นี้เป็นประทู้แรกพิมพ์ผิดขออภัยด้วย อยากระบายความในใจเฉยๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนม.ต้น เราอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด พอจะขึ้น ม4 เราต้องสอบเข้าที่เดิมเพราะเกรดเราไม่ถึงเกณฑ์ที่เขากำหนดไว้ แต่เราก็สอบไม่ได้ พอดฟอริโอก็ไม่ผ่าน เราเลยต้องหาที่เรียนใหม่ เราพึ่งเรียนจบ ม.ต้น ตอนจะเปิดเทอมคิดม.4นี้เอง - - เราได้มาเรียนโรงเรียนนึ่งเป็นโรงเรียนประจำอยู่หออะไรแบบนี้ (เรามาเรียนพร้อมเพื่อนเราที่มาจากรร.เดิมสนิทกันมาก) เรามาอยู่รร.ใหม่ ต้องตัดผมสั้น ทั้งทีม.ต้น เราไว้ผมยาว ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้เลย (ตอนนี้เราอยู่ ม6 ทำใจได้ล่ะ 555) แต่เพื่อนที่นี้ดีนะ สนิทกันเร็วมาก ทั้ง ญ และ ช แต่เด็กที่นี้นิสัยไม่เหมื่อนเด็กข้างนอกสังคมที่เราเคยอยู่มา ต่างกันมากกกกกกกกก ที่นี้เรียบร้อยแต่แอบแ_ดเงียบ(บ้างคน) แต่ข้างนอกเป็นยังไงก็ยังงั้น เราอยู่ประจำแค่ ม4 ปีเดียว อยู่ที่นี้เป็นโรงเรียนประจำต้องเจอกันทุกวัน เช้าเที่ยงเย็นนอนอาบน้ำ (น่ารำคานชะมัด) เด็กที่นี้(บางคน) เป็นเพื่อนกันแท้ๆ ยังนั้งนินทากันลับหลัง เราก็ไม่ได้อะไร แต่พอมา ม5 เราทนไม่ได้เรื่อง กฏระเบียบ การเจอหน้าตลอดเวลา (เออ ลืมบอกไปแม่เราอะสันยาว่าจะให้ย้ายกลับตอนม4เทอม2 เราเลยตั้งใจเรียนเกรดเลยออกมาดีแม่ก็เลยให้เรายุต่อเพราะเกรดเราดีกว่าเดิมแต่ความจริงคือเราทำเกรดดีเพื่อจะได้ย้ายออก- -) ม5 เราเลยย้ายเป็นเด็กไปกลับเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป จากคนที่แต่ก่อน(ม.ต้น)เราไม่ใช่คนคิดมาก ไม่ได้คิดมาก ไม่นินทาคนอื่น แต่เรากลับเป็นซ่ะงั้น เพื่อนเราก็เป็นเหมื่อนกันที่ย้ายมาพร้อมกันอ้ะ เช่น รำคานเพื่อนเสียงดังทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็น หงุดหงิดง่าย แล้วถ้าเด็กในรรนี้คนใดคนนึ่งเพื่อนไม่ชอบ ก็จะไม่ชอบกันไปทั้งหมด คือแบบนับวันกู
ยิ่งเหมื่อนเด็กเข้าไปทุกที .
