บันทึกชีวิตรติดลบ
ชีวิตรครอบครัวใหม่ของฉัน เริ่มต้นเมื่อตอนอายุ27ปี ฉันได้เจอผู้ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมหนี้สินและการล้มเหลวของชีวิต ฉันคิดแค่ว่าเขาเป็นคนดี คนขยันทำงาน เราคงเริ่มต้นกันสร้างครอบครัวให้ดีขึ้นได้ในไม่ช้า
เราตกลงใช้ชีวิตรร่วมกันเริ่มจาก 0 ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน ไม่มีอะไรเลยนอกจากหนี้สินที่ติดตัวมา ช่วงแรกฉันก้อเอารถมอไซน์จากทางบ้านมาใช้ก่อน ไว้ไปไหนมาไหน เขาก้อทำงานตามปรกติ ภาระหนี้สินที่มีก้อค่อยๆทยอยจ่ายไป อันไหนเร่งรัดมากๆ ฉันก้อขอให้ทางบ้านช่วย ฉันเองก้อไม่ได้อยู่เฉยๆ มีเงินที่เขาให้บ้างทางบ้านให้บ้างเอาไปซื้อของมาขาย. เย็บผ้าหารายได้เสริม รับจ้างซักผ้า เปิดร้านขาขของชำ หรือทำอะไรเล็กๆน้อยๆไปตามเรื่อง ปล่อยเป็นเงินให้คนยืมบ้างได้ดอกเบี้ยมาเล็กน้อยช่วยๆกันไป อยู่ได้ไม่กี่เดือนฉันก้อตั้งท้องลูกคนแรก ทางบ้านเห็นถึงความขยันอดทนเลยให้เงินมาซื้อรถตู้เก่าๆส่วนหนึ่ง จะได้มีรถไว้ใช้ทำมาหากิน เราก้ออยู่กันไปด้วยความอดทน มีทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ตามน้ำไป เขาเองก้อขยันและตั้งใจทำงานจนแทบไม่มีเวลาให้ครอบครัว. จนมามีลูกคนที่สอง ช่วงนี้ชีวิตครอบครัวเราเริ่มดีขึ้น เราสามารถมีรถมอไซน์คันใหม่ มีรถเก่งคันใหม่ มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม ฉันเองก้อทำงานแบบลุ่มๆดอนๆเปลี่ยนงานใหม่ไปเรื่อย แต่เราก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะที่เราทำมันแค่เป็นรายได้เสริมเท่านั้นจะทำหรือไม่ทำก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร และอีกอย่างคือฉันต้องดูแลลูกๆ เพราะเสาหลักคือหัวหน้าครอบครัวที่บุกทำงานหน้าดำหน้าแดงเพื่อให้ลูกเมียได้มีความสุข ต่อมาเราก้อได้เปลี่ยนรถคันใหม่อีก ฉันได้เปิดทำร้านเสริมสวยเล็กๆ ช่วงนี้เราพอมีเวลาให้กันมากขึ้นชีวิตรทุกๆด้านก้อดูดีกว่าเก่า ฉันคิดเสมอว่าฉันโชคดีที่มีสามีดี. รักลูกรักเมีย จนอาจจะทำให้ใครหลายๆคนอดอิจฉาไม่ได้ อยู่มาวันหนึ่งทางบ้านคิดจะยกบ้านและกิจการให้ฉันเป็นบ้านพร้อมร้านขายของ เพราะพ่อแม่คงจะคิดหวังดีว่าเราจะได้มีบ้านเป็นของตัวเองลูกเต้าจะได้อยู่สบาย ฉันเลยตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่บ้าน เขายังจำเป็นต้องทำงานที่เดิม ฉันคิดว่าสักวันเขาคงตามมาอยู่ด้วยกันกับพวกเรา ระยะทางคงไม่ใช่อุปสรรค์ของความรักเรา. เราไปมาหาสู่กันได้ ไม่ไดลำบากอะไร กลับมาอยู่บ้านดูแลร้านดูแลลูกๆไป วันไหนเขาคิดถึงก้อมา เราคิดถึงก้อไปมาหาสู่กัน ชีวิตรเราการงานการเงินเราก้อเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจซื้อรถกระบะเพิ่มอีกคัน เขาจะได้มีรถทำงานและไว้กลับมาบ้าน รถคันเก่าก้อทิ้งให้ฉันไว้ใช้ยามจำเป็น เวลาผ่านมาเราก้อมีความสุขกันดีเพราะความรักที่เขามีให้ฉันมันเต็ม ทุกๆวันเกิด ปีใหม่ หรือวาเลนไทน์ เขาก้อมักจะมีของขวัญมาให้ทุกๆปี แล้วแต่ว่าจะมีเงินมากเงินน้อย ช่วงเวลานี้เรามีความสุขกันมากจนมามีลูกคนที่สาม เขาเองก้อดูแลฉันดีเอาใจดี เราพอมีอะไรๆดีขึ้นมาตามลำดับ จนตัดสินใจดาว์รถคันใหม่เพราะคันเก่ามันก้อเริ่มเกเร ผ่านมาระยะหนึ่งด้วยความที่ฉันเองก้อต้องดูแลลูกๆสามคน สองคนต้องไปโรงเรียน คนเล็กแบเบาะ เป็นหน้าที่ของฉันคนเดียวรวมถึงดูแลร้านไปด้วย ทั้งที่ร่างกายก้อไม่ไดแข็งแรงดีมีแผลผ่าตัดจากการคลอด งานบ้านทุกอย่างรวมถึงต้องไปหาซื้ออาหารไว้ให้ลูกๆได้กิน จะลำบากกายยังไงก้อต้องอดทน. กลางคืนก้อนอนอยู่กับลูกๆ ไม่ว่าจะมีอะไรที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวก้อต้องอดทนผ่านไปให้ได้โดยที่ไม่เคยจะปริปากเรียกร้องว่าเหงาหรือท้อแท้ เราเริ่มมีภาระหนี้สินมากขึ้น ร้านที่ฉันดูแลก้อเริ่มไม่รอดเพราะลำพังแค่มือสองมือของฉันมันไม่ได้วิเศษถึงขนาดจะทำได้ทุกเรื่อง เงินที่เขาให้มาทุกบาทฉันก้อต้องยอมอดไว้เพื่อใช้หนี้สินที่มีที่สร้างมา แต่คิดเสมอว่าไม่เป็นไร ร่างกายฉันเริ่มแข็งแรงขึ้น ลูกๆเริ่มโตขึ้น ระดับหนึ่ง ฉันก้อคิดว่าจำเป็นต้องทำอะไรเพื่อให้มีรายได้เลี้ยงครอบครัว ฉันขอมีหนี้เพิ่มเพื่อจะได้มีเงินทุน ฉันลงทุนใหม่. ขอจากพ่อแม่บ้างส่วนหนึ่ง ขอจากเขาบ้างส่วนหนึ่ง. ทุนเก่าร้านเก่าที่หมดไปก้อเป็นหนี้พี่สาว และก้อไม่ได้ใช้คืน พี่สาวก้อไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไร คงจะถือว่าช่วยน้อง ช่วยมาตลอดไม่ใช่แค่ครั้งนี้ ฉันลงทุนเปิดร้านเกม คิดว่าลูกๆก้อจะได้ไม่เบื่อด้วยเพราะมีเพื่อนๆมาหามาเล่นด้วยที่ร้าน. ลูกๆเองก้อจะได้ไม่คิดไปไหน ช่วยๆกันในบ้าน หนี้สินเพิ่มเราก้อช่วยๆกันจ่าย ส่วนที่เขาให้มาได้ใช้หนี้ส่วนที่เราหาได้ ได้ไว้กินไว้ใช้ในครอบครัว และอาจจะได้ช่วยใช้หนี้บ้างส่วนหหนึ่ง เพราะเวลาที่เราอยากมีของใช้ฟุ้มเฟือยเช่น โทรศัพท กล้องถ่ายรูปหรืออื่นๆเราก้อได้มาด้วยการเป็นหนี้ เวลาผ่านไปความห่างเนิ่นนานความเครียดความเหงาหรืออะไรฉันก้อไม่ทราบ เขาเริ่มเปลี่ยนไป สนใจฉันน้อยลง กินเที่ยวแบบมีความลับ. ฉันเองเริ่มระแคะระคายแต่ก้อไม่ได้พยายามค้นหาความจริงอะไรมากมายเพราะไม่อยากให้มีปัญหาในครอบครัว ฉันจึงตัดสินใจไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ได้แต่เก็บและอดทน จนเข้าขั้นเฉยชา ไม่สนใจอะไรอีกต่อไป เขาอยากมาก้อมาไม่อยากมาก้อไม่สะเทือนอะไร เงินที่เคยได้ไว้ใช้หนี้ เดือนไหนให้มาน้อยหรือไม่พอฉันก้อจะหาทางมาชดเพิ่มด้วยตัวเอง เขามาฉันก้อไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร ไม่สนใจอะไรเลย เขาเองก้ออดทน ยังมายังให้เหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะไม่ได้ให้เต็มที่เหมือนที่เคย รวมไปถึงเวลาที่มีให้กันมันก้อน้อยลงไปตามๆกัน ฉันได้แต่คิดและเก็บความรู้สึกอดทนอยู่ด้วยความเจ็บปวดเป็นปี ไม่มีคำง้องอน ไม่มีคำสำนึก ไม่เคยรู้สึกว่าเขาทำอะไรฉันถึงเป็นเช่นนี้ ทุกอย่างของเขาดูจะเป็นเรื่องปรกติ และเก็บไปคิดน้อยใจตัวเองว่าฉันไม่สนใจ ฉันมองไปที่เด็กๆมองไปที่เขา มองไปที่ความดีที่เขามีให้ และนึกถึงอายุของตัวเอง คิดว่าเราจะเฉยชากันไปให้มันมีอะไรดีขึ้นมา วันหนึ่งเราก้อคงตายจากกัน ในเมื่อวันนี้ยังมี
เราก้อควรจะหาความสุขให้ตัวเองและครอบครัวบ้างไม่ดีกว่าหรือ ฉันคิดใหม่ ตัดสินใจใหม่ เริ่มต้นใหม่ ถอยหายใจจัดบ้าน จัดที่นอน จะหัวใจตัวเองใหม่ ทุกอย่างเริ่มใหม่หมด คืนความสุขให้ครอบครัวสะที.
