อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรครับ?
《 來生, 再也不愛妳 》
《 ชาติหน้า จะไม่รักเธออีก 》
มาอ่านแล้วลุ้นว่าบทความนี้ จะจบลงอย่างไร?
他家贫, 大学是靠自己打零工和卖血的钱念完的。
บ้านเขายากจน เรียนมหาวิทยาลัยอาศัยทำงานชั่วคราวและขายเลือดของตนเองจน
จบ
她家富, 是城市姑娘, 父母是高幹, 家里有保姆, 第一次去乡下时, 她認不清麥苗和韭菜。
ครอบครัวเธอร่ำรวย เป็นสาวอยู่ในตัวเมืองใหญ่ พ่อแม่เป็นถึงระดับอาวุโส ที่บ้านมีพี่
เลี้ยง ไปชนบทครั้งแรก เธอแยกแยะไม่ออกระหว่างต้นกล้าข้าวสาลีกับผ้กกุ้ยไฉ่
他和她初次相见是在操场上, 她忽然来月经, 染红了白裙子, 却浑然不觉, 还在和同学说笑, 他看见后脸红了, 脱下自己的上衣让她围在腰间, 那一刻, 是她一輩子难忘的。
เขาและเธอพบเจอกันครั้งแรกที่สนามกีฬา เธอมีระดูกระทันหัน ย้อมกระโปรงสีขาว
ของเธอเป็นสีแดง แต่เธอไม่รู้สึกตัว ยังคงคุยล้อเล่นกับเพื่อนนักศึกษา หลังจากที่เขา
เห็นเกิดหน้าแดงขึ้นมา ถอดเสื้อคลุมของตัวเองแล้วนำไปพันรอบเอวเธอ ณ.เวลานั้น
เป็นสิ่งที่เธอยากจะลืมชั่วชีวิต
之后是缠缠绵绵的四年恋爱, 她试图帮他, 而他不肯; 男人哪会用女孩子帮忙?
หลังจากนั้น คบเป็นแฟน สี่ปีที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก เธอลองที่จะช่วยเหลือเขา
แต่เขาไม่ยอม ผู้ชายมีหรือที่ต้องการความช่วยเหลือจากผูหญิง
畢业时, 他们本来免不了天各一方, 但她死心塌地地跟着他走, 家里人反对, 几乎与她反目, 她却认定这男人是她想要的。
จบการศึกษาแล้ว อันที่จริงพวกเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องอยู่คนละฟากฟ้า แต่เธอ
ตั้งใจเด็ดเดี่ยวที่จะติดตามเขา คนในครอบครัวคัดค้าน แทบจะกลายเป็นศัตรูกับเธอ
แต่เธอมั่นใจแน่วแน่แล้วว่า ผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอต้องการ
她有一隻珍贵的玉镯, 是母亲给她的, 到小城后, 看见家徒四壁, 她摘下了玉镯,
是的, 在这样的地方哪里用得着戴玉镯啊!
