คือดิฉันไม่รู้จะตั้งไหนดีระหว่างห้องศาสนากับวิทยาศาสตร์ เอามันทั้งาองห้องนี่แหละ
คือดิฉันคิดว่าดิฉันขี้กลัว คือะทำอะไรก็กลัวจะทำไม่ได้ไปซะหมด. ไอ้ที่ทำไปน่ะไม่ใช่ไม่กลัวนะ แต่มันไม่มีทางเลือก เลยจำเป็นต้องฝ่าความกลัว อย่างงานต่างๆ. พบปะผู้คน พบลูกค้า ปัญหาการทำงานต่างๆ กลัวจนปวดหัว.เหมือนตัวเองต้องฝืนความกลัวไปซะทุกเรื่อง บางเรื่องก็ไม่ทำซะงั้นถ้าผ่านความกลัวไปไม่ได้. ทำไมกลไกของสมองมันชอบสั่งให้ดิฉันต้องกลัวด้วยคะ. มันเป็นแบบนี้กันทุกคนรึป่าว หรือว่าดิฉันเป็นอยู่คนเดียว มีวิธีอะไรไม๊ที่จะเอาความกลัวออกไปจากสมองหรือจากใจได้มั่ง
ชักจะเบื่อความขี้กลัวของตัวเองเต็มประดาแล้ว
เราสามารถเอาความกลัวออกไปจากใจเราได้ยังไงอ่ะ
คือดิฉันคิดว่าดิฉันขี้กลัว คือะทำอะไรก็กลัวจะทำไม่ได้ไปซะหมด. ไอ้ที่ทำไปน่ะไม่ใช่ไม่กลัวนะ แต่มันไม่มีทางเลือก เลยจำเป็นต้องฝ่าความกลัว อย่างงานต่างๆ. พบปะผู้คน พบลูกค้า ปัญหาการทำงานต่างๆ กลัวจนปวดหัว.เหมือนตัวเองต้องฝืนความกลัวไปซะทุกเรื่อง บางเรื่องก็ไม่ทำซะงั้นถ้าผ่านความกลัวไปไม่ได้. ทำไมกลไกของสมองมันชอบสั่งให้ดิฉันต้องกลัวด้วยคะ. มันเป็นแบบนี้กันทุกคนรึป่าว หรือว่าดิฉันเป็นอยู่คนเดียว มีวิธีอะไรไม๊ที่จะเอาความกลัวออกไปจากสมองหรือจากใจได้มั่ง
ชักจะเบื่อความขี้กลัวของตัวเองเต็มประดาแล้ว