หัวข้อกระทู้อาจงงๆนะคะ เพราะเราก็ไม่รู้จะตั้งยังไงดีให้ตรงกับเรื่องของเรามากที่สุด แล้วก็ถ้าแท็กผิดยังไงก็ขออภัยค่ะ
คือเรื่องที่เราจะเล่าเป็นเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นตอนเย็นวันนี้นี่เอง ก่อนอื่นเราต้องขอเกริ่นก่อนว่าเราค่อนข้างที่จะเป็นคนที่เอ๋อๆค่ะ ประมาณว่าไม่ค่อยทันคนเพราะแม่ก็พูดอย่างนั้นมาโดยตลอด แต่เราก็คิดว่าเราทันนะ (อาจจะมึนบ้างในบางที) แต่ก็นั่นแหละค่ะ เพราะเรามีบุคคลิกแบบนั้นแม่ก็เลยกลัวว่าเราจะดูแลตัวเองไม่ได้แน่นอนถ้าอยู่คนเดียว แล้วยิ่ง มาเกิดเรื่องวันนี้ก็ทำให้แม่เป็นห่วงเราไปใหญ่
คือมันเป็นแบบนี้ค่ะ
วันนี้ตอนเย็นเราก็กลับบ้านตามปกติ คือทุกครั้งที่กลับเราจะนั่งรถโดยสารมาแล้วลงหน้าปากซอยบ้าน เพราะบ้านค่อนข้างที่จะไกลจากปากซอยมากอยู่ แล้วเราก็จะโทรบอกให้แม่มารับ(หรือบางทีก็จะโทรบนรถตอนใกล้จะถึงซอย แม่จะได้ออกมารับเป๊ะๆ) แต่บ้างครั้งเราก็จะเดินไปก่อนเองบ้าง จะได้ไม่เสียเวลาแม่ เพราะยืนรออยู่เฉยๆก็ไม่ได้ทำอะไร เราก็เดินไปค่ะ(ซึ่งปกติก็ทำอยู่แล้ว) เราก็เดินไปจนถึงข้างทางที่เป็นพงหญ้าที่รกร้างอ่ะค่ะ เราก็เดินต่อไม่คิดอะไรเพราะเดินผ่านบ่อยจนชินแล้ว ตอนนั้นมันก็สว่างด้วยแถมรถก็ผ่าน เราเลยไม่ห่วง สักพักก็มีรถกระบะมาจอดค่ะ จอดตรงข้างที่เราเดินพอดี ซึ่งมันก็ยังไม่เลยพงหญ้าที่รกนั่นนะ เราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าคงจอดเพื่อทำธุระอะไรเนี่ยแหละ เพราะปกติก็มีรถมาจอดข้างทางออกบ่อย ก็จะเดินต่อ แต่คนข้างในรถฝั้งคนขับก็ออกมาจากรถค่ะ เดินมาหาเราเหมือนจะถามอะไรซักอย่าง ซึ่งตอนที่เขาพูดดตอนแรกเราไม่ได้ยินหรือเขาพูดไม่รู้เรื่องไม่รู้เพราะท่าทางเขาดูเหนื่อยๆ เราก็ "ค๊ะ?" ตอบ แล้วเขาก็เดินมานั่งที่เหยียบขึ้นกระบะข้างหลังรถ แล้วก็ถามอีกละ ซึ่งเราก็ฟังไม่ออกเหมือนเดิม เราก็ ห๊ะ อีก แล้วเขาก็บอกให้เราขยับมาใกล้ๆ ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงอยากให้เราได้ยินเพราะท่าทางเขาเหมือนพูดไม่ไหวและพูดเบามากเราก็เลยขยับเข้าไปนิดนึง ไม่มาก แล้วเขาก็ถามต่อ ซึ่งเราฟังรู้เรื่องละ แล้วตอนที่พูดมือของเขาก็จะจับมือเรา ซึ่งแตะโดนมือแล้วแหละ เราก็สะบัดออก ตอนนั้นคำพูดแม่ผุดขึ้นมาเลยยว่า ที่เขาหลอกแล้วเอายาป้าย ถ้าโดนแค่นิดเดียวแตะเดียวก็ไม่รู้เรื่องแล้ว เราก็เฮ้ย(ในใจ) แล้วตอบเขาว่าไม่รู้ (เพราะที่เขาถาม เราไม่รู้จริงๆ เพราะเขาถามงงหรือเรางงเองไม่รู้)เราก็คิดว่าเริ่มแปลกละ แล้วเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกจากรถถอยไปข้างหลังใกล้พงหญ้านิดๆ แล้วเขาก็ถามต่อ แล้วก็บอกว่าเขยิบมาใกล้ๆ ซึ่งมือเขาก็ยกมาแตะมือเราแค่นิดเดียวเราก็สะบัดออก เรายกมือไหว้(มือมันไปเองเลย) แล้วก็บอกว่าไม่รู้จริงๆ เรารอแม่อยู่ เขาก็มองมือเราแบบตกใจนิดๆ แล้วก็บอกว่าไม่เปนไร ใจตอนนั้นเรายังงงๆอยู่แต่ก็คิดแล้วแหละว่าไม่ใช่ละ ตอนนั้นเราก็เริ่มมองหารถแม่ ซึ่งตอนนั้นก็มีรถขับผ่านไปมาอยู่ โชคดีมากที่แม่ขับมาพอดี แม่ก็ตกใจเลย เลี้ยวรถมาอีกฝั่ง เราก็บอกลุงเขาถามแม่เราดู เขาก็ถาม แต่แม่เราฟังไม่รู้เรื่อง เราก็บอกให้แม่ฟังอีกที แม่ก็ตอบนั่นๆนี่ๆแบบขอไปที แล้วก็พาเรากลับบ้าน ตอนนั้นแม่เราโมโหมากเลย ว่าเราไปอยู่ตรงนั้นได้ไง ใกล้ๆพงหญ้า กับผู้ชายอีก เพราะสำหรับเรามันเป็นเรื่องแปลก เราก็เล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็โมโห บอกว่าปล่อยให้เป็นแบบนั้นไดไงดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกล่อลวงไปทำอะไรไม่ดี ยังงี้แหละแล้วแม่จะปล่อยให้เราอยู่คนเดียวได้ไง อ่อนต่อโลกเชื่อคนง่าย บลาๆๆอีกมากมาย เราเข้าใจแม่นะว่าเป็นห่วง ตอนที่แม่พูดเราก็อยากจะร้องไห้เหมือนกัน ว่าทำไมเราโง่จังว้า ทำไมไม่รู้จักคิด ไว้ใจคนอื่นง่ายๆเขาอาจจะไม่ใช่คนดีก็ได้แต่มันก็ยากมากเลยที่จะรู้ได้ตั้งแต่แรกเห็นว่าเขาเป็นคนยังไง คนอาจจะเดือดร้อนจริงๆ หรือเป็นผู้ร้ายจริงๆก็ได้ เราก็ไม่รู้เลย แต่เราเองก็รับปากแม่ไปว่าถ้าคราวหน้ามีใครมาถามจะตอบว่าไม่รู้แล้วเดินจากไปเลย ไม่มากความเหมือนวันนี้ บอกตรงๆว่าไม่อยากให้แม่เป็นห่วง มากังวลใจกับเรา อยากเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีกว่านี้เพื่อแม่จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจ
ค่ะ! และที่เล่ามาทั้งหมดทั้งมวลเนียะ คืออยากถามว่า ลุงคนเนี่ย เป็นคนไม่ดีจริงรึเปล่าในสายตาของคุณ เป็นคุณจะคิดและจัดการยังไงถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับตัว และสุดท้ายเราเป็นคนที่ยังดูแลตัวเองไม่ดีพอใช่มั้ย ในสถานการณืแบบนี้
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ จะว่าเราโง่ก็ยอม บอกมาตรงๆได้เลย เพราะเราอาจยังไม่รู้อะไรดีพอก็ได้ เราพร้อมจะแก้ไขและปรับให้ดีขึ้น และถ้าใครมีวิธีดีๆที่จะช่วยป้องกันจากเหตุการณ์ไม่ดีได้ ช่วยแชร์กันหน่อยนะคะ เพื่อสาวๆอีกหลายๆคน หรือใครมีประสบการณ์ยังไงก็เล่าให้ฟังได้เลยค่ะ คือซะว่ากระทู้แลกเปลี่ยนแล้วกัน
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวพันทิปหน่อยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าเลยค่ะ_/\_
