ยังยืนยัน แม้จะเป็นส่วนน้อยในนี้ว่า ชอบบทเรื่องนี้มาก ชอบความเรียลของตัวละคร อย่างลันตามีปัญหาก็ไม่ถึงกับโหวกเหวกโวยวาย ไม่ถึงกับร้องไห้คร่ำครวญเป็นนางเอกน้ำตาสั่งได้ แต่เลือกที่จะเก็บไว้และไปปรับทุกข์กับคนอื่นบ้าง ตามประสา ชอบข้อคิดที่ได้จากละครนี้ ชอบที่ชีวิตมันท้าทาย มันไม่จบแค่เพื่อนกันฉันและเธอ เราเข้าใจกันยังไงก็คงจะเข้าใจกันตลอดไป จบ แต่จริงๆมันยังมีอะไรที่ต้องทดสอบความรักที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสถานะ จาก เพื่อน ไปเป็น แฟน และไปเป็นคนในครอบครัวอีกเยอะ ชอบปมมะนาวที่แทรกเข้ามาหลังแต่งงาน มองดีๆก็คล้ายๆปมตาหนูที่แทรกเข้ามาก่อนแต่งงานนะ ทั้งนี้เพื่อเป็นบททดสอบความเข้าใจกัน ยอมรับกันในความเป็นธรรมชาติของคนๆนั้น ส่วนของตาหนูคือทดสอบสิปา ส่วนของมะนาวก็คือทดสอบลันตา

ยิ่งถ้าใครได้ดูตอนจบวันนี้ รอฟังย่ามาลัยกับลันตา แล้วจะเข้าใจว่าทำไมเราถึงชอบบทเรื่องนี้ เพราะจริงๆ เราก็เป็นแบบลันตา คือเป็นคนเก็บ ไม่ค่อยชอบเคลียร์อะไรเท่าไหร่ ทั้งๆที่รู้ว่าการเคลียร์กันมันคือสิ่งที่ควรทำ แนะคนอื่นได้ แต่ทำไม่ได้เพราะฝืนธรรมชาติตัวเอง แต่ดีตรงที่ไม่หมกมุ่นมากนัก ชีวิตเลยดราม่าน้อยกว่าลันตาหน่อยนึง แต่จากที่อ่านมาที่ย่ามาลัยว่าลันตา ก็สะอึกกับตัวเองเหมือนกันว่า หรือที่เราเก็บเพราะเราเป็นแบบนี้เองเหรอ

ดูปัญหาของสิปากะลันตาและอ่านที่คนดูบ่นถึงการเปลี่ยนไปของพระนาง ว่าจากที่เคยเข้าใจกัน ทำไหงกลายเป็นงี่เง่าไม่คุยกัน ทำให้เรานึกไปถีง
รายการหนึ่งที่ออกช่อง 9 สมัยก่อน ชื่อ คนละดาวเดียวกัน ที่เสนอ ดีเบท ระหว่าง ความเป็น หญิงกับชาย

หลายคนคงเคยได้ยิน men from mars, women from venus เราดูรายการนั้น รู้สึกสนุกดีมีสาระด้วย

ทีนี้มาถึงปัญหา สิปา กะ ลันตา ก่อนแต่ง กะ หลังแต่ง ทำไมต่างกัน เราว่าเมื่อคนสองคนแต่งงานกัน

ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะบอกว่า รักผู้หญิงในแบบที่ผู้หญิงเป็นไม่อยากให้เปลี่ยนแปลง (ในขณะที่พูดแบบนั้น ก็คาดหวังให้ผู้หญิงไม่มาเปลี่ยนแปลงตัวผู้ชายเองด้วย)
ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะบอกว่า จะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีที่สุดของสามี (ผู้หญิงให้ความสำคัญกับ status มาก เป็นเพื่อนทำแบบนี้นะ เป็นแฟนต้องทำแบบนี้ แล้วเป็นสามีก็ควรเป็นแบบนี้นะ และขณะที่บอกผู้ชายไป ก็คาดหวังว่าผู้ชายจะทำตัวเป็นสามีที่ดีกับตนด้วย ไช่ ไม่ใช่)

ดังนั้นสิปาจึงมองว่าการที่เขาช่วยมะนาว ลันน่าจะเข้าใจเพราะตัวเองเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว
เราไพล่นึกไปถึง คอมเม้นต์ของคุณ Rae Payton ในกระทู้หนึ่งของเราที่คุยกันว่า สิปาสงสัยมีปมซุปเปอร์ฮีโร่ เรากระจ่างแจ้งตอนนี้เอง เพราะไม่ยังงั้น สิปาคงจะผลักภาระช่วยเหลือมะนาวไปให้ตำรวจละ แต่ไม่ทำ ไปหาอ่านเกี่ยวกับผู้ชายผู้หญิงในความสัมพันธ์มา เจอมีคนแต่งหนังสือ men from mars, women from venus ด้วย
มีคำคมที่มาจากหนังสือ ตรงกับสิปาเลยอ่ะ

“Men are motivated when they feel needed while women are motivated when they feel cherished.”
― John Gray, Men Are from Mars, Women Are from Venus
คือมะนาวมาทำให้สิปารู้สึกเป็นที่พึ่งได้ มันก็เลยลุกขึ้นมาทำตัวแมน (ไม่เข้าท่า ๕๕๕)

ปัญหาของสองคนนี้คือ ตรงนี้นะ เราๆมักจะคาดหวังให้คู่ชีวิตรักเราแบบที่เรารักเขา แต่ทุกคนมีความยูนีคในการแสดงความรักไง ว่ามะ
“We mistakenly assume that if our partners love us they will react and behave in certain ways—the ways we react and behave when we love someone.”
― John Gray, Men Are from Mars, Women Are from Venus: A Practical Guide for Improving Communication and Getting What You Want in Your Relationships

ทางออกของคู่นี้คือ ประมาณนี้เปล่านะ ต้องหัดยอมรับความต่างและอยู่ด้วยกันได้
‎" when men and women are able to respect and accept their differences then love has a chance to blossom ”
― John Gray, Men Are from Mars, Women Are from Venus

สุดท้ายมีคนกล่าวไว้ว่า

"A sweetheart is milk, a bride is butter and a wife is cheese."

"a boyfriend is like wine, a groom is like cocktails and a husband is like flat beer"

๕๕๕ จริงมั๊ยคะ เราว่าจริงง่ะ flat beer มากๆ

รอดูบทสรุป และข้อคิดจากย่ามาลัยและผองเพื่อน