เป็นกระทู้แรกของผมขาดตกบกพร่องอย่างไรขออภัยด้วยนะครับ
ขอแนะนำตัวตัวก่อนนะครับส่วนตัวผมเองไม่ได้มาจากครอบครับที่มีพร้อมด้านฐานะแต่มีพร้อมด้านความอบอุ่นในครอบครัว ทางฝั่งคุณพ่อรับราชการคุณแม่ค้าขาย
ผมจึงเห็นทั้งสองด้านของอาชีพรับเงินเดือนและอาชีพเจ้าของธุรกิจ และผมได้ตัดสินใจเลือกอาชีพในแบบมนุษย์เงินเดือนซึ่งครอบครัวนั้นยินดีกับสิ่งที่ผมเลือกเพราะ
คุณพ่อคุณแม่บอกเสมอว่า "ถ้าเราได้ทำงานที่เรารัก...เหมือนกับเราได้พักผ่อนไปตลอดชีวิต" ผมจึงมาสอบนักบินซึ่งผมก็ได้เป็นนักบินของสายการบินหนึ่งในประเทศครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมได้พบรักกับ ผญ เธอมีอายุมากกว่าผม 1 ปี เธอนั้นเป็นคนดีมากในสายตาผมแม้เธอจะไม่สมบูรณ์พร้อมในทุกๆด้านแต่ผมก็รักเธอคนนี้ด้วยหัวใจของผม
เราคบกันด้วยการที่ผมช่วยเธอสร้างธุรกิจที่เธออยากทำ เป็นธุรกิจเล็กๆในจังหวัดบ้านเกิดของเราทั้งสองคน ห่างจาก กทม แค่ 2-3 ชม. ผมช่วยเธอทำเกือบจะทุกอย่างทำมากกว่า
หุ้นส่วนอีก 4 คนที่ร่วมทำธุรกิจกับเค้า เรา 2 คนรักกันมากความรักของเราดีทุกอย่างขาดแต่ที่ครอบครัวของแฟนผมนั้นไม่สมบูรณ์พ่อแม่ของเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเค้าอยู่กับคุณแม่
และคุณแม่ของเค้าไม่ชอบคนที่รับเงินเดือน อยากได้คนมาช่วยลูกสาวดูแลกิจการซึ่งกิจการของคุณแม่แฟนผมนั้นเปิดร้านขายของครับ รายได้ต่อเดือนประมาณ 1แสนถึง 2 แสนบาท
เค้านั้นไม่ชอบผมตรงความคิดผมที่ไม่ชอบทำธุรกิจเค้ามองว่าธุรกิจนั้นมั่นคงมากกว่าการที่ผมรับเงินเดือนนักบินซึ่งต่อเดือนประมาณ 1 แสนถึง 2 แสนเช่นกัน แล้วเมื่อคุณแม่แฟนผมนั้นไม่ชอบผมข้อนี้ จึงคอยจับผิดทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผม เรื่องแต่งตัวบ้าง เรื่องบุคลิกบ้างเรื่องความคิดบ้าง ถ้าคิดแตกต่างเพียงเล็กน้อยจะมองว่าผมไม่ดีทันทีและคอยมาต่อว่าแฟนผมมากดดันแฟนผมมากมาย ไปทานข้าวยังต้องแอบไป ไปดูหนังผมก็ต้องแอบไป ถ้าไปแฟนผมจะโดนแม่ต่อว่าและเมื่อผมยายามอธิบายอะไรก็ตามคุณแม่ก็จะไม่ฟังในสิ่งที่ผมอธิบายจะเอาความคิดของตัวเองมาตัดสินผมทันที เช่น คนข้างบ้านบุคลิกแบบผมต่อไปผมต้องแย่เหมือนคนข้างบ้านบ้าง เหมือนผมถูกตัดสินจากสิ่งที่เค้าเคยเจอ แต่เค้าไม่เคยเปิดใจเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น