สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
เราก็เพิ่งอกหัก ... แต่ชีวิตก็ผ่านมาหลายครั้งแล้ว หักเค้าบ้าง เค้าหักเราบ้าง
ครั้งที่ทำเรื่องเพี้ยน ๆ ก็ตอนวัยรุ่น : นั่งรถไปบางแสน แล้วนอนริมทะเลหนาวมาก พอเช้ากลับบ้านอาบน้ำแต่งตัว
แล้วนั่งรถไปพัทยา แล้วเดินกินเบียร์ เดิน ๆ ๆ ๆ จนห้าหกโมงเย็น คนขับรถสองแถวแดงจอดรถแล้วถามว่า
"น้อง ๆ จะไปไหนเห็นเดินตั้งแต่ตอนเที่ยง ๆ แล้ว มาขึ้นรถข้างหลังก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งท่ารถ บขส."
นั่ง บขส.กลับถึงเอกมัย เกือบสองทุ่ม ขึ้นรถเมล์สาย 25 ปากน้ำ-ท่าช้างหรือท่าราชมั้ง ถ้าจำไม่ผิด เมาก็เมา ง่วงก็ง่วง
ใจอยากยกมือไว้วัดพระแก้ว หลับ ๆ ตื่น ๆ ผ่านเยาวราช อ้าวนี่กรูมาฮ่องกงได้ไงเนี่ย ตกใจสุดขีด ซักแป๊บความจำกลับมา
รถแล่นผ่านวัดพระแก้ว ยกมือไหว้ เฮ้อออ สบายใจละ... นั่งรถคันเดิมนี่แหละกลับบ้าน หลับอีก ตื่นมาอีกทีปากน้ำ เวนกำ
กระเป๋าถามบ้านอยู่ไหน เดี๋ยวปลุกให้ เลยบอกเค้า พอถึงป้ายเค้าปลุก ลงจากรถ ณ เวลานั้น 5 ทุ่มได้ เดิน ๆ ๆ ๆ จนถึงบ้าน
พอหายดี มานั่งคิดว่า กรูบ้าป่าวเนี่ย ทรมานตัวเองเพื่อ ????
จขกท. ทำใจสบาย ๆ ครับ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ (ปลอบใจตัวเองด้วย)
ครั้งที่ทำเรื่องเพี้ยน ๆ ก็ตอนวัยรุ่น : นั่งรถไปบางแสน แล้วนอนริมทะเลหนาวมาก พอเช้ากลับบ้านอาบน้ำแต่งตัว
แล้วนั่งรถไปพัทยา แล้วเดินกินเบียร์ เดิน ๆ ๆ ๆ จนห้าหกโมงเย็น คนขับรถสองแถวแดงจอดรถแล้วถามว่า
"น้อง ๆ จะไปไหนเห็นเดินตั้งแต่ตอนเที่ยง ๆ แล้ว มาขึ้นรถข้างหลังก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งท่ารถ บขส."
นั่ง บขส.กลับถึงเอกมัย เกือบสองทุ่ม ขึ้นรถเมล์สาย 25 ปากน้ำ-ท่าช้างหรือท่าราชมั้ง ถ้าจำไม่ผิด เมาก็เมา ง่วงก็ง่วง
ใจอยากยกมือไว้วัดพระแก้ว หลับ ๆ ตื่น ๆ ผ่านเยาวราช อ้าวนี่กรูมาฮ่องกงได้ไงเนี่ย ตกใจสุดขีด ซักแป๊บความจำกลับมา
รถแล่นผ่านวัดพระแก้ว ยกมือไหว้ เฮ้อออ สบายใจละ... นั่งรถคันเดิมนี่แหละกลับบ้าน หลับอีก ตื่นมาอีกทีปากน้ำ เวนกำ
กระเป๋าถามบ้านอยู่ไหน เดี๋ยวปลุกให้ เลยบอกเค้า พอถึงป้ายเค้าปลุก ลงจากรถ ณ เวลานั้น 5 ทุ่มได้ เดิน ๆ ๆ ๆ จนถึงบ้าน
พอหายดี มานั่งคิดว่า กรูบ้าป่าวเนี่ย ทรมานตัวเองเพื่อ ????
จขกท. ทำใจสบาย ๆ ครับ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ (ปลอบใจตัวเองด้วย)
แสดงความคิดเห็น
ตอนอกหักเคยทำอะไรเพี้ยนๆที่สุดแบบที่ชีวิตนี้ไม่เคยทำกันบ้างมั้ยคะ
ก็ยังทำงานได้ปกติ แต่เมื่อวานประชุม ก็เหม่อลอย นายถามก็ยังงงๆเอ๋อๆ
ไปหาเพื่อนก็หัวเราะตลอดเวลา เหมือนคนบ้า พอพ้นจากเพื่อนไปน้ำตาก็ไหล
พยายามหาคนในพันทิปคุยก็คุยได้ไม่นานเหมือนใจมันยังไม่อยากเปิดรับ ก็ต้องขอโทษคนที่แอดไลน์ไปแล้วไม่ได้คุยนะคะ ต้องใช้เวลา
ก็พยายามจะหาอะไรทำแต่เหมือนสติมันหลุดๆไปแล้วค่ะ แต่ก็ยังดีที่ยังคุมสติได้บ้างยังทำงานได้อยู่
ถ้าไม่ติดงานก็อยากจะนั่งรถไฟไปสุไหงโกลกเหมือนกัน ดากานดา ฉันรักแกว่ะ ฮือๆ ทำไมชีวิตมันเศร้าอย่างนี้