เมื่อวานมิ้วมิ้วเสียชีวิตครับ
ก่อนหน้าประมาณอาทิตย์นึงนางเงียบซึม กินน้อยลง พาไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นไข้สูง ก็ฉีดยาฆ่าเชื้อ ให้ยามากินเป็นปกติ
ฉีดได้วันนึง อาการดีขึ้นมากจนแทบจะเป็นปกติ วิ่งเล่นซน พูดมากขี้บ่นเหมือนเดิม ก็เลยวางใจ เพราะต้องไปทำงาน ตจว อาทิตย์หน้า 2 วัน
ก่อนจะไป ก็บอกกับนางว่าไม่อยู่สองวันนะ อีกเดี๋ยวกลับมาแล้ว ได้แต่มองหน้านางก่อนไปทำงานปกติ นางก็แง๊วๆเหมือนกับทุกๆวัน
ไป ตจว คืนนึง กลับมาถึงห้องวันอังคารค่ำๆ มิ้วดูแปลกไป เดินเป๋ๆ ขาขวาไม่มีแรง แต่เสียงร้องก็ยังสดใสดี พูดบ่นเหมือนปกติ แค่รู้สึกว่ากินน้อยลง เดินไม่ค่อยไหว เดินๆแล้วแผละลงนอน จะลุกก็ลุกลำบาก เหมือนขาหลังไม่มีแรง
ทีแรก จขกท นึกว่านางโดดขึ้นโต๊ะ ตกโต๊ะ แล้วขาแพลง ก็เลยว่าจะขอดูอาการคืนนึง พอดีวันรุ่งขึ้นมีทำงานข้างนอก เสร็จบ่ายๆก็ว่าจะแวะมาดู
ก่อนนอนคืนนั้น นางก็โดดขึ้นมานอนด้วยบนเตียง ตอนเช้านางก็ยังขึ้นมาปลุกให้ไปอาบน้ำ แต่แปลกไปที่ไม่ร้องแง๊วๆขออาหารเช้าเหมือนทุกวัน แต่นั่งเงียบๆอยู่หน้าโชฟาแทน แต่งตัวเสร็จก็ออกไปทำงานข้างนอก
ช่วง 10 โมง อยู่ๆผมนึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ ก็เลยอัพคลิปนางเดินเป๋ๆลง IG เผื่อให้เพื่อนๆหรือใครที่มีความรู้มาดูว่าเป็นอะไร
งานเสร็จบ่ายโมง กลับถึงห้อง ช่วงที่หยิบกุญแจหน้าห้อง ปกติมิ้วจะรู้และนั่งรอพร้อมกับร้องแง๊วๆ
ไขกุญแจ….เงียบ
เปิดประตุเข้าไป…เงียบ ไม่มีมิ้วมานั่งรอเหมือนเคย
เริ่มใจไม่ดี สุดท้ายก็เห็นร่างนางนอนนิ่งสนิทอยู่ที่ปลายเตียง
สารภาพว่าใจหายวูบเลย อาการเห็นอยู่หลัดๆ เพิ่งเจอกับตัวก็ตอนนี้แหละ
สภาพนอนตัวแข็ง หางฟู น่าจะเพิ่งไปประมาณ 2-3 ชั่วโมงก่อนหน้า
ทำอะไรไม่ถูก โทรหาแฟน โทรหาเพื่อน เพื่อนที่มาช่วยดูแลให้เวลาไม่อยู่บ่อยๆก็หาข้อมูลเรื่องจัดการร่างของมิ้วให้ สุดท้ายก็ไปจบที่ พาไปเผาที่วัดคลองเตยใน
ผมไม่นับถือศาสนา ก็เลยขอแค่เผาร่างนาง กระดูกก็ขอให้ที่วัดช่วยไปลอยอังคาร กลับสู่ธรรมชาติไป
(เพื่อนก็ทักว่า มิ้วมันอุตส่าอดทนตั้ง 2 วัน เพื่อรอผมกลับมาจาก ตจว เลยนะ)
ทั้งตอนพาไปวัด ตอนเผา เผาเสร็จ ก็อึนๆ น้ำตาแตกไปหลายรอบมาก นึกถึงหน้านาง นึกถึงเวลาที่นางมาอยุ่ใกล้ๆ ทำท่ากวนตีนใส่ แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
ตอนเช้าวันนี้ตื่นมาก็แปลกๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่มีเสียงปลุก ไม่มีเสียงเรียกให้ไปให้ข้าว หรือเปิดประตูให้นางเข้าห้องน้ำ
ตอนจะออกมาทำงานก็ไม่มีใครให้บอกก่อนไปว่า “เดี๋ยวตอนเย็นเค้ากลับมานะ” เหมือนทุกที นี่ยังเศร้าอยุ่เลย พิมพ์ไป น้ำตาไหลไป
-----------
ปสก ก่อนสัตว์เลี้ยงที่รักของท่านๆจะจากไป เป็นยังไงบ้างครับ