เธอมีกำไลหยกล้ำค่าหนึ่งอัน คุณแม่ของเธอเป็นผู้ให้มา เมื่อมาถึงเมืองเล็กๆ เห็น
สภาพภายในของตัวบ้านแล้ว เธอได้ถอดกำไลหยกออก ใช่แล้ว อยู่ในสถานที่ที่เป็น
เช่นนี้ ไหนเลยจะต้องสวมใส่กำไลหยก
不久, 她怀孕了, 见她害喜历害, 他跑到附近的山上为她摘山杏, 不料一脚踩空,
从山上摔了下去, 这一摔, 几乎摔掉了她和他的未来.她常常这样想: 如果他不去摘山杏呢? 可是, 这个世界从来没有"如果"
ไม่นาน เธอก็ได้ตั้งครรค์ เมื่อเห็นเธอแพ้ท้องอย่างรุนแรง เขาได้วิ่งไปบนภูเขา
บริเวณใกล้ๆเพื่อไปเก็บบ๊วยป่า ไม่คาดคิด ขาหนึ่งก้าวพลาด หกล้มตกจากเขาลงมา
การหกล้มครั้งนี้ เกือบจะทำให้เธอและเขาสูญสิ้นอนาคตไป บ่อยครั้งที่เธอคิดว่า ถ้าหากเขาไม่ไปเก็บบ๊วยป่าล่ะ? แต่ว่า บนโลกนี้ไม่มีคำว่า "ถ้าหาก "
他瘫了, 家里的一切都靠她, 父母来接她, 畢竟在小城里的一生可以预见, 是的,
谁都能想像以后的生活会是什么样子, 但这最后的机会, 她仍然拒绝了。
เขาอัมพฤกษ์แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างภายในครอบครัวต้องอาศัยเธอ พ่อแม่มารับเธอ เพราะยังไรก็ตาม ซึ่งชีวิตที่อยู่ในเมืองเล็กๆ สามารถที่จะคาดเดาได้ ใช่แล้ว ใครก็
สามารถคาดเดาได้เลยว่าชีวิตความเป็นอยู่วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ถึงแม้นี่เป็น
โอกาสสุดท้าย เธอก็ได้ปฎิเสธไป
为了给他治病, 她卖掉了那隻镯子, 接受父母给的钱, 畢竟是父母啊, 看见固執的女兒这么苦, 心疼了。
เพื่อรักษาอาการป่วยของเขา เธอได้ขายกำไลไป ยอมรับเงินของพ่อแม่ที่ให้มา ยัง
ไรก็เป็นพ่อเป็นแม่ เมื่อเห็นลูกสาวที่ดื้อรั้นได้รับความลำบาก ย่อมเจ็บปวดใจ
他们在小城过着贫苦的日子, 她当中学教师, 他病退在家翻译一些书。
พวกเขาอยู่ที่เมืองเล็กๆใช้ชีวิตที่ลำบากยากจน เธอเป็นครูชั้นมัธยม หลังอาการป่วย
ทุเลาลง เขาอยู่ที่บ้านแปลหนังสือ
她早已没了大城市姑娘的骄慠, 低下头来做一切, 和菜贩讨价还价, 买廉价的衣服....与当地的女人并无两样。
เธอไม่หลงเหลือความภูมิใจในความเป็นสาวจากเมืองใหญ่ ก้มหน้าทำทุกสิ่งทุกอย่าง
ต่อรองราคากับผู้ค้าผัก ซื้อเสื้อผ้าราคาย่อมเยาว์.....แทบไม่แตกต่างจากผู้หญิงในพื้น
ที่นั้นๆ
医生说她丈夫不可能在站起来了, 可她还是坚持给他按摩, 十几年如一日, 她并不指望奇迹发生, 只希望他的腿不萎缩。
หมอบอกว่าสามีของเธอไม่มีวันที่จะลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป แต่เธอก็ยังมุ่งมั่นที่จะนวด
ให้เขา สิบกว่าปีเหมื่อนดั่งหนึ่งวัน เธอไม่ได้คาดหวังสิ่งปาฎิหารย์จะเกิดขึ้น หวังเพียง
ว่าขออย่าให้ขาของเขาฝ่อลีบลงไป
卅五岁那年, 她听说有位大夫针灸功夫好, 但要翻过一座山才能找到那位大夫,
ปีที่เธออายุสามสิบห้า เธอได้ยินมาว่า มีหมอคนหนึ่งมีวิชาการฝั่งเข็มดีมาก แต่ต้อง
ข้ามเขาไปหนึ่งลูก ถึงจะพบปะหมอผู้นี้ได้
她找来一轮平板车, 每两天就拉着他翻山去扎针, 风雪中她弓着背, 艰难地往前走,他看着她的背影, 哭了:" 下一辈子, 我再也不要遇到妳, 再也不爱妳你, 因为, 妳太苦了,"
