คือ เรื่องของเรานะ เรามีแฟนคนนึงคบกันมาได้พักใหญ่แล้ว..ตอนแรกก็หวานกันดี พอช่วงพักหลังๆก็จะมีทะเลาะถกเถียงกันบ้าง บางทีก็ถึงกับร้องไห้หลายครั้งเลย อันที่จริงมันก็อาจจะเกิดเพราะเรานี่แหละ เพราะเค้าจะเป็นคนที่ใส่ใจเรามากๆ แต่เราจะเป็นคนที่อยากให้เขาเอาอกเอาใจมากกว่า จนวันหนึ่งด้วยความงี่เง่าเพียงเสี้ยวนาทีของเราทำให้เรากับเค้าทะเลาะกัน เขาถามเราว่า ..
" ทำไมต้องทำแบบนี้ซ้ำๆเดิมๆ พูดเรื่องนี้แหละครั้งแล้วนะ ทำไมไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรๆให้มันดีขึ้นบ้างเหรอ? "
นาทีนั้นเจ็บนะแต่ได้แค่เงียบ T____T"
"ก็เป็นซะอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่จะคิดเองได้ซักที ต้องให้เค้าบอกตลอดรึไง บอกหน่อยสิเมื่อไหร่จะคิดเองได้ซักทีเตง"
เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงดียอมรับเลย การที่เรายอมเปลี่ยนอะไรๆหลายๆอย่างใครซักคนมันเป็นอะไที่ดีนะเราก็ได้แต่สัญญากับเขาว่าจะพยายามให้มันดีขึ้น จากนั้นเราก็พยายามนะ แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามันจะเปลี่ยนได้ในระยะสั้นๆ ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่และเราเป็นเด็กทัศนคติบางเรื่องก็อาจทำให้เข้าใจกันยาก และเถียงกันเรื่องเดิมๆ ทั้งที่เราก็พยายาม แต่ถ้าเขาเอาแต่พูดคำเดิมๆว่า "เมื่อไหร่เราจะคิดเองได้ซักที" "ต้องคอยให้บอกตลอดใช่มั้ย" "หลายทีแล้วนะ" ทุกครั้งเวลาที่ทะเลาะกัน มันก็ไม่ไหวนะ เราก็ได้แต่แอบน้อยใจ อดทนฟังเค้า แล้วก็ได้แต่พูดขอโทษ จนตัวเองรู้สึกผิด ว่าถ้าเราผิดขนาดนั้น จะเบื่อเรามั้ยจะอยากเลิกกับเรารึเปล่า ในเมื่อเราก็อยากให้เค้ามีความสุข ไม่ต้องมานั่นบ่นเรา นั่นจับผิดเรา สู้ให้เค้าไปเจอคนที่ใส่ใจเขาได้ดีกว่าเราจะดีกว่ามั้ย .. เรารักเขานะ รักมากจนไม่กล้าบอกเลิก ไม่เคยคิดเลยแหละ แต่พอดูตัวเองแล้ว เขาดีเกินไปสำหรับคนที่ไม่มีอะไรดีเลยแบบเรา เขาเรียนดี มีความเป็นผู้นำ มัเหตุผล แตกต่างกับเรา ที่เอาแต่ใจ ดื้อรั้น... เรารู้สึกแย่มากเวลาทะเลาะกัน ไม่อยากให้เขามาคิดมากกับเรามาหวังอะไรกับเรา ในเมื่อเราพยายามแต่มันไม่พอสำหรับทำให้เขาและเรามีความสุข ชีวิตคู่มันก็คงจะไม่มีความสุขจริงมั้ย..
การที่เราจะรักใครซักคนเราก็อยากทำให้เค้ารู้สึกดี กันทั้งนั้นใช่มั้ยคะ..แล้วถ้าเราทำหน้าที่นี้ไม่ดีพอล่ะ...
" ทำไมต้องทำแบบนี้ซ้ำๆเดิมๆ พูดเรื่องนี้แหละครั้งแล้วนะ ทำไมไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรๆให้มันดีขึ้นบ้างเหรอ? "
นาทีนั้นเจ็บนะแต่ได้แค่เงียบ T____T"
"ก็เป็นซะอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่จะคิดเองได้ซักที ต้องให้เค้าบอกตลอดรึไง บอกหน่อยสิเมื่อไหร่จะคิดเองได้ซักทีเตง"
เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงดียอมรับเลย การที่เรายอมเปลี่ยนอะไรๆหลายๆอย่างใครซักคนมันเป็นอะไที่ดีนะเราก็ได้แต่สัญญากับเขาว่าจะพยายามให้มันดีขึ้น จากนั้นเราก็พยายามนะ แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามันจะเปลี่ยนได้ในระยะสั้นๆ ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่และเราเป็นเด็กทัศนคติบางเรื่องก็อาจทำให้เข้าใจกันยาก และเถียงกันเรื่องเดิมๆ ทั้งที่เราก็พยายาม แต่ถ้าเขาเอาแต่พูดคำเดิมๆว่า "เมื่อไหร่เราจะคิดเองได้ซักที" "ต้องคอยให้บอกตลอดใช่มั้ย" "หลายทีแล้วนะ" ทุกครั้งเวลาที่ทะเลาะกัน มันก็ไม่ไหวนะ เราก็ได้แต่แอบน้อยใจ อดทนฟังเค้า แล้วก็ได้แต่พูดขอโทษ จนตัวเองรู้สึกผิด ว่าถ้าเราผิดขนาดนั้น จะเบื่อเรามั้ยจะอยากเลิกกับเรารึเปล่า ในเมื่อเราก็อยากให้เค้ามีความสุข ไม่ต้องมานั่นบ่นเรา นั่นจับผิดเรา สู้ให้เค้าไปเจอคนที่ใส่ใจเขาได้ดีกว่าเราจะดีกว่ามั้ย .. เรารักเขานะ รักมากจนไม่กล้าบอกเลิก ไม่เคยคิดเลยแหละ แต่พอดูตัวเองแล้ว เขาดีเกินไปสำหรับคนที่ไม่มีอะไรดีเลยแบบเรา เขาเรียนดี มีความเป็นผู้นำ มัเหตุผล แตกต่างกับเรา ที่เอาแต่ใจ ดื้อรั้น... เรารู้สึกแย่มากเวลาทะเลาะกัน ไม่อยากให้เขามาคิดมากกับเรามาหวังอะไรกับเรา ในเมื่อเราพยายามแต่มันไม่พอสำหรับทำให้เขาและเรามีความสุข ชีวิตคู่มันก็คงจะไม่มีความสุขจริงมั้ย..