เห็นหลายๆคนบ่นกันมากเรื่องการบริการทางการแพทย์ของไทย เราก็เป็นคนหนึ่งที่เคยเบื่อมากกับการที่ต้องไปเอาบัตรคิวและนั่งรอหมอ รอรักษา รอรับยาใช้เวลาทั่งวันกับโรงพยาบาลไทย  หลังจากเรามาอยู่อเมริกา เรากลับคิดว่าหลายๆอย่างที่เมืองไทยสะดวกและถูกกว่าอเมริกามาก ( และเอื้อประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าประโยชน์ส่วนรวม)

อเมริกา-ทุกคนควรจะมีประกันสุขภาพ

จริงๆก็เหมือนบังคับที่ทุกคนต้องจ่ายค่าประกันสุขภาพรายเดือน แม้แต่คนที่ไม่ได้ทำงานประจำ เพราะถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินเข้า ICU ต้องผ่าตัดโดยไม่มีประกันสุขภาพ ค่าใช้จ่ายจะแพงมาก หลัก หมื่นถึงแสนเหรียญขึ้นไป คลีนิคคนจนเค้าก็มี รักษาได้โรคทั่วไป แต่เกิดเหตุหนักๆ คนจนก็ต้องจ่ายเหมือนกัน แต่อาจจะขอความช่วยเหลือ ผ่อนผันจากรัฐได้ โดยภาระนี้ตกไปที่คนทำงานเสียภาษีทั่วไป เสียภาษีรายได้กันตั้งแต่ 30%ขึ้นไป

ค่าประกันสุชภาพของอเมริกาประมาณ $100-400 ขึ้นไปแล้วแต่แพ็คเก็ต แต่มีข้อจำกัดมากมาย อย่างแฟนเรา ประกอบอาชีพส่วนตัว จ่ายค่าประกันสุขภาพ $400ต่อเดือน ทั้งๆที่ไม่ได้เจ็บป่วย จ่ายมาเป็นสิบปี แต่พอเจ็บป่วยจริงๆกลับไม่สามารถรับการรักษาได้อย่างเต็มที่ เช่นหมอจ่ายยาแก้ปวดหลังสำหรับหนึ่งเดือนแต่ประกันจ่ายให้แค่ครึ่งเดือน ที่เหลืออีกค่ายาอีกครึ่งเดือน $500ต้องจ่ายเอง ลูกเราผ่าตัดถุงน้ำในอัณฑะ เราต้องจ่าย $1000 หลังจากหักจากประกันแล้ว (ไม่ได้นอนโรงพยาบาลนะ แค่ไปรอและผ่าตัดไม่กี่ชั่วโมงแล้วกลับบ้าน)

ขณะที่คนไทย ไม่จำเป็นตัองจ่ายประกันสุขภาพ เจ็บป่วยค่อยจ่าย มีทั้ง 30บาทรักษาได้ทุกโรค(amazing Thailand จริงๆ ทำได้ยังไง) มีบัตรทอง  ภาษีรายได้ก็ต่ำ

อเมริกา –จ่ายก่อนพบหมอ

นอกจากจ่ายค่าประกันสุขภาพรายเดือนแล้ว การไปหาหมอแต่ละครั้งต้องจ่ายค่า co-pay $10-30 ขึ้นไป ทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหมอ บางทีแค่เข้าไปคุย ขอใบสั่งยา เช่นยาคุมที่ซื้อเองไม่ได้ ต้องไปหาหมอออกไปสั่งยา บางครั้งนัดหลายรอบก็ต้องจ่ายทุกครั้ง อย่างเรา ช่วงฝากครรภ์ ต้องไปหาหมอเดือนละสองครั้ง ก็ต้องจ่าย $10ในแต่ละครั้ง บางที่หาหมอกับอัลตร้าซาวน์แยกเวลากันก็ต้องจ่ายแยก  เราเคยไปตรวจมะเร็งเต้านม หมอตรวจหนึ่งครั้งบอกว่าอาจจะมีก้อนเนื้อ ส่งเรื่องไปที่ศูนย์Mammogram ศูนย์บอกไม่มี ต้องกลับไปหาหมอคนเดืมอีกที สรุปจ่ายสามรอบ นี้คือไม่ได้ยาใดๆ แค่หาหมอ เขียนใบสั่ง แล้วไปซื้อยาอีกที

เมืองไทย –All in one ในที่เดืยว

อย่างไปโรงพยาบาลไทย  ตรวจรักษา เจาะเลือด เอ็กซเรย์ หมอทั่วไป หมอเฉพาะทาง จ่ายยา จบในที่เดียว ลางานไปหนึ่งวันแค่นั้น ขณะที่อเมริกาแยกกันหมด ตรวจที่หนึ่ง จะเจาะเลือดที่หนึ่ง ถ้าหมอทั่วไปส่งเรื่องต่อให้หมอเฉพาะทาง ก็ต้องนัดใหม่ เสียเวลางานมากเพราะต้องนัดหลายที คนละวัน และหมอเค้าแยกย่อยมาก อย่างเราเหงือกบวมไปหาหมอฟัน หมอบอกเป็นฟันคุดแต่หมอทำไม่ได้ ต้องนัดกับหมอผ่าฟันคุดอีกที สรุปเรารอกลับไปรักษาที่เมืองไทยดีกว่า เพราะผ่าฟันคุดในเมกาจะแพงมาก กว่าจะรักษาอะไรซักทีต้องนัดหลายครั้ง ไปหลายที่ใช้เวลานานกว่าไทยมาก

ที่อเมริกา -หาหมอแต่เค้าไม่จ่ายยา ต้องไปร้านยาซิ้อยาอีกที  เรื่องนี้บางทีถ้าอยู่คนเดียวไม่สบายแล้วจะลากสังขารไปซื้อยาได้ยังไง  เพื่อนเราเป็นอัมพฤกษ์แล้วไม่มีประกัน แค่ขยับนิ้วได้นิดเดียวทางโรงพยาบาลก็ผลักดันให้กลับบ้านได้โดยไม่มียามาให้เลย แฟนเพื่อนก็ไม่ค่อยพอใจเพราะดึกแล้ว ต้องไปตระเวนหาร้านยาที่เปิดดึกๆ ซึ่งไม่ได้เปิดทุกร้าน

อเมริกา –ระบบนัดอย่างเดียวไม่ว่าจะเป็นรัฐหรือเอกชน

ไม่เหมือนเมืองไทย ไม่สบายก็ไปหาหมอเลย ไปนั่งรอแล้วคาดหวังว่าจะได้รับบริการอย่างรวดเร็ว หมอไม่สามารจจำกัดจำนวนคนรักษาต่อวันได้

ที่อเมริกาก็มีพวก urgent care ที่ไปหาหมอได้เลย แต่รักษาได้ทั่วไป เคสยากๆก็ต้องส่งต่อนัดหมอ อย่างแฟนเรา ล้ม กระดูกข้อมือแตก ไปurgent care เค้าก็ปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ แล้วต้องนัดหมอกระดูกอีกที ถ้าเลี่ยงได้คนส่วนใหญ่จะไม่ไป ICU หรือพยาบาลฉุกเฉินเพราะจะแพงมาก

อย่างเราใส่คอนเทดเลสน์แล้วตาแห้ง โทรไปนัดหมอ กว่าจะได้นัดก็เดือนหน้า  เป็นสิวยังต้องรอหมอเป็นอาทิตย์จนสิวหายไปแล้ว

ถึงแม้นัดไว้แล้ว ซื่งส่วนใหญ่ก็เป็นอาทิตย์ๆ เป็นเดือนๆ กว่าจะได้เจอหมอ ไปวันนัดแล้วก็ยังต้องนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ เหมือนกัน แล้วก็เจอหมอแป็บเดียวเอง

ตรงนี้เมืองไทยสะดวกกว่าเยอะ อยากไปหาหมอก็ไป แต่ผลักภาระไปที่หมอ พอต้องรับคนป่วยจำนวนมาก จำนวนชั่วโมงมากไป ประสิทธ์ภาพในการรักษาลดลง กลับกลายไปความผิดของหมอ

ที่อเมริกา ขนาดเรากำลังจะคลอด หมอคนที่หนึ่งครบชั่วโมงเค้า เค้าก็เลิกเลย ให้คุณหมออีกคนมาทำคลอดให้เรา

หมอที่อเมริกาไม่ค่อยเสี่ยง

ที่อเมริกากลัวการฟ้องร้องกันมาก การรักษาพยาบาลเป็นไปอย่างระมัดระวัง อย่างแฟนเรา กระดูกสันหลังเคลื่อนเนื่องจากอุบัติเหตุรถชน เป็นเวลากว่าสามปีแล้วยังไม่ได้รับการผ่าตัด อยุ่กับการเจ็บปวดตลอดเวลา ถ้าเป็นเมืองไทยคงได้ผ่าตัดไปนานแล้ว คือทางประกันเค้าให้รักษาอย่างอื่นก่อน เช่นทำการดัดกระดูก ซึ่งก็ทำมาแล้วแต่จำกัดจำนวนได้แค่ 30ครั้งต่อปี เมือไม่หายก็รักษาโดยการฉีดยาเข้าที่สันหลัง รักษาด้วยยา รักษาด้วยที่รัดเอว ไม่มีหมอคนไหนเสี่ยงจะผ่าตัด และประกันก็จะไม่จ่าย แฟนเคยรอหมอที่รับผ่าตัดไปสองเดือน พอไปวันนัด คุยเรื่องค่าใช้จ่ายกับฝ่ายการเงินก่อน ค่าใช้จ่าย $100,00 โดยจะให้จ่ายไปก่อนแล้วค่อยไปคุยกับประกันเอง แฟนไม่ตกลง เลยไม่ได้เจอหมอแต่อย่างใด  อยู่กับความเจ็บปวดต่อไป

เห็นระบบทันสมัย หรูหราแบบในหนัง แต่ความเป็นจริงระบบการรักษาพยาบาลของอเมริกายุ่งยากและช้ากว่าเมืองไทยมาก

เขียนมายืดยาว ไม่รู้ว่าจะทำให้คนไทยรู้สึกดีขึ้นกับการบริการทางการแพทย์ของไทยหรือป่าวนะ  

แล้วคนไทยจะพอใจไหมถ้าต้องทำการนัดหมายเพื่อพบแพทย์แทนที่อยากไปก็ไป คัดกรองคนไข้และระดับความเจ็บป่วยผ่านการนัดหมายอย่างเดียว
เพื่อหมอและพยาบาลจะได้กำจัดปริมาณคนมารักษาต่อวันและจำนวนชั่วโมงการทำงานได้

อะไรที่ต้องแก้ไขก็ควรแก้ไขแหละ แต่ความสะดวกส่วนตัวอาจจะลดลงด้วยนะ คุณเห็นด้วยไหม