เธอหารถพื้นเรียบมาหนึ่งคัน ทุกๆสองวันเธอจะลากเขาไปกับรถเพื่อฝั่งเข็ม แม้ท่าม
กลางสายลมหิมะเธอก็จะงอหลังไว้ ก้าวไปข้างหน้าด้วยความยากลำบาก เขามองดู
หลังเธอได้ร้องให้ออกมา แล้วพูดว่า " ชาติหน้า ผมจะขอไม่พบเจอเธออีก และจะขอ
ไม่รักเธออีก เพราะว่า เธอลำบากมากๆแล้วจริงๆ "
所有人都希望来生再爱, 可是他说: "来生, 再也不爱妳 "
คนทั้งหมดจะคาดหวังว่า ชาติหน้าขอให้รักกันอีก แต่เขากลับพูดว่า ชาติหน้าจะไม่รัก
เธออีก
奇迹是一年后出现的, 他的腿居然有了知觉, 慢慢能走了, 好事成双, 他写的论文在国际获了奖, 有许多人来找他, 他也四处讲学, 同时讲这十几年自己在轮椅上的生活, 讲自己背后的那个女人。
ปาฎิหารย์เกิดขึ้นในอีกหนึ่งปีต่อมา ขาของเขากลับมามีความรู้สึกอีก ค่อยๆเดินได้
แลีว เรื่องดีๆมาเป็นคู่ บทความที่เขาเขียนได้รับรางวัลในนานาชาติ มีผู้คนมากมายมา
หาเขา ตัวเขาเองก็ไปบรรยายทุกสารทิศ ขณะเดียวกันก็ได้สาธยายที่ใช้ชีวิตอยู่บนรถ
เข็นของตัวเองเป็นเวลาสิบกว่าปี บอกเล่าถึงผู้หญิงชองตนเองที่อยู่เบื้องหลัง
谁也没有想到会有这一天, 谁也没有想到柳暗花明了。
ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีวันเช่นนี้ ไม่มีใครคิดว่าจะมีวันที่เมฆดำผ่านไปฟ้าจะเจิศจ้า
法国请他去讲学三年, 他犹豫了, 她说: "去,一定要去! 这是千载难逢的机会"
ประเทศฝรั่งเศสได้จ้างเขาไปบรรยายเป็นเวลาสามปี เขาลังเล แต่เธอพูดว่า " ไป
ต้องไปให้ได้ นี่เป็นโอกาศในรอบพันปีก็ยากที่จะพานพบ "
这时, 卅六岁的她已初露沧桑的端倪, 黑髮里有了白髮, 眼角堆起了皺纹, 衣服永远是过时的, 身体有些发胖, 再也没有了当年的样子, 而他, 正是最好的时候,
เวลานี้ เธออายุสามสิบหกปี สัญญานหรือเบาะแสความเจนโลกของเธอเริ่มที่จะแสดง
ออกมาบ้างแล้ว ผมดำที่เริ่มมีผมขาวแซม หางตาเริ่มมีริ้วรอยเหี่ยวย่น เสื้อผ้าที่มีล้วน
ล้าสมัย ร่างกายที่เริ่มอ้วน ไม่คงเหลือร่องรอยของอดีต ทว่า เขากลับเป็นช่างเวลาที่
ดีที่สุด
法国, 是多么浪漫的国家啊! 有人担心他一去不回, 问她:"妳不怕吗?" 她轻轻摇头: "不怕, 她说, 她和他的爱情如果经歷了这么多还这么脆弱, 那就一定不是爱情。
ประเทศฝรั่งเศล ช่างเป็นประเทศที่แสนจะโรแมนติก มีคนกังวลว่า เขาไปแล้วจะไม่
กลับมาอีก ถามเธอ "เธอไม่กลัวหรือ?" เธอส่ายหัวเบาๆ ไม่กลัว เธอพูด ความรัก
ระหว่างเขากับฉันผ่านประสบการณ์มามากมาย หากยังเปราะบางเช่นนี้ นั่นย่อมจะ
ต้องไม่ใช่ความรักแล้ว
三年后, 他準时回来了, 留在了北京, 他做的第一件事就是去小城接她, 但没有
告诉她準確的到达时间, 只是说这一两天回来, 想给她惊喜,谁知下了火车, 他就看见了她。
สามปีต่อมา เขาได้กลับมาตรงตามกำหนด พักอยู่ที่ปักกิ่ง เรื่องที่เขาทำอันดับแรกก็
คือ ไปเมืองเล็กๆนั้นเพื่อรับเธอ แต่ไม่ได้บอกวันเวลาที่แน่นอนแก่เธอ บอกเพียงว่า
จะกลับมาวันหรือสองวันนี้ เพราะอยากให้เธอประหลาดใจ ใครจะคาดคิดว่า เมื่อก้าว
ลงมาจากรถไฟ เขาก็มองเห็นเธอแล้ว
他惊喜地跑过去:" 妳怎么知道我乘这趟车?"