แม่ของแฟนผมก็จะไปกดดันแฟนผมด้วยคำพูดมากมาย เช่นถ้าแต่งงานกันไปแฟนผมต้องลำบากเพราะต้องดูแลทุกอย่างผมไม่ได้คอยดูแลได้ทุกวันไม่ได้ทานข้าวด้วยทุกวัน แต่ความเป็นจริง ผมลงเครื่องมาก็จะขับรถจากสนามบินกลับไปหาคนรักของผมที่ต่างจังหวัดแม้ว่าผมจะหยุดแค่วันเดียววันไหนมีบินติดๆกันก็จะไม่กลับครับ
ผมบินในประเทศการทำงานคือเช้าเย็นกลับไม่ได้ไปค้างที่ต่างประเทศครับและผมมีบิน 3 วันหยุด 2 วันบ้าง บิน 5 หยุด 4 วันบ้าง ผมก็กลับไปหาเธอตลอด
สุดท้ายแฟนผมก็ทนเสียงและแรงกดดันไม่ไหว มาบอกกับผมเพื่อจบเส้นทางที่เดินมาด้วยกัน ลำบากมาด้วยกัน
กับเหตุผลที่ว่า ผมไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดทุกๆวัน
ผมไม่ขอบการค้าผมไม่ค้าขาย
ผมคุยธุรกิจกับแม่เค้าไม่ถูกใจ
และเหตุผลสุดท้ายครับ ผมเป็นนักบิน
ผมเลยอยากถามว่าผมนั้นไม่ดีตรงไหนครับพี่กัปตันที่รู้จักกันเค้ามีครอบครัวอยู่เชียงใหม่ยังกลับไปหาครอบครัวเค้าทุกครั้งที่มีวันหยุด
ผมขับรถแค่ 2-3 ชม. ก็ถึงทำไมเค้าถึงทิ้งผมไป....ผมเลือกอาชีพที่มั่นคงแต่ทำมันไม่ดีตรงไหนครับ
อยากถามคุณ ผญ หลายๆคนผมอยากได้ความเห็นของเพื่อนพี่น่ะครับ
ผมเป็นนักบินไม่ดีเหรอครับ
ขอแนะนำตัวตัวก่อนนะครับส่วนตัวผมเองไม่ได้มาจากครอบครับที่มีพร้อมด้านฐานะแต่มีพร้อมด้านความอบอุ่นในครอบครัว ทางฝั่งคุณพ่อรับราชการคุณแม่ค้าขาย
ผมจึงเห็นทั้งสองด้านของอาชีพรับเงินเดือนและอาชีพเจ้าของธุรกิจ และผมได้ตัดสินใจเลือกอาชีพในแบบมนุษย์เงินเดือนซึ่งครอบครัวนั้นยินดีกับสิ่งที่ผมเลือกเพราะ
คุณพ่อคุณแม่บอกเสมอว่า "ถ้าเราได้ทำงานที่เรารัก...เหมือนกับเราได้พักผ่อนไปตลอดชีวิต" ผมจึงมาสอบนักบินซึ่งผมก็ได้เป็นนักบินของสายการบินหนึ่งในประเทศครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมได้พบรักกับ ผญ เธอมีอายุมากกว่าผม 1 ปี เธอนั้นเป็นคนดีมากในสายตาผมแม้เธอจะไม่สมบูรณ์พร้อมในทุกๆด้านแต่ผมก็รักเธอคนนี้ด้วยหัวใจของผม
เราคบกันด้วยการที่ผมช่วยเธอสร้างธุรกิจที่เธออยากทำ เป็นธุรกิจเล็กๆในจังหวัดบ้านเกิดของเราทั้งสองคน ห่างจาก กทม แค่ 2-3 ชม. ผมช่วยเธอทำเกือบจะทุกอย่างทำมากกว่า
หุ้นส่วนอีก 4 คนที่ร่วมทำธุรกิจกับเค้า เรา 2 คนรักกันมากความรักของเราดีทุกอย่างขาดแต่ที่ครอบครัวของแฟนผมนั้นไม่สมบูรณ์พ่อแม่ของเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเค้าอยู่กับคุณแม่