......แต่มันไม่ใช่อย่างทีฉันคิด ฉันคิดผิด ผิดมากๆผิด ผิด ผิด และก้อผิด. ผลตอบรับที่ได้กลับมามันหนัก มันสาหัส มันคือทุกๆความเจ็บปวดที่เกินกว่าผู้หญิงหลายๆคนจะรับได้ เขาเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปเกินกว่าที่ฉันจะคาดเดาได้ เริ่มแรกเราก้อเห็นแค่ว่ามีจีบสาวทั่วๆไปซึ่งอาจจะเป็นเรื่องปรกติของคน พอเราเองเริ่มสงสัยเริ่มคิดมากเริ่มพิสูจน์ เราก้อเริ่มได้เห็นอะไรๆที่มันมากขึ้นๆ สี่เดือนผ่านมาเราทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอ เขาเองก้อพร่ำแต่สัญญา สาบาน หรืออะไรก้อได้ทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เสียฉันไป ฉันเองก้อไม่ทราบว่าอะไรคือเหตุผลที่เขาไม่ยอมทิ้งพวกเราไป แต่ใครจะคาดถึง ว่าสิ่งที่เขาทำมันคืออะไร ทุกคำพูด ทุกคำสาบาน ทุกคำกล่าวอ้าง ทุกการกระทำ มันคือเรื่องโกหก ทุกวันที่เขานั่งบอกว่ารักฉัน เป็นห่วงฉัน มีแค่ฉันกับลูก มันคือเรื่องโกหก มันคือละครที่หลอกฉันไปวันๆ เสร็จจากการสนทนาจากฉัน เขาก้อออกไปนอนบ้านหญิงอื่น ทุกวันๆ เขาทำเช่นนี้ เขาทำได้อย่างไร วันหยุดกลับมานอนกอดฉัน ร้องให้ให้คำสัญญาต่างๆนาๆ วันปรกติเขาก้อกลับไปนอนกับคนอื่น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฉันต้องให้อภัย
......ทุกวันฉันเฝ้าถามตัวเอง ฉันควรจะทำยังไง นี้หรือที่คนรักกันควรทำกัน นี้หรือคือผลตอบแทนชีวิตรที่ฉันควรได้รับ
ฉันเสียใจทุกครั้งที่คิด ฉันเจ็บปวดทุกครั้งที่รู้สึก ทุกเวลาทุกนาที ทุกอย่างมันวิ่งอยู่ในสมองฉันตลอดเวลา ฉันไม่สามารถนอนหลับได้อย่างมีความสุข ฉันไม่สามารถยิ้มได้จากหัวใจ ฉันแทบไม่อยากเจอผู้คน ไม่อยากคุยและไม่อยากมองหน้าใคร แต่ความจำเป็นมันก้อบังคับให้ฉันต้องอดทน
......ทุกครั้งที่ฉันเสียใจและแสดงออกมา ผลกระทบมันก้อจะตกไปอยู่ที่ลูกๆด้วย ฉันร้องให้ลูกก้อร้องให้ ฉันเสียใจลูกๆก้อเสียใจ ฉันจำเป็นต้องยอมรับสภาพ จำเป็นต้องทนอยู่กับการโกหกหลอกลวงและจำเป็นต้องทนอยู่กับความเจ็บปวด
......ฉันบังคับและขอร้องให้เขากลับบ้านทุกวัน เขาก้อยอมทำตาม ยอมรับปากฉันเหมือนเช่นที่ผ่านมา แต่ทุกเวลาในความรู้สึกของฉันมันไม่มีความมั่นใจ เชื่อใจหลงเหลืออยู่อีกเลย ฉันสงสารลูกๆ ฉันต้องอดทน เขาเองก้อพยายามอดทนเพื่อให้ฉันสบายใจ โดยยอมขับรถไปกลับทุกวันทั้งที่ระยะทางไกลพอใช้ เสียทั้งเวลา เสียทั้งค่าน้ำมันรถเพิ่มขึ้น แต่ก้อไม่ได้ทำให้สุขภาพใจฉันดีขึ้นได้เลยแม้แต่น้อย ฉันคิดเสมอว่าคนเราถ้าใจมันไปแล้ว เราจะยื้อยุดฉุดกระชากยังไงมันก้อคงไม่ได้กลับมาง่ายๆ ฉันไม่ได้ร้องขอให้เขากลับมาอยู่กับฉัน ฉันยินดีที่เขามีคนใหม่ ฉันพร้อมจะให้เขาเริ่มต้นใหม่กับคนที่เขาต้องการ ให้ทุกอย่างทีเขาอยากได้ แต่เขาก้อไม่ยอม เขาไม่ยอมจากฉันไป และเขาก้อคงจะยังไม่ยอมทิ้งคนใหม่ มันคือเหตุผลควายๆ เหตุผลของความเห็นแก่ตัว เขารับปากฉันก้อจริงว่าไม่มีแล้ว แต่ถึงยังไงฉันก้อคงทำใจให้เชื่อไม่ได้อีกแล้ว. ทั้งที่ฉันเองก้อพยายามปรับปรุงตัวเองทุกอย่าง คิดว่าคงดึงใจเขากลับมาได้ในสักวัน เพื่อลูกเพื่อครอบครัว เพื่ออนาคตของเรา แต่เหตุผลกับการกระทำมันก้อยังแย้งกันอยู่ในสมองฉันเสมอ ถามตัวเองว่าทำไมเราต้องปรับปรุงอะไรมากมายเพื่อเขา เราเป็นคนผิดงั้นหรือ เราทำเขาเสียใจหรือ ที่เราต้องพยายามถึงเพียงนี้ มันไม่ใช่สิ คนผิดคือเขา คนที่ควรให้เวลาเราคือเขา คนที่ควรรักษาสภาพจิตใจเราคือเขาสิ ไม่ใช่เรา
