สวัสดีครับ
จากการที่ผมได้เปิดสอนอังกฤษฟรีเมื่อเดือนมีนาคม ถึงตอนนี้แล้ว ผมอยากจะอัพเดท เพื่อเพื่อนๆจะได้รู้ว่า ผมทำไปถึงไหนแล้ว
ในการตั่งใจที่จะทำอะไรที่ดีนั้น ผมมองว่ามันสำคัญอย่างยิ่งที่เราต้อง รายงานถึง ความเป็นไปของโครงการ เพื่อให้ข้อแนะนำกับอีกหลายๆคนที่อยากจะทำในสิ่งที่ผมได้ทำ เพื่อนๆจะได้มีข้อมูล จะได้เห็นภาพของอุปสรรค ความสำเร็จ และ ทัศนคติ ของคนไทยที่ผมเจอมา กับการสอนฟรี
ผมต้องบอกว่ามันเป็นการค้นพบ หรือ เป็น Journey เลยก็ว่าได้...
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผมได้เข้าใจ คือ คนไทยมองถึงความสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษมาก...เพราะความได้เปรียบเรื่องภาษาในสมัยนี้มันส่งผลกับชีวิตเราอย่างชัดเจนขึ้น ทุกวันๆ
ประสบการ์ณกับนักเรียน
อย่างที่บอก คนสนใจที่จะเรียนภาษา มีมาก แต่ยังมีอีกหลายๆคนที่มอง อังกฤษ เป็น Important but not urgent.. รู้ว่ามันสำคัญมากแต่ยังไม่รีบ คง
เป็นเพราะที่ผ่านมาเราหลายๆคนไม่จำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษ เราเห็นว่ามันเป็นเรื่องของอนาคต บางคนยังไม่รู้เลยว่าจะเรียนไปทำไม แต่อยากเรียน
ตอนแรกๆมีคนมาลงทะเบียนกับผม 20 กว่าคน ทุกวันนี้ก็ยังมีตืดต่อมาเร้ยๆผ่านกระทู้ที่ผมลง รวมๆแล้ว 56 คน
วันสอนวันแรก มีมากันแค่3คน ตอนนั้นผมสอนแค่วันอาทิตย์ สัปดาห์ถัดมามีกลับมา2 แล้วมีมาใหม่เพิ่มอีก1 ทุกๆอาทิตย์ ผมต้องรอที่จะ confirm ว่าใคร
จะมาไม่มา รุ่นนั้นผมสอนได้ 5-6ครั้ง มีน้องๆที่มาอย่างต่อเนื่อง3คน ที่เหลือลงทะเบียนแล้วไม่มา
ผมไม่ได้บ่นเรื่องนักเรียนนะครับแต่มันได้เปิดช่องทางอีกแบบ1ให้ผมได้เอาไปแก้ไขและปรับปรุง
ในกลุ่มแรกที่มา ต้องขอบอก ว่า น้องๆเค้าน่ารักมาก มีน้องคนนึงที่ มะม้าเค้าจะพามาส่ง และมีขนมมาแจกทุกครั้ง ผมเองในช่วงแรกๆก็ยังไม่แน่ใจใน
ความสามารถในการสอนของตัวเอง แต่พอเห็นคนที่มาอย่างต่อเนื่อง เลยพอจะเห็นว่าเราก็มีอะไรที่ทำให้เค้ากลับมากัน ผมยังมีนักเรียนที่ยังไม่เคยได้
เจอหน้ากันเลย น้องเค้าอยู่ราชบุรีอยากเข้ามาเรียน แต่ผมบอกน้องเค้าว่ามันไกลมาก ให้ลองหาเพื่อนสัก2-3คนที่อยากเรียนแล้วพี่จะไปสอนเอง
ทุกวันผมก็ยังสอนน้องในช่องทางอื่น ออนไลน์ ผมยังเคยแซวน้องเค้าเลย ว่ายังไม่เคยมาเรียนเลยแต่ได้เปรียบคนอื่นเพราะอยากรู้อะไรอยากถามอะไร
