###ความรู้สึกที่แสนจะพิเศษ..... คุณเคยเป็นแบบผมหรือเปล่าครับ เดินไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดหมาย เหนื่อยก็หยุดพัก แต่ระหว่างที่หยุดพัก ก็มีหนุ่มสาวคู่หนึ่ง เดินผ่านหน้าผมไป ทั้งคู่เดินจับมือกัน มือที่เหลืออยู่ก็แกว่งไกวไปตามอิสระ ลักษณะเหมือนทั้งโลกมีเพียงเขา 2 คน ..... เมื่อผมเห็นมันทำให้ผมนึกถึงความหลัง....... เมื่อนานมาแล้ว.. สมัยนั้นผมยังเรียนอยู่ปี 2 อยู่เลย ตอนั้นผมจำได้ว่า ผมนั้นมีเรียนวิชา แคลคูลัส ซึ่งเป็นวิชาที่ผมไม่ถนัดเลย .... ผมเลยบอกกับพี่คนนึงว่า "พี่ w ครับ พี่ช่วยหาครูสอนพิเศษ ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ" พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ได้ ๆ เดี๋ยวพี่จะลองหาให้นะ" บอกตามตรง ผมก็ไม่คิดว่าพี่เค้าจะหาครูสอนพิเศษให้ผมจริง ๆ ..... แต่แล้ว ..... มีอยู่วันหนึ่ง พี่ w เค้าก็มาบอกผมว่า "อ๊บ ๆ(พี่เค้ามักจะเรียกผมว่า "อ๊บ" ครับ) พี่หาคนที่จะสอนพิเศษให้อ๊บได้แล้วนะ ..........."ใครหรอครับพี่ .........(ผมถามกลับไป)" พี่ w เค้าก็ตอบกลับมาว่า นี่ไง น้องคนนี้ไงที่จะมาสอนพิเศษให้เธออ่ะ ผมหันไปมอง ผมตกใจมาก.... รู้ไหมครับว่าทำไม..... จะไม่ตกใจได้ไง ก็คนที่จะมาสอนพิเศษผมนั้น คือ......คนที่ผู้ชายในร้านอินเตอร์เน็ตทุกคนต่างก็ชอบ เธอเป็นคนน่ารักมาก.......ผมเองก็ชอบนะ.. ที่สำคัญคือ เธอเป็นรุ่นพี่ผม 3 ปี....แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ.... ลองนึกดูสิครับว่าผู้หญิงที่น่ารัก แล้วยังไม่มีแฟน ทั้ง ๆ ที่มีคนชอบเขามากมาย แน่นอนล่ะ คนที่มาจีบก็คงจะเยอะด้วยเช่นกัน... แต่เธอกลับไม่สนใจใครเลย...... แล้วผู้ชายห่วย ๆ อย่างผมล่ะ .... เขาคงจะสนผมอยู่หรอก... ขนาดคนทั่วไปที่ไม่สวยไม่น่ารัก เขายังไม่มองผมเลย 5555+ .... เพราะแบบนี้แหล่ะครับ ผมเลยไม่คิดอะไรเกินเลยผมคิดกับเธอเพียงแค่ รุ่นพี่รุ่นน้อง .....ผมคิดกับเธอเพียงแค่พี่สาวที่ใจดีคนหนึ่งเท่านั้น.... เมื่อถึงวันที่ผมจะต้องมาเรียนพิเศษกับเธอ...ลืมบอกไป สถานที่ ที่ผมนัดไว้ก็คือร้านอินเตอร์เน็ต ของพี่ Wคนที่เขาติดต่อ พี่คนนี้ให้นั่นแหล่ะครับ..... ผมตั้งใจเรียนมาก แน่นอนครับว่า ผลการเรียนผมดีขึ้น เรื่อย ๆ .... ผมตั้งใจเรียนมาก ๆ ... ถามว่าเขิลไหมเวลาที่พี่เขาสอน ... ตอบเลยว่ามาก โดยเฉพาะเวลาที่พี่เขาถามอะไรแล้วผมตอบไม่ได้เนี่ย .... คือ อย่าเรียกว่าเขิลเลยครับ เรียกว่าอายดีกว่า 555+... ... ผมเริ่มมีหวังในการเรียนครั้งนี้ เกรดผมในเทอมนี้คงจะดีแน่นอน .... ต้องขอบคุณพี่เขาจริง ๆที่มาสอน ......... หลังจากนั้น ผมก็นัดเขาไปที่ร้านนม เพราะผมว่าจะเลี้ยงนมพี่เขาสักแก้ว... กินนมไปพร้อม ๆ กับการติวหนังสือไปด้วย...แต่ผมคิดว่าพี่เขาคงไม่ไปหรอก พี่เขาคงจะสั่งมากินในร้านอินเตอร์เน็ตของพี่ W แหล่ะมั้ง.....แต่แล้ว สิ่งที่ผมคิดมันกลับตรงกันข้าม ..... พี่เขาตอบตกลงซะงั้น ...... และแล้วผมก็ไปนั่งกับพี่ที่ร้านนม 2 ต่อ 2 นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งกับพี่เค้า 2 คน ....... เพราะปกติแล้วเรามักจะนั่งในร้านอินเตอร์เน็ตที่มีคนพลุกพล่าน .... ลืมบอกอะไรไปอย่างครับ ร้านนมที่ว่าเนี่ย มันอยู่ติดกับร้านอินเตอร์เน็ตของพี่ W ครับ..... ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงสั่งไปกินในร้าน ....แต่พี่คนนี้เค้ากับเลือกที่จะมานั่งกินที่ร้าน.... บอกตรง ๆ เลยนะวันนั้นผมเขิลมาก..... แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาจริง ๆ นะครับ............ ผมจะนัดเจอพี่เขา อาทิตย์ล่ะ 1-2 ครั้งครับ แต่ปกติแล้วพี่เค้าก็จะมานั่งเล่นเกมที่ร้านเน็ตของพี่ W นี่เป็นประจำ...เพราะเป้นร้านของพี่ที่สนิทมาก ๆ ซึ้งก็คือ พี่ W คนที่ติดต่อให้พี่สาวคนสวยมาสอนพิเศษให้ผมนั่นเอง ....... ช่วงหลัง ๆ มา ผมมักจะไม่ค่อยได้ไปที่ร้านเน็ตร้านนั้นสักเท่าไหร่.... ผมมักจะไปอีกร้านนึงครับ...... และผมมักจะไปกับเพื่อนเป็นประจำ ..... มาวันนึง ผมเจอพี่คนที่สอนพิเศษผมที่ร้านอินเตอร์เน็ตที่ผมไปกับเพื่อน....... ผมก็แวะเค้าไปทักทายพี่เค้าเหมือนอย่างที่เคยทำ...... วันต่อมา ถึงวันนัด ที่ผมจะต้องเรียนพิเศษกับเขา ...แต่บังเอิญว่า วันนี้ร้านเน็ตร้านที่เป็นของรุ่นพี่ W นั้นปิด ... ผมเลยย้ายมานั่งที่ร้านที่ผมชอบไปกับเพื่อนแทน ..... การสอนพิเศษในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน ๆ ... คือ เราคุยกันมากขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้น ผมเริ่มที่จะไม่เขิลอายแล้ว แต่ก็ยังเขิลอยู่ 5555+ พี่เขาถามผมว่า ... "ชอบมาร้านนี้หรอ เห็นมาบ่อย ๆ " ผมก็ตอบไปว่า "อ่อ .... เปล่าครับ นาน ๆ ผมจะมาที ..... แต่ที่จริงผมก็มาทุกวันนั่นแหล่ะ 555+"...... วันต่อมา ผมไปที่ร้านเกม ร้านที่ผมชอบไปกับเพื่อน ..... ผมเห็นพี่เขานั่งฟังเพลงอยู่.... และเป็นอย่างนี้หลาย ต่อ หลายครั้งที่ผมเห็นพี่เค้ามานั่งที่ร้านนี้ ......แต่ผมก็ไม่แปลกใจอะไร ...... จนมาวันหนึ่ง วันนั้นผมจำได้ดี ... ผมนัดติวหนังสือเหมือนอย่างทุกครั้ง... . ปกติผมจะเป็นฝ่ายทักไปแล้วก็จะถามพี่เขาว่าสะดวกสอนหรือเปล่า .(ปกติผมจะติดต่อกันทางเฟสบุ๊ก ..... ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะผมไม่กล้าขอเบอร์พี่เขาไงล่ะ 555+).... แต่วันนี้พี่เขาเป็นฝ่ายทักผมมาก่อน .. พี่เขาบอกกับผมว่า... วันนี้เราอาจจะไม่ได้เจอกันนะ ผมก็ถามกลับไปว่า... พีไม่ว่างหรอครับ งั้นไม่เป็นอะไรครับ ไว้คราวหน้าก็ได้.....งั้นเดี๋ยวผมไปกินข้าวก่อนนะครับ เดี๋ยวผมกลับมาคุยด้วยใหม่.........ระหว่างที่ผมกำลังปิดโน๊ตบุ๊กเพื่อที่จะไปกินข้าวนั้น ..............................................ก็มีข้อความจากพี่เขาส่งมาทางเฟสบุ๊ก....... ในข้อความระบุว่า......พี่ชอบเธอนะ...... แต่ก็นะด้วยความซื่อบื้อของผม ผมก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ ผมคิดว่าพี่เขาไม่ได้ชอบผมอย่างที่ หนุ่มสาวเขาชอบกัน ..... (ปกติผมมักจะบอกคิดถึงทุกคนอยุ่แล้ว โดยเฉพาะ เวลาที่ไม่ได้คุยกับใครนาน ๆ ผมก็เลยไม่แปลกใจอะไร )... ผมคิดว่าพี่เขาคงชอบผมเหมือนน้องชายคนนึง........ หลังจากนั้นพี่เขาบอกต่ออีกว่า เธอคงไม่มาเจอพี่แล้วล่ะมั้ง ........ ผมก็ยังไม่เข้าใจ..........