"ยังไม่พร้อมจะมีแฟน"เป็นแค่ข้ออ้างของ"คนไม่มีใจ"หรือเปล่า

ผมพึ่งโดนแฟนบอกเลิก ด้วยเหตุผลที่ว่า ยังไม่พร้อมจะมีแฟน ไม่มีเวลา ยังไม่พร้อมจะดูแลไครเหตุผลสวยหรูมากมายมักถูก พูดออกมาเวลาพยายาม จะออกห่างจากอีกฝ่าย ผมได้แต่นั่งคิดทบทวนถึงเรื่องราวเก่าๆว่าตนนั้นได้พลาดอะไรไปหรือเปล่า มันอาจเป็นเพราะความงี่เง่าของผมเองก็เป็นได้ ที่พยายามอยากจะสำคัญกับเธอที่หนึ่งทั้งๆที่เธอก็บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าครอบครัวและเพื่อนของเธอนั้นมาก่อนเสมอ ผมก็ไม่ใส่ใจและคิดมาก พยายามทำใจยอมรับมันหรือเป็นเพราะ ระยะทางของเรา สองคนที่แทบจะไม่เปนใจเอาเสียเลย เธอนั้นเรียนมหาลัย ชื่อดังย่านรถติด ส่วนผมอยู่มหาลัย ชื่อรอง ย่านชานเมืองมันไม่ง่ายเลยที่ จะขับรถจากย่านรังสิตมาแถว สามย่าน เพื่อมาเจอเทอและทานอาหารเพียงมื้อเดียว หรืออาจเป็นเพราะ ครอบครัวของเธอ เธอเป็นดั่งเสาหลักของบ้าน เป็นดั่งความหวังของพ่อแม่ ซึ่งเรื่องการคบหาเชิงชู้สาวในวัยเรียนจะเกิดขึ้นไม่ได้ เธอได้รับความกดดันหนักจากทางบ้าน จนบางทีเธอต้องแอบไปร้องไห้คนเดียว ผมก็มักจะได้แต่ปลอบเธอทางโทรศัพ หรือสิ่งที่ต้องโทษมากที่สุด อาจจะคือตัวผมเอง ที่ยังไม่ดีพอ ยังไม่เหมาะสมพอที่เธอจะรักและจะรั้งตัวผมไว้ ยังเป็นที่พึ่งขอเธอไม่ได้ ยิ่งเวลาคุยกันของเธอนั้นแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้เพราะว่าเป็นปีสุดท้ายของเธอ เธอจึงอยากจะเต็มที่กับการเรียนและโปรเจคของเธอต่างจากผมที่จะมีเวลาให้เธอเสมอ ไม่ใช่ไม่มีอะไรทำ แต่เพราะเธอสำคัญ และผมพร้อมจะเจียดเวลาและไปหาเธอ

ความรู้สึกตอนนี้ มันด้านชาไปหมด ไม่เคยจะชินสักทีสำหรับการถูกทิ้ง อยากจะโทษโลกที่แค่เหวี่ยงเรามาพบกันในช่วงสั้นๆ แต่กลับเข้ากันได้อย่างไม่เคยพบมาก่อน โทษตัวเองที่ดันเป็นคนใจง่าย ชอบทำอะไรตามใจ

ความจิงในใจอยากจะอ้อนวอนคุกเข่า บีบน้ำตา กรีดแขนขู่จะฆ่าตัวตาย แต่ก็คงได้แค่ข่มใจและทำเหมือนมันเป็นเรื่องเล็กๆ

เรื่องนี้มันผ่านมาได้ประมาณ2วันแล้วครับเธอบอกว่าเธอขอเวลาคิด ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง จะง้อก็คงไม่ไช่ เพราะไม่ได้ทะเลาะกัน ลายหาเธอบ้าง แต่เธอก็ตอบช้า แบบไม่เหมือนเดิม เหมือนจะพยายามตัดผมออก หรือผมคงต้องรอเวลาให้มัน พาเธอจากไป จากหัวใจผม