รู้สึกแปลกแยกนิดหน่อยค่ะ เวลาคนที่ทำงานเม้ามอยกันเรื่องงานเรื่องเจ้านาย โดยจะมีพี่คนนึงเป็นแกนนำในการนินทาทุกครั้ง ยิ่งคุยกันก็ยิ่งใส่สีตีไข่ ใส่ความรู้สึกส่วนตัวเข้าไปด้วย

ซึ่งมองจากมุมเราบางทีมันก็ไม่ได้เรื่องแย่อย่างที่เค้าเม้ากัน

ยกตัวอย่าง มีช่วงนึงเมื่อปลายปีจะเดินทางมาทำงานลำบาก เจ้านายจึงบอกพี่ที่แกนนำว่าให้นอนค้างที่ออฟฟิศได้นะ เพราะบ้านพี่เค้าอยู่ไกล แต่พี่เค้าตีความไปว่าเจ้านายดูถูก หาว่าไม่มีบ้านจะอยู่ ก็คิดไปได้นะ

ส่วนคนอื่นๆ ช่วงแรกก็ดูมีความสุขเหมือนเรานี่แหละ แต่ไปฟังพี่แกนนำเป่าหูมาก จนเกลียดเจ้านายแบบไม่มีเหตุผลไปตามๆ กัน

เบื่อมากเลยค่ะ นั่งด่า นั่งแช่งบริษัทกันทุกวัน ขอให้เจ๊ง ขอให้ไปไม่รอด เกลียดอะไรบริษัทนักหนา เราอ่านในห้องสีลมส่วนใหญ่เจอแต่แย่ๆ กว่าเราทั้งนั้น บริษัทเราเหมือนบ้านหลังที่สองดีๆ นี่เอง เราไปทำงานไม่เคยคิดเลยว่าไปทำงาน เรารู้สึกเหมือนแค่ไปอยู่บ้านอีกหลังเท่านั้นเอง

เข้างานสายไม่มีหักเงิน ไม่มีใครคอยจับเวลา เจ้านายก็เป็นกันเอง ไปต่างประเทศก็มีของติดไม้ติดมือมาฝากเสมอ บางวันเจ้านายก็ให้แม่บ้านทำกับข้าวเลี้ยงมื้อเที่ยงทุกคน รู้สึกเป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ เราว่าอบอุ่นดีออกนะ

ต่อหน้าเจ้านายทุกคนดีมากค่ะ โดยเฉพาะพี่แกนนำ เกรงใจอย่างนั้นอย่างนี้ นั่นก็ดีค่ะ นี่ก็ดีค่ะ แต่พอลับหลังด่า Eแก่ Eโรคจิต คือเราฟังแล้วบางทีเราก็หงุดหงิดนะ ว่าทำไมถึงเป็นคนนิสัยแย่แบบนี้

เราจะทำยังไงให้คนอื่นๆ ยกเว้นพี่แกนนำ(คนนี้กู่ไม่กลับ) หายบ้ากันสักทีคะ จะไม่ไหวแล้ว โอ้ววววว


ขอบคุณค่ะ