ผมคุยได้ตลอด 24 ชั่วโมง
อุปสรรคที่ผมเจอคิอความไม่ต่อเนื่องในการนำเสนอบทเรียน ผมต้องหาบทเรียนใหม่ๆทุกครั้ง ในเวลา2ชั่วโมงที่สอน ซึ่งไม่พอ บ้านนักเรียนก็อยู่ไกลกัน
มันเลยเป็นการลงทุนในระดับนึงเพื่อที่จะมาเรียน ประกอบกับหน้าทีการงานของผมที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศทุกเดือนเวลาไปส่วนใหญ่จะเป็นวันสุด
สัปดาห์เลยติดกับเวลาสอน เลยยิ่งทำให้ไม่สามารถสอนต่อเนื่องได้
อีกอุปสรรคนึงคือพื้นฐานของคนเรียนที่ไม่เท่ากัน จึงยากที่จัดการสอน
ทุกวันนี้ผมได้จัดสอนคลาสใหม่ได้อย่างต่อเนื่องทุก จันทร์ ถึง ศุกร์ มีคนมาเรียนอย่างต่อเนื่องทุกๆวัน พื้นฐานก็เท่ากัน การเดินทางก็ไม่เป็นปัญหาเพราะ
ไม่ได้อยู่ไกล ผมสอนได้อย่างมีประสิทธภาพขึ้นเพราะสามารถที่จะจัดหลักสูตร ได้อย่างชัดเจน รู้สึกผิดนิดๆ กับกลุ่มน้องๆที่มาวันอาทิตย์เพราะไม่ได้เจอ
กันมาเดือนกว่าแล้ว ผมคงต้องกลับไปคุย เพื่อหาช่องทางใหม่
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ ผมต้องชัดเจนกับโครงการเล็กๆของผม ต้องแบ่งพื้นฐานของนักเรียน และต้องพิจารณาปัจจัยที่จะทำให้สอนได้อย่างต่อเนื่อง ไม่ใช้
ว่ารับมาหมด ผมเคยบอกน้องๆว่า คนเดียวผมก็สอนถ้าตั่งใจเรียนจริงๆ
ส่วนรูปแบบ สไตล์สอนของผม ผมว่าเริ่มที่จะเห็นโครงสร้างได้อย่างชัดเจน มีหลักสูตร มีการวัด ผมสอนมาได้5เดือนแล้ว คงไม่มีคนมาเรียนอย่างต่อ
เนื่องถ้าผมสอนไม่ได้
มีเริ่องราว ประสบการ์รที่ผมเจอจากโครงการเล็กๆของผม ที่อยากจะเล่าให้ฟัง เอาไว้วันหลังน่ะครับ
หวังว่าในบ้านเรายังมีคนที่อยากทำประโยชนให้กับสังคมในสิ่งที่เราถนัด ถ้าใครมีข้อแนะนำ อยากปรึกษา เชิญเลยน่ะครับ
Everything happens for a reason!
นนท์
สอนภาษาอังกฤษฟรี รายงานผล
จากการที่ผมได้เปิดสอนอังกฤษฟรีเมื่อเดือนมีนาคม ถึงตอนนี้แล้ว ผมอยากจะอัพเดท เพื่อเพื่อนๆจะได้รู้ว่า ผมทำไปถึงไหนแล้ว
ในการตั่งใจที่จะทำอะไรที่ดีนั้น ผมมองว่ามันสำคัญอย่างยิ่งที่เราต้อง รายงานถึง ความเป็นไปของโครงการ เพื่อให้ข้อแนะนำกับอีกหลายๆคนที่อยากจะทำในสิ่งที่ผมได้ทำ เพื่อนๆจะได้มีข้อมูล จะได้เห็นภาพของอุปสรรค ความสำเร็จ และ ทัศนคติ ของคนไทยที่ผมเจอมา กับการสอนฟรี
ผมต้องบอกว่ามันเป็นการค้นพบ หรือ เป็น Journey เลยก็ว่าได้...
