สวัสดีค่ะ
เรื่องคือจขกท.กำลังเรียนอยู่ม.ปลายในต่างประเทศ มาต่างประเทศเป็นครั้งแรก และเปิดเทอมมา4อาทิตย์แล้ว
ภาษาก็พูดไม่เก่ง เรียกว่าแทบไม่ได้เลยดีกว่า แต่เขียนฟังอ่านได้ค่ะ เพื่อนก็มีที่ไปไหนมาไหนด้วยกันแต่ก็ไม่สนิทมากเท่าไหร่ คือไม่ได้คุยมาก
จขกท.อยู่ในประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักน่ะค่ะ แต่เรียนในโปรแกรมภาษาอังกฤษ
แต่ก็ไม่ได้เครียดนะ คือก็ทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆ คุยกันปกติ
แต่เรารู้สึกเหมือน เราทำอะไรน่าขำ ดูปัญญาอ่อนตลอดเวลา คือไม่ได้มีใครมาบอก หรือได้ยินใครหัวเราะนะ แต่พอเราทำอะไรสักอย่าง
จะต้องกลับมารู้สึกไปเเองทุกทีว่ามันแย่แน่ๆ ต้องมีคนหัวเราะเยาะเราอยู่แน่ๆอ่ะค่ะ จะเรียกว่ามโนก็ได้มั้ง
ควรทำไงดีคะ บางทีมันมานั่งคิดแบบโว้ยไม่น่าพูดอย่างนั้นเลย หรือโอ้ยฉันพูดผิดเมื่อกี้ อยากตบหน้าตัวเองจริงๆ
บางทีก็คิดไปเองว่าแบบทุกคนจะตลกหน้าตาเรา ,การพูดเรา หรือหัวเราการกระทำเรา
ใครมีประสบการณ์หรือรู้ว่าควรทำยังไงช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ยังไงจขกท.ก็ต้องสู้ต่อไป พยายามโฟกัสกับอย่างอื่น แต่อยากมาปรึกษาในพันทิป เผื่อว่าจะมีวิธีดีๆ ให้เลิกคิดมากสักทีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ปรึกษา::รู้สึกเหมือนทุกคนกำลังหัวเราะสมเพสเราตลอดเวลาT_T(ต่างประเทศ)
เรื่องคือจขกท.กำลังเรียนอยู่ม.ปลายในต่างประเทศ มาต่างประเทศเป็นครั้งแรก และเปิดเทอมมา4อาทิตย์แล้ว
ภาษาก็พูดไม่เก่ง เรียกว่าแทบไม่ได้เลยดีกว่า แต่เขียนฟังอ่านได้ค่ะ เพื่อนก็มีที่ไปไหนมาไหนด้วยกันแต่ก็ไม่สนิทมากเท่าไหร่ คือไม่ได้คุยมาก
จขกท.อยู่ในประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักน่ะค่ะ แต่เรียนในโปรแกรมภาษาอังกฤษ
แต่ก็ไม่ได้เครียดนะ คือก็ทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆ คุยกันปกติ
แต่เรารู้สึกเหมือน เราทำอะไรน่าขำ ดูปัญญาอ่อนตลอดเวลา คือไม่ได้มีใครมาบอก หรือได้ยินใครหัวเราะนะ แต่พอเราทำอะไรสักอย่าง
จะต้องกลับมารู้สึกไปเเองทุกทีว่ามันแย่แน่ๆ ต้องมีคนหัวเราะเยาะเราอยู่แน่ๆอ่ะค่ะ จะเรียกว่ามโนก็ได้มั้ง
ควรทำไงดีคะ บางทีมันมานั่งคิดแบบโว้ยไม่น่าพูดอย่างนั้นเลย หรือโอ้ยฉันพูดผิดเมื่อกี้ อยากตบหน้าตัวเองจริงๆ
บางทีก็คิดไปเองว่าแบบทุกคนจะตลกหน้าตาเรา ,การพูดเรา หรือหัวเราการกระทำเรา
ใครมีประสบการณ์หรือรู้ว่าควรทำยังไงช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ยังไงจขกท.ก็ต้องสู้ต่อไป พยายามโฟกัสกับอย่างอื่น แต่อยากมาปรึกษาในพันทิป เผื่อว่าจะมีวิธีดีๆ ให้เลิกคิดมากสักทีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