ยาวนิดนึ่งนะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าขอย้อนกลับไปนิดนึ่งเมื่อปีก่อนผมได้เข้ามหาลัยเป็นเด็กปีหนึ่ง แล้วด้วยความที่เข้าสังคมไม่เป็น ไม่ค่อยพูด และขาดความมั่นใจในตัวเอง ทำให้ผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนอันที่จริงคือไม่มีเลยน่ะนะ เข้าเรื่องล่ะทีนี้ ในคณะที่ผมเรียนจะต้องมีวิชาแล็ปซึ่งต้องทำเป็นคู่ ผมได้คู่แล็ปเป็นผู้ชายที่มาจากโรงเรียนเดียวกันเป็นกลุ่มใหญ่ในห้องนั้น ก็แน่นอนล่ะครับว่าคู่แล็ปผมเค้าก็ต้องไปหาเพื่อนมากกว่ามาช่วยผมแน่ ดังนั้นผมเลยต้องทำคนเดียวครับ 2-3 ชั่วโมงแรกนี้หนักเลยครับ ทำไม่ทันบ้างละทำไม่เป็นบ้างละ จนมีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอเป็นกลุ่มข้างๆ และมาจากโรงเรียนเดียวกันกับคู่แล็ปผม เธอเข้ามาชวนให้ทำแล็ปด้วยกัน ไม่รู้ว่าเพราะสงสารหรือยังไง ผมก็ตอบตกลงทันทีครับ เพราะทำเองก็ไปไม่รอดอยู่แล้ว จากการที่ได้ทำแล็ปด้วยกันอาทิตย์ละ3 ชั่วโมง. ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น ถึงขั้นสนิทหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ เธอเคยอาสาไปส่งผมที่หอในวันที่ผมวิ่งกิโล กว่ามาเรียนเพราะรถเสีย และเธอก็เคยมาขอไลน์ผมด้วย เราก็คุยกันนานๆครั้ง จนเมื่อใกล้ๆจะจบเทอมแรก ไอ้คู่แล็ปผมที่เป็นเพื่อนกับเธอคนนั้นมาบอกผมว่า เธอชอบผม แล้วไอ้คู่แล็ปนั้นก็ไปพูดกับเธอประมาณว่าบอกให้แล้วนะ ในตอนนั้นผมไม่เชื่อแล้วก็แอบเคืองนิดๆด้วยว่า มาแกล้งกันแบบนี้ไม่ขำนะเว้ยไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นสักหน่อย (คิดในใจนะ). แล้วหลังจากที่เรียนวิชานั้นจบไปผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยแต่ ผมเริ่มคิดถึงเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นความรู้สึกแบบไม่ได้อยากจะรู้สึกนะ แต่มันเป็นเอง อยากเห็นหน้า อยากพูดคุยกันอีก อะไรแบบเนี้ย และมันเป็นแบบนี้มาปีกว่าละ คือมันไม่รู้ว่าเป็นอะไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำยังไงถึงจะเลิกเป็นแบบนี้ด้วยอ้ะ
ช่วยแนะนำหน่อยครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าขอย้อนกลับไปนิดนึ่งเมื่อปีก่อนผมได้เข้ามหาลัยเป็นเด็กปีหนึ่ง แล้วด้วยความที่เข้าสังคมไม่เป็น ไม่ค่อยพูด และขาดความมั่นใจในตัวเอง ทำให้ผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนอันที่จริงคือไม่มีเลยน่ะนะ เข้าเรื่องล่ะทีนี้ ในคณะที่ผมเรียนจะต้องมีวิชาแล็ปซึ่งต้องทำเป็นคู่ ผมได้คู่แล็ปเป็นผู้ชายที่มาจากโรงเรียนเดียวกันเป็นกลุ่มใหญ่ในห้องนั้น ก็แน่นอนล่ะครับว่าคู่แล็ปผมเค้าก็ต้องไปหาเพื่อนมากกว่ามาช่วยผมแน่ ดังนั้นผมเลยต้องทำคนเดียวครับ 2-3 ชั่วโมงแรกนี้หนักเลยครับ ทำไม่ทันบ้างละทำไม่เป็นบ้างละ จนมีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอเป็นกลุ่มข้างๆ และมาจากโรงเรียนเดียวกันกับคู่แล็ปผม เธอเข้ามาชวนให้ทำแล็ปด้วยกัน ไม่รู้ว่าเพราะสงสารหรือยังไง ผมก็ตอบตกลงทันทีครับ เพราะทำเองก็ไปไม่รอดอยู่แล้ว จากการที่ได้ทำแล็ปด้วยกันอาทิตย์ละ3 ชั่วโมง. ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น ถึงขั้นสนิทหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ เธอเคยอาสาไปส่งผมที่หอในวันที่ผมวิ่งกิโล กว่ามาเรียนเพราะรถเสีย และเธอก็เคยมาขอไลน์ผมด้วย เราก็คุยกันนานๆครั้ง จนเมื่อใกล้ๆจะจบเทอมแรก ไอ้คู่แล็ปผมที่เป็นเพื่อนกับเธอคนนั้นมาบอกผมว่า เธอชอบผม แล้วไอ้คู่แล็ปนั้นก็ไปพูดกับเธอประมาณว่าบอกให้แล้วนะ ในตอนนั้นผมไม่เชื่อแล้วก็แอบเคืองนิดๆด้วยว่า มาแกล้งกันแบบนี้ไม่ขำนะเว้ยไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นสักหน่อย (คิดในใจนะ). แล้วหลังจากที่เรียนวิชานั้นจบไปผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยแต่ ผมเริ่มคิดถึงเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นความรู้สึกแบบไม่ได้อยากจะรู้สึกนะ แต่มันเป็นเอง อยากเห็นหน้า อยากพูดคุยกันอีก อะไรแบบเนี้ย และมันเป็นแบบนี้มาปีกว่าละ คือมันไม่รู้ว่าเป็นอะไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำยังไงถึงจะเลิกเป็นแบบนี้ด้วยอ้ะ
ช่วยแนะนำหน่อยครับ