ก่อนอื่นเลยขอเล่าที่มาที่ไปก่อน ก่อนที่จะนำทุกท่านไปสู่เหตุการณ์ที่ทำให้เกิดความอัดอั้นตันใจจนต้องมาตั้งกระทู้นี้
จขกท.มีเพื่อนในกลุ่มที่โรงเรียนอยู่ 3 คน ต่างคนต่างที่มาเพิ่งมาเรียนด้วยกันได้ ปีกว่าๆ แต่ก่อนก็พึ่งพาอาศัยกันดี ไม่มีปัญหา
จขกท.เรียนรู้เรื่องมากสุด ก็จะเป็นคนที่ทำการบ้านเสร็จก่อน ให้เพื่อนๆลอกตามประสา เวลาสอบก็ส่งซิก กันตามระเบียบ
คนที่ 2 เรียนพอรู้เรื่องเหมือนกัน ก็คอยถามๆปรึกษากันเวลามีปัญหาอะไรสงสัยในเนื้อหาการเรียน แต่การบ้านที่ยากหน่อยก็ลอกจาก จขกท.
คนที่ 3 เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ก็ช่วยเหลือจนผ่านกันมาตลอด
จนวันหนึ่ง เป็นวันที่รู้สึกสะกิดใจครั้งแรกคือวันนั้นมีการบ้านที่จะต้องส่งคาบบ่าย คาบเช้าเรียนคอม ซึ่งอาจารย์ก็ปล่อยๆ เพื่อนๆก็เอาการบ้านมาทำกัน
เพื่อนในกลุ่มของ จขกท.ก็ยังไม่มีใครทำการบ้านเลย รวมทั้ง จขกท.ด้วย แต่เพื่อนคนที่ 2 บอกให้ จขกท.รีบทำการบ้าน เค้าจะได้รีบลอกให้ทัน
แต่ตัวเองนั่งเล่นโทรศัพท์รอ ทั้งๆที่ถ้าเค้าจะพยายามทำก็ทำได้ แต่ไม่ เค้านั่งเล่นรอลอก จขกท. นั่นเป็นครั้งแรกที่รู้สึกไม่ดี
จากนั้นมาก็รู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น เค้าบอกให้ จขกท.เล่นเกมให้เค้าเพราะ เค้าอยากได้คะแนนเยอะๆ ทั้งๆที่ จขกท.กำลังทำแบบฝึกหัดอยู่
จนมาถึงวันหนึ่ง วันนั้นคุณครูให้สอบเปิดหนังสือได้ ซึ่งเป็นวิชาที่ยาก เนื้อหาในหนังสือไม่ค่อยมีในข้อสอบหรอก เปิดแค่ดูโจทย์แค่นั้นเอง
แต่อาจารย์มีข้อแม้ว่าต้องเปลี่ยนหนังสือกับเพื่อน จขกท.เปลี่ยนหนังสือกับเพื่อนคนที่ 2
ในหนังสือจขกท. จดสูตรและข้อมูลทุกอย่างที่เอาไปทำข้อสอบได้ แต่ในหนังสือเพื่อนไม่มีอะไรเลย
การสอบของจขกท.ผ่านมาได้แบบที่ต้องเค้นสมองสุดๆ กลับมาบ้านปวดหัวเลย แต่เพื่อนนี่ชิวๆ มีข้อมูลเต็มพิกัด
แต่เค้าอ้าง ว่าดูที่จขกท.จดไม่รู้เรื่องหรอก วันนั้นจขกท.ได้บอกกับเพื่อนคนนี้แล้วว่า
ต้องจดสูตรหรือข้อมูลลงไปบ้างนะ ไม่งั้นเราจะทำข้อสอบได้ยังไง เราเองก็จำไม่ค่อยได้ เค้าก็รับปากว่าได้ วันหลังเค้าจะจด
พอสัปดาห์ต่อมา คุณครูให้สอบแบบนี้อีก เพื่อนนอกกลุ่มเค้าพูดว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนหนังสือหรอก เพราะหนังสือเค้าไม่ได้เขียนชื่อ
จขกท.เลยปิ้งไอเดีย กะว่าจะไม่เปลี่ยนหนังสือ เพราะไม่ได้เขียนชื่อเหมือนกัน แต่อยู่ดีๆไอเพื่อนคนที่ 2 เนี่ยก็พูดขึ้นมาเสียงดังเลย