ผมเริ่มสงสัยในสิ่งที่พี่เขาบอกมา .... ผมเลยถามกลับไปว่า "พี่ชอบผมแบบไหนหรอครับ.......... พี่เขาก็ตอบมาว่า ....ก็แบบว่าชอบอ่ะ..... ผมก็ยัง งง ชอบนี่คือ ชอบแบบไหนกันว้าาาา........ ผมเลยถามกลับ ว่า ชอบแบบน้องน่ะหรอครับ...... พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า ...... "เปล่า ๆ "................... เท่านั้นแหล่ะครับ !!!!*-* โอ้ววววววววว พระเจ้า !!!!!!!!!!!!!!! ความรู้สึกของผมในตอนนั้นมันเป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย ........ร่างการผมหมดเรี่ยวแรง ....มันชาไปทั้งตัว ยืนแทบจะไม่ไหว ผมทำอะไรไม่ถูก พูดอะไรไม่ออก .. ที่ทำตอนนั้นคือ ชี้ไปที่หน้าจอโน๊ตบุ๊กแล้วให้เพื่อนดู.....เพื่อนผมเองก็แทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น.... ใคนจะคิดกันล่ะว่า ผู้หญิงที่แสนจะน่ารัก เป็นขวัญใจของคนในร้านเน็ต จะมาชอบผู้ชายห่วย ๆ อย่างผม .......ตอนนั้นผมไม่สามรถที่จะพิมพ์ตอบพี่เค้ากลับไปได้ในทันที....... ร่างกายผมสั่นไปหมด สั่นไปทั้งตัว.. หัวใจผมเต้นแรงมากกว่าปกติ.....ผมแทบจะเป็นลม.... แน่นอนล่ะครับว่า ผมเคยคบกับผู้หญิงคนอื่น แต่ ผมก็ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับใคร.... ยกเว้นเธอคนนี้ เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ ....หลังจากนั้น 5 นาที พอผมเริ่มควบคุมสติได้ ผมก็ถามกลับไปว่า ตอนนี้พี่อยู่ไหนครับ.... พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า .... พี่อยู่ร้านเกม ร้านที่ เธอชอบมานั่งอ่ะ........ ผมลืมความรู้สึกหิวทันที ... ผมรีบไปที่ร้านนั้น ... ผมเจอพี่เขานั่งอยู่คนเดียว ด้วยอาการเขิลอาย..... เขิลอย่างเห็นได้ชัด .5555+ ผมเลยแกล้วถามกลับไปว่า พี่ครับ พี่ชอบผมหรอ ....... พี่เขาก็ตอบมาว่าใช่ ... หน้าพี่เขาแดงมาก 5555+ ........หลังจากนั้น ผมก็ถามกลับว่า ......ที่พี่บอกว่าเราจะไม่ได้เจอกันแล้วนี่หมายความว่ายังไงครับ ...พี่จะไปไหนหรอ....... พี่เขาบอกว่าเปล่า... พี่คิดว่าเมื่อพี่บอกชอบเธอไปเธอนั้นจะไม่อยากเจอกับพี่แล้วน่ะสิ่//////.. .... ผมก็เลยตอบกลับไปว่า ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยนะ ผมดีใจมากด้วยซ้ำ ................ พี่เขาก็เงียบไปสักพัก...... แล้วพี่เขาก็ยิ้มกลับมา .... ร้อยยิ้มนั้นเป็นรอยิ้มที่สดใสมาก ๆ .......ทุกวันนี้ร้อยยิ้มนั้นยังคงติดตาผมอยู่ ^_________________^ หลังจากนั้น เราก็นั่งคุยกัน....... พี่เขาก็เล่าเรื่องให้ผมฟังว่า.... ความจริงช่วงหลัง ๆ ที่พี่ไม่ค่อยได้ไปร้านพี่ W เพราะมาที่นี่บ่อย ๆ ก็เพราะพี่อยากเจอเธอนั่นแหล่ะ ......เฮ้ยยย !!! อะไรนะ นี่พี่เค้าอยากเจอะเราขนาดนั้นเลยหรอ คนอย่างเรามีคนน่ารักแบบนี้มาชอบด้วยหรอเนี่ย เฮ้ยยยยยยยยยย !!!!!! ..... พี่เค้าก็บอกต่ออีกว่า บ่อยครั้งที่พี่มารอเธอช่วงเวลา 2-3 ทุ่ม แต่ก็ไม่เจอ ...... เอ้ยยย !!! เอาอีกแล้ว พี่เค้ามารอเรานาน ถึงขนาดนั้นเลยหรอ ทั้ง ๆ ที่เวลานั้นพี่เค้าควรจะไปนอนแล้วนะ ..... โคตรตื่นเต้นเลย(ความรู้สึกในใจ) และนี่คือ อีกความรู้สึกที่ผมได้พบและจะม่มีวันลืม
บันทึกคนช่างฝัน 3 (ความรู้สึกที่แสนจะพิเศษ)