เขาทั้งประหลาดใจระคนดีใจวิ่งไปหา " เธอรู้ได้อย่างไร ว่าผมจะมากับรถขบวนนี้?"
她说: "我每天都在这里等你, 凡是从北京来的车, 我一輪也不会放过"。
เธอพูดว่า " ฉันมาคอยเธอที่นี่ทุกวัน ขอเพียงเป็นขบวนรถที่มาจากปักกิ่ง ฉันจะไม่
พลาดแม้แต่ขบวนเดียว
这次, 他说:" 来生, 我再也不会让妳爱, 因为好的爱让我心疼, 妳的爱实在太苦"
ครั้งนี้ เขาพูดว่า ชาติหน้า ผมจะไม่ให้เธอรักผมอีก เพราะว่าความรักดีๆทำให้ผมเจ็บ
ปวดหัวใจ รักของเธอแท้จริงแล้วช่างขมขื่นนัก
她却说, 爱情从来都是苦的, 如果爱是一朵莲花, 最美丽的爱一定是那请苦的莲心, 一直苦到心里, 然后才能有那朵美丽的莲花。
เธอกลับพูดว่า " ความรักแต่ไหนแต่ไรมา มันก็ขมอยู่แล้ว ถ้าหากความรักเปรียบ
เสมือนดอกบัวหนึ่งดอก ที่สวยงามที่สุดของความรักต้องเป็นไส้ในของเม็ดบัว ที่ขม
จนถึงภายในใจ จากนั้นจึงจะมีความสวยงามของดอกบัวดอกนั้น
credit:FB Niwat Rungvicha
來生, 再也不愛妳 ชาติหน้า จะไม่รักเธออีก
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรครับ?
《 來生, 再也不愛妳 》
《 ชาติหน้า จะไม่รักเธออีก 》
มาอ่านแล้วลุ้นว่าบทความนี้ จะจบลงอย่างไร?
他家贫, 大学是靠自己打零工和卖血的钱念完的。
บ้านเขายากจน เรียนมหาวิทยาลัยอาศัยทำงานชั่วคราวและขายเลือดของตนเองจน
จบ
她家富, 是城市姑娘, 父母是高幹, 家里有保姆, 第一次去乡下时, 她認不清麥苗和韭菜。
ครอบครัวเธอร่ำรวย เป็นสาวอยู่ในตัวเมืองใหญ่ พ่อแม่เป็นถึงระดับอาวุโส ที่บ้านมีพี่
เลี้ยง ไปชนบทครั้งแรก เธอแยกแยะไม่ออกระหว่างต้นกล้าข้าวสาลีกับผ้กกุ้ยไฉ่
他和她初次相见是在操场上, 她忽然来月经, 染红了白裙子, 却浑然不觉, 还在和同学说笑, 他看见后脸红了, 脱下自己的上衣让她围在腰间, 那一刻, 是她一輩子难忘的。
เขาและเธอพบเจอกันครั้งแรกที่สนามกีฬา เธอมีระดูกระทันหัน ย้อมกระโปรงสีขาว
ของเธอเป็นสีแดง แต่เธอไม่รู้สึกตัว ยังคงคุยล้อเล่นกับเพื่อนนักศึกษา หลังจากที่เขา
เห็นเกิดหน้าแดงขึ้นมา ถอดเสื้อคลุมของตัวเองแล้วนำไปพันรอบเอวเธอ ณ.เวลานั้น
เป็นสิ่งที่เธอยากจะลืมชั่วชีวิต
之后是缠缠绵绵的四年恋爱, 她试图帮他, 而他不肯; 男人哪会用女孩子帮忙?
