ชอบชีรี่ย์ฮอร์โมนมาตั้งแต่ซีซั่น 1 ละ ได้ข้อคิดจากซีรีย์เหมือนใครหลาย ๆ คน แต่พอดูภาคนี้แล้วโดยเฉพาะตอนของขวัญ อยากจะแบ่งปันความคิดให้คนอื่นบ้าง (เห็นพูดกันตั้งเยอะ แถมยังจะแบนละครกันด้วย) จะแบ่งเป็นประเด็น ๆ แล้วกันนะ
1. ลุ้นมากตอนที่ขวัญกับวินคุยกันที่ดาดฟ้า เรื่องที่วินเล่นยา ฉากนี้ตัวละครขวัญกำลังทำหน้าที่เพื่อนได้ดีมาก จะเห็นว่าขวัญมีการถามถึงความรู้สึกของวินว่าใช้แล้วเป็นอย่างไรบ้าง และแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ไม่ได้รีบด่วนตัดสินเพื่อนว่า อย่าเล่นยา มันไม่ดี ด่าเพื่อน (อะไรอย่างนั้น) จากตรงนี้คือรู้สึกดีมาก อยากให้ใครหลายๆ คนที่อยากจะช่วยเพื่อน หรือแม้แต่คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ แทนที่จะเอาแต่ด่า ห้ามเพราะมันไม่ดี (แหมใครก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่มีใครเคยถามมั้ยว่าชั้นรู้สึกยังงัย ทำไมถึงใช้มัน)
2. ส่วนวินก็มีเหตุผลของวิน มีความมั่นใจว่าการใช้ยาด้วยความเท่าทันนั้นเป็นเรื่องปกติ ควบคุมได้ รู้ข้อจำกัดของตัวเอง ใคร ๆ (ที่นิวยอร์ก โดยเฉพาะสาวหมวยผมแดง) ก็ใช้กัน ไม่เห็นติด แถมใช้แล้วยังรู้สึกกับตัวเองเปลี่ยนไปด้วย มีความสุขขึ้น แต่ขวัญก็ใช้เหตุใช้ผลของนาง (เพราะนางเป็นคนแบบนั้น) มาคุย มาโต้เถียงกันแบบผู้ใหญ่ (ย้ำว่า ผู้ใหญ่จริง ๆ ) ถามกลับว่า มันเป็นความสุขจริง ๆ เหรอ ทำให้วินเองก็ไม่แน่ใจว่าความสุขจากการใช้ยามันเป็นของจริงหรือปล่าว (ประมาณว่าด่า แบบไม่ต้องเอ่ยปากด่า แต่ให้กลับไปคิดเอง)
3. ชอบที่ขวัญบอกว่า เค้าคิดว่ามีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าความสุขของตัวเอง จากคำพูดนี้มันโดนจริง ๆ จริงอยู่ใคร ๆ ก็ต้องเห็นแก่ความสุขของตัวเองมาก่อนอยู่แล้ว (แม้แต่ตัว จขกท. เอง) แต่ถ้าเราเห็นแค่ตัวเราเอง โลกนี้คงไม่น่าอยู่ มัวเอาแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล สนใจแค่ความรู้สึกของตัวเอง (เด็กสมัยนี้เป็นเยอะ ลูกหลานเทวดากันทั้งนั้น) ขวัญหลอกด่าวินอีกแล้วครับท่าน แต่เป็นการด่าที่ไม่ต้องด่า ให้คิดเอง (อีกแล้ว)
4. สุดท้าย ตอนที่ขวัญให้กำลังใจวิน ด้วยการบอกว่าเค้าเชื่อมั่นในตัวเพื่อนคนนี้ ว่าต้องมีความสุขได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งยาพวกนั้น ช่างเป็นการจบที่สมบูรณ์แบบมาก แบบไม่ต้องบอกเพื่อนว่าเลิกเถอะ มันไม่ดี แต่กลับมั่นใจ และมีความหวังในตัวเพื่อนคนนี้ว่าจะทำได้จริง ๆ โดยที่ไม่ต้องพูดว่าเลิกเล่นยาเถอะ เลยแม้แต่คำเดียว
ดังนั้นจากฉากนี้ฉากเดียวก็ได้ข้อคิดมากมาย จะใช้กับเพื่อน พี่น้อง พ่อแม่ ลูกหลานได้ทั้งนั้น เมื่อเวลาเกิดปัญหาขึ้น (หรือเห็นว่ากำลังจะเกิดปัญหาขึ้น) ใช้สติ เหตุผล มากกว่าอารมณ์ ค่อยถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ถามถึงความรู้สึก เพราะคนที่กำลังมีปัญหาก็ล้วนแล้วแต่อยากจะอธิบาย ไม่ใช่เอาแต่ด่า ถึงรู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นเรื่องผิด แต่หลายคนก็มีหลายเหตุผลต่างกันไป รับฟังก่อน (ไม่ว่านั้นจะเป็นคำแก้ตัวหรือไม่) จากนั้นให้ข้อมูลและความจริงกับเค้า พร้อมทั้งเชื่อมั่นในตัวเค้า มีความหวังในตัวเค้า เพราะไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะไปตัดสินแก้ไขปัญหาให้ใคร แต่พราะท้ายที่สุดคนนันต้องเป็นคนที่ตัดสินใจแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง
ฮอร์โมน 2 ep 7 ขวัญด่าวินยังงัยในตอนนี้บ้าง
1. ลุ้นมากตอนที่ขวัญกับวินคุยกันที่ดาดฟ้า เรื่องที่วินเล่นยา ฉากนี้ตัวละครขวัญกำลังทำหน้าที่เพื่อนได้ดีมาก จะเห็นว่าขวัญมีการถามถึงความรู้สึกของวินว่าใช้แล้วเป็นอย่างไรบ้าง และแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ไม่ได้รีบด่วนตัดสินเพื่อนว่า อย่าเล่นยา มันไม่ดี ด่าเพื่อน (อะไรอย่างนั้น) จากตรงนี้คือรู้สึกดีมาก อยากให้ใครหลายๆ คนที่อยากจะช่วยเพื่อน หรือแม้แต่คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ แทนที่จะเอาแต่ด่า ห้ามเพราะมันไม่ดี (แหมใครก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่มีใครเคยถามมั้ยว่าชั้นรู้สึกยังงัย ทำไมถึงใช้มัน)
2. ส่วนวินก็มีเหตุผลของวิน มีความมั่นใจว่าการใช้ยาด้วยความเท่าทันนั้นเป็นเรื่องปกติ ควบคุมได้ รู้ข้อจำกัดของตัวเอง ใคร ๆ (ที่นิวยอร์ก โดยเฉพาะสาวหมวยผมแดง) ก็ใช้กัน ไม่เห็นติด แถมใช้แล้วยังรู้สึกกับตัวเองเปลี่ยนไปด้วย มีความสุขขึ้น แต่ขวัญก็ใช้เหตุใช้ผลของนาง (เพราะนางเป็นคนแบบนั้น) มาคุย มาโต้เถียงกันแบบผู้ใหญ่ (ย้ำว่า ผู้ใหญ่จริง ๆ ) ถามกลับว่า มันเป็นความสุขจริง ๆ เหรอ ทำให้วินเองก็ไม่แน่ใจว่าความสุขจากการใช้ยามันเป็นของจริงหรือปล่าว (ประมาณว่าด่า แบบไม่ต้องเอ่ยปากด่า แต่ให้กลับไปคิดเอง)
3. ชอบที่ขวัญบอกว่า เค้าคิดว่ามีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าความสุขของตัวเอง จากคำพูดนี้มันโดนจริง ๆ จริงอยู่ใคร ๆ ก็ต้องเห็นแก่ความสุขของตัวเองมาก่อนอยู่แล้ว (แม้แต่ตัว จขกท. เอง) แต่ถ้าเราเห็นแค่ตัวเราเอง โลกนี้คงไม่น่าอยู่ มัวเอาแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล สนใจแค่ความรู้สึกของตัวเอง (เด็กสมัยนี้เป็นเยอะ ลูกหลานเทวดากันทั้งนั้น) ขวัญหลอกด่าวินอีกแล้วครับท่าน แต่เป็นการด่าที่ไม่ต้องด่า ให้คิดเอง (อีกแล้ว)
4. สุดท้าย ตอนที่ขวัญให้กำลังใจวิน ด้วยการบอกว่าเค้าเชื่อมั่นในตัวเพื่อนคนนี้ ว่าต้องมีความสุขได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งยาพวกนั้น ช่างเป็นการจบที่สมบูรณ์แบบมาก แบบไม่ต้องบอกเพื่อนว่าเลิกเถอะ มันไม่ดี แต่กลับมั่นใจ และมีความหวังในตัวเพื่อนคนนี้ว่าจะทำได้จริง ๆ โดยที่ไม่ต้องพูดว่าเลิกเล่นยาเถอะ เลยแม้แต่คำเดียว
ดังนั้นจากฉากนี้ฉากเดียวก็ได้ข้อคิดมากมาย จะใช้กับเพื่อน พี่น้อง พ่อแม่ ลูกหลานได้ทั้งนั้น เมื่อเวลาเกิดปัญหาขึ้น (หรือเห็นว่ากำลังจะเกิดปัญหาขึ้น) ใช้สติ เหตุผล มากกว่าอารมณ์ ค่อยถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ถามถึงความรู้สึก เพราะคนที่กำลังมีปัญหาก็ล้วนแล้วแต่อยากจะอธิบาย ไม่ใช่เอาแต่ด่า ถึงรู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นเรื่องผิด แต่หลายคนก็มีหลายเหตุผลต่างกันไป รับฟังก่อน (ไม่ว่านั้นจะเป็นคำแก้ตัวหรือไม่) จากนั้นให้ข้อมูลและความจริงกับเค้า พร้อมทั้งเชื่อมั่นในตัวเค้า มีความหวังในตัวเค้า เพราะไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะไปตัดสินแก้ไขปัญหาให้ใคร แต่พราะท้ายที่สุดคนนันต้องเป็นคนที่ตัดสินใจแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง