ถึงใครบางคน หากคุณไม่เคยคิดจะรัก แล้วมาทำให้ฉันรักทำไม??<<ฉบับเต็ม>>

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้  ฉันได้มีโอกาสได้รู้จักกับชายคนหนึ่ง  ผ่านช่องทางสื่อสารในโลกออนไลน์ช่องทางหนึ่ง  ช่วงนั้นเรามักหาเวลามาพูดคุยกันค่อนข้างบ่อย  ถึงบ่อยมาก  จนวันหนึ่งเขาได้ตัดสินใจขอ LINE ฉัน  ฉันตอบตกลงและให้ ID LINE เขาไป  หลงจากนั้นเป็นต้นมา  เราสองคนก็พูดคุยกันบ่อยขึ้น  ซึ่งแทบจะเรียกว่าเราสองคนพูดคุยกันตลอดเวลาเลยก็ว่าได้  เราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้น  การพูดคุยกันระหว่างเราสองคนก็เริ่มสนิทกันมาก  หยอกล้อกันไปมาตามประสาคนโสดสองคนมาเจอกัน  ฉันรู้สึกมีความสุข  และรู้สึกดีมาก  แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกเหมือนที่ฉันรู้สึกไหม

เราพูดคุยกันได้พักใหญ่ๆ  เขาก็เอ่ยชวนชวนฉันไปทานข้าว  ฉันยอมรับว่าตอนนั้นฉันดีใจและตื่นเต้นมากที่จะได้ไปทานข้าวกับเขา  และเราจะได้เจอกันสักที  เรานัดทานข้าวกันที่ห้างสรรพสินค้าห้างหนึ่ง  การเดทครั้งแรกของเราเป็นไปได้ด้วยดี  ราบรื่น   เมื่อทานข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน  แต่ระหว่างทางกลับบ้านเราสองคนก็คุยไลน์กันตลอดเวลา  ฉันคิดว่าวันนี้ฉันมีความสุขมากๆเลย

หลังจากการการเดทครั้งนั้นไม่กี่อาทิตย์  เขาก็บอกกับเราว่าเขาอยากที่เจอกับเราอีกครั้ง  เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ  คงคิดว่าเขาคงพูดเล่นๆ  แต่พอคุยไปคุยมา  เฮ้ย!! พูดจริงหนอเนี่ย  55555+ ก็เอาสิอยากเจอก็เจอก็ไม่ได้ว่าอะไร  การพูดคุยกันของสองเราก็ยังคงดำเนินต่อไปด้วยดี  จนกระทั่ง......

วันหนึ่งอยู่ดีๆเขาก็พิมพ์คำคำหนึ่ง  มาทางไลน์   คำคำนี้ที่มีแค่  2  พยางค์  มันเป็นคำสั้นๆ  แต่ทำไมความหมายของมันก็ได้ทำให้หัวใจฉันเต้นเร็วและรู้สึกดีอย่างนี้  หรือว่าเราได้หลงรักเขาอย่างไม่รู้ตัวไปแล้ว  ไม่ใช่ๆ  เราไม่ได้คิด  แต่หัวใจที่เต้นเร็วและความตื่นเต้นพวกนี้คืออะไรกัน  ทำไม???  ฉันยังคงเฝ้าถามตัวเองเสมอมา  เขาจะ  “คิดถึง”  เราจริงๆหรอ?  เขาคิดถึงเราทำไม?  เขาคิดถึงเราในฐานะอะไร?  คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน   คำถามมากมายซึ่งไร้คำตอบ  แค่คนคนเดียวที่รู้คำตอบมีเพียงเธอเท่านั้น

“ฉันคิดว่าฉันชอบเขา”  นั่นคือคำตอบที่ฉันหาได้ด้วยตัวเองขณะนั้น  แต่ฉันคิดไปฝ่ายเดียวหรือเปล่า?  เขาจะชอบเราเหมือนทีเราชอบเขาไหม??  โอ้ยยย  ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยยย  ฉันไมสามารถเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวได้  ฉันตัดสินใจนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับเพื่อนๆของฉัน  ซึ่งคำตอบที่ฉันได้รับกลับมานั้นเป็นไปในทิศทางเดียวกันแทบทุกคน  คือ  “มันกำลังจีบเมิงชัวร์  เชื่อกรู”  ตอนนั้นฉันดีใจมาก  หัวใจฉันพองโต  และกำลังคิดว่าฉันกำลังฝันไปหรือเปล่า  ไม่นะ   ตอนนี้ฉันไม่ได้ฝัน  ฉันอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง  ฉันตัดสินใจแล้ว  การเดทครั้งที่สองฉันจะบอกความในใจนี้ให้เขารับรู้

ในที่สุดเวลานัดเดทครั้งที่สองก็มาถึง  วันนั้นเป็นช่วงเวลาเย็นของวันที่แสนจะวุ่นวายในเมืองใหญ่  ฉันและเขานัดกันทานข้าวที่ห้างดังห้างหนึ่ง  ฉันไปถึงที่นัดหมายก่อนเขา  ฉันรอเขาอยู่สักพัก  เขาก็มาถึงด้วยรอยยิ้ม  เขายิ้มให้ฉัน  เขาเดินมาใกล้
    
    “ป่ะกินข้าวกัน”  เขาพูดกับฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
    “อะ  อือ”  ฉันตอบเขาด้วยเสียงเบาๆในคอ

แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดฝันก็เกิด  เพราะเขาเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับมือของเขา  ที่ตรงเข้ามาจับมือฉัน  กรี๊ดดดดดดดดด  
“เขาจับมือฉัน”  นั่นคือเสียงที่ฉันพูดกับตัวเองในใจ  เราสองคนไปกินข้าวกันและต่อด้วยการดูหนังอีก 1 เรื่อง  บรรยากาศในโรงหนังฉันรู้สึกอึดอัดมาก   แม้หนังเรื่องนั้นจะค่อนข้างสนุกมากก็เถอะ  ทำไมฉันจึงรู้สึกอย่างนี้กันนะ  หรือเป็นเพราะมือของเขาที่กุมมือของฉันมาตั้งแต่ต้นเรื่อง  ใช่แน่ๆ  มันต้องใช่แน่ๆ  มีบางช่วงของหนังที่ฉันตกใจ  จนฉันเผลอเอาหน้าเข้าไปซบไหล่ของเขา

    “กลัวหรอ”  เขาถาม
    “แค่ตกใจน่ะ”

ฉันตอบคำถามเขาและรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นของเขาสัมผัสที่แก้มของฉัน  จึงทำให้ฉันรู้ว่าฉันกำลังกอดเขาอยู่  เมื่อรู้ตัวฉันจึงผละออกจากเขา  ตอนนั้นฉันเขิลมาก  หน้าคงแดงไปหมดแล้ว  แต่ก็ได้ความมืดของโรงหนังช่วยชีวิตไว้
หลังจากหนังจบ  เวลาก็ล่วงเลยมาดึกมากแล้ว  เราตัดสินใจแยกย้ายกันกลับ  เราเดินจูงมือกันมาจากโรงหนัง  เดินกันจนมาถึงป้ายรถเมล์หน้าห้าง  

    “กลับละนะ  วันนี้สนุกมากเลย”  เขาเอ่ยกับฉันด้วยรอยยิ้ม
    “ขอบคุณนะที่มา  ว่าแต่ปล่อยได้แล้วมั๊งมือน่ะ”  ฉันบอกกับเขา  ด้วยความรู้สึกที่ยังเขิลอายอยู่
    “อุ่ย!!  ขอโทษนะ  รถเมล์มาพอดีเลย ไปละนะ  ไว้โอกาสหน้าพบกันใหม่”  เขาผละมืออกจากมือฉันและก้าวขึ้นรถ

ตรงหน้าของฉันตอนนี้คือแผ่นหลังของผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้ฉันรู้สึกดีกับเขามากๆ  และฉันคิดว่าตอนนี้ฉันหลงรักเขาเข้าซะแล้ว  มีคำพูดมากมายที่อยู่ในใจฉันตอนนี้  ที่ฉันอยากจะพูดกับเธอ  แต่ทำไม  ทำไมฉันถึงไม่กล้า  และเขาก็ขึ้นรถเมล์  แล้วรถเมล์ก็เคลื่อนที่ออกจากป้ายไป  ฉันไม่รู้ว่าฉันยืนอยู่ป้ายรถเมล์นานแค่ไหน  ในหัวของฉันยังคงมีคำถามมากมายวนเวียนอยู่  ฉันตัดสินใจแล้ว  ฉันควานหามือถือในกระเป๋าที่แสนจะรกของฉัน   เปิดโปรแกรม LINE กดเข้าช่องแชท  และกดเข้าไปที่แชทล่าสุดซึ่งเป็นแชทระหว่างฉันและเขา   ฉันจึงเปิดประเด็นไปว่า...
    ฉัน : ถามอะไรหน่อยสิ
    เขา : มีอะไรหรอจากกับแป๊บเดียวคิดถึงละสิ
    ฉัน : คิดอะไรกับเราหรือเปล่า??
    เขา : คิดสิ  เธอเป็นเพื่อนที่ดีนะ ^^
    ฉัน : หราาาาาาาาาาาาาาา
    เขา : เออออออออออออ
    ฉัน : แล้วจับมือเราไมอะ  
    เขา : ก็เห็นเธอกลัว  นี่บีบมือซะแน่น  ไม่รู้ว่ากระดูกแตกหรือเปล่า  โอ้ยยยย
    ฉัน : เวอร์ไปละ
    เขา : 55555555+  กลับบ้านดีๆนะเป็นห่วง
    ฉัน : OK รถเมล์มาพอดี ไปนะ
    เขา : บ๊ายบาย  จุ๊ฟๆ
    ฉัน : =_=’

นั่นคือประโยคการสนทนาระหว่างฉันกับเขา  สรุปคือเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันสินะ  ฮ่าๆๆๆๆ  ขำตัวเองว่ะ  คิดไปเองเป็นตุเป็นตะ  ที่ผ่านมานี้เรามโนไปเองสินะ  ตาฉันเริ่มพล่ามัว  น้ำใสๆเริ่มเอ่อออกมาจากตาทั้งสองข้าง  ทำไมถึงเป็นอย่างนี้  นี่หรอความรัก  เจ็บจังเลย  ทำไม??  “หากไม่เคยคิดที่จะรัก  แล้วมาทำให้ฉันรักทำไม?? ฉันก็มีหัวใจนะ.....

นิยายดราม่าเรื่องนี้มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงนะค่ะ