หลังจากนั้น คบเป็นแฟน สี่ปีที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก เธอลองที่จะช่วยเหลือเขา
แต่เขาไม่ยอม ผู้ชายมีหรือที่ต้องการความช่วยเหลือจากผูหญิง
畢业时, 他们本来免不了天各一方, 但她死心塌地地跟着他走, 家里人反对, 几乎与她反目, 她却认定这男人是她想要的。
จบการศึกษาแล้ว อันที่จริงพวกเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องอยู่คนละฟากฟ้า แต่เธอ
ตั้งใจเด็ดเดี่ยวที่จะติดตามเขา คนในครอบครัวคัดค้าน แทบจะกลายเป็นศัตรูกับเธอ
แต่เธอมั่นใจแน่วแน่แล้วว่า ผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอต้องการ
她有一隻珍贵的玉镯, 是母亲给她的, 到小城后, 看见家徒四壁, 她摘下了玉镯,
是的, 在这样的地方哪里用得着戴玉镯啊!
เธอมีกำไลหยกล้ำค่าหนึ่งอัน คุณแม่ของเธอเป็นผู้ให้มา เมื่อมาถึงเมืองเล็กๆ เห็น
สภาพภายในของตัวบ้านแล้ว เธอได้ถอดกำไลหยกออก ใช่แล้ว อยู่ในสถานที่ที่เป็น
เช่นนี้ ไหนเลยจะต้องสวมใส่กำไลหยก
不久, 她怀孕了, 见她害喜历害, 他跑到附近的山上为她摘山杏, 不料一脚踩空,
从山上摔了下去, 这一摔, 几乎摔掉了她和他的未来.她常常这样想: 如果他不去摘山杏呢? 可是, 这个世界从来没有"如果"
ไม่นาน เธอก็ได้ตั้งครรค์ เมื่อเห็นเธอแพ้ท้องอย่างรุนแรง เขาได้วิ่งไปบนภูเขา
บริเวณใกล้ๆเพื่อไปเก็บบ๊วยป่า ไม่คาดคิด ขาหนึ่งก้าวพลาด หกล้มตกจากเขาลงมา
การหกล้มครั้งนี้ เกือบจะทำให้เธอและเขาสูญสิ้นอนาคตไป บ่อยครั้งที่เธอคิดว่า ถ้าหากเขาไม่ไปเก็บบ๊วยป่าล่ะ? แต่ว่า บนโลกนี้ไม่มีคำว่า "ถ้าหาก "
他瘫了, 家里的一切都靠她, 父母来接她, 畢竟在小城里的一生可以预见, 是的,
谁都能想像以后的生活会是什么样子, 但这最后的机会, 她仍然拒绝了。
เขาอัมพฤกษ์แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างภายในครอบครัวต้องอาศัยเธอ พ่อแม่มารับเธอ เพราะยังไรก็ตาม ซึ่งชีวิตที่อยู่ในเมืองเล็กๆ สามารถที่จะคาดเดาได้ ใช่แล้ว ใครก็
สามารถคาดเดาได้เลยว่าชีวิตความเป็นอยู่วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ถึงแม้นี่เป็น
โอกาสสุดท้าย เธอก็ได้ปฎิเสธไป
为了给他治病, 她卖掉了那隻镯子, 接受父母给的钱, 畢竟是父母啊, 看见固執的女兒这么苦, 心疼了。
เพื่อรักษาอาการป่วยของเขา เธอได้ขายกำไลไป ยอมรับเงินของพ่อแม่ที่ให้มา ยัง
ไรก็เป็นพ่อเป็นแม่ เมื่อเห็นลูกสาวที่ดื้อรั้นได้รับความลำบาก ย่อมเจ็บปวดใจ
他们在小城过着贫苦的日子, 她当中学教师, 他病退在家翻译一些书。
