สวัสดีครับ คือ ผมรู้สึกว่า ทำไมเดี๋ยวนี้เด็กๆวัยรุ่นบางพวก ถึงได้ชอบเอาชื่อเสียงมหาวิทยาลัยที่ดีๆมาข่มกัน หรือคิดว่าไอ้ที่ตัวเองเรียนอยู่มันดีนักดีหนา

คือตัวผมเรียนปี4อยู่ที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ใน วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ นะครับ แล้วผมมีลูกพี่ลูกน้องคนนึงที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 โรงเรียนสาธิตของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง(ขอไม่เอ่ยนาม ใครพอเดาได้ขอไม่ต้องเอ่ยออกมานะครับ)ซึ่งก็เป็นมหาวิทยาลัยที่ผมยอมรับและชื่นชมมาโดยตลอด แต่น้องผมคนนี้เขาเรียนไปทางสายวิทย์ซึ่งต่างกับผม เกรดเฉลี่ยประมาน3.2 - 3.5 และผมเห็นเขาบอกอยากเป็น หมอ ไม่ก็เป็น วิศวกร เขาก็ไปเรียนพิเศษหนัก ติวโอลิมปิค หรือแม้แต่ไปสอบโอลิมปิคซึ่งเขาก็ชอบมาคุยมาเล่าให้ฟังทั้งพ่อแม่เขาและพ่อแม่ผมฟัง ผมก็รู้สึกดีว่า เด็กวัยนี้ขวนขวายเรียนไปมันก็ดี

แต่มันติดที่ว่า เขามักจะพูดดูถูกเด็กที่เรียนสายศิลป์ ว่าอ่อนกว่า บอกว่าจะไม่มีอนาคต มีประโยคนึงเขาบอกว่า "พวกเรียนศิลป์น่ะไม่มีปัญญาจะจำชีวะ เลยต้องไปท่องจำกฏหมายแทน" (คือถ้าอยากเรียนสายกฏหมาย จะไปอ่านชีวะให้เสียเวลาทำเ_ี้ยอะไร) และก็ชอบพูดเย้ยมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ว่าดาดๆ เละๆเทะๆ (ไม่ใช่แค่คณะผม เหมาทั้งมหาวิทยาลัย) ถึงกับบอกว่า "ถ้าติดที่นี่ จะดรอปรอซิ่วดีกว่า" และเขาจะหลงไหลในมหาวิทยาลัย(ในฝัน)ของเขามากว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งๆที่ตัวเขายังเป็นแค่เด็ก สาธิต ไม่ใช่ นศ เวลาเขาเจอผม เขาก็มีท่าทางไม่ค่อยเคารพหรืออยากจะพูดด้วยซึ่งผมก็ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งๆที่แต่ก่อนก็คุยกันดีๆตลอด และยิ่งช่วงหลังๆนี่ผมก็เห็นว่าอาการหนักขึ้นเรื่อยๆแบบ จะProudอะไรนักหนาเป็นยังแค่เด็กม.ปลายอยู่ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรของเขา ผมไม่ได้น้อยใจหรืออะไรหรอก แต่ยอมรับตรงๆเลยว่า ผมรำคาญ รำคาญมากด้วย

ผมจะไม่โทษสถาบันว่าเพราะตัวผมก็มีเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง หรือผู้ใหญ่หลายๆคนที่ผมเคารพ ก็เรียนก็จบจากสถาบันนี้มา ก็ไม่ได้มีพฤติกรรมหรือความคิดแบบนี้ และอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า ผมยอมรับและชื่นชมมาโดยตลอด

ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีกับมัน แต่ก็อยากเตือนๆมันหน่อยว่า มันยังเป็นนักเรียนและก็ไม่รู้ว่ามหาวิทยาลัยที่มันหลงไหลนักหนาเนี่ยมันจะสอบเข้าได้รึเปล่า และอีกหน่อยต่อให้มันจะฉลาดแค่ไหนถ้าความคิดมันเป็นแบบนี้ ผมว่ามันไปไหนไม่รอดหรอก