ชีวิตคนเรียนจบกับเรียนไม่จบเป็นอย่างนี้จริงหรอ

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า คือตัวผมเองได้เรียนในสถาบันอาชีวะแห่งหนึ่งใน กทม ได้มีโอกาสพบกับรุ่นพี่คนนึงอายุรุ่นต่างกับผมประมาณ 15 ปี(ตอนนี้ผมอายุ25)เราเจอกันในวิทลัยแล้วเราก็ได้คุยกันอย่างถูกคอจึงได้ชวนกันไปนั่งดื่ม พี่แกเล่าให้ฟังว่าตอนแกเรียนแกเป็นคนเรียนเก่งคนนึงเลยแหละ ต่างกับเพื่อนแกคนนึงที่เรียนไม่ค่อยเอาไหนมาเรียนก็เรียนไปวันๆไม่สนใจอะไรเลยแต่เค้า2คนก็จบ ปวส.มาด้วยกัน ด้วยความที่พี่คนนี้แกเรียนเก่งแกจึงได้ไปสอบต่อในระดับปริญญาตรีที่พระจอมเกล้าแห่งหนึ่ง(อนาคตแกกำลังสวยใช่ป่าวละครับ)ต่างกับพี่อีกคนด้วยความที่ขี้เกียจเรียนจึงขอหยุดที่วุฒิ ปวส และทำงานเก็บเงินทันที ส่วนพี่ที่แกเรียนเก่งได้เรียนจบมาและได้มาเป็นวิศวะกรเครื่องกลบริษัทเยอรมันแห่งหนึ่งในไทยเงินเดือน 30,000กว่าบาท(ตอนนี้น่าจะ50000และแกบอก)ทำงาน จ-ส
เดินทางตลอดตากแดดมั้งเหนื่อยเดินทางไปต่างประเทศก็เหนื่อยแกบ่นกับผม แต่พี่ที่เรียนไม่จบตอนแก่ทำงานแกได้ลักจำวิชามาแล้วก็มาเปิดบริษัททำเกี่ยวกับประกอบเครื่องลำเลียง ส่งไทยมั้ง ส่งนอกมั้ง กำไรเดือนนึงก็เป็น1,000,000อยู่นะ(คือเอาง่ายๆแกเป็นเถ่าแก่แล้ว)อยากไปต่างประเทศก็ไปพาครอบครัวไปเที่ยวอยากเข้าโรงงานตอนไหนก็เข้าอยากตื่นตอนไหนก็ตื่นขับรถเบ้นซ์อย่างหรู ส่วนพี่ที่เป็นวิศวะขับฮอนด้าซิตี้

ทุกคนมีความคิดอย่างไรครับช่วยตอบผมที