คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมก็เคยครับ ไอ้การอยากจะไม่แคร์คนน่ะ ตอนเข้าปวช.ใหม่ๆผมก็เคยโดนรุ่นพี่บรีฟเพราะไม่ยอมรับน้องครับ เค้าทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ พูดด้วยก็ไม่ยอมคุยตอบ เจอหน้าทักก็ไม่ทัก ในที่สุดผมเบื่อครับ ผมบอกตัวเองว่าผมจะไม่สนใจพวกนั้นอีก แต่ผมเกิดอาการคลื่นไส้ ต้องวิ่งไปอ้วกแทบไม่ทัน เพราะผมเครียดครับ ถึงใจเราจะบอกว่าอย่าไปแคร์มัน แต่จิตใต้สำนึกมันไม่ได้เป็นแบบนั้นไปด้วย
เหมือนกับโจรกระชากสร้อยที่เคยออกข่าวนั่นแหละ เอาไปแล้วฝันเห็นเจ้าของมาตาม มาทวง ฝันโน่นฝันนี่ จนต้องแอบเอามาคืนเจ้าของ นักข่าวไปสัมภาษน์เจ้าของทอง เค้าบอกไม่ได้ทำอะไรเลย
คุณจะพูดหลอกใครก็ได้ แต่คุณหลอกจิตใต้สำนึกคุณเองไม่ได้
ส่วนเรื่องการทำงานก็เหมือนผมเลย ยังกะตัวเองมาอ่านข้อความตัวเอง ผมเองก็ทำอะไรได้ไม่นาน บางทีใครทำอะไรต่อหน้าเรา หรือคุยอะไรที่มันไม่ดีให้เราได้ยิน เราก็คิดละว่าเค้าต้องไม่พอใจอะไรเราแน่ๆเลย เราทำอะไรผิดไปรึเปล่า จนหลายๆคนก็รำคาญ
เหมือนกับโจรกระชากสร้อยที่เคยออกข่าวนั่นแหละ เอาไปแล้วฝันเห็นเจ้าของมาตาม มาทวง ฝันโน่นฝันนี่ จนต้องแอบเอามาคืนเจ้าของ นักข่าวไปสัมภาษน์เจ้าของทอง เค้าบอกไม่ได้ทำอะไรเลย
คุณจะพูดหลอกใครก็ได้ แต่คุณหลอกจิตใต้สำนึกคุณเองไม่ได้
ส่วนเรื่องการทำงานก็เหมือนผมเลย ยังกะตัวเองมาอ่านข้อความตัวเอง ผมเองก็ทำอะไรได้ไม่นาน บางทีใครทำอะไรต่อหน้าเรา หรือคุยอะไรที่มันไม่ดีให้เราได้ยิน เราก็คิดละว่าเค้าต้องไม่พอใจอะไรเราแน่ๆเลย เราทำอะไรผิดไปรึเปล่า จนหลายๆคนก็รำคาญ
แสดงความคิดเห็น
เราจำเป็นต้องแคร์คนมั้ย????
เรางง กับมัน เราทำอะไรให้ ผิดมั้ยที่คุยไม่เก่งคุยไม่สนุก ทำหน้าแป็กๆ
พยายามอดทน แต่ก็ต้องเข้าใจเพราะต้องเจอในชีวิต เจอทุกวัน เห็นหน้ามันทุกวัน
นี่เพิ่มเริ่มทำงานได้ห้าวัน มีอาการแบบนี้แล้ว แล้วจะให้ทนเป็นเดือน รอเงินเดือน คิดมากด้วย
นิสัยส่วนตัวจะไม่ค่อยสุงสิงอยู่แล้ว คุยบ้าง ทักบ้างก็มี แต่รู้สึกว่าเค้าจะจับจุดเราได้ว่าเราไม่มีความมั่นใจ ประหม่า คุยไม่สนุก ทำขรึม
ก็นิสัยเราเป็นยังงี้ เราเองก็ไม่อยากออกงาน เพราะมีคนดูถูกว่าทำได้ไม่นาน แล้วจะให้ทำยังไง เราไม่อยากเจอแบบนี้เลย เราต้องเจอมันเป็นเดือนๆ
เราไม่อยากหนีปัญหาแล้ว เอะอะๆก็ออก เรียนที่ไหนก็ออกเพราะเจอเพื่อนเมิน เป็นปมไปแล้ว แล้วนี่เจอที่ทำงานอีก ไม่ชอบสังคมการทำงานแบบนี้เลยอะ
ตอนนี้ไปที่ไหนก็เจอปัญหาแบบนี้ หนีไม่พ้นเมื่อหนีไม่พ้นก็ไม่ต้องหนี อยู่กับที่ อดทนเพื่อเป้าหมายเล็กๆของเรา เรามีพ่อแม่เป็นกำลังใจ
เครียดนะ ที่ว่าจ้องเจอกับมันทุกวัน ทำงานร่วมกัน อึดอัดโว้ยย จะให้บอกว่า อย่าไปสน อย่าไปแคร์ เด็ดเดี่ยว เราคงทำไม่ได้อ่ะ
เครียดๆๆๆ ทำไมต้องเจอกับตัวเราด้วย เวรกรรมจริงๆ ถ้าไม่เกิดกับตัวเรา เราคงทำงานได้นานสิบปีเลยทีเดียว ให้คนที่ดูถูกมันเงิบ หงายหลังไปเลย