ว่า จขกท.เปลี่ยนหนังสือรึยัง จขกท.กลัวคุณครูรู้ว่ายังไม่เปลี่ยนเลยจำใจต้องเปลี่ยนกับเขาไป แล้วก็เหมือนเดิม ในหนังสือว่างเปล่า
เรื่องที่สอบวันนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก ถ้าไม่มีสูตรก็ทำไม่ได้ จขกท.นั่งทำอะไรไม่ได้อยู่นานมาก หันไปเห็นเพื่อนคนนี้นั่งทำใหญ่เลย
น้ำตาแทบร่วงเลยตอนนั้น คะแนนช่องนี้คง 0 แล้วสินะ
แล้วเหมือนฟ้าประทาน คุณครูออกไปรับโทรศัทพ์หน้าห้อง จขกท.เลยหันไปขอหนังสือตัวเองจากเพื่อนคนที่ 2
เพราะเห็นว่าเค้าทำได้ค่อนข้างเยอะแล้ว เค้าก็ให้กลับมา ตอนนั้นเวลาสอบเหลือนิดเดียว จขกท. รีบทำจนเสร็จ
พอเสร็จแล้วก็จะเอาหนังสือให้เพื่อนคนนี้ทำต่อ แต่เค้ากลับทำหน้าตาไม่พอใจแล้ว บอกว่าไม่เอาแล้ว จะทำด้วยตัวเอง
จขกท.ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอกลับบ้านวันนั้น เค้าไปโพสว่า จขกท.ในเฟส ประมาณว่า อยากเก่งอยู่คนเดียว
จะไม่มีเพื่อนคบหรอกนะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่พูดกับ จขกท.อีกเลย ส่วนเพื่อนคนที่ 3 ก็เป็นไปกับเค้าด้วย
จขกท.พูดด้วยก็ถามคำตอบคำ ไม่เหมือนเดิม จขกท.เลยตัดสินใจเดินออกมาจากกลุ่มนี้เลย
แต่ จขกท.ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนคนอื่นในห้องมากนัก ก็ไปกะคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง ไม่เป็นหลักแหล่ง ตัวคนเดียว
ส่วนเพื่อนคนที่ 2 ก็พูดจาเหน็บแนมตลอดเวลา แล้วก็จับกลุ่มพูดกับเพื่อนคนอื่นในห้อง พอจขกท.เดินมาเค้าก็หยุดพูด
เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิด
การจะมีเพื่อนนี่คือต้องช่วยเพื่อนจนตัวเองเดือนร้อนใช่ไหม?
แล้วปัญหามันจะไม่เกิดเลยถ้าเพื่อนจขกท.ยอมจดอะไรลงไปในหนังสือบ้าง
ทำไม จขกท.กลายเป็นคนผิด กลายเป็นไม่มีเพื่อนคบ
ตอนนี้อึดอัดมากกก ไม่รู้เค้าไปพูดอะไรลับหลังเราแบบไหนบ้าง
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงต่อไปกันคะ?
กลายเป็นคนผิด เมื่อไม่ยอมให้เพื่อนเอาเปรียบ?
จขกท.มีเพื่อนในกลุ่มที่โรงเรียนอยู่ 3 คน ต่างคนต่างที่มาเพิ่งมาเรียนด้วยกันได้ ปีกว่าๆ แต่ก่อนก็พึ่งพาอาศัยกันดี ไม่มีปัญหา
จขกท.เรียนรู้เรื่องมากสุด ก็จะเป็นคนที่ทำการบ้านเสร็จก่อน ให้เพื่อนๆลอกตามประสา เวลาสอบก็ส่งซิก กันตามระเบียบ
คนที่ 2 เรียนพอรู้เรื่องเหมือนกัน ก็คอยถามๆปรึกษากันเวลามีปัญหาอะไรสงสัยในเนื้อหาการเรียน แต่การบ้านที่ยากหน่อยก็ลอกจาก จขกท.
คนที่ 3 เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ก็ช่วยเหลือจนผ่านกันมาตลอด
จนวันหนึ่ง เป็นวันที่รู้สึกสะกิดใจครั้งแรกคือวันนั้นมีการบ้านที่จะต้องส่งคาบบ่าย คาบเช้าเรียนคอม ซึ่งอาจารย์ก็ปล่อยๆ เพื่อนๆก็เอาการบ้านมาทำกัน
เพื่อนในกลุ่มของ จขกท.ก็ยังไม่มีใครทำการบ้านเลย รวมทั้ง จขกท.ด้วย แต่เพื่อนคนที่ 2 บอกให้ จขกท.รีบทำการบ้าน เค้าจะได้รีบลอกให้ทัน
แต่ตัวเองนั่งเล่นโทรศัพท์รอ ทั้งๆที่ถ้าเค้าจะพยายามทำก็ทำได้ แต่ไม่ เค้านั่งเล่นรอลอก จขกท. นั่นเป็นครั้งแรกที่รู้สึกไม่ดี
จากนั้นมาก็รู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น เค้าบอกให้ จขกท.เล่นเกมให้เค้าเพราะ เค้าอยากได้คะแนนเยอะๆ ทั้งๆที่ จขกท.กำลังทำแบบฝึกหัดอยู่
จนมาถึงวันหนึ่ง วันนั้นคุณครูให้สอบเปิดหนังสือได้ ซึ่งเป็นวิชาที่ยาก เนื้อหาในหนังสือไม่ค่อยมีในข้อสอบหรอก เปิดแค่ดูโจทย์แค่นั้นเอง
แต่อาจารย์มีข้อแม้ว่าต้องเปลี่ยนหนังสือกับเพื่อน จขกท.เปลี่ยนหนังสือกับเพื่อนคนที่ 2
ในหนังสือจขกท. จดสูตรและข้อมูลทุกอย่างที่เอาไปทำข้อสอบได้ แต่ในหนังสือเพื่อนไม่มีอะไรเลย
การสอบของจขกท.ผ่านมาได้แบบที่ต้องเค้นสมองสุดๆ กลับมาบ้านปวดหัวเลย แต่เพื่อนนี่ชิวๆ มีข้อมูลเต็มพิกัด
แต่เค้าอ้าง ว่าดูที่จขกท.จดไม่รู้เรื่องหรอก วันนั้นจขกท.ได้บอกกับเพื่อนคนนี้แล้วว่า
ต้องจดสูตรหรือข้อมูลลงไปบ้างนะ ไม่งั้นเราจะทำข้อสอบได้ยังไง เราเองก็จำไม่ค่อยได้ เค้าก็รับปากว่าได้ วันหลังเค้าจะจด
พอสัปดาห์ต่อมา คุณครูให้สอบแบบนี้อีก เพื่อนนอกกลุ่มเค้าพูดว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนหนังสือหรอก เพราะหนังสือเค้าไม่ได้เขียนชื่อ
จขกท.เลยปิ้งไอเดีย กะว่าจะไม่เปลี่ยนหนังสือ เพราะไม่ได้เขียนชื่อเหมือนกัน แต่อยู่ดีๆไอเพื่อนคนที่ 2 เนี่ยก็พูดขึ้นมาเสียงดังเลย
ว่า จขกท.เปลี่ยนหนังสือรึยัง จขกท.กลัวคุณครูรู้ว่ายังไม่เปลี่ยนเลยจำใจต้องเปลี่ยนกับเขาไป แล้วก็เหมือนเดิม ในหนังสือว่างเปล่า
เรื่องที่สอบวันนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก ถ้าไม่มีสูตรก็ทำไม่ได้ จขกท.นั่งทำอะไรไม่ได้อยู่นานมาก หันไปเห็นเพื่อนคนนี้นั่งทำใหญ่เลย
น้ำตาแทบร่วงเลยตอนนั้น คะแนนช่องนี้คง 0 แล้วสินะ
แล้วเหมือนฟ้าประทาน คุณครูออกไปรับโทรศัทพ์หน้าห้อง จขกท.เลยหันไปขอหนังสือตัวเองจากเพื่อนคนที่ 2
เพราะเห็นว่าเค้าทำได้ค่อนข้างเยอะแล้ว เค้าก็ให้กลับมา ตอนนั้นเวลาสอบเหลือนิดเดียว จขกท. รีบทำจนเสร็จ
พอเสร็จแล้วก็จะเอาหนังสือให้เพื่อนคนนี้ทำต่อ แต่เค้ากลับทำหน้าตาไม่พอใจแล้ว บอกว่าไม่เอาแล้ว จะทำด้วยตัวเอง
จขกท.ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอกลับบ้านวันนั้น เค้าไปโพสว่า จขกท.ในเฟส ประมาณว่า อยากเก่งอยู่คนเดียว
จะไม่มีเพื่อนคบหรอกนะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่พูดกับ จขกท.อีกเลย ส่วนเพื่อนคนที่ 3 ก็เป็นไปกับเค้าด้วย
จขกท.พูดด้วยก็ถามคำตอบคำ ไม่เหมือนเดิม จขกท.เลยตัดสินใจเดินออกมาจากกลุ่มนี้เลย
แต่ จขกท.ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนคนอื่นในห้องมากนัก ก็ไปกะคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง ไม่เป็นหลักแหล่ง ตัวคนเดียว
ส่วนเพื่อนคนที่ 2 ก็พูดจาเหน็บแนมตลอดเวลา แล้วก็จับกลุ่มพูดกับเพื่อนคนอื่นในห้อง พอจขกท.เดินมาเค้าก็หยุดพูด
เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิด
การจะมีเพื่อนนี่คือต้องช่วยเพื่อนจนตัวเองเดือนร้อนใช่ไหม?
แล้วปัญหามันจะไม่เกิดเลยถ้าเพื่อนจขกท.ยอมจดอะไรลงไปในหนังสือบ้าง
ทำไม จขกท.กลายเป็นคนผิด กลายเป็นไม่มีเพื่อนคบ
ตอนนี้อึดอัดมากกก ไม่รู้เค้าไปพูดอะไรลับหลังเราแบบไหนบ้าง
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงต่อไปกันคะ?