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผมได้เข้าใจ คือ คนไทยมองถึงความสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษมาก...เพราะความได้เปรียบเรื่องภาษาในสมัยนี้มันส่งผลกับชีวิตเราอย่างชัดเจนขึ้น ทุกวันๆ
ประสบการ์ณกับนักเรียน
อย่างที่บอก คนสนใจที่จะเรียนภาษา มีมาก แต่ยังมีอีกหลายๆคนที่มอง อังกฤษ เป็น Important but not urgent.. รู้ว่ามันสำคัญมากแต่ยังไม่รีบ คง
เป็นเพราะที่ผ่านมาเราหลายๆคนไม่จำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษ เราเห็นว่ามันเป็นเรื่องของอนาคต บางคนยังไม่รู้เลยว่าจะเรียนไปทำไม แต่อยากเรียน
ตอนแรกๆมีคนมาลงทะเบียนกับผม 20 กว่าคน ทุกวันนี้ก็ยังมีตืดต่อมาเร้ยๆผ่านกระทู้ที่ผมลง รวมๆแล้ว 56 คน
วันสอนวันแรก มีมากันแค่3คน ตอนนั้นผมสอนแค่วันอาทิตย์ สัปดาห์ถัดมามีกลับมา2 แล้วมีมาใหม่เพิ่มอีก1 ทุกๆอาทิตย์ ผมต้องรอที่จะ confirm ว่าใคร
จะมาไม่มา รุ่นนั้นผมสอนได้ 5-6ครั้ง มีน้องๆที่มาอย่างต่อเนื่อง3คน ที่เหลือลงทะเบียนแล้วไม่มา
ผมไม่ได้บ่นเรื่องนักเรียนนะครับแต่มันได้เปิดช่องทางอีกแบบ1ให้ผมได้เอาไปแก้ไขและปรับปรุง
ในกลุ่มแรกที่มา ต้องขอบอก ว่า น้องๆเค้าน่ารักมาก มีน้องคนนึงที่ มะม้าเค้าจะพามาส่ง และมีขนมมาแจกทุกครั้ง ผมเองในช่วงแรกๆก็ยังไม่แน่ใจใน
ความสามารถในการสอนของตัวเอง แต่พอเห็นคนที่มาอย่างต่อเนื่อง เลยพอจะเห็นว่าเราก็มีอะไรที่ทำให้เค้ากลับมากัน ผมยังมีนักเรียนที่ยังไม่เคยได้
เจอหน้ากันเลย น้องเค้าอยู่ราชบุรีอยากเข้ามาเรียน แต่ผมบอกน้องเค้าว่ามันไกลมาก ให้ลองหาเพื่อนสัก2-3คนที่อยากเรียนแล้วพี่จะไปสอนเอง
ทุกวันผมก็ยังสอนน้องในช่องทางอื่น ออนไลน์ ผมยังเคยแซวน้องเค้าเลย ว่ายังไม่เคยมาเรียนเลยแต่ได้เปรียบคนอื่นเพราะอยากรู้อะไรอยากถามอะไร
ผมคุยได้ตลอด 24 ชั่วโมง
อุปสรรคที่ผมเจอคิอความไม่ต่อเนื่องในการนำเสนอบทเรียน ผมต้องหาบทเรียนใหม่ๆทุกครั้ง ในเวลา2ชั่วโมงที่สอน ซึ่งไม่พอ บ้านนักเรียนก็อยู่ไกลกัน
มันเลยเป็นการลงทุนในระดับนึงเพื่อที่จะมาเรียน ประกอบกับหน้าทีการงานของผมที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศทุกเดือนเวลาไปส่วนใหญ่จะเป็นวันสุด
สัปดาห์เลยติดกับเวลาสอน เลยยิ่งทำให้ไม่สามารถสอนต่อเนื่องได้
อีกอุปสรรคนึงคือพื้นฐานของคนเรียนที่ไม่เท่ากัน จึงยากที่จัดการสอน
ทุกวันนี้ผมได้จัดสอนคลาสใหม่ได้อย่างต่อเนื่องทุก จันทร์ ถึง ศุกร์ มีคนมาเรียนอย่างต่อเนื่องทุกๆวัน พื้นฐานก็เท่ากัน การเดินทางก็ไม่เป็นปัญหาเพราะ
ไม่ได้อยู่ไกล ผมสอนได้อย่างมีประสิทธภาพขึ้นเพราะสามารถที่จะจัดหลักสูตร ได้อย่างชัดเจน รู้สึกผิดนิดๆ กับกลุ่มน้องๆที่มาวันอาทิตย์เพราะไม่ได้เจอ
กันมาเดือนกว่าแล้ว ผมคงต้องกลับไปคุย เพื่อหาช่องทางใหม่
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ ผมต้องชัดเจนกับโครงการเล็กๆของผม ต้องแบ่งพื้นฐานของนักเรียน และต้องพิจารณาปัจจัยที่จะทำให้สอนได้อย่างต่อเนื่อง ไม่ใช้
ว่ารับมาหมด ผมเคยบอกน้องๆว่า คนเดียวผมก็สอนถ้าตั่งใจเรียนจริงๆ
ส่วนรูปแบบ สไตล์สอนของผม ผมว่าเริ่มที่จะเห็นโครงสร้างได้อย่างชัดเจน มีหลักสูตร มีการวัด ผมสอนมาได้5เดือนแล้ว คงไม่มีคนมาเรียนอย่างต่อ
เนื่องถ้าผมสอนไม่ได้
มีเริ่องราว ประสบการ์รที่ผมเจอจากโครงการเล็กๆของผม ที่อยากจะเล่าให้ฟัง เอาไว้วันหลังน่ะครับ
หวังว่าในบ้านเรายังมีคนที่อยากทำประโยชนให้กับสังคมในสิ่งที่เราถนัด ถ้าใครมีข้อแนะนำ อยากปรึกษา เชิญเลยน่ะครับ
Everything happens for a reason!
นนท์