....มาถึงวันนี้ คิดแล้วคิดอีกว่าเขาเคยคิดจะทำอะไรให้เราบ้าง เงินเก็บสักแดงก้อไม่เคยมี เคยคิดวางแผนอะไรให้ครอบครัวก้อไม่เห็น เคยคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่งที่เขาไม่อยู่แล้วฉันกับลูกๆจะอยู่ได้อย่างไร เขาก้อยังใช้นิสัยเดิมๆ หาแต่สร้างหนี้สินโดยอ้างว่าเพราะเราไม่มีทุน เราไม่มีเงิน มันไม่ใช่ เพราะเขาไม่พยายามจะมีมันต่างหาก เวลามีเขาก้อจะใช้มันแบบไม่คิด คิดเพียงแค่ว่าวันนี้มีความสุขใช้ๆไปเถอะ วันหน้าค่อยหาเอาใหม่ ไม่เคยจะคิดสำรองเผื่อฉันและลูกเลยสักนิด ว่าพวกเราจะเดือดร้อนไหมถ้าไม่มีเขา 16 ปีแล้วที่ฉันอดทน ตั้งต่มีครอบครัวมาฉันเองไม่เคยให้ความสำคัญกับใครมากกว่าคนในครอบครัว ฉันมีชีวิตเพียงเพื่อสามีและลูก จนแทบจะไม่ได้ดูแลบุผการีเลย ฉันทุ่มกายเทใจให้ครอบครัวจนหมด ถึงม้จะมีหนี้สินเป็นภาระแต่ฉันก้อวางแผนไว้ทุกอย่างเพื่อไม่ให้เดือดร้อนถึงลูกๆ หากฉันมีอันเป็นไปก่อนเวลา ฉันมีบ้านให้ลูกอยู่ ฉันมีเงินประกันเล็กน้อยไว้ให้ลูก ทุกคนจะไม่เดือดร้อนเพราะสิ่งที่ฉันทำไว้ เพราะฉันคิดว่าฉันรักลูกมากพอ
....ทุกวันนี้กิจการของฉันมันย่ำแย่ เงินที่เคยหาได้มันก้อน้อยลงจนแทบไม่พอจะกิน ฉันก้อยังอดภูมิใจไม่ได้ว่าฉันยังมีพ่อแม่ที่ดี มีพี่สาวที่ดี คอยช่วยเหลือฉันอยู่บ้าง
.....ณ.เวลานี้เขาก้อยังไม่ได้ทิ้งฉันไป เขายังอยู่ แต่ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร งานเขาเริ่มคลอนแคลน เริ่มมีหนี้สินเพิ่มมากขึ้น เริ่มไม่มีทุนจะทำงาน อะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ฉันก้อช่วย ช่วยทั้งๆที่รู้ว่าผลตอบแทนที่ได้มามีแต่ความเจ็บปวด ช่วยทั้งที่รู้ว่าต้องอยู่กับคนหลอกลวงเพียงเพื่อแลกกับความสุขชั่วครังชั่วคราวที่เขายอมให้ครอบครัว เวลาฉันถามเรื่องงานเรื่องเงินที่หายไปเขาก้อจะหงุดหงิดไม่พอใจใส่ฉันเสมอๆ ฉันจำเป็นหรือที่จะต้องคอยยื่นมือเข้าไปช่วย เมื่อก่อนมีรถเก่าๆคันเดียวยังทำมาหากินได้ เลี้ยงฉันได้โดยไม่เคยเดือดร้อน เพราะมันอยู่กันด้วยความรักความตั้งใจดี บัดนี้ถึงจะมีรถหลายคัน มีงานเพิ่มมากขึ้นแต่มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตครอบครัวเราดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง เพียงเพราะความไม่รู้จักพอ ความลืมตัว หรือเพราะสันดารเดิมมันผุดขึ้นมาก้อไม่อาจทราบได้ ฉันรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนโกง ของๆฉันเขาเอาไปก้อให้คืนแถมมีรางวัลตบท้ายให้เสมอๆ เวลาที่เขามีเขาไม่ได้นึกถึงแค่ครอบครัว เขาเป็นคนดีแบ่งปันไปทั่ว ช่วยเหลือใครๆไปทั่ว ถามว่าถูกแล้วหรือ ควรแล้วหรือ ที่บ้านไม่เดือดร้อนแล้วหรือ ทุกวันนี้ที่เขายังอยู่กับฉัน ฉันเองก้อรู้สึกได้ว่าทุกสัมผัส สีหน้า แววตาและอารมณ์ ที่เขาแสดงออกมามันหาความจริงใจไม่ได้เลย
....ฉันเองก้อเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ ฉันควรอยู่ต่อหรือ ควรฝากชีวิตที่เหลือไว้กับคนที่ไม่เคยนึกถึงอนาคตฉันกับลูกอีกหรือ ควรต้องอดทนอยู่กับความโกหกหลอกลวงอีกหรือ ควรเจ็บช้ำไปอีกเท่าไหร่ถึงจะพอ
....ฉันอัดอั้นตันใจ ฉันเครียด ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันไร้เรี่ยวแรงจะเดินต่อ ฉันเจอแต่ทางตัน ไปต่อไม
ควรแก้ยังไง ?
