋าไม่เสร็จ ท้องเสียด้วย ไม่เป็นไรครับพี่รอได้ “แป๊ปนึง” คำๆนี้หลังๆพี่จะได้ยินบ่อยนะ เวลาที่มาหากัน เหมียวจะบอกพี่ว่าวันนี้มีเวลาแค่แป๊ปเดียวนะคะ วันนี้ต้องไปทำโน่นทำนี่ มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วที่เหมียวอยากอยู่กับพี่นานๆตลอดเวลา พี่ซะอีกที่ไม่มีเวลาให้เหมียวเลย ไม่เป็นไรครับสิ่งที่เปลี่ยนไปพี่เป็นคนผิดเอง แต่พี่ก็ยังหวังนิดๆนะว่าจะได้ยินคำว่า อยู่ด้วยกันนานๆนะจากปากเหมียวซักครั้งหนึ่ง อีกครึ่งชั่วโมงเหมียวลงมาในสภาพอ่อนเพลียเพราะว่าท้องเสียมาก เรานั่งกอดกันพี่รู้สึกมีความสุขมากๆ พยายามที่จะไม่พูดถึงว่าเหมียวกำลังจะไม่อยู่นะ เหมียวจะไปเที่ยวกับเขา อยากให้เวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่ห้องของเรามันคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป เรากอดกันอยู่นานมาก จนพี่รู้สึกว่าทุกอย่างมันโอเคนะ พี่อยู่ได้ ให้อย่างน้อยพี่ได้มีเหมียวอยู่ใกล้ๆแค่นี้พี่ก็จะไม่อยากเรียกร้องอะไรอีก อยากให้เวลาที่เรามีด้วยกันมีแต่เรื่องสนุกๆคุยกัน ไม่มีความเศร้าไม่มีความเครียด แต่สุดท้ายโลกแห่งความจริงก็มาปลุกให้พี่ตื่นจากความฝัน เขาโทรมา เหมียวบอกว่าจำเป็นต้องรับมีเรื่องจะคุยเรื่องให้เขาซื้อยาให้ โอเคเข้าใจ พี่เดินออกไปนั่งรอในห้องนอนด้วยใจที่เศร้า ว่าทำไมต้องมาคุยกันตอนนี้ด้วยเดี๋ยวก็จะอยู่ด้วยกันอีกตั้งอาทิตย์กว่า ได้ยินเสียงเหมียวคุยกับเขาอย่างร่าเริง น้ำตามันก็เริ่มไหลพี่ต้องเดินไปเปิดเพลงเพื่อกลบเสียงเหมียว ไม่ต้องให้ได้ยิน ไม่ต้องรับรู้ มันจะได้ไม่เจ็บ เหมียวเดินเข้ามาบอกขอโทษนะ ไม่เป็นไรครับพี่โอเค พี่โอเค พี่โอเค ท่องไว้เยอะๆ จะต้องใช้คำนี้ไปอีกหลายวัน จะห้าทุ่มละใกล้จะถึงเวลาที่เหมียวต้องไป พี่ก็ขอว่าไหนๆก็คุยว่าจะอยู่ถึงห้าทุ่มแล้วขอให้เป๊ะๆเลยละกัน ทุกนาทีเวลานี้มันมีค่าสำหรับพี่มาก ถ้าจะต้องเก็บไว้ในความทรงจำก็จะขอเก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจว่าวันหนึ่งเราเคยมีผู้หญิงที่เรารักมากๆ เขาก็รักเราเขายอมคบกับเราทั้งๆที่เราก็มีอีกคนอยู่แล้ว แต่เราไม่เคยเห็นค่าเขา เพิ่งมารู้ตัวว่ารักเขาก็ตอนที่เขากำลังจะไปจากเราแล้ว พี่กอดเหมียว ขอร้องเหมียวว่าไม่ไปเที่ยวกับเขาได้ไหม อยู่กับพี่นะ เหมียวกอดพี่ ยิ้มให้ แล้วก็บอกว่าต้องไปแล้วนะคะ สัญญานะว่าจะเป็นเด็กดี อย่าร้องไห้นะ พี่ให้สัญญาทั้งๆที่รู้ว่าทำไม่ได้หรอก ภาพที่เหมียวเดินจากไป เป็นภาพที่ยังติดอยุ่ในใจพี่ตลอดมา
เหมียวไปแล้ว เหมียวไปเที่ยวกับเขาแล้ว พี่ออกจากคอนโดมาด้วยความเศร้า คืนนี้ดึงแล้วแต่คงอยู่ที่คอนโดไม่ได้แล้วหละ ไม่งั้นคงไม่ได้นอน กลับมาที่บ้านก็มานั่งอยู่บนเตียง น้ำตามันเริ่มซึมๆแล้วก็ไหลออกมามากมายอย่างควบคุมไม่ได้ พี่ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกเสียใจได้มากขนาดนี้ แต่มันเสียใจอ่ะ เสียใจมาก
2:27 เหมียวไลน์มาหาพี่ว่าเครื่องจะขึ้นแล้ว พี่ดีใจมากๆเลยรู้ไหม อย่างน้อยก็ได้ไลน์คุยกันก่อนที่เหมียวจะไป ถามเหมียวครั้งสุดท้ายว่าไม่ไปไม่ได้เหรอ รู้ว่าคำตอบจะเป็นไงแต่ต้องถามให้ได้ตอบตัวเองได้ว่าได้พยายามขอร้องจนถึงที่สุดแล้ว คำสุดท้ายที่มีให้กัน
เค้ากลัวว่าความรู้สึกมันจะเปลี่ยน
เค้ากลัวว่าถ้าเสียใจมากๆหัวใจมันจะด้านชา
เค้ารักที่รักมากๆนะ