เราอยากจะอทิบายมากกว่านี้นะแต่มันอทิบายเป็นคำพูดไม่ได้ ตอนนี้เราอยุ่ ม6 ล่ะ เรายังคิดถึงตอนม.ต้นทุกวัน เราเปลี่ยนไปมาก จากคนที่ไม่เคยคิดมาก เช่น เพื่อนเก่าเปลี่ยนไปก็ไม่กล้าที่จะนั้นนี้ กลัวทุกอย่าง เหมื่อนเราก้าวร้าวขึ้น กับครูอะไรแบบนี้ ตอนม4เราไปตัดผมมาแต่ตัดผิดซอยทั้งหัว แม่มาส่งที่หอ ครูคนนึ่งเดินตามด่าเรา ทั้งที่แม่เราก็เดินอยุ่ข้างๆเรา ไม่มีความเกรงใจแม่เราเลย - -
แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นหรอก คือเราไม่เข้าใจตัวเราเองว่าทำไมเราถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ สังคมรอบข้างเราเป็น เราต้องเปลี่ยนไปตามด้วยหรอ เรารู้สึกแย่กับตัวเองมาก ไม่รู้จะทำยังไง
ปล.เราอยู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ , ว่างๆ จะมาเขียนรายละเอียดอีก มันเยอะมาก
เราเปลี่ยนไปเพราะสังคมที่เราอยู่หรือป่าว
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนม.ต้น เราอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด พอจะขึ้น ม4 เราต้องสอบเข้าที่เดิมเพราะเกรดเราไม่ถึงเกณฑ์ที่เขากำหนดไว้ แต่เราก็สอบไม่ได้ พอดฟอริโอก็ไม่ผ่าน เราเลยต้องหาที่เรียนใหม่ เราพึ่งเรียนจบ ม.ต้น ตอนจะเปิดเทอมคิดม.4นี้เอง - - เราได้มาเรียนโรงเรียนนึ่งเป็นโรงเรียนประจำอยู่หออะไรแบบนี้ (เรามาเรียนพร้อมเพื่อนเราที่มาจากรร.เดิมสนิทกันมาก) เรามาอยู่รร.ใหม่ ต้องตัดผมสั้น ทั้งทีม.ต้น เราไว้ผมยาว ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้เลย (ตอนนี้เราอยู่ ม6 ทำใจได้ล่ะ 555) แต่เพื่อนที่นี้ดีนะ สนิทกันเร็วมาก ทั้ง ญ และ ช แต่เด็กที่นี้นิสัยไม่เหมื่อนเด็กข้างนอกสังคมที่เราเคยอยู่มา ต่างกันมากกกกกกกกก ที่นี้เรียบร้อยแต่แอบแ_ดเงียบ(บ้างคน) แต่ข้างนอกเป็นยังไงก็ยังงั้น เราอยู่ประจำแค่ ม4 ปีเดียว อยู่ที่นี้เป็นโรงเรียนประจำต้องเจอกันทุกวัน เช้าเที่ยงเย็นนอนอาบน้ำ (น่ารำคานชะมัด) เด็กที่นี้(บางคน) เป็นเพื่อนกันแท้ๆ ยังนั้งนินทากันลับหลัง เราก็ไม่ได้อะไร แต่พอมา ม5 เราทนไม่ได้เรื่อง กฏระเบียบ การเจอหน้าตลอดเวลา (เออ ลืมบอกไปแม่เราอะสันยาว่าจะให้ย้ายกลับตอนม4เทอม2 เราเลยตั้งใจเรียนเกรดเลยออกมาดีแม่ก็เลยให้เรายุต่อเพราะเกรดเราดีกว่าเดิมแต่ความจริงคือเราทำเกรดดีเพื่อจะได้ย้ายออก- -) ม5 เราเลยย้ายเป็นเด็กไปกลับเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป จากคนที่แต่ก่อน(ม.ต้น)เราไม่ใช่คนคิดมาก ไม่ได้คิดมาก ไม่นินทาคนอื่น แต่เรากลับเป็นซ่ะงั้น เพื่อนเราก็เป็นเหมื่อนกันที่ย้ายมาพร้อมกันอ้ะ เช่น รำคานเพื่อนเสียงดังทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็น หงุดหงิดง่าย แล้วถ้าเด็กในรรนี้คนใดคนนึ่งเพื่อนไม่ชอบ ก็จะไม่ชอบกันไปทั้งหมด คือแบบนับวันกู
เราอยากจะอทิบายมากกว่านี้นะแต่มันอทิบายเป็นคำพูดไม่ได้ ตอนนี้เราอยุ่ ม6 ล่ะ เรายังคิดถึงตอนม.ต้นทุกวัน เราเปลี่ยนไปมาก จากคนที่ไม่เคยคิดมาก เช่น เพื่อนเก่าเปลี่ยนไปก็ไม่กล้าที่จะนั้นนี้ กลัวทุกอย่าง เหมื่อนเราก้าวร้าวขึ้น กับครูอะไรแบบนี้ ตอนม4เราไปตัดผมมาแต่ตัดผิดซอยทั้งหัว แม่มาส่งที่หอ ครูคนนึ่งเดินตามด่าเรา ทั้งที่แม่เราก็เดินอยุ่ข้างๆเรา ไม่มีความเกรงใจแม่เราเลย - -
แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นหรอก คือเราไม่เข้าใจตัวเราเองว่าทำไมเราถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ สังคมรอบข้างเราเป็น เราต้องเปลี่ยนไปตามด้วยหรอ เรารู้สึกแย่กับตัวเองมาก ไม่รู้จะทำยังไง
ปล.เราอยู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ , ว่างๆ จะมาเขียนรายละเอียดอีก มันเยอะมาก