ช่วงเวลาก่อนเสียชีวิตของสัตว์เลี้ยงลูกๆแต่ละท่านเป็นไงบ้างครับ
ก่อนหน้าประมาณอาทิตย์นึงนางเงียบซึม กินน้อยลง พาไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นไข้สูง ก็ฉีดยาฆ่าเชื้อ ให้ยามากินเป็นปกติ
ฉีดได้วันนึง อาการดีขึ้นมากจนแทบจะเป็นปกติ วิ่งเล่นซน พูดมากขี้บ่นเหมือนเดิม ก็เลยวางใจ เพราะต้องไปทำงาน ตจว อาทิตย์หน้า 2 วัน
ก่อนจะไป ก็บอกกับนางว่าไม่อยู่สองวันนะ อีกเดี๋ยวกลับมาแล้ว ได้แต่มองหน้านางก่อนไปทำงานปกติ นางก็แง๊วๆเหมือนกับทุกๆวัน
ไป ตจว คืนนึง กลับมาถึงห้องวันอังคารค่ำๆ มิ้วดูแปลกไป เดินเป๋ๆ ขาขวาไม่มีแรง แต่เสียงร้องก็ยังสดใสดี พูดบ่นเหมือนปกติ แค่รู้สึกว่ากินน้อยลง เดินไม่ค่อยไหว เดินๆแล้วแผละลงนอน จะลุกก็ลุกลำบาก เหมือนขาหลังไม่มีแรง
ทีแรก จขกท นึกว่านางโดดขึ้นโต๊ะ ตกโต๊ะ แล้วขาแพลง ก็เลยว่าจะขอดูอาการคืนนึง พอดีวันรุ่งขึ้นมีทำงานข้างนอก เสร็จบ่ายๆก็ว่าจะแวะมาดู
ก่อนนอนคืนนั้น นางก็โดดขึ้นมานอนด้วยบนเตียง ตอนเช้านางก็ยังขึ้นมาปลุกให้ไปอาบน้ำ แต่แปลกไปที่ไม่ร้องแง๊วๆขออาหารเช้าเหมือนทุกวัน แต่นั่งเงียบๆอยู่หน้าโชฟาแทน แต่งตัวเสร็จก็ออกไปทำงานข้างนอก
ช่วง 10 โมง อยู่ๆผมนึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ ก็เลยอัพคลิปนางเดินเป๋ๆลง IG เผื่อให้เพื่อนๆหรือใครที่มีความรู้มาดูว่าเป็นอะไร
งานเสร็จบ่ายโมง กลับถึงห้อง ช่วงที่หยิบกุญแจหน้าห้อง ปกติมิ้วจะรู้และนั่งรอพร้อมกับร้องแง๊วๆ
ไขกุญแจ….เงียบ
เปิดประตุเข้าไป…เงียบ ไม่มีมิ้วมานั่งรอเหมือนเคย
เริ่มใจไม่ดี สุดท้ายก็เห็นร่างนางนอนนิ่งสนิทอยู่ที่ปลายเตียง
สารภาพว่าใจหายวูบเลย อาการเห็นอยู่หลัดๆ เพิ่งเจอกับตัวก็ตอนนี้แหละ
สภาพนอนตัวแข็ง หางฟู น่าจะเพิ่งไปประมาณ 2-3 ชั่วโมงก่อนหน้า
ทำอะไรไม่ถูก โทรหาแฟน โทรหาเพื่อน เพื่อนที่มาช่วยดูแลให้เวลาไม่อยู่บ่อยๆก็หาข้อมูลเรื่องจัดการร่างของมิ้วให้ สุดท้ายก็ไปจบที่ พาไปเผาที่วัดคลองเตยใน
ผมไม่นับถือศาสนา ก็เลยขอแค่เผาร่างนาง กระดูกก็ขอให้ที่วัดช่วยไปลอยอังคาร กลับสู่ธรรมชาติไป
(เพื่อนก็ทักว่า มิ้วมันอุตส่าอดทนตั้ง 2 วัน เพื่อรอผมกลับมาจาก ตจว เลยนะ)
ทั้งตอนพาไปวัด ตอนเผา เผาเสร็จ ก็อึนๆ น้ำตาแตกไปหลายรอบมาก นึกถึงหน้านาง นึกถึงเวลาที่นางมาอยุ่ใกล้ๆ ทำท่ากวนตีนใส่ แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
ตอนเช้าวันนี้ตื่นมาก็แปลกๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่มีเสียงปลุก ไม่มีเสียงเรียกให้ไปให้ข้าว หรือเปิดประตูให้นางเข้าห้องน้ำ
ตอนจะออกมาทำงานก็ไม่มีใครให้บอกก่อนไปว่า “เดี๋ยวตอนเย็นเค้ากลับมานะ” เหมือนทุกที นี่ยังเศร้าอยุ่เลย พิมพ์ไป น้ำตาไหลไป
-----------
ปสก ก่อนสัตว์เลี้ยงที่รักของท่านๆจะจากไป เป็นยังไงบ้างครับ