ชีวิตรครอบครัวใหม่ของฉัน เริ่มต้นเมื่อตอนอายุ27ปี ฉันได้เจอผู้ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมหนี้สินและการล้มเหลวของชีวิต ฉันคิดแค่ว่าเขาเป็นคนดี คนขยันทำงาน เราคงเริ่มต้นกันสร้างครอบครัวให้ดีขึ้นได้ในไม่ช้า
เราตกลงใช้ชีวิตรร่วมกันเริ่มจาก 0 ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน ไม่มีอะไรเลยนอกจากหนี้สินที่ติดตัวมา ช่วงแรกฉันก้อเอารถมอไซน์จากทางบ้านมาใช้ก่อน ไว้ไปไหนมาไหน เขาก้อทำงานตามปรกติ ภาระหนี้สินที่มีก้อค่อยๆทยอยจ่ายไป อันไหนเร่งรัดมากๆ ฉันก้อขอให้ทางบ้านช่วย ฉันเองก้อไม่ได้อยู่เฉยๆ มีเงินที่เขาให้บ้างทางบ้านให้บ้างเอาไปซื้อของมาขาย. เย็บผ้าหารายได้เสริม รับจ้างซักผ้า เปิดร้านขาขของชำ หรือทำอะไรเล็กๆน้อยๆไปตามเรื่อง ปล่อยเป็นเงินให้คนยืมบ้างได้ดอกเบี้ยมาเล็กน้อยช่วยๆกันไป อยู่ได้ไม่กี่เดือนฉันก้อตั้งท้องลูกคนแรก ทางบ้านเห็นถึงความขยันอดทนเลยให้เงินมาซื้อรถตู้เก่าๆส่วนหนึ่ง จะได้มีรถไว้ใช้ทำมาหากิน เราก้ออยู่กันไปด้วยความอดทน มีทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ตามน้ำไป เขาเองก้อขยันและตั้งใจทำงานจนแทบไม่มีเวลาให้ครอบครัว. จนมามีลูกคนที่สอง ช่วงนี้ชีวิตครอบครัวเราเริ่มดีขึ้น เราสามารถมีรถมอไซน์คันใหม่ มีรถเก่งคันใหม่ มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม ฉันเองก้อทำงานแบบลุ่มๆดอนๆเปลี่ยนงานใหม่ไปเรื่อย แต่เราก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะที่เราทำมันแค่เป็นรายได้เสริมเท่านั้นจะทำหรือไม่ทำก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร และอีกอย่างคือฉันต้องดูแลลูกๆ เพราะเสาหลักคือหัวหน้าครอบครัวที่บุกทำงานหน้าดำหน้าแดงเพื่อให้ลูกเมียได้มีความสุข ต่อมาเราก้อได้เปลี่ยนรถคันใหม่อีก ฉันได้เปิดทำร้านเสริมสวยเล็กๆ ช่วงนี้เราพอมีเวลาให้กันมากขึ้นชีวิตรทุกๆด้านก้อดูดีกว่าเก่า ฉันคิดเสมอว่าฉันโชคดีที่มีสามีดี. รักลูกรักเมีย จนอาจจะทำให้ใครหลายๆคนอดอิจฉาไม่ได้ อยู่มาวันหนึ่งทางบ้านคิดจะยกบ้านและกิจการให้ฉันเป็นบ้านพร้อมร้านขายของ เพราะพ่อแม่คงจะคิดหวังดีว่าเราจะได้มีบ้านเป็นของตัวเองลูกเต้าจะได้อยู่สบาย ฉันเลยตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่บ้าน เขายังจำเป็นต้องทำงานที่เดิม ฉันคิดว่าสักวันเขาคงตามมาอยู่ด้วยกันกับพวกเรา ระยะทางคงไม่ใช่อุปสรรค์ของความรักเรา. เราไปมาหาสู่กันได้ ไม่ไดลำบากอะไร กลับมาอยู่บ้านดูแลร้านดูแลลูกๆไป วันไหนเขาคิดถึงก้อมา เราคิดถึงก้อไปมาหาสู่กัน ชีวิตรเราการงานการเงินเราก้อเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจซื้อรถกระบะเพิ่มอีกคัน เขาจะได้มีรถทำงานและไว้กลับมาบ้าน รถคันเก่าก้อทิ้งให้ฉันไว้ใช้ยามจำเป็น เวลาผ่านมาเราก้อมีความสุขกันดีเพราะความรักที่เขามีให้ฉันมันเต็ม ทุกๆวันเกิด ปีใหม่ หรือวาเลนไทน์ เขาก้อมักจะมีของขวัญมาให้ทุกๆปี แล้วแต่ว่าจะมีเงินมากเงินน้อย ช่วงเวลานี้เรามีความสุขกันมากจนมามีลูกคนที่สาม เขาเองก้อดูแลฉันดีเอาใจดี เราพอมีอะไรๆดีขึ้นมาตามลำดับ จนตัดสินใจดาว์รถคันใหม่เพราะคันเก่ามันก้อเริ่มเกเร