ทำยังไงดี???แบบนี้เรียกว่าไม่ปลอดภัยหรือเปล่า
คือเรื่องที่เราจะเล่าเป็นเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นตอนเย็นวันนี้นี่เอง ก่อนอื่นเราต้องขอเกริ่นก่อนว่าเราค่อนข้างที่จะเป็นคนที่เอ๋อๆค่ะ ประมาณว่าไม่ค่อยทันคนเพราะแม่ก็พูดอย่างนั้นมาโดยตลอด แต่เราก็คิดว่าเราทันนะ (อาจจะมึนบ้างในบางที) แต่ก็นั่นแหละค่ะ เพราะเรามีบุคคลิกแบบนั้นแม่ก็เลยกลัวว่าเราจะดูแลตัวเองไม่ได้แน่นอนถ้าอยู่คนเดียว แล้วยิ่ง มาเกิดเรื่องวันนี้ก็ทำให้แม่เป็นห่วงเราไปใหญ่
คือมันเป็นแบบนี้ค่ะ
วันนี้ตอนเย็นเราก็กลับบ้านตามปกติ คือทุกครั้งที่กลับเราจะนั่งรถโดยสารมาแล้วลงหน้าปากซอยบ้าน เพราะบ้านค่อนข้างที่จะไกลจากปากซอยมากอยู่ แล้วเราก็จะโทรบอกให้แม่มารับ(หรือบางทีก็จะโทรบนรถตอนใกล้จะถึงซอย แม่จะได้ออกมารับเป๊ะๆ) แต่บ้างครั้งเราก็จะเดินไปก่อนเองบ้าง จะได้ไม่เสียเวลาแม่ เพราะยืนรออยู่เฉยๆก็ไม่ได้ทำอะไร เราก็เดินไปค่ะ(ซึ่งปกติก็ทำอยู่แล้ว) เราก็เดินไปจนถึงข้างทางที่เป็นพงหญ้าที่รกร้างอ่ะค่ะ เราก็เดินต่อไม่คิดอะไรเพราะเดินผ่านบ่อยจนชินแล้ว ตอนนั้นมันก็สว่างด้วยแถมรถก็ผ่าน เราเลยไม่ห่วง สักพักก็มีรถกระบะมาจอดค่ะ จอดตรงข้างที่เราเดินพอดี ซึ่งมันก็ยังไม่เลยพงหญ้าที่รกนั่นนะ เราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าคงจอดเพื่อทำธุระอะไรเนี่ยแหละ เพราะปกติก็มีรถมาจอดข้างทางออกบ่อย ก็จะเดินต่อ แต่คนข้างในรถฝั้งคนขับก็ออกมาจากรถค่ะ เดินมาหาเราเหมือนจะถามอะไรซักอย่าง ซึ่งตอนที่เขาพูดดตอนแรกเราไม่ได้ยินหรือเขาพูดไม่รู้เรื่องไม่รู้เพราะท่าทางเขาดูเหนื่อยๆ เราก็ "ค๊ะ?" ตอบ แล้วเขาก็เดินมานั่งที่เหยียบขึ้นกระบะข้างหลังรถ แล้วก็ถามอีกละ ซึ่งเราก็ฟังไม่ออกเหมือนเดิม เราก็ ห๊ะ อีก แล้วเขาก็บอกให้เราขยับมาใกล้ๆ ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงอยากให้เราได้ยินเพราะท่าทางเขาเหมือนพูดไม่ไหวและพูดเบามากเราก็เลยขยับเข้าไปนิดนึง ไม่มาก แล้วเขาก็ถามต่อ ซึ่งเราฟังรู้เรื่องละ แล้วตอนที่พูดมือของเขาก็จะจับมือเรา ซึ่งแตะโดนมือแล้วแหละ เราก็สะบัดออก ตอนนั้นคำพูดแม่ผุดขึ้นมาเลยยว่า ที่เขาหลอกแล้วเอายาป้าย ถ้าโดนแค่นิดเดียวแตะเดียวก็ไม่รู้เรื่องแล้ว เราก็เฮ้ย(ในใจ) แล้วตอบเขาว่าไม่รู้ (เพราะที่เขาถาม เราไม่รู้จริงๆ เพราะเขาถามงงหรือเรางงเองไม่รู้)เราก็คิดว่าเริ่มแปลกละ แล้วเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกจากรถถอยไปข้างหลังใกล้พงหญ้านิดๆ แล้วเขาก็ถามต่อ แล้วก็บอกว่าเขยิบมาใกล้ๆ ซึ่งมือเขาก็ยกมาแตะมือเราแค่นิดเดียวเราก็สะบัดออก เรายกมือไหว้(มือมันไปเองเลย) แล้วก็บอกว่าไม่รู้จริงๆ เรารอแม่อยู่ เขาก็มองมือเราแบบตกใจนิดๆ แล้วก็บอกว่าไม่เปนไร ใจตอนนั้นเรายังงงๆอยู่แต่ก็คิดแล้วแหละว่าไม่ใช่ละ ตอนนั้นเราก็เริ่มมองหารถแม่ ซึ่งตอนนั้นก็มีรถขับผ่านไปมาอยู่ โชคดีมากที่แม่ขับมาพอดี แม่ก็ตกใจเลย เลี้ยวรถมาอีกฝั่ง เราก็บอกลุงเขาถามแม่เราดู เขาก็ถาม แต่แม่เราฟังไม่รู้เรื่อง เราก็บอกให้แม่ฟังอีกที แม่ก็ตอบนั่นๆนี่ๆแบบขอไปที แล้วก็พาเรากลับบ้าน ตอนนั้นแม่เราโมโหมากเลย ว่าเราไปอยู่ตรงนั้นได้ไง ใกล้ๆพงหญ้า กับผู้ชายอีก เพราะสำหรับเรามันเป็นเรื่องแปลก เราก็เล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็โมโห บอกว่าปล่อยให้เป็นแบบนั้นไดไงดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกล่อลวงไปทำอะไรไม่ดี ยังงี้แหละแล้วแม่จะปล่อยให้เราอยู่คนเดียวได้ไง อ่อนต่อโลกเชื่อคนง่าย บลาๆๆอีกมากมาย เราเข้าใจแม่นะว่าเป็นห่วง ตอนที่แม่พูดเราก็อยากจะร้องไห้เหมือนกัน ว่าทำไมเราโง่จังว้า ทำไมไม่รู้จักคิด ไว้ใจคนอื่นง่ายๆเขาอาจจะไม่ใช่คนดีก็ได้แต่มันก็ยากมากเลยที่จะรู้ได้ตั้งแต่แรกเห็นว่าเขาเป็นคนยังไง คนอาจจะเดือดร้อนจริงๆ หรือเป็นผู้ร้ายจริงๆก็ได้ เราก็ไม่รู้เลย แต่เราเองก็รับปากแม่ไปว่าถ้าคราวหน้ามีใครมาถามจะตอบว่าไม่รู้แล้วเดินจากไปเลย ไม่มากความเหมือนวันนี้ บอกตรงๆว่าไม่อยากให้แม่เป็นห่วง มากังวลใจกับเรา อยากเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีกว่านี้เพื่อแม่จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจ
ค่ะ! และที่เล่ามาทั้งหมดทั้งมวลเนียะ คืออยากถามว่า ลุงคนเนี่ย เป็นคนไม่ดีจริงรึเปล่าในสายตาของคุณ เป็นคุณจะคิดและจัดการยังไงถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับตัว และสุดท้ายเราเป็นคนที่ยังดูแลตัวเองไม่ดีพอใช่มั้ย ในสถานการณืแบบนี้
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ จะว่าเราโง่ก็ยอม บอกมาตรงๆได้เลย เพราะเราอาจยังไม่รู้อะไรดีพอก็ได้ เราพร้อมจะแก้ไขและปรับให้ดีขึ้น และถ้าใครมีวิธีดีๆที่จะช่วยป้องกันจากเหตุการณ์ไม่ดีได้ ช่วยแชร์กันหน่อยนะคะ เพื่อสาวๆอีกหลายๆคน หรือใครมีประสบการณ์ยังไงก็เล่าให้ฟังได้เลยค่ะ คือซะว่ากระทู้แลกเปลี่ยนแล้วกัน
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวพันทิปหน่อยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าเลยค่ะ_/\_