และคุณแม่ของเค้าไม่ชอบคนที่รับเงินเดือน อยากได้คนมาช่วยลูกสาวดูแลกิจการซึ่งกิจการของคุณแม่แฟนผมนั้นเปิดร้านขายของครับ รายได้ต่อเดือนประมาณ 1แสนถึง 2 แสนบาท
เค้านั้นไม่ชอบผมตรงความคิดผมที่ไม่ชอบทำธุรกิจเค้ามองว่าธุรกิจนั้นมั่นคงมากกว่าการที่ผมรับเงินเดือนนักบินซึ่งต่อเดือนประมาณ 1 แสนถึง 2 แสนเช่นกัน แล้วเมื่อคุณแม่แฟนผมนั้นไม่ชอบผมข้อนี้ จึงคอยจับผิดทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผม เรื่องแต่งตัวบ้าง เรื่องบุคลิกบ้างเรื่องความคิดบ้าง ถ้าคิดแตกต่างเพียงเล็กน้อยจะมองว่าผมไม่ดีทันทีและคอยมาต่อว่าแฟนผมมากดดันแฟนผมมากมาย ไปทานข้าวยังต้องแอบไป ไปดูหนังผมก็ต้องแอบไป ถ้าไปแฟนผมจะโดนแม่ต่อว่าและเมื่อผมยายามอธิบายอะไรก็ตามคุณแม่ก็จะไม่ฟังในสิ่งที่ผมอธิบายจะเอาความคิดของตัวเองมาตัดสินผมทันที เช่น คนข้างบ้านบุคลิกแบบผมต่อไปผมต้องแย่เหมือนคนข้างบ้านบ้าง เหมือนผมถูกตัดสินจากสิ่งที่เค้าเคยเจอ แต่เค้าไม่เคยเปิดใจเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น แม่ของแฟนผมก็จะไปกดดันแฟนผมด้วยคำพูดมากมาย เช่นถ้าแต่งงานกันไปแฟนผมต้องลำบากเพราะต้องดูแลทุกอย่างผมไม่ได้คอยดูแลได้ทุกวันไม่ได้ทานข้าวด้วยทุกวัน แต่ความเป็นจริง ผมลงเครื่องมาก็จะขับรถจากสนามบินกลับไปหาคนรักของผมที่ต่างจังหวัดแม้ว่าผมจะหยุดแค่วันเดียววันไหนมีบินติดๆกันก็จะไม่กลับครับ
ผมบินในประเทศการทำงานคือเช้าเย็นกลับไม่ได้ไปค้างที่ต่างประเทศครับและผมมีบิน 3 วันหยุด 2 วันบ้าง บิน 5 หยุด 4 วันบ้าง ผมก็กลับไปหาเธอตลอด
สุดท้ายแฟนผมก็ทนเสียงและแรงกดดันไม่ไหว มาบอกกับผมเพื่อจบเส้นทางที่เดินมาด้วยกัน ลำบากมาด้วยกัน
กับเหตุผลที่ว่า ผมไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดทุกๆวัน
ผมไม่ขอบการค้าผมไม่ค้าขาย
ผมคุยธุรกิจกับแม่เค้าไม่ถูกใจ
และเหตุผลสุดท้ายครับ ผมเป็นนักบิน
ผมเลยอยากถามว่าผมนั้นไม่ดีตรงไหนครับพี่กัปตันที่รู้จักกันเค้ามีครอบครัวอยู่เชียงใหม่ยังกลับไปหาครอบครัวเค้าทุกครั้งที่มีวันหยุด
ผมขับรถแค่ 2-3 ชม. ก็ถึงทำไมเค้าถึงทิ้งผมไป....ผมเลือกอาชีพที่มั่นคงแต่ทำมันไม่ดีตรงไหนครับ
อยากถามคุณ ผญ หลายๆคนผมอยากได้ความเห็นของเพื่อนพี่น่ะครับ