ผ่านมาระยะหนึ่งด้วยความที่ฉันเองก้อต้องดูแลลูกๆสามคน สองคนต้องไปโรงเรียน คนเล็กแบเบาะ เป็นหน้าที่ของฉันคนเดียวรวมถึงดูแลร้านไปด้วย ทั้งที่ร่างกายก้อไม่ไดแข็งแรงดีมีแผลผ่าตัดจากการคลอด งานบ้านทุกอย่างรวมถึงต้องไปหาซื้ออาหารไว้ให้ลูกๆได้กิน จะลำบากกายยังไงก้อต้องอดทน. กลางคืนก้อนอนอยู่กับลูกๆ ไม่ว่าจะมีอะไรที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวก้อต้องอดทนผ่านไปให้ได้โดยที่ไม่เคยจะปริปากเรียกร้องว่าเหงาหรือท้อแท้ เราเริ่มมีภาระหนี้สินมากขึ้น ร้านที่ฉันดูแลก้อเริ่มไม่รอดเพราะลำพังแค่มือสองมือของฉันมันไม่ได้วิเศษถึงขนาดจะทำได้ทุกเรื่อง เงินที่เขาให้มาทุกบาทฉันก้อต้องยอมอดไว้เพื่อใช้หนี้สินที่มีที่สร้างมา แต่คิดเสมอว่าไม่เป็นไร ร่างกายฉันเริ่มแข็งแรงขึ้น ลูกๆเริ่มโตขึ้น ระดับหนึ่ง ฉันก้อคิดว่าจำเป็นต้องทำอะไรเพื่อให้มีรายได้เลี้ยงครอบครัว ฉันขอมีหนี้เพิ่มเพื่อจะได้มีเงินทุน ฉันลงทุนใหม่. ขอจากพ่อแม่บ้างส่วนหนึ่ง ขอจากเขาบ้างส่วนหนึ่ง. ทุนเก่าร้านเก่าที่หมดไปก้อเป็นหนี้พี่สาว และก้อไม่ได้ใช้คืน พี่สาวก้อไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไร คงจะถือว่าช่วยน้อง ช่วยมาตลอดไม่ใช่แค่ครั้งนี้ ฉันลงทุนเปิดร้านเกม คิดว่าลูกๆก้อจะได้ไม่เบื่อด้วยเพราะมีเพื่อนๆมาหามาเล่นด้วยที่ร้าน. ลูกๆเองก้อจะได้ไม่คิดไปไหน ช่วยๆกันในบ้าน หนี้สินเพิ่มเราก้อช่วยๆกันจ่าย ส่วนที่เขาให้มาได้ใช้หนี้ส่วนที่เราหาได้ ได้ไว้กินไว้ใช้ในครอบครัว และอาจจะได้ช่วยใช้หนี้บ้างส่วนหหนึ่ง เพราะเวลาที่เราอยากมีของใช้ฟุ้มเฟือยเช่น โทรศัพท กล้องถ่ายรูปหรืออื่นๆเราก้อได้มาด้วยการเป็นหนี้ เวลาผ่านไปความห่างเนิ่นนานความเครียดความเหงาหรืออะไรฉันก้อไม่ทราบ เขาเริ่มเปลี่ยนไป สนใจฉันน้อยลง กินเที่ยวแบบมีความลับ. ฉันเองเริ่มระแคะระคายแต่ก้อไม่ได้พยายามค้นหาความจริงอะไรมากมายเพราะไม่อยากให้มีปัญหาในครอบครัว ฉันจึงตัดสินใจไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ได้แต่เก็บและอดทน จนเข้าขั้นเฉยชา ไม่สนใจอะไรอีกต่อไป เขาอยากมาก้อมาไม่อยากมาก้อไม่สะเทือนอะไร เงินที่เคยได้ไว้ใช้หนี้ เดือนไหนให้มาน้อยหรือไม่พอฉันก้อจะหาทางมาชดเพิ่มด้วยตัวเอง เขามาฉันก้อไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร ไม่สนใจอะไรเลย เขาเองก้ออดทน ยังมายังให้เหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะไม่ได้ให้เต็มที่เหมือนที่เคย รวมไปถึงเวลาที่มีให้กันมันก้อน้อยลงไปตามๆกัน ฉันได้แต่คิดและเก็บความรู้สึกอดทนอยู่ด้วยความเจ็บปวดเป็นปี ไม่มีคำง้องอน ไม่มีคำสำนึก ไม่เคยรู้สึกว่าเขาทำอะไรฉันถึงเป็นเช่นนี้ ทุกอย่างของเขาดูจะเป็นเรื่องปรกติ และเก็บไปคิดน้อยใจตัวเองว่าฉันไม่สนใจ ฉันมองไปที่เด็กๆมองไปที่เขา มองไปที่ความดีที่เขามีให้ และนึกถึงอายุของตัวเอง คิดว่าเราจะเฉยชากันไปให้มันมีอะไรดีขึ้นมา วันหนึ่งเราก้อคงตายจากกัน ในเมื่อวันนี้ยังมี
เราก้อควรจะหาความสุขให้ตัวเองและครอบครัวบ้างไม่ดีกว่าหรือ ฉันคิดใหม่ ตัดสินใจใหม่ เริ่มต้นใหม่ ถอยหายใจจัดบ้าน จัดที่นอน จะหัวใจตัวเองใหม่ ทุกอย่างเริ่มใหม่หมด คืนความสุขให้ครอบครัวสะที.
