สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะถามความคิดเห็นว่าถ้าพี่ๆเป็นผมพี่จะทำยังไงดีครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนมาคนนึง คบกันมาจะ 2 ปีแล้ว เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันทุกวัน เราทั้งคู่เรียนที่จังหวัดเดียวกัน
แฟนผมเค้าจะไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเพื่อน จะอยู่ด้วยกันกับผมซะมากกว่า กินนอนเที่ยวกัน 2 คน ว่างๆผมก็ไปช่วยงานที่บ้านแฟน
ผมมีความสุขมากๆ จนถึงตอนแฟนเรียนจบ ม.6 ไปเรียนต่อที่ กทม. ตอนแรกก็ไม่อยากให้ไป เพราะกลัวจะห่างเหินกัน
เป็นห่วงแฟน ไม่มีคนคอยซื้อข้าว พาไปนู้นไปนี้ และห่วงหลายๆเรื่อง แต่ก็ไม่อยากรั้ง อยากให้เค้าทำตามใจตัวเอง จะได้ไม่อึดอัดเพราะผม
แรกๆ ก็ปกติครับ คุยโทรศัพท์ทุกวันแต่ไม่ได้คุยกันนาน เพราะเราไม่ชอบคุยเรื่องที่ไม่ค่อยมีประโยชน์ คุยไลน์เฟสไทม์ปกติ
แต่แล้วแฟนผมบอกจะทำงานกลางคืนแล้วเรียนด้วย จะได้ช่วยค่าหอแม่เค้า ผมก็ไม่อยากให้ทำเพราะอันตราย ดึกๆเดินทางกลับหอคนเดียว
จนเมื่อผ่านไปหลายๆวัน แฟนผมก็ได้รู้จักพี่ที่ทำงานเป็นผู้หญิง ผมก็ดีใจแฟนจะได้ไม่เหงา แล้วทั้งสองก็มารวมอยู่หอเดียวกัน
พักหลังๆ เริ่มเป็นช่วงเวลาที่ผมเริ่มรู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะโทรศัพท์ไม่ได้คุยกันเลย เธอบอกทำงานเหนื่อยผมก็เข้าใจ แต่สักวันเว้นคุยก็ได้
เพราะผมคุยไม่เคยเกิน 3 นาทีต่อครั้งอยู่แล้ว ไลน์ก็ไม่ตอบผม นานๆจะเข้ามาอ่านแล้วหายไปเป็นวันสองวัน ถ้าผมไม่ทักเธอก็จะไม่สนใจเลย
เมื่อก่อนมีเล่นเฟสโพสหากันบ้างตามประสาวัยรุ่นนิดๆหน่อยๆ ตั้งตัสไลน์ถึงกันบ้าง แต่ตอนนี้ เหมือนเค้าไม่อยากคุยกับผมเลย อ้างไม่ว่างบ้าง หายไปเลยเป็นสองวัน ลบชื่อผม อะไรที่เกี่ยวกับเรื่องของเราทีละนิด จนผมน้อยใจมากๆ ทำไมขอเวลาแค่ 2-3 นาทีไม่ได้เลยหรอ แต่เห็นแฟนไปเที่ยวห้าง ดูหนัง ร้านอาหาร ผับ แล้วแท็กพี่สนิทที่ทำงานด้วยกันทุกวัน
พวกพี่ๆในพันทิพอาจดูผมเพ้อเจอ ปัญญา แต่ผมเครียดจริงๆ ผมเก็บความรู้สึกนี้มา 3-4 เดือนคนเดียว ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้
แล้วอีกอย่างเดือนข้างหน้าผมก็จะย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้ว ผมยิ่งน้อยใจมากขึ้น ไหนๆผมก็จะไปแล้ว อยากเก็บความรู้สึกดีๆไว้มากๆ
ผมเครียดมาก ทุกวันนี้แทบไม่ได้คุยกันเลย ติดต่อไปทางไหนแฟนก็จะบอกไม่ยุ่งเดี๋ยวโทรกลับ ผมนั่งรอจนมืดอีกวันก็ยังไม่โทรมาถ้าผมไม่โทรไปเอง
ตอนนี้เราเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกันเลย แฟนแทบจะไม่แสดงตัวเราว่าเราคือแฟนเค้าเลยตั้งแต่ย้ายมา กทม.
