ผมกับแฟนก่อนจะคบกันเราคุยกันมาราวๆสองปี ผมอายุมากกว่า
เธอกับผมอยู่ไกลกันคนล่ะภาค เราเริ่มคุยกันเหมือนเพื่อนมาเรื่อย ๆ จนพัฒนาความสัมพันธ์
เธอมีเพื่อนฝูงเยอะ เลยมักเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ กลับเช้าบ้างผมก็ไม่เคยว่า
เธอเคยเป็นกิ๊กญาติผม ผมมักจะถูกถามเสมอว่าจะคบหรือเค้ารู้กันทั่วนะ อายเพื่อนฝูงไหม
ปากผมได้แต่ตอบไปว่าผมเฉยๆคุยไปงั้นๆ เราสองคนคุยแบบไม่มีอะไรผูกมัดจนเธอเริ่มเอาผม
ออกหน้าออกตาแล้วบอกว่าเป็นแฟน ผมแรกๆก็ งงๆ แต่ก็ตอบรับไปเป็นก็เป็น ในใจก็รู้สึกดีด้วยมากๆ
จนผมตัดสินใจไม่ว่าใครจะมองยังไง ก็จะตอบไปคนนี้ล่ะแฟน
เค้าดีกับผมมากวันสำคัญวันเกิดผมอยากให้มา เค้าจะนั่งเครื่องมาหาเสมอ ครั้งสุดท้ายที่ลงมา
เค้าพาไปเจอครอบครัว ผมก็ค่อนข้างมั่นใจเลยพาเจอครอบครัวผมด้วย มันแฮปปี้ดีผมไม่สนสายตาใคร
จนช่วงที่พีคที่สุดเรากำลังมีความสุขมากๆ เธอฝากมือถือไว้ตอนเรามาเที่ยวด้วยกันผมเผลอใจลองเปิดอ่านในไลน์
ของเธอดู มันมีข้อความที่ผมไม่อาจรับได้กับคนอื่น ผมถามเธอ เธอได้แต่เงียบแล้วบอกว่า พูดไปผมคงไม่เชื่อ
เธอบอกว่าน้องสาวเอาไปพิม ผมสับสนปรึกษาใคร เค้าก็บอกต้องตัดใจแต่สุดท้ายก็เชื่อแต่ก็ระแวงเลยแอบสมัครอีเมล์
ไว้ล็อคอินไลน์เธอไม่ให้เธอรู้ ผมพยายามทำตัวเหมือนเดิมเพราะ รักไปมาก จนวันเราต้องแยกย้ายเพราะอยู่ไกลกัน
จากสองปีที่คุยกันมาเธอจะหายจะเที่ยวผมไม่เคยว่า กลายเป็นผมหงุดหงิดนอนไม่หลับตอบไลน์ช้า ก็ระแวงจะคุยกับใคร
แต่ไม่เคยบ่นเธอเหมือนเดิม พยายามทำตัวชิวเก็บความไม่สบายใจไว้ในใจ จนวันนึงผมลองล็อคอินไลน์เธอเงียบๆ
นั่งดูข้อความที่เธอคุยมันไม่มีแล้วคนนั้นผมก็สบายใจ แต่ก็มีข้อความปริศนาจากคนอื่นอีก ผมนั่งดูมือสั่นกลัวมาก
ได้ภาวนาว่าอย่าให้เป็นความจริง ใจหายผมไม่คิดว่าละครน้ำเน่าชั้นดี เรื่องที่ผมต้องมาเห็นเธอคุยนัดกับผู้ชายอื่นทันที
ที่แยกย้ายกับผม นัดให้ผู้ชายมาหาที่ห้อง จะเกิดต่อหน้าผม น้ำตาผมไม่ไหลได้แต่หัวเราะหดหู่ตัวเอง วันนั้นเธอบอกยุ่งมากจัดห้อง
ก่อนแล้วเงียบหายไปเพราะมีผู้ชายมาหา มันเลวร้ายมากที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้
ผมพิมหน้าเฟสเธอที่มีรูปคู่เรา ว่าขอเป็นเพื่อนล่ะจากมาเงียบๆ ปิดมือถือไม่ตอบไลน์เธออีก ไม่ติดตามทั้งเฟสและไลน์
ข้อความสุดท้ายเธอตัดพ้อผมว่า เห็นเธอเป็นของเล่น คนบอกเลิกที่กินข้าวปลาไม่ลงนั่งซึมในห้อง ที่เห็นเธอเป็นของเล่น