พวกเขาอยู่ที่เมืองเล็กๆใช้ชีวิตที่ลำบากยากจน เธอเป็นครูชั้นมัธยม หลังอาการป่วย
ทุเลาลง เขาอยู่ที่บ้านแปลหนังสือ
她早已没了大城市姑娘的骄慠, 低下头来做一切, 和菜贩讨价还价, 买廉价的衣服....与当地的女人并无两样。
เธอไม่หลงเหลือความภูมิใจในความเป็นสาวจากเมืองใหญ่ ก้มหน้าทำทุกสิ่งทุกอย่าง
ต่อรองราคากับผู้ค้าผัก ซื้อเสื้อผ้าราคาย่อมเยาว์.....แทบไม่แตกต่างจากผู้หญิงในพื้น
ที่นั้นๆ
医生说她丈夫不可能在站起来了, 可她还是坚持给他按摩, 十几年如一日, 她并不指望奇迹发生, 只希望他的腿不萎缩。
หมอบอกว่าสามีของเธอไม่มีวันที่จะลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป แต่เธอก็ยังมุ่งมั่นที่จะนวด
ให้เขา สิบกว่าปีเหมื่อนดั่งหนึ่งวัน เธอไม่ได้คาดหวังสิ่งปาฎิหารย์จะเกิดขึ้น หวังเพียง
ว่าขออย่าให้ขาของเขาฝ่อลีบลงไป
卅五岁那年, 她听说有位大夫针灸功夫好, 但要翻过一座山才能找到那位大夫,
ปีที่เธออายุสามสิบห้า เธอได้ยินมาว่า มีหมอคนหนึ่งมีวิชาการฝั่งเข็มดีมาก แต่ต้อง
ข้ามเขาไปหนึ่งลูก ถึงจะพบปะหมอผู้นี้ได้
她找来一轮平板车, 每两天就拉着他翻山去扎针, 风雪中她弓着背, 艰难地往前走,他看着她的背影, 哭了:" 下一辈子, 我再也不要遇到妳, 再也不爱妳你, 因为, 妳太苦了,"
เธอหารถพื้นเรียบมาหนึ่งคัน ทุกๆสองวันเธอจะลากเขาไปกับรถเพื่อฝั่งเข็ม แม้ท่าม
กลางสายลมหิมะเธอก็จะงอหลังไว้ ก้าวไปข้างหน้าด้วยความยากลำบาก เขามองดู
หลังเธอได้ร้องให้ออกมา แล้วพูดว่า " ชาติหน้า ผมจะขอไม่พบเจอเธออีก และจะขอ
ไม่รักเธออีก เพราะว่า เธอลำบากมากๆแล้วจริงๆ "
所有人都希望来生再爱, 可是他说: "来生, 再也不爱妳 "
คนทั้งหมดจะคาดหวังว่า ชาติหน้าขอให้รักกันอีก แต่เขากลับพูดว่า ชาติหน้าจะไม่รัก
เธออีก
奇迹是一年后出现的, 他的腿居然有了知觉, 慢慢能走了, 好事成双, 他写的论文在国际获了奖, 有许多人来找他, 他也四处讲学, 同时讲这十几年自己在轮椅上的生活, 讲自己背后的那个女人。
ปาฎิหารย์เกิดขึ้นในอีกหนึ่งปีต่อมา ขาของเขากลับมามีความรู้สึกอีก ค่อยๆเดินได้
แลีว เรื่องดีๆมาเป็นคู่ บทความที่เขาเขียนได้รับรางวัลในนานาชาติ มีผู้คนมากมายมา
หาเขา ตัวเขาเองก็ไปบรรยายทุกสารทิศ ขณะเดียวกันก็ได้สาธยายที่ใช้ชีวิตอยู่บนรถ
เข็นของตัวเองเป็นเวลาสิบกว่าปี บอกเล่าถึงผู้หญิงชองตนเองที่อยู่เบื้องหลัง
谁也没有想到会有这一天, 谁也没有想到柳暗花明了。
ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีวันเช่นนี้ ไม่มีใครคิดว่าจะมีวันที่เมฆดำผ่านไปฟ้าจะเจิศจ้า
法国请他去讲学三年, 他犹豫了, 她说: "去,一定要去! 这是千载难逢的机会"