แบบนี้แฟนมีคนอื่นไหมครับ ผมถามเธอก็จะบอกไม่มีๆ แล้วก็โมโหใส่บอกเราไม่เชื่อใจ ผมเคยระบายเรื่องน้อยใจทั้งหมดที่ผมเขียนให้ฟัง 3 รอบ แฟนก็บอกเค้าทำได้แค่นี้ เลิกกันไหม ผมร้องไห้แล้วผมก็คุยดีๆเหมือนเดิมกับแฟน เพราะไม่อยากเลิก หลังทะเลาะกันจบ แฟนก็ทำเหมือนดีขึ้น แต่แปปเดียวก็ทำแบบเดิมอีก
ผมจะทำอย่างไรดีครับ ผมอึดอัดมาก ไม่อยากเลิกกับเค้า แต่อยู่แบบนี้มันก็อึดอัดมากๆ
ขอบคุณนะครับที่เสียเวลาอ่านเรื่องพร่ำเพ้อของผม.. อย่างน้อยผมได้ระบายผ่านตัวอักษร
ถ้าแฟนเป็นแบบนี้ ทำควรจะทำตัวยังไงดีครับ อึดอัดมากๆ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนมาคนนึง คบกันมาจะ 2 ปีแล้ว เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันทุกวัน เราทั้งคู่เรียนที่จังหวัดเดียวกัน
แฟนผมเค้าจะไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเพื่อน จะอยู่ด้วยกันกับผมซะมากกว่า กินนอนเที่ยวกัน 2 คน ว่างๆผมก็ไปช่วยงานที่บ้านแฟน
ผมมีความสุขมากๆ จนถึงตอนแฟนเรียนจบ ม.6 ไปเรียนต่อที่ กทม. ตอนแรกก็ไม่อยากให้ไป เพราะกลัวจะห่างเหินกัน
เป็นห่วงแฟน ไม่มีคนคอยซื้อข้าว พาไปนู้นไปนี้ และห่วงหลายๆเรื่อง แต่ก็ไม่อยากรั้ง อยากให้เค้าทำตามใจตัวเอง จะได้ไม่อึดอัดเพราะผม
แรกๆ ก็ปกติครับ คุยโทรศัพท์ทุกวันแต่ไม่ได้คุยกันนาน เพราะเราไม่ชอบคุยเรื่องที่ไม่ค่อยมีประโยชน์ คุยไลน์เฟสไทม์ปกติ
แต่แล้วแฟนผมบอกจะทำงานกลางคืนแล้วเรียนด้วย จะได้ช่วยค่าหอแม่เค้า ผมก็ไม่อยากให้ทำเพราะอันตราย ดึกๆเดินทางกลับหอคนเดียว
จนเมื่อผ่านไปหลายๆวัน แฟนผมก็ได้รู้จักพี่ที่ทำงานเป็นผู้หญิง ผมก็ดีใจแฟนจะได้ไม่เหงา แล้วทั้งสองก็มารวมอยู่หอเดียวกัน
พักหลังๆ เริ่มเป็นช่วงเวลาที่ผมเริ่มรู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะโทรศัพท์ไม่ได้คุยกันเลย เธอบอกทำงานเหนื่อยผมก็เข้าใจ แต่สักวันเว้นคุยก็ได้
เพราะผมคุยไม่เคยเกิน 3 นาทีต่อครั้งอยู่แล้ว ไลน์ก็ไม่ตอบผม นานๆจะเข้ามาอ่านแล้วหายไปเป็นวันสองวัน ถ้าผมไม่ทักเธอก็จะไม่สนใจเลย
เมื่อก่อนมีเล่นเฟสโพสหากันบ้างตามประสาวัยรุ่นนิดๆหน่อยๆ ตั้งตัสไลน์ถึงกันบ้าง แต่ตอนนี้ เหมือนเค้าไม่อยากคุยกับผมเลย อ้างไม่ว่างบ้าง หายไปเลยเป็นสองวัน ลบชื่อผม อะไรที่เกี่ยวกับเรื่องของเราทีละนิด จนผมน้อยใจมากๆ ทำไมขอเวลาแค่ 2-3 นาทีไม่ได้เลยหรอ แต่เห็นแฟนไปเที่ยวห้าง ดูหนัง ร้านอาหาร ผับ แล้วแท็กพี่สนิทที่ทำงานด้วยกันทุกวัน
พวกพี่ๆในพันทิพอาจดูผมเพ้อเจอ ปัญญา แต่ผมเครียดจริงๆ ผมเก็บความรู้สึกนี้มา 3-4 เดือนคนเดียว ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้
แล้วอีกอย่างเดือนข้างหน้าผมก็จะย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้ว ผมยิ่งน้อยใจมากขึ้น ไหนๆผมก็จะไปแล้ว อยากเก็บความรู้สึกดีๆไว้มากๆ
ผมเครียดมาก ทุกวันนี้แทบไม่ได้คุยกันเลย ติดต่อไปทางไหนแฟนก็จะบอกไม่ยุ่งเดี๋ยวโทรกลับ ผมนั่งรอจนมืดอีกวันก็ยังไม่โทรมาถ้าผมไม่โทรไปเอง
ตอนนี้เราเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกันเลย แฟนแทบจะไม่แสดงตัวเราว่าเราคือแฟนเค้าเลยตั้งแต่ย้ายมา กทม.
แบบนี้แฟนมีคนอื่นไหมครับ ผมถามเธอก็จะบอกไม่มีๆ แล้วก็โมโหใส่บอกเราไม่เชื่อใจ ผมเคยระบายเรื่องน้อยใจทั้งหมดที่ผมเขียนให้ฟัง 3 รอบ แฟนก็บอกเค้าทำได้แค่นี้ เลิกกันไหม ผมร้องไห้แล้วผมก็คุยดีๆเหมือนเดิมกับแฟน เพราะไม่อยากเลิก หลังทะเลาะกันจบ แฟนก็ทำเหมือนดีขึ้น แต่แปปเดียวก็ทำแบบเดิมอีก
ผมจะทำอย่างไรดีครับ ผมอึดอัดมาก ไม่อยากเลิกกับเค้า แต่อยู่แบบนี้มันก็อึดอัดมากๆ
ขอบคุณนะครับที่เสียเวลาอ่านเรื่องพร่ำเพ้อของผม.. อย่างน้อยผมได้ระบายผ่านตัวอักษร