ผมทำถูกไหมครับที่ไม่ได้บอกเหตุผลอะไรแล้วเดินจากเธอมาเงียบๆ
เธอกับผมอยู่ไกลกันคนล่ะภาค เราเริ่มคุยกันเหมือนเพื่อนมาเรื่อย ๆ จนพัฒนาความสัมพันธ์
เธอมีเพื่อนฝูงเยอะ เลยมักเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ กลับเช้าบ้างผมก็ไม่เคยว่า
เธอเคยเป็นกิ๊กญาติผม ผมมักจะถูกถามเสมอว่าจะคบหรือเค้ารู้กันทั่วนะ อายเพื่อนฝูงไหม
ปากผมได้แต่ตอบไปว่าผมเฉยๆคุยไปงั้นๆ เราสองคนคุยแบบไม่มีอะไรผูกมัดจนเธอเริ่มเอาผม
ออกหน้าออกตาแล้วบอกว่าเป็นแฟน ผมแรกๆก็ งงๆ แต่ก็ตอบรับไปเป็นก็เป็น ในใจก็รู้สึกดีด้วยมากๆ
จนผมตัดสินใจไม่ว่าใครจะมองยังไง ก็จะตอบไปคนนี้ล่ะแฟน
เค้าดีกับผมมากวันสำคัญวันเกิดผมอยากให้มา เค้าจะนั่งเครื่องมาหาเสมอ ครั้งสุดท้ายที่ลงมา
เค้าพาไปเจอครอบครัว ผมก็ค่อนข้างมั่นใจเลยพาเจอครอบครัวผมด้วย มันแฮปปี้ดีผมไม่สนสายตาใคร
จนช่วงที่พีคที่สุดเรากำลังมีความสุขมากๆ เธอฝากมือถือไว้ตอนเรามาเที่ยวด้วยกันผมเผลอใจลองเปิดอ่านในไลน์
ของเธอดู มันมีข้อความที่ผมไม่อาจรับได้กับคนอื่น ผมถามเธอ เธอได้แต่เงียบแล้วบอกว่า พูดไปผมคงไม่เชื่อ
เธอบอกว่าน้องสาวเอาไปพิม ผมสับสนปรึกษาใคร เค้าก็บอกต้องตัดใจแต่สุดท้ายก็เชื่อแต่ก็ระแวงเลยแอบสมัครอีเมล์
ไว้ล็อคอินไลน์เธอไม่ให้เธอรู้ ผมพยายามทำตัวเหมือนเดิมเพราะ รักไปมาก จนวันเราต้องแยกย้ายเพราะอยู่ไกลกัน
จากสองปีที่คุยกันมาเธอจะหายจะเที่ยวผมไม่เคยว่า กลายเป็นผมหงุดหงิดนอนไม่หลับตอบไลน์ช้า ก็ระแวงจะคุยกับใคร
แต่ไม่เคยบ่นเธอเหมือนเดิม พยายามทำตัวชิวเก็บความไม่สบายใจไว้ในใจ จนวันนึงผมลองล็อคอินไลน์เธอเงียบๆ
นั่งดูข้อความที่เธอคุยมันไม่มีแล้วคนนั้นผมก็สบายใจ แต่ก็มีข้อความปริศนาจากคนอื่นอีก ผมนั่งดูมือสั่นกลัวมาก
ได้ภาวนาว่าอย่าให้เป็นความจริง ใจหายผมไม่คิดว่าละครน้ำเน่าชั้นดี เรื่องที่ผมต้องมาเห็นเธอคุยนัดกับผู้ชายอื่นทันที
ที่แยกย้ายกับผม นัดให้ผู้ชายมาหาที่ห้อง จะเกิดต่อหน้าผม น้ำตาผมไม่ไหลได้แต่หัวเราะหดหู่ตัวเอง วันนั้นเธอบอกยุ่งมากจัดห้อง
ก่อนแล้วเงียบหายไปเพราะมีผู้ชายมาหา มันเลวร้ายมากที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้
ผมพิมหน้าเฟสเธอที่มีรูปคู่เรา ว่าขอเป็นเพื่อนล่ะจากมาเงียบๆ ปิดมือถือไม่ตอบไลน์เธออีก ไม่ติดตามทั้งเฟสและไลน์
ข้อความสุดท้ายเธอตัดพ้อผมว่า เห็นเธอเป็นของเล่น คนบอกเลิกที่กินข้าวปลาไม่ลงนั่งซึมในห้อง ที่เห็นเธอเป็นของเล่น