ประเทศฝรั่งเศสได้จ้างเขาไปบรรยายเป็นเวลาสามปี เขาลังเล แต่เธอพูดว่า " ไป
ต้องไปให้ได้ นี่เป็นโอกาศในรอบพันปีก็ยากที่จะพานพบ "
这时, 卅六岁的她已初露沧桑的端倪, 黑髮里有了白髮, 眼角堆起了皺纹, 衣服永远是过时的, 身体有些发胖, 再也没有了当年的样子, 而他, 正是最好的时候,
เวลานี้ เธออายุสามสิบหกปี สัญญานหรือเบาะแสความเจนโลกของเธอเริ่มที่จะแสดง
ออกมาบ้างแล้ว ผมดำที่เริ่มมีผมขาวแซม หางตาเริ่มมีริ้วรอยเหี่ยวย่น เสื้อผ้าที่มีล้วน
ล้าสมัย ร่างกายที่เริ่มอ้วน ไม่คงเหลือร่องรอยของอดีต ทว่า เขากลับเป็นช่างเวลาที่
ดีที่สุด
法国, 是多么浪漫的国家啊! 有人担心他一去不回, 问她:"妳不怕吗?" 她轻轻摇头: "不怕, 她说, 她和他的爱情如果经歷了这么多还这么脆弱, 那就一定不是爱情。
ประเทศฝรั่งเศล ช่างเป็นประเทศที่แสนจะโรแมนติก มีคนกังวลว่า เขาไปแล้วจะไม่
กลับมาอีก ถามเธอ "เธอไม่กลัวหรือ?" เธอส่ายหัวเบาๆ ไม่กลัว เธอพูด ความรัก
ระหว่างเขากับฉันผ่านประสบการณ์มามากมาย หากยังเปราะบางเช่นนี้ นั่นย่อมจะ
ต้องไม่ใช่ความรักแล้ว
三年后, 他準时回来了, 留在了北京, 他做的第一件事就是去小城接她, 但没有
告诉她準確的到达时间, 只是说这一两天回来, 想给她惊喜,谁知下了火车, 他就看见了她。
สามปีต่อมา เขาได้กลับมาตรงตามกำหนด พักอยู่ที่ปักกิ่ง เรื่องที่เขาทำอันดับแรกก็
คือ ไปเมืองเล็กๆนั้นเพื่อรับเธอ แต่ไม่ได้บอกวันเวลาที่แน่นอนแก่เธอ บอกเพียงว่า
จะกลับมาวันหรือสองวันนี้ เพราะอยากให้เธอประหลาดใจ ใครจะคาดคิดว่า เมื่อก้าว
ลงมาจากรถไฟ เขาก็มองเห็นเธอแล้ว
他惊喜地跑过去:" 妳怎么知道我乘这趟车?"
เขาทั้งประหลาดใจระคนดีใจวิ่งไปหา " เธอรู้ได้อย่างไร ว่าผมจะมากับรถขบวนนี้?"
她说: "我每天都在这里等你, 凡是从北京来的车, 我一輪也不会放过"。
เธอพูดว่า " ฉันมาคอยเธอที่นี่ทุกวัน ขอเพียงเป็นขบวนรถที่มาจากปักกิ่ง ฉันจะไม่
พลาดแม้แต่ขบวนเดียว
这次, 他说:" 来生, 我再也不会让妳爱, 因为好的爱让我心疼, 妳的爱实在太苦"
ครั้งนี้ เขาพูดว่า ชาติหน้า ผมจะไม่ให้เธอรักผมอีก เพราะว่าความรักดีๆทำให้ผมเจ็บ
ปวดหัวใจ รักของเธอแท้จริงแล้วช่างขมขื่นนัก
她却说, 爱情从来都是苦的, 如果爱是一朵莲花, 最美丽的爱一定是那请苦的莲心, 一直苦到心里, 然后才能有那朵美丽的莲花。
เธอกลับพูดว่า " ความรักแต่ไหนแต่ไรมา มันก็ขมอยู่แล้ว ถ้าหากความรักเปรียบ
เสมือนดอกบัวหนึ่งดอก ที่สวยงามที่สุดของความรักต้องเป็นไส้ในของเม็ดบัว ที่ขม
จนถึงภายในใจ จากนั้นจึงจะมีความสวยงามของดอกบัวดอกนั้น
credit:FB Niwat Rungvicha