www.thairath.co.th/content/452735
เลิกซะทีเหอะไอ้วิธีคิดแบบนี้
เพราะคุณไม่ใช่ยอดมนุษย์มาจากโลกไหน
ที่จะต้องมารับผิดชอบภารกิจของชาติ...ด้วยการทำงาน 2 หน้าที่
โดยเฉพาะหมอรัชตะ...ที่ไม่ได้รู้สึกร้อนหนาวอะไรเลย
ภาระหน้าที่...ก็คนละเรื่อง
บริหารมหาวิทยาลัย...กับบริหารงานกระทรวง
คุณหมอกำลังเอาตำแหน่งของชาติเป็นเรื่องเล่นๆ ที่จะทำงานแค่วิ่งรอกเข้าห้องประชุมรับฟังลูกน้องรายงาน
ในขณะนี้สังคมเรากำลังต้องการ
คนที่เข้ามาทำงานในเชิงรุก...บ้าง
ไม่ใช่ผู้บริหารมานั่งหัวโต๊ะ...นั่งฟังลูกน้องรายงานตาปริบๆ
เพราะ...นโยบายกระทรวงสาธารณสุข มันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของประชาชน
ทั้งปัญหาการให้บริการ 30 บาทรักษาทุกโรค... บัตรประกันสังคม...ยังมีคนนินทาว่า...รักษายังกับหมูกะหมา
เรื่องภายในของกระทรวง...ยังเคลียร์ไม่จบเรื่องไม่กินเส้นในแนวคิดระหว่างหมอชนบทกับผู้บริหารในกระทรวง
เรื่องการได้รับบริการสาธารณสุขก็ยังไม่ทั่วถึง
ปัญหาโรงพยาบาลบางแห่ง...รอหมอ (บางคน) เกือบครึ่งค่อนวันกว่าจะเดินนวยนาดเข้ามาในโรงพยาบาล
บางแห่ง...คนป่วยต้องนอนรอความตายบนเตียงตนไข้...อยู่บริเวณทางเดินเท้า...
...ฯลฯ
ขนาดเรื่องราวที่กล่าวมานี้...แค่เพียงการมองเห็นด้วยตาเปล่า...แบบประชาชนโง่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น
ยังไม่รู้ว่างานภายในกระทรวงสาธารณสุข...มีแต่ปัญหาอีกมากน้อยแค่ไหน
...กำลังรอผู้บริหารมาแก้ไขมากกว่าการทำงานแบบจับปลาสองมือ
แต่สถานการณ์ขณะนี้...กลับมองเห็นหมอแก่ๆ...คืนหนึ่ง
...ที่ส้มหล่น...
บุญหล่นทับใส่เท้า...จนเท้าบวมฉึ่ง
กำลังเกาะติดเก้าอี้เก่า...และจะเอาเก้าอี้ใหม่ไว้อีกด้วย...
ใครจะพูดอย่างไร...ยังทำเฉย
หนำซ้ำ...ตอนนี้เริ่มมี...หน้าม้า...เริ่มเข้ามาอวยกันบ้างแล้ว
การเหยียบเรือสองแคม...มันจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน...ลองคิดดู
เพราะไม่นาน...เรือก็คงล่ม
ถ้าต่อนี้ไป
หมอรัชตะ...ยังคงดื้อรั้นฝืนเล่นเก้าอี้ดนตรีบริหารงาน 2 ที่ต่อไป
ปิ๊บใบ 2 ใบ...คงไม่พอซะแล้ว...
คงต้องแถมสก็อตไบรท์...ให้ไปใช้ซักแผ่นด้วย
เลิกซะที...ไอ้วิธีคิดแบบนี้...คณบดีวิศวะ มหิดล' หนุนหมอรัชตะ ควบ 2 เก้าอี้ เชื่อทำได้ดีทั้งคู่
เลิกซะทีเหอะไอ้วิธีคิดแบบนี้
เพราะคุณไม่ใช่ยอดมนุษย์มาจากโลกไหน
ที่จะต้องมารับผิดชอบภารกิจของชาติ...ด้วยการทำงาน 2 หน้าที่
โดยเฉพาะหมอรัชตะ...ที่ไม่ได้รู้สึกร้อนหนาวอะไรเลย
ภาระหน้าที่...ก็คนละเรื่อง
บริหารมหาวิทยาลัย...กับบริหารงานกระทรวง
คุณหมอกำลังเอาตำแหน่งของชาติเป็นเรื่องเล่นๆ ที่จะทำงานแค่วิ่งรอกเข้าห้องประชุมรับฟังลูกน้องรายงาน
ในขณะนี้สังคมเรากำลังต้องการคนที่เข้ามาทำงานในเชิงรุก...บ้าง
ไม่ใช่ผู้บริหารมานั่งหัวโต๊ะ...นั่งฟังลูกน้องรายงานตาปริบๆ
เพราะ...นโยบายกระทรวงสาธารณสุข มันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของประชาชน
ทั้งปัญหาการให้บริการ 30 บาทรักษาทุกโรค... บัตรประกันสังคม...ยังมีคนนินทาว่า...รักษายังกับหมูกะหมา
เรื่องภายในของกระทรวง...ยังเคลียร์ไม่จบเรื่องไม่กินเส้นในแนวคิดระหว่างหมอชนบทกับผู้บริหารในกระทรวง
เรื่องการได้รับบริการสาธารณสุขก็ยังไม่ทั่วถึง
ปัญหาโรงพยาบาลบางแห่ง...รอหมอ (บางคน) เกือบครึ่งค่อนวันกว่าจะเดินนวยนาดเข้ามาในโรงพยาบาล
บางแห่ง...คนป่วยต้องนอนรอความตายบนเตียงตนไข้...อยู่บริเวณทางเดินเท้า...
...ฯลฯ
ขนาดเรื่องราวที่กล่าวมานี้...แค่เพียงการมองเห็นด้วยตาเปล่า...แบบประชาชนโง่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น
ยังไม่รู้ว่างานภายในกระทรวงสาธารณสุข...มีแต่ปัญหาอีกมากน้อยแค่ไหน
...กำลังรอผู้บริหารมาแก้ไขมากกว่าการทำงานแบบจับปลาสองมือ
แต่สถานการณ์ขณะนี้...กลับมองเห็นหมอแก่ๆ...คืนหนึ่ง
...ที่ส้มหล่น...บุญหล่นทับใส่เท้า...จนเท้าบวมฉึ่ง
กำลังเกาะติดเก้าอี้เก่า...และจะเอาเก้าอี้ใหม่ไว้อีกด้วย...
ใครจะพูดอย่างไร...ยังทำเฉย
หนำซ้ำ...ตอนนี้เริ่มมี...หน้าม้า...เริ่มเข้ามาอวยกันบ้างแล้ว
การเหยียบเรือสองแคม...มันจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน...ลองคิดดู
เพราะไม่นาน...เรือก็คงล่ม
ถ้าต่อนี้ไป
หมอรัชตะ...ยังคงดื้อรั้นฝืนเล่นเก้าอี้ดนตรีบริหารงาน 2 ที่ต่อไป
ปิ๊บใบ 2 ใบ...คงไม่พอซะแล้ว...
คงต้องแถมสก็อตไบรท์...ให้ไปใช้ซักแผ่นด้วย