ต้องขอบอกก่อนว่ากระทู้นี้เชื่อมกับกระทัที่ผมเคยตั้งไว้
วันนี้คนที่ผมชอบได้ถามผมว่า"ยังชอบเราอยู่รึป่าว"
ผมตอบว่า"ยังชอบอยู่"
เธอก็พูดต่อว่า"แปลกเนอะแกชอบเราและเราก็ชอบเพื่อนสนิทแก"
เธอจึงถามผมต่อว่า"ถามจริงๆไม่เจ็บบ้างหรอ"
ผมตอบว่า"เอาตรงๆก็เจ็บแต่แค่เห็นคนที่เราชอบมีความสุขก็พอแล้ว"
....แต่พอผมกลับมานั่งคิดดูจริงๆมันเจ็บจนไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้
ทุกอย่างที่ผมทุ่มเทให้เธอนั้นไม่มีความหมาย
และเมื่อผมนั่งคิดถึงอดีตตอนที่ผมยังไม่ได้บอกชอบเธอมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก
ผมอยากจะกลับไปเป็นเหมือนตอนนั้นแต่ก้ไม่มีโอกาสอีกแล้ว...
ผมท้อแท้ผมเหนื่อยผมผิดหวัง แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะเลิกรักเธอได้เพราะผมไม่อยากที่จะยอมแพ้จนกว่าเธอจะรักผม
...ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ก็คงจะดีเธอจะได้รู้ว่าผมจริงจังและรักเธอมากๆ
อยากถามต่อว่าหากเป็นคุณจะยังคงรักเธอต่อไปไหมและจะทำอย่างไรให้เธอสนใจในตัวเรามากขึ้นครับ..
เมื่อเจอคำถามนี้...
วันนี้คนที่ผมชอบได้ถามผมว่า"ยังชอบเราอยู่รึป่าว"
ผมตอบว่า"ยังชอบอยู่"
เธอก็พูดต่อว่า"แปลกเนอะแกชอบเราและเราก็ชอบเพื่อนสนิทแก"
เธอจึงถามผมต่อว่า"ถามจริงๆไม่เจ็บบ้างหรอ"
ผมตอบว่า"เอาตรงๆก็เจ็บแต่แค่เห็นคนที่เราชอบมีความสุขก็พอแล้ว"
....แต่พอผมกลับมานั่งคิดดูจริงๆมันเจ็บจนไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้
ทุกอย่างที่ผมทุ่มเทให้เธอนั้นไม่มีความหมาย
และเมื่อผมนั่งคิดถึงอดีตตอนที่ผมยังไม่ได้บอกชอบเธอมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก
ผมอยากจะกลับไปเป็นเหมือนตอนนั้นแต่ก้ไม่มีโอกาสอีกแล้ว...
ผมท้อแท้ผมเหนื่อยผมผิดหวัง แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะเลิกรักเธอได้เพราะผมไม่อยากที่จะยอมแพ้จนกว่าเธอจะรักผม
...ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ก็คงจะดีเธอจะได้รู้ว่าผมจริงจังและรักเธอมากๆ
อยากถามต่อว่าหากเป็นคุณจะยังคงรักเธอต่อไปไหมและจะทำอย่างไรให้เธอสนใจในตัวเรามากขึ้นครับ..