......แต่มันไม่ใช่อย่างทีฉันคิด ฉันคิดผิด ผิดมากๆผิด ผิด ผิด และก้อผิด. ผลตอบรับที่ได้กลับมามันหนัก มันสาหัส มันคือทุกๆความเจ็บปวดที่เกินกว่าผู้หญิงหลายๆคนจะรับได้ เขาเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปเกินกว่าที่ฉันจะคาดเดาได้ เริ่มแรกเราก้อเห็นแค่ว่ามีจีบสาวทั่วๆไปซึ่งอาจจะเป็นเรื่องปรกติของคน พอเราเองเริ่มสงสัยเริ่มคิดมากเริ่มพิสูจน์ เราก้อเริ่มได้เห็นอะไรๆที่มันมากขึ้นๆ สี่เดือนผ่านมาเราทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอ เขาเองก้อพร่ำแต่สัญญา สาบาน หรืออะไรก้อได้ทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เสียฉันไป ฉันเองก้อไม่ทราบว่าอะไรคือเหตุผลที่เขาไม่ยอมทิ้งพวกเราไป แต่ใครจะคาดถึง ว่าสิ่งที่เขาทำมันคืออะไร ทุกคำพูด ทุกคำสาบาน ทุกคำกล่าวอ้าง ทุกการกระทำ มันคือเรื่องโกหก ทุกวันที่เขานั่งบอกว่ารักฉัน เป็นห่วงฉัน มีแค่ฉันกับลูก มันคือเรื่องโกหก มันคือละครที่หลอกฉันไปวันๆ เสร็จจากการสนทนาจากฉัน เขาก้อออกไปนอนบ้านหญิงอื่น ทุกวันๆ เขาทำเช่นนี้ เขาทำได้อย่างไร วันหยุดกลับมานอนกอดฉัน ร้องให้ให้คำสัญญาต่างๆนาๆ วันปรกติเขาก้อกลับไปนอนกับคนอื่น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฉันต้องให้อภัย
......ทุกวันฉันเฝ้าถามตัวเอง ฉันควรจะทำยังไง นี้หรือที่คนรักกันควรทำกัน นี้หรือคือผลตอบแทนชีวิตรที่ฉันควรได้รับ
ฉันเสียใจทุกครั้งที่คิด ฉันเจ็บปวดทุกครั้งที่รู้สึก ทุกเวลาทุกนาที ทุกอย่างมันวิ่งอยู่ในสมองฉันตลอดเวลา ฉันไม่สามารถนอนหลับได้อย่างมีความสุข ฉันไม่สามารถยิ้มได้จากหัวใจ ฉันแทบไม่อยากเจอผู้คน ไม่อยากคุยและไม่อยากมองหน้าใคร แต่ความจำเป็นมันก้อบังคับให้ฉันต้องอดทน
......ทุกครั้งที่ฉันเสียใจและแสดงออกมา ผลกระทบมันก้อจะตกไปอยู่ที่ลูกๆด้วย ฉันร้องให้ลูกก้อร้องให้ ฉันเสียใจลูกๆก้อเสียใจ ฉันจำเป็นต้องยอมรับสภาพ จำเป็นต้องทนอยู่กับการโกหกหลอกลวงและจำเป็นต้องทนอยู่กับความเจ็บปวด
......ฉันบังคับและขอร้องให้เขากลับบ้านทุกวัน เขาก้อยอมทำตาม ยอมรับปากฉันเหมือนเช่นที่ผ่านมา แต่ทุกเวลาในความรู้สึกของฉันมันไม่มีความมั่นใจ เชื่อใจหลงเหลืออยู่อีกเลย ฉันสงสารลูกๆ ฉันต้องอดทน เขาเองก้อพยายามอดทนเพื่อให้ฉันสบายใจ โดยยอมขับรถไปกลับทุกวันทั้งที่ระยะทางไกลพอใช้ เสียทั้งเวลา เสียทั้งค่าน้ำมันรถเพิ่มขึ้น แต่ก้อไม่ได้ทำให้สุขภาพใจฉันดีขึ้นได้เลยแม้แต่น้อย ฉันคิดเสมอว่าคนเราถ้าใจมันไปแล้ว เราจะยื้อยุดฉุดกระชากยังไงมันก้อคงไม่ได้กลับมาง่ายๆ ฉันไม่ได้ร้องขอให้เขากลับมาอยู่กับฉัน ฉันยินดีที่เขามีคนใหม่ ฉันพร้อมจะให้เขาเริ่มต้นใหม่กับคนที่เขาต้องการ ให้ทุกอย่างทีเขาอยากได้ แต่เขาก้อไม่ยอม เขาไม่ยอมจากฉันไป และเขาก้อคงจะยังไม่ยอมทิ้งคนใหม่ มันคือเหตุผลควายๆ เหตุผลของความเห็นแก่ตัว เขารับปากฉันก้อจริงว่าไม่มีแล้ว แต่ถึงยังไงฉันก้อคงทำใจให้เชื่อไม่ได้อีกแล้ว. ทั้งที่ฉันเองก้อพยายามปรับปรุงตัวเองทุกอย่าง คิดว่าคงดึงใจเขากลับมาได้ในสักวัน เพื่อลูกเพื่อครอบครัว เพื่ออนาคตของเรา แต่เหตุผลกับการกระทำมันก้อยังแย้งกันอยู่ในสมองฉันเสมอ ถามตัวเองว่าทำไมเราต้องปรับปรุงอะไรมากมายเพื่อเขา เราเป็นคนผิดงั้นหรือ เราทำเขาเสียใจหรือ ที่เราต้องพยายามถึงเพียงนี้ มันไม่ใช่สิ คนผิดคือเขา คนที่ควรให้เวลาเราคือเขา คนที่ควรรักษาสภาพจิตใจเราคือเขาสิ ไม่ใช่เรา
