ขออภัยท่านคนอุบล ที่ตั้งชื่อกระทู้เรียนแบบ..555555
เมื่อวานซืน..นั่งอยู่บ้าน.ทำงานไปเรื่อยๆ..พ่อค้าล๊อตเตอรี่ตาบอดเจ้าประจำ..ซึ่งมาเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านผม..ห่างกันประมาณ100กว่าเมตร มาขอให้ช่วยประกาศขายของใช้ในบ้านให้หน่อย...
ถามว่าจะขายทำไม..เขาตอบว่าจะย้ายกลับบ้านตจว.(หนองคาย)...เพราะสู่ค่าใช้จ่ายไม่ไหว แม้2คนผัวเมียจะหากิน(ขยัน)ตัวเป้นเกลียวแล้วก้ตาม..เปิดร้านนวดคนตาพิการ 2เตียง รับล๊อดเตอรี่มาขาย2คนผัวเมีย..(ขายใบละ100) ก็แทบไม่พอใช้..เพราะไหนจะค่าเช่าบ้าน(เดือนละ5พันเพื่อทำเป้นร้านนวดคนตาพิการ) ไหนจะค่าแอร์/ไฟฟ้า(จำเป้นนะครับสำหรับร้านนวด) ก่อนนั้น(ก่อนยึดอำนาจ) พออยู่ได้.วันหนึ่งได้ลูกค้า2-3คน(คนละ2ชม./ชม.ละ100บาท) แต่ทุกวันนี้ บางวันไม่ได้ลูกค้าเลย หรืออย่างมากก้2คน ส่วนล๊อตเตอรี่ไม่กล้าขายมาก/ขายเกินราคากลัวถุกจับ
แกบอกขายโต๊ะม้าหินอ่อน(ขัด) สำหรับแขกมานั่งสุบบุหรี่นอกบ้าน/นั่งพักผ่อนนอกบ้าน../ตู้เย้น6คิว /น้ำพุประดับร้าน+2รูปปั้นเจ้าสัว กับคุณนาย /สำหรับนั่งพักผ่อนติดกับโต๊ะหินอ่อน แอร์/ โซฟาประตูบานเลื่อน (ทุกอย่างกู้เงินจากหน่วยงานที่ดุแลคนพิการแล้วผ่อน /ผ่อนหมดแล้ว)
อีกอย่าง เจ้าของบ้านบีบ จะขายบ้าน..และให้โอกาสเขาก่อน../2ผัวเมียอยู่บ้านนี้มาแล้วรู้สึกรัก(สวนหย่อมเล็กๆน้ำพุ+ม้าหิน+รูปปั้นเจ้าสัว/ต้นไม้ ไม่น่าเชื่อว่าคนตาบอดแต่งเองสวยร่มเย้นจริงๆ)...ก็ทำเรื่องขอซื้อกับธ./ เจ้าของบ้านขาย9.3แสน ธ.ให้8แสน7พัน..แกต้องหาเงินเพิ่มอีก1.4แสน(ก้คงจะต้องกู้)
แกนั่งคิด2คนผัวเมีย.ไหนจะดอกเงินกุ้ ไหนจะผ่อนบ้านกับธ. ในภาวะบ้านเมืองแบบนี้เศรษฐกิจแบบนี้..ไม่รอดแน่ๆ(แกคิดได้ถูกต้องแล้วครับ)..กลับบ้านตจว.ดีฝ่า...บ้านพ่อแม่ยังพอมีให้อาศัย..เอาเงินทุนที่ขายของเหล่านี้แหละไปทำทุน..รับนวดแบบชาวบ้านๆไปวันๆ ค่าใช้จ่ายก็น้อย..
เศร้าครับ...กับชีวิตของเขา..แม้จะพิการก็ไม่เคยย่อท้อ.เป้นภาระสังคม.ปากกัด ตรีนถีบหากินกันมาตลอด ยังพ่ายแพ้../
เมื่อวานผมลงขาย(ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในเพสผม)...เพียงวันเดียว..ตู้เย็นเก่าๆราคา2พัน/แอร์สภาพ2ปีราคา1.5หมื่น/ น้ำพุโถบิ่นๆ +เจ้าสัว/คุณนายราคา2พันฐานแตกแทบล้ม/ โต๊ะม้าหินสภาพขาแตกร้าวราคา2พัน...(รวมเงิน..2หมื่นฝ่าๆ ) เพื่อนๆจากเพสผม ช่วยกันซื้อเรียบร้อย(ขอบคุณคุณแจน เมก้าและทุกท่าน)...คงเหลือประตูกระจกสไลร์..กับโซฟาเก่าๆ +ผ้าใบกันแดด วันนี้จะประกาศขายต่อที่เพส(เขากำหนดราคานี้เอง ทุกคน(ช่วย)ซื้อไปในราคานี้ทั้งหมด)
ชึวิตไม่สินก็ดิ้นกันไปครับ..บ้านเมืองยุคนี้..แม้แต่คนพิการยังเดือดร้อน..เวรกรรม
สุขใจแม้จะเศร้าๆครับ ที่ได้ช่วยเขาได้บ้าง..ทำได้เท่าที่ทำได้ครับ..
