หลายท่านกล่าวจาบจ้วงพระไตรปิฏกว่าสอดใส้คติพราหมณ์อย่างโน้นอย่างนี้
เช่น เรื่องลี้ลับ ภพชาติ นรกสวรรค์ อภินิหาร เทพพรหม เท้าสักกะ นาค ครุฑ
เพราะตนเคยได้ยินว่าพรามหณ์กล่าวเรื่องเหล่านี้

การกระทำของคนเหล่านี้เปรียบเสมือนคนตาบอดเกิดมาไม่เคยเห็นพระจันทร์
เมื่อได้ยินเรื่องพระจันทร์ตามในตำรา ตามในศาสนาหนึ่งๆ ก็ย่อมระลึกว่าพระจันทร์เกิดมาจากศาสนานั้น
ทั้งที่พระจันทร์เกิดขึ้นเอง มีอยู่แล้ว มีมาก่อนศาสนา แต่ตนเองตาบอดมองไม่เห็น จึงสรุปเอาตามนั้น

ฉันใดก็ฉันนั้น

หลายอย่างมีอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะพราหมณ์มาบัญญัติให้มี
คนตาดี ผู้ได้อภิญญาพึงเห็น พึงรู้ได้ด้วยตนเอง
ส่วนคนตาบอดผู้เป็นนักเดา ผู้ไม่ขวนขวายที่จะเห็น พึงกล่าวสรุปได้แค่นั้น