....มาถึงวันนี้ คิดแล้วคิดอีกว่าเขาเคยคิดจะทำอะไรให้เราบ้าง เงินเก็บสักแดงก้อไม่เคยมี เคยคิดวางแผนอะไรให้ครอบครัวก้อไม่เห็น เคยคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่งที่เขาไม่อยู่แล้วฉันกับลูกๆจะอยู่ได้อย่างไร เขาก้อยังใช้นิสัยเดิมๆ หาแต่สร้างหนี้สินโดยอ้างว่าเพราะเราไม่มีทุน เราไม่มีเงิน มันไม่ใช่ เพราะเขาไม่พยายามจะมีมันต่างหาก เวลามีเขาก้อจะใช้มันแบบไม่คิด คิดเพียงแค่ว่าวันนี้มีความสุขใช้ๆไปเถอะ วันหน้าค่อยหาเอาใหม่ ไม่เคยจะคิดสำรองเผื่อฉันและลูกเลยสักนิด ว่าพวกเราจะเดือดร้อนไหมถ้าไม่มีเขา 16 ปีแล้วที่ฉันอดทน ตั้งต่มีครอบครัวมาฉันเองไม่เคยให้ความสำคัญกับใครมากกว่าคนในครอบครัว ฉันมีชีวิตเพียงเพื่อสามีและลูก จนแทบจะไม่ได้ดูแลบุผการีเลย ฉันทุ่มกายเทใจให้ครอบครัวจนหมด ถึงม้จะมีหนี้สินเป็นภาระแต่ฉันก้อวางแผนไว้ทุกอย่างเพื่อไม่ให้เดือดร้อนถึงลูกๆ หากฉันมีอันเป็นไปก่อนเวลา ฉันมีบ้านให้ลูกอยู่ ฉันมีเงินประกันเล็กน้อยไว้ให้ลูก ทุกคนจะไม่เดือดร้อนเพราะสิ่งที่ฉันทำไว้ เพราะฉันคิดว่าฉันรักลูกมากพอ
....ทุกวันนี้กิจการของฉันมันย่ำแย่ เงินที่เคยหาได้มันก้อน้อยลงจนแทบไม่พอจะกิน ฉันก้อยังอดภูมิใจไม่ได้ว่าฉันยังมีพ่อแม่ที่ดี มีพี่สาวที่ดี คอยช่วยเหลือฉันอยู่บ้าง
.....ณ.เวลานี้เขาก้อยังไม่ได้ทิ้งฉันไป เขายังอยู่ แต่ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร งานเขาเริ่มคลอนแคลน เริ่มมีหนี้สินเพิ่มมากขึ้น เริ่มไม่มีทุนจะทำงาน อะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ฉันก้อช่วย ช่วยทั้งๆที่รู้ว่าผลตอบแทนที่ได้มามีแต่ความเจ็บปวด ช่วยทั้งที่รู้ว่าต้องอยู่กับคนหลอกลวงเพียงเพื่อแลกกับความสุขชั่วครังชั่วคราวที่เขายอมให้ครอบครัว เวลาฉันถามเรื่องงานเรื่องเงินที่หายไปเขาก้อจะหงุดหงิดไม่พอใจใส่ฉันเสมอๆ ฉันจำเป็นหรือที่จะต้องคอยยื่นมือเข้าไปช่วย เมื่อก่อนมีรถเก่าๆคันเดียวยังทำมาหากินได้ เลี้ยงฉันได้โดยไม่เคยเดือดร้อน เพราะมันอยู่กันด้วยความรักความตั้งใจดี บัดนี้ถึงจะมีรถหลายคัน มีงานเพิ่มมากขึ้นแต่มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตครอบครัวเราดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง เพียงเพราะความไม่รู้จักพอ ความลืมตัว หรือเพราะสันดารเดิมมันผุดขึ้นมาก้อไม่อาจทราบได้ ฉันรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนโกง ของๆฉันเขาเอาไปก้อให้คืนแถมมีรางวัลตบท้ายให้เสมอๆ เวลาที่เขามีเขาไม่ได้นึกถึงแค่ครอบครัว เขาเป็นคนดีแบ่งปันไปทั่ว ช่วยเหลือใครๆไปทั่ว ถามว่าถูกแล้วหรือ ควรแล้วหรือ ที่บ้านไม่เดือดร้อนแล้วหรือ ทุกวันนี้ที่เขายังอยู่กับฉัน ฉันเองก้อรู้สึกได้ว่าทุกสัมผัส สีหน้า แววตาและอารมณ์ ที่เขาแสดงออกมามันหาความจริงใจไม่ได้เลย
....ฉันเองก้อเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ ฉันควรอยู่ต่อหรือ ควรฝากชีวิตที่เหลือไว้กับคนที่ไม่เคยนึกถึงอนาคตฉันกับลูกอีกหรือ ควรต้องอดทนอยู่กับความโกหกหลอกลวงอีกหรือ ควรเจ็บช้ำไปอีกเท่าไหร่ถึงจะพอ
....ฉันอัดอั้นตันใจ ฉันเครียด ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันไร้เรี่ยวแรงจะเดินต่อ ฉันเจอแต่ทางตัน ไปต่อไม