ทำไมชีวิตถึงเป็นเช่นนี้...2ผัวเมียตาบอด.หากินจนตัวเป็นเกลียว..ยอมแพ้โชคชะตา..ขอกลับไปใช้ชีวิตที่ตจว.
เมื่อวานซืน..นั่งอยู่บ้าน.ทำงานไปเรื่อยๆ..พ่อค้าล๊อตเตอรี่ตาบอดเจ้าประจำ..ซึ่งมาเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านผม..ห่างกันประมาณ100กว่าเมตร มาขอให้ช่วยประกาศขายของใช้ในบ้านให้หน่อย...
ถามว่าจะขายทำไม..เขาตอบว่าจะย้ายกลับบ้านตจว.(หนองคาย)...เพราะสู่ค่าใช้จ่ายไม่ไหว แม้2คนผัวเมียจะหากิน(ขยัน)ตัวเป้นเกลียวแล้วก้ตาม..เปิดร้านนวดคนตาพิการ 2เตียง รับล๊อดเตอรี่มาขาย2คนผัวเมีย..(ขายใบละ100) ก็แทบไม่พอใช้..เพราะไหนจะค่าเช่าบ้าน(เดือนละ5พันเพื่อทำเป้นร้านนวดคนตาพิการ) ไหนจะค่าแอร์/ไฟฟ้า(จำเป้นนะครับสำหรับร้านนวด) ก่อนนั้น(ก่อนยึดอำนาจ) พออยู่ได้.วันหนึ่งได้ลูกค้า2-3คน(คนละ2ชม./ชม.ละ100บาท) แต่ทุกวันนี้ บางวันไม่ได้ลูกค้าเลย หรืออย่างมากก้2คน ส่วนล๊อตเตอรี่ไม่กล้าขายมาก/ขายเกินราคากลัวถุกจับ
แกบอกขายโต๊ะม้าหินอ่อน(ขัด) สำหรับแขกมานั่งสุบบุหรี่นอกบ้าน/นั่งพักผ่อนนอกบ้าน../ตู้เย้น6คิว /น้ำพุประดับร้าน+2รูปปั้นเจ้าสัว กับคุณนาย /สำหรับนั่งพักผ่อนติดกับโต๊ะหินอ่อน แอร์/ โซฟาประตูบานเลื่อน (ทุกอย่างกู้เงินจากหน่วยงานที่ดุแลคนพิการแล้วผ่อน /ผ่อนหมดแล้ว)
อีกอย่าง เจ้าของบ้านบีบ จะขายบ้าน..และให้โอกาสเขาก่อน../2ผัวเมียอยู่บ้านนี้มาแล้วรู้สึกรัก(สวนหย่อมเล็กๆน้ำพุ+ม้าหิน+รูปปั้นเจ้าสัว/ต้นไม้ ไม่น่าเชื่อว่าคนตาบอดแต่งเองสวยร่มเย้นจริงๆ)...ก็ทำเรื่องขอซื้อกับธ./ เจ้าของบ้านขาย9.3แสน ธ.ให้8แสน7พัน..แกต้องหาเงินเพิ่มอีก1.4แสน(ก้คงจะต้องกู้)
แกนั่งคิด2คนผัวเมีย.ไหนจะดอกเงินกุ้ ไหนจะผ่อนบ้านกับธ. ในภาวะบ้านเมืองแบบนี้เศรษฐกิจแบบนี้..ไม่รอดแน่ๆ(แกคิดได้ถูกต้องแล้วครับ)..กลับบ้านตจว.ดีฝ่า...บ้านพ่อแม่ยังพอมีให้อาศัย..เอาเงินทุนที่ขายของเหล่านี้แหละไปทำทุน..รับนวดแบบชาวบ้านๆไปวันๆ ค่าใช้จ่ายก็น้อย..
เศร้าครับ...กับชีวิตของเขา..แม้จะพิการก็ไม่เคยย่อท้อ.เป้นภาระสังคม.ปากกัด ตรีนถีบหากินกันมาตลอด ยังพ่ายแพ้../
เมื่อวานผมลงขาย(ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในเพสผม)...เพียงวันเดียว..ตู้เย็นเก่าๆราคา2พัน/แอร์สภาพ2ปีราคา1.5หมื่น/ น้ำพุโถบิ่นๆ +เจ้าสัว/คุณนายราคา2พันฐานแตกแทบล้ม/ โต๊ะม้าหินสภาพขาแตกร้าวราคา2พัน...(รวมเงิน..2หมื่นฝ่าๆ ) เพื่อนๆจากเพสผม ช่วยกันซื้อเรียบร้อย(ขอบคุณคุณแจน เมก้าและทุกท่าน)...คงเหลือประตูกระจกสไลร์..กับโซฟาเก่าๆ +ผ้าใบกันแดด วันนี้จะประกาศขายต่อที่เพส(เขากำหนดราคานี้เอง ทุกคน(ช่วย)ซื้อไปในราคานี้ทั้งหมด)
ชึวิตไม่สินก็ดิ้นกันไปครับ..บ้านเมืองยุคนี้..แม้แต่คนพิการยังเดือดร้อน..เวรกรรม
สุขใจแม้จะเศร้าๆครับ ที่ได้ช่วยเขาได้บ้าง..ทำได้เท่าที่ทำได้ครับ..