คือตัวดิฉันมีอาการนี้บ่อยมากเลยคะ และแอบหลอนทุกที คือก็รู้จักเรื่องโรคผีอำ+โรคแพนิคนะคะ (แต่ไม่รู้ของตัวเองเข้าข่ายนี้ไหม)
คือพอนอนหลับพอตอนรุ่งเช้า(ยังไม่ตื่นนะคะ) จะรู้สึกตัวว่าตัวเองตื่นแล้วบางทีคุยกับญาติพี่น้อง ลุกไปดื่มน้ำ เข้าห้องน้ำตามปกติเลยคะ แต่พอเอ๊ะ...เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศรอบข้างแปลกเกิดการสงสัย เลยรู้ว่าไอ้ที่เห็นน่าจะเป็นฝันแค่นั้นแหละคะ พยายามหยิกแก้ม ตบตัวเอง ตะโกน(เสียงมันไม่ออกมาคะ) กระโดดคะ ทำทุกวิถีทางให้หลุด ให้ตื่น...
มันก็ไม่ตื่นซะที บางทีเหมือนมันเด้งกลับมา เห็นตัวเองนอนหลับ แขนอยู่นิ่งๆแต่มือมันลอยกลับหัวกลับหางเลยคะ พยายามพูดเรียกให้คนข้างๆช่วย เขาก็ไม่ได้ยินแล้วเสียงที่พูดชัดเจน ก็เหมือนเอื้อยพูดยากมาก สุดท้ายก็พึ่งด้วยบทสวดประจำ แต่สวดแล้วเหมือนมันแบบslowมาก กว่าคำพูดนึงจะออกมา
สุดท้ายดิ้นอยู่ซักพัก มันก็ตื่นมาเองตาสว่างเลย แต่กว่าจะหลุดก็ทรมาณมาก เห็นเขาบอกจิตตื่นก่อนร่างกายเหรอคะ (คือร่างกายเรายังไม่สั่งให้ตื่น แต่จิตเราตื่นก่อนไรทำนองนี้) ตอนนี้เวลาเป็นอาการนี้จะกลัวมากเลยคะ (ยังมีห่วงอยุ่เยอะ ยังไม่อยากไปตอนนี้คะ)
มันมีวิธีรักษาไหมคะ เพราะตั้งแต่เริ่มเป็นมา นี่ก็เกือบ จะสองปีแล้วคะ มันส่งผลต่อสภาพจิตใจ(คือมันทำให้ดิฉันเป็แพนิค คือกลัวไปหมดไม่ว่าไปที่ไหน กลัวไปล่วงหน้าว่าจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้น +ส่งผลต่อร่างกาย เครียด บางทีอยู่ก็ๆปวดหัวเข่า ตาพร่า ใจสั่น หวิวๆเหมือนจะล้ม ปวดไหล่ เจ็บหน้าอก ไอบีเอส )ทั้งๆที่ก่อนนี้ไม่เคยเป็นเลยคะ จะด้วยธรรมมะ หรือ จิตแพทย์ ก็ได้คะ อยากให้อาการนี้หายๆไปซะทีเพราะทรมาณ และคนรอบข้างเขาไม่เข้าใจถึงอาการนี้อะคะ
เคยนอนหลับ แล้วไปรู้สึกตัวว่าตัวเองตื่นแล้วในฝันไหมคะ
คือพอนอนหลับพอตอนรุ่งเช้า(ยังไม่ตื่นนะคะ) จะรู้สึกตัวว่าตัวเองตื่นแล้วบางทีคุยกับญาติพี่น้อง ลุกไปดื่มน้ำ เข้าห้องน้ำตามปกติเลยคะ แต่พอเอ๊ะ...เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศรอบข้างแปลกเกิดการสงสัย เลยรู้ว่าไอ้ที่เห็นน่าจะเป็นฝันแค่นั้นแหละคะ พยายามหยิกแก้ม ตบตัวเอง ตะโกน(เสียงมันไม่ออกมาคะ) กระโดดคะ ทำทุกวิถีทางให้หลุด ให้ตื่น...
มันก็ไม่ตื่นซะที บางทีเหมือนมันเด้งกลับมา เห็นตัวเองนอนหลับ แขนอยู่นิ่งๆแต่มือมันลอยกลับหัวกลับหางเลยคะ พยายามพูดเรียกให้คนข้างๆช่วย เขาก็ไม่ได้ยินแล้วเสียงที่พูดชัดเจน ก็เหมือนเอื้อยพูดยากมาก สุดท้ายก็พึ่งด้วยบทสวดประจำ แต่สวดแล้วเหมือนมันแบบslowมาก กว่าคำพูดนึงจะออกมา
สุดท้ายดิ้นอยู่ซักพัก มันก็ตื่นมาเองตาสว่างเลย แต่กว่าจะหลุดก็ทรมาณมาก เห็นเขาบอกจิตตื่นก่อนร่างกายเหรอคะ (คือร่างกายเรายังไม่สั่งให้ตื่น แต่จิตเราตื่นก่อนไรทำนองนี้) ตอนนี้เวลาเป็นอาการนี้จะกลัวมากเลยคะ (ยังมีห่วงอยุ่เยอะ ยังไม่อยากไปตอนนี้คะ)
มันมีวิธีรักษาไหมคะ เพราะตั้งแต่เริ่มเป็นมา นี่ก็เกือบ จะสองปีแล้วคะ มันส่งผลต่อสภาพจิตใจ(คือมันทำให้ดิฉันเป็แพนิค คือกลัวไปหมดไม่ว่าไปที่ไหน กลัวไปล่วงหน้าว่าจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้น +ส่งผลต่อร่างกาย เครียด บางทีอยู่ก็ๆปวดหัวเข่า ตาพร่า ใจสั่น หวิวๆเหมือนจะล้ม ปวดไหล่ เจ็บหน้าอก ไอบีเอส )ทั้งๆที่ก่อนนี้ไม่เคยเป็นเลยคะ จะด้วยธรรมมะ หรือ จิตแพทย์ ก็ได้คะ อยากให้อาการนี้หายๆไปซะทีเพราะทรมาณ และคนรอบข้างเขาไม่เข้